Tag Archives: scripta manent

Rzym, Włochy: Zniszczenia i pożary w dzielnicy Appio Latino w solidarności z anarchistą Alfredo Cospito prowadzącym strajk głodowy

Z mediów dowiadujemy się, że 18 grudnia w rzymskiej dzielnicy Appio Latino, krótko po północy nieznane osoby uszkodziły kilka placówek bankowych, w tym pocztę – a konkretnie podpalono co najmniej jedną skrzynkę pocztową i wybito kilka szklanych okien – wywleczono na ulicę i podpalono kilka kontenerów na śmieci. Według doniesień mediów, zniszczenia i pożary miały miejsce, pomiędzy ulicami Macedonia, Via Latina i Roselle Square. Na niektórych budynkach pozostawiono napisy: “Alfredo libero”, “No 41 bis”, w nawiązaniu do Alfredo Cospito, uwięzionego anarchisty prowadzącego strajk głodowy na całego przeciwko reżimowi więziennemu 41 bis (w którym przebywa od 5 maja) i wyrokowi dożywocia (który prawdopodobnie będzie ostatecznym wyrokiem dla towarzysza po zakończeniu procesu Scripta Manent, który dotarł do ostatnich rozpraw).

Siły represyjne, które przybyły na miejsce tuż po wydarzeniach, nie były w stanie nikogo zatrzymać, gdyż nieznane osoby opuściły już teren.

[Zdjęcia pochodzą z reżimowych mediów].

(tłumaczenie z Dark Nights)

Rzym, Włochy: 10 samochód to za mało…

Rzym, 10 samochodów to za mało…

We wczesnych godzinach 27 maja przeprowadzili.ły.śmy akcję zapalającą przeciwko pojazdom Enjoy carpooling należącym do wielonarodowej firmy ENI s.p.a. (krajowy koncern węglowodorowy) w rejonie Tuscolana-Cinecitta w Rzymie. Według lokalnych gazet 10 samochodów zostało całkowicie zniszczonych, a cztery inne zostały poważnie uszkodzone.

ENI zawsze była jednym z filarów włoskiego kapitalizmu, a jej interesy są zbieżne z interesami państwa, a w konsekwencji z interesami rządów, które po sobie nawzajem zarządzają, niezależnie od tego, czy są one prawicowe, czy lewicowe, ponieważ jej zyski i infrastruktura mają charakter strategiczny, ponieważ wzmacniają państwo, w którym są zlokalizowane, stanowiąc fundament dla zachowania władzy gospodarczej w obecnej konfiguracji kapitalistycznego systemu produkcyjnego.

ENI jest obecne w wielu krajach, w których toczą się lokalne i międzynarodowe konflikty o kontrolę nad zasobami energetycznymi: Libia, Mali, Nigeria, Kazachstan (zauważ, że nie usłyszano ani słowa przeciwko oligarchowi Putinowi, kiedy wysłał swoje wojska do stłumienia powstań, które wybuchły w tym kraju), by wymienić tylko kilka. W tych miejscach energia w postaci paliw kopalnych była wydobywana z ziemi przez dziesięciolecia, aby zaspokoić potrzeby energetyczne zachodniego przemysłu, w sposób, który przybiera formę prawdziwego neokolonializmu. Należy pamiętać, że ta działalność wydobywcza niesie ze sobą ogromne ryzyko dla środowiska i ludności tubylczej, zwłaszcza w krajach, w których świadomie minimalizuje się kontrole i systemy bezpieczeństwa w celu maksymalizacji zysków, jak w przypadku Delty Nigru, obszaru poważnie zniszczonego przez ciągłe wycieki ropy naftowej i rozprzestrzenianie się w powietrzu gazów i pozostałości po spalaniu, będących wynikiem działalności wydobywczej.

Continue reading Rzym, Włochy: 10 samochód to za mało…

Turyn, Włochy: Wyrok w sprawie procesu odwoławczego Scripta Manent

Włochy. Turyn. 24. listopada 2020 r., w bunkrze więzienia La Vallette w Turynie wydano wyrok w sprawie procesu odwoławczego dotyczącego 23. osób anarchistycznych, oskarżonych podczas procesu Scripta Manent.

Ogłoszenia wyroków:

  • Anna Beniamino: 16 lat i 6 miesięcy (w przypadku pierwszej instancji: 17 lat);
  • Alfredo Cospito: 20 lat (tak jak w przypadku pierwszej instancji), w trakcie jego trwania 9 lat, 5 miesięcy i 10 dni w związku z akcjami wymierzonymi przeciwko Adinolfiego;
  • Nicola Gai: 1 rok i 1 miesiąc (w przypadku pierwszej instancji: 9 lat), w trakcie jego trwania 8 lat, 8 miesięcy i 20 dni w związku z akcjami wymierzonymi przeciwko Adinolfiego;
  • Alessandro Mercogliano: uniewinniony ze wszelkich zarzutów (w przypadku pierwszej instancji: 5 lat);
  • Marco Bisesti: uniewinniony z zarzutu „działalności wywrotowej w celu propagowania terroryzmu i działalności wywrotowej wymierzonej w porządek demokratyczny” (w przypadku pierwszej instancji: 5 lat), jednak skazany na 1 rok i 9 miesięcy za „podżeganie do działalności przestępczej” w nawiązaniu do „Croce Nera Anarchica” (Anarchistyczny Czarny Krzyż)

„Działalność wywrotową w celu propagowania terroryzmu i działalność wywrotową wymierzoną w porządek demokratyczny” udowodniono Annie, Alfredo oraz Nicoli.

Osoby towarzyszące Nicola Gai, Alessandro Mercogliano oraz Marco Biseti zostały uwolnione.

W przeciwieństwie do wyroku pierwszej instancji, dziewięć innych wyroków zostało przypisanych do dziewięciu innych osób towarzyszących pod zarzutem „podżegania do działalności przestępczej”. Powiązano to – z wielu względów – z publikacją „Croce Nera Anarchica” czyli aperiodycznym magazynem i stroną internetową, oraz z paroma innymi stronami podanymi w trakcie rozprawy. Wyroki te trwają od 2 lat, 6 miesięcy do 1 roku i 6 miesięcy. Tak jak wcześniej – w dodatku do tych wyroków, Marco został również ukarany za „podżeganie”

Poza Alessandro, dziewięć innych anarchistycznych osób towarzyszących zostało uwolnionych ze wszystkich zarzutów, łącznie z osobą odbywającymi karę więzienia od 2016. roku, oraz z osobą odbywającą karę aresztu domowego. Wszystkie to osoby są teraz wolne.

Rewolucyjna Solidarność z uwięzionymi anarchist.k.ami!

Śmierć Państwu i Kapitałowi, niech żyje anarchia!

(Źródło: EnoughIsEnough14)

Włochy: Aktualizacja dotycząca procesu “Scripta Manent”

Na dzień 1 lipca 2020 r. została ustalona data pierwszej rozprawy apelacyjnej w sprawie procesu “Scripta Manent”, która odbędzie się w sali bunkrowej więzienia “Le Vallette” w Turynie. Terminy wyznaczone dla kolejnych rozpraw apelacyjnych są następujące: 1, 8, 10, 15, 17, 22, 24, 29 lipca; 9, 11, 16 września.

Pomimo pandemii, sąd w Turynie jest jednym z tych, który zagwarantował przeprowadzenie “ważnych” procesów już zaplanowanych na to lato. Tak więc przypuszczalnie data ta pozostanie potwierdzona.

Nasi towarzysze oskarżeni są z art. 270 bis (stowarzyszenia promujące terroryzm, również międzynarodowy, lub obalenie porządku demokratycznego) oraz o różne działania antywojskowe, przeciwko CPR (Centri di permanenza per il rimpatrio, “ośrodki przetrzymywania w celu repatriacji”, dawniej znane jako CIEs, więzienia dla migrantów), przeprowadzone w solidarności z uwięzionymi anarchistami, przeciwko tym barakom, siedzibom i ludziom z instytucji, do których zwróciły się FAI i FAI/FRI (Federazione Anarchica Informale/Fronte Rivoluzionario Internazionale – Nieformalna Federacja Anarchistyczna/Międzynarodowy Front Rewolucyjny), od 2003 r. do chwili obecnej. Oskarżeni obecnie przebywający w więzieniu będą uczestniczyć w rozprawie za pomocą wideokonferencji, podobnie jak podczas wszystkich ostatnich przesłuchań pierwszego stopnia.

W rzeczywistości, w okresie wstępnych przesłuchań wciąż nie istniało prawo wymagające wideokonferencji. Później, już na początku przesłuchań pierwszego stopnia, uchwalono ustawę, która dawała rok czasu więzieniom i sądom na dostosowanie się, narzucając podczas tego roku wideokonferencje jedynie oskarżonym, którym zarzucano, że znajdują się na czele “stowarzyszeń”. Po roku, zgodnie z planem, wideokonferencje zostały zastosowane wobec wszystkich.

Podczas przesłuchania w dniu 11 lutego 2019 r., w sali bunkrowej turyńskiego więzienia, duża grupa towarzyszy wyraziła swoją gorącą solidarność z anarchistami. Prokurator, Roberto Sparagna, nie mógł zabrać głosu, aby przedstawić swój akt oskarżenia. Po wykrzyczeniu kilku sloganów i przeczytaniu poniższego tekstu, Sąd przerwał rozprawę. Sala sądowa została opróżniona w wyniku interwencji policji do spraw zamieszek.

Zgodnie z dotychczasową strategią stosowaną przez śledczych, mającą na celu odizolowanie więźniów i osłabienie udzielanego im wsparcia, uniemożliwienie różnych przejawów bliskości i solidarności, po naszej obecności na sali sądowej w lutym 2019 r. komenda policji w Turynie wydała około sześćdziesięciu “fogli di via” (zakaz przebywania lub udawania się do określonej gminy lub obszaru) z miasta oraz siedem oskarżeń dotyczących przerwania pełnienia funkcji publicznych i oburzenia.

Ważne jest, aby nadal okazywać naszą solidarność z oskarżonymi.

“Przedmiotem oskarżenia jest tutaj dwadzieścia lat historii anarchizmu.
Nie jesteśmy oskarżeni, ale jest to nasza historia i nasza rewolucyjna droga.
I to właśnie do tej drogi należą praktyki zastosowane na dzisiejszym procesie.
Wszyscy jesteśmy w nią zaangażowani, a kaci państwa nie mogą definiować ani rozumieć naszych idei i naszego życia.
Solidarność z więźniami anarchistycznymi i rewolucyjnymi!
Ani kroku w tył, zawsze z podniesioną głową.
‘Zdecydowanie i bezkompromisowo w kierunku naszego celu’.
Za Anarchię!”

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

Paryż, Francja: “Rozpoznając wroga” – podpalenia w solidarności z więźniami

Rozpoznając wroga

Wiele osób mówi o klimacie, deszczu i słońcu. Ci, którzy chcą uchodzić za radykalnych, krytykują medialne ikony, które z kolei krytykują rządy.
Wiele osób mówi o końcu miesiąca. Są nawet tacy, którzy chcą odkryć cnoty ludzi i z niepokojem czekają na cotygodniowe spotkania z tym sławnym „ludem”.
Dużo ludzi generalnie tylko mówi.

Uważamy, że dziś ważne jest, jak z resztą zawsze, działanie. Działaj w małych grupach lub sam, zgodnie z naszymi poglądami, a nie nastrojem mas. Pilność ataku.
Rozpoznaj wroga: tak jak wczoraj i jutro, państwa, kapitał i wszelka władza.

W ubiegły wtorek wieczorem na Marcel Proust Avenue podpalono samochód z tablicą rejestracyjną korpusu dyplomatycznego i duże Porsche jakiegoś bogacza.

Chcieliśmy przekazać pozdrowienia i solidarność do włoskich anarchistów skazanych w wyniku operacji Scripta Manent, zamkniętych na 3 lata. Nie zapomnieliśmy o was!
Nasze myśli są również, z trzema osobami z Niemiec, które zostały aresztowane na południowej autostradzie podczas G7.
Pamiętamy o towarzyszkach z Hamburga.

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

Anarchizm illegalistyczny kiedyś i dziś

„Rewolucja jest ukierunkowana na nowe rozwiązania; insurekcja nie pozwala nam już być zaaranżowanym, ale zaaranżować samych siebie i nie pokładać żadnych nadziei w „instytucjach” – Max Stirner

„Nie podążaj za mną… Nie poprowadzę cię…
Nie idź przede mną … Nie pójdę za tobą …
Wydeptuj własną ścieżkę… Zostań sobą…”– Uwięziony członek, Konspiracyjnych Komórek Ognia

„Wiem, że ta walka między potężnym arsenałem państwa a mną kiedyś się zakończy. Wiem, że zostanę pokonany, będę słabszy, ale mam nadzieję, że będę mógł zmusić cię aby to zwycięstwo drogo kosztowało.”– Octave Garnier

Tego dnia, ponad 100 lat temu, 21 kwietnia 1913 r., illegalista i indywidualistyczny anarchista Raymond Callemin został stracony gilotyną na rozkaz państwa francuskiego. W rocznicę jego egzekucji piszę to na pamiątkę wszystkich tych, którzy polegli lub zostali uwięzieni w wojnie społecznej przeciwko społeczeństwu.

Illegalizm jest pochodną anarchizmu indywidualistycznego. To odmowa bycia wykorzystanym, zmuszanym do pracy dla jakiegoś bogatego tyrana, zamiast tego illegalista wybiera obrabowanie go. Jest to anty-pracowa etyka, dla indywidualnej autonomii realizowana w prawdziwym życiu od razu poprzez wywłaszczenie.

Indywidualistyczne wywłaszczenie zyskało rozgłos we Francji w ostatnich dziesięcioleciach XIX i na początku XX wieku i zrodziło to, co miało stać się znane jako illegalizm. Zwolennikami wywłaszczenia byli tacy anarchiści, jak Clement Duval i Marius Jacob. Marius Jacob kradł, aby utrzymać siebie, ale także finansował ruch anarchistyczny i inne sprawy. Jest to główny czynnik, który oddziela illegalizm od indywidualistycznego wywłaszczenia, illegaliści kradli wyłącznie dla siebie. Chociaż niektórzy z nich, z środków zdobytych podczas wywłaszczeń, finansowali indywidualistyczne anarchistyczne gazety oraz przekazywali pieniądze towarzyszom, którzy byli w potrzebie.

Illegaliści, z których wielu, zainspirowanych było przez Maxa Stirnera i Friedricha Nietzschego, przekonywali, że dlaczego niby powinni czekać na bierne stado wyzyskiwanych i biednych klas, aby te powstało i wywłaszczyło bogatych? Ubodzy wydawali się całkiem zadowoleni z warunków, w których przyszło im żyć. Dlaczego illegaliści muszą czekać na wyzyskiwanych robotników, aż ci zostaną oświeceni rewolucyjną świadomością? Dlaczego mieliby dalej wieść życie pełne wyzysku i zapracowywania się na śmierć, czekają na przyszłą rewolucję społeczną, która może się nigdy nie wydarzyć? Illegalistyczni anarchiści nie wierzyli w walkę robotniczą, więc postanowili walczyć i obrabowywać bogatych, było to czysto egoistyczne przedsięwzięcie.

Stirner nazwałby ich „świadomymi egoistami”, odzyskiwali z powrtoem swoje życia, nie prosząc nikogo o pozwolenie na istnienie. Odmawiali bycia niewolnikami panów i państwa. Illegaliści zdecydowali się wykraść sobie drogę poprzez świadomy bunt przeciwko społeczeństwu

Illegalistyczni anarchiści obrabowywali, strzelali, dźgali nożami, fałszowali pieniądze i popełniali nieco dziwne podpalenia w całej Europie, ale głównie we Francji, Belgii i we Włoszech. Były bitwy z użyciem broni i strzelaniny z glinami. Długie wyroki więzienia i egzekucje.

Jedna z takich grup illegalistycznych anarchistów miała zostać uwieczniona jako „Gang Bonnota”.

Continue reading Anarchizm illegalistyczny kiedyś i dziś

Ogólnoświatowe wezwanie do wywrotowego maja 2019 roku

Przeciwko wszelkiej władzy i opresji!

W Turynie i Trydencie 14 osób zostało oskarżonych o utworzenie wywrotowego stowarzyszenia, podżeganie do zbrodni oraz posiadanie, wytwarzanie i transport materiałów wybuchowych do miejsca publicznego. Ponadto są operacja „Scripta Manent”, w której prokuratura domaga się łącznie 204 lat więzienia za ataki Nieformalnej Federacji Anarchistycznej (FAI) i operacja „Panico”, w której 3 towarzyszy oskarżono o podłożenie ładunku wybuchowego w faszystowskiej bibliotece.

Ci, którzy zdecydowali się sprzeciwiać każdej dominacji w konflikcie społecznym, muszą żyć ze stałą niepewnością, że prędzej czy później zostaną pociągnięci do odpowiedzialności za swoje działania przez przeciwników wolności i samostanowienia. Tęsknota za wyzwolonym od wyzysku i opresji społeczeństwem może wówczas zostać złamana.

Dotyczy to szczególnie anarchistycznego ruchu we Włoszech. Tak działa państwo. Więźniowie mają być pochowani żywcem w swoich celach za pomocą drakońskich wyroków. Ich wspólnicy i ci angażujący się w akcje solidarnościowe jednoznacznie wyznają swoją stałą wrogość wobec reżimu i jego udziału w porwaniu anarchistycznych więźniów. Zrozumienie anarchizmu, który postawił sobie za cel fundamentalną krytykę, potępienie i atakowanie społeczeństwa oraz jego moralności alienacji i ubezwłasnowolnienia, ma również komponent międzynarodowy. Dlatego odpowiedzialność i solidarność z towarzyszami, którzy wpadają w niewolę, spoczywa na wszystkich tych, którzy rozpoznają siebie w woli nieposłuszeństwa i idei wolności. Tak, wywrotność naraża nas na niebezpieczeństwo, ale daje nam także wyzwalającą możliwość i momenty usamodzielnienia się i samostanowienia.

„Twierdzę, że jestem antyautorytarystą, indywidualistą, żyje dla insurekcji i zniszczenia tej strasznej i odpychającej istoty, jaką jest Państwo i Kapitał! Na zawsze wasz wróg! Za anarchię!”

– Gioacchino Somma, oskarżony w Operacji Scripta Manent

Agresywna solidarność, Dla buntu!

Za wywrotowy maj i całe życie pełne nieposłuszeństwa!

(źródło No Prison Society, tłumaczenie z Mpalothia)

Włochy: Deklaracja oskarżonych w związku z “Scripta Manent” przed przesłuchaaniem na 31 maja

(“Scripta Manent”- z łaciny „pisma pozostają” – przyp. tłum.)

Treść komunikatu:

By zaakcentować naszą solidarność w sądzie 31 maja, piszemy tu o tych kilku podstawowych pojęciach dotyczących tego procesu i sądu przeprowadzającego go. Po pierwsze: potwierdzamy naszą znajomość i sympatię do aresztowanych towarzyszy, dla nas są braćmi, są naszą dumą za to że konfrontują się z tym całym „teatrem”.

Potwierdzamy również nasze (silniejsze niż kiedykolwiek) przywiązanie do anarchistycznych idei oraz nienawiść do społeczeństwa które kwitnie na fundamentach śmierci, zniszczenia i wyzysku. Jesteśmy anarchistami, nie jest niczym nowym ani niezwykłym że państwo chce nas tłamsić. Nie spodziewamy się po nim niczego innego, właśnie dlatego represje nas już nie dziwią. Poza tym że mamy uczucie niezręczności życia w systemie, to państwo już nie przyprawia nas o strach.

W po okresie półtora roku wciąż mamy takie same przekonanie o ważności ataku na system. Jesteśmy oskarżani o terroryzm, lecz mimo to kontynuujemy dążenie do naszych celów. Wskazujemy palcem w stronę rządów i ich praw którymi dysponują. To są po prostu prawa które mają sztucznie usprawiedliwiać eksploatowanie, wykluczanie i zabijanie milionów różnych ludzi na całej planecie tylko by wspierać interesy tych, którzy czerpią z tego wszystkiego zyski. To właśnie ten system, który oskarża nas o terroryzm jest przyczyną śmierci na Bliskim Wschodzie i Afryce, utonięć tych, którzy uciekają od życia w ubóstwie, gwałtownego i okrutnego wzrostu wyzyskującej pracy, plądrowania ziemskich surowców i destrukcji ekosystemów, a każdy indywidualny byt coraz bardziej zamienia się na walkę o przetrwanie, dodatkowo pogłębia się państwowa ingerencja w nasze życia.

Prawo chciałoby zagrażać buntowi poprzez istnienie więzień. Prawo chciałoby by bunt został wyryty w słowniku jako przestępstwo. Chciałoby nas uciszyć, lecz oczywiście to nie jest takie łatwe.

Wypowiedzieliśmy wojnę państwu, w imię Anarchii.
Nic nie zostało zakończone, wszystko trwa.

Alessandro Audisio

Daniele Cortelli

Francesca Galante

Omar Nioi

Erika Preden

Lello The One in the Wheelchair

Gioacchino Somma

Carlo Tesseri

(źródło Anarhija, tłumaczenie z Mpalothia)

Paryż, Francja: Solidarność oznacza atak

Dwie osoby skazane na miesiące w zamknięciu po deportacji z Bois Lejuc. Trzy wysłane ostatnio do aresztu w Limoges i Ambert.

Krème nadal przebywa w areszcie za podpalenie z maja 2016.

Jesteśmy zdania, że ​​najlepszą, najbardziej godną odpowiedzią na represje pozostaje atak.

Zamiast wycofywania, paranoi, trzymania się na dystansie, wkładamy kij w szprychy koła władzy. Wybierając gdzie i kiedy w małych grupach, korzystając z osłony jaką są duże demonstracje lub pod osłoną nocy.

Nigdy się nie poddamy.

W nocy z 2 na 3 kwietnia spaliliśmy samochód korpusu dyplomatycznego, na rue Pierre Demours (Paryż 17).

Solidarność z towarzyszami dotkniętymi represjami.

Solidarność z Lisą uwięzioną w Niemczech za rabunek i z towarzyszami wobec, których trwa proces we Włoszech związany z operacją Scripta Manent.

Cœurderage

(źródło Attaque, tłumaczenie z Act For Freedom Now!)

Więzienie w Ferrarze, Włochy: Kolejny tekst towarzysza anarchisty Alfredo Cospito

Oryginalnie opublikowany w numerze pierwszym anarchistycznego czasopisma Vetriolo. Tekst w języku włoskim można znaleźć tutaj.

Od Vetriolo: Alfredo napisał ten tekst dla zerowego wydania Vetriolo między listopadem, a grudniem 2016 roku. List, jak powszechnie wiadomo, został zablokowany przez więzienną cenzurę. Publikujemy go dopiero teraz. W ostatnich miesiącach cenzurę znacznie zaostrzono. Jej imadło zaciska się coraz mocniej w wyniku polecenia prokuratora Sparagny, a nie wyłącznie nadgorliwości strażników więziennych. Najwyraźniej istnieją dokładne instrukcje, co więźniowie mogą otrzymywać lub wysyłać. Na przykład czasopisma Vetriolo nie otrzymał żaden z aresztowanych w związku z operacją Scripta Manent. W proteście przeciwko cenzurze Alfredo podjął strajk głodowy w dniach 3-13 maja.

Przełam izolację!

*****

Nad moją głową, niczym miecz Damoklesa, wiszą zarzuty zagrożone wyrokiem do 30 lat więzienia. Dlatego potrzeba informowania o moich projektach i refleksjach może wydawać się absurdalna. Biorąc pod uwagę cenzurę, która wypacza wszystko, co napiszę lub powiem, moje niestrudzone starania w tej kwestii pomimo związanych z tym nieuchronnych represji mogą sprawiać wrażenie głupoty i szaleństwa. Ja jednak nie mogę żyć bez tej głupoty i tego szaleństwa.

Postawiony pod ścianą nie mam wyboru. Muszę walczyć dalej. Walczyć przy użyciu wszystkich dostępnych środków.

Do napisania tego artykułu zainspirował mnie inkwizytor Sparagna, który w trakcie swojego monologu-przesłuchania, utrzymywał z ledwie skrywanym zawstydzeniem, że złamał nas [22 towarzyszy objętych śledztwem w związku z operacją Scripta Manent], bo całkowicie odciął się od nas włoski ruch anarchistyczny.

Czy to możliwe, że ruch anarchistyczny we Włoszech upadł tak nisko? Że tak mu brakuje empatii dla towarzyszy złapanych w sidła represji, żeby zupełnie ich wykluczyć?

Prawdy nie znajdziemy w instrumentalnej i szalonej „logice” Prokuratora z Turynu. Prawda leży w niuansach, w różnych wyrazach solidarności, które nam okazano, nawet w obliczu obecnej fali represji. Na całym świecie miały miejsce akty solidarności z nami. Niewielka, ale istotna ich część dotarła też do nas. Mogłyby się one wydawać błahymi i grzecznościowymi komunikatami, ale dla mnie mają ogromne znaczenie.

Continue reading Więzienie w Ferrarze, Włochy: Kolejny tekst towarzysza anarchisty Alfredo Cospito