“Mówić o wolności to jedna rzecz, być wolnym to już zupełnie coś innego”
„Easy Rider” jest typowym filmem drogi. Przez wszystkie lata od premiery urósł do miana kultowego. Od początku do końca przesiąknięty jest narkotykami wszelkiej maści – począwszy od trawy i LSD, skończywszy na kokainie. Nie jest jednak jakimś narkomańskim bełkotem, co to, to nie. Jego bezapelacyjna „kultowość” polega na ukazaniu wolność, takiej, jaką ją widzieli hippisi pod koniec lat 60. „Easy Rider” nie stracił jednak swojej świeżości, bo do dzisiaj potrafi wzbudzić ożywione dyskusje, potrafi zirytować i zachwycić.