Tag Archives: Indonezja

Krótki raport na temat indonezyjskiego squattingu przygotowany przez anarchistyczne osoby z Borneo

Okupacja Przestrzeni (Okupasi Ruang znana również jako tymczasowy squatting lub strefa autonomiczna) została zorganizowana przez towarzyszy w Pontianak (wyspa Borneo) w ramach programu Solidarności Obywatelskiej przeciwko eksmisjom, które miały miejsce w różnych regionach archipelagu, zdajemy sobie sprawę, że nie jest to pierwszy raz, kiedy obywatele muszą doświadczać przemocy i radzić sobie z narzędziami państwa. Dlatego wzywamy do budowania bardziej powszechnej solidarności.

Okupacja przestrzeni odbyła się w pustym budynku nad brzegiem rzeki Kapuas. Organizowałyśmy koncerty, pokazy filmów dokumentalnych i dyskusje związane z eksmisjami i pozbawieniem przestrzeni życiowej. Tworzymy również ziny jako medium do rozpowszechniania informacji. Dla informacji, w innych obszarach naszego regionu, w Kualan Hilir, Ketapang, żyją rdzenni mieszkańcy, którzy również zostali skryminalizowani przez PT Mayawana Persada. Przejęli oni ziemię rolników, wysiedlili krzewy gumowe i sady owocowe należące do społeczności, a według doniesień otrzymanych od przyjaciół zaangażowanych w działalność społeczną w terenie, spichlerze mieszkańców zostały spalone. Odchodząc od tego, jako wynik wczorajszej dyskusji, wraz z kilkoma zaangażowanymi przyjaciółmi zainicjowałyśmy stworzenie reportażu opublikowanego w zinie, może nie w najbliższej przyszłości, ale spróbujemy.

Nie zapominamy również o towarzyszach, którzy są za kratkami

Dla mieszkańców, którzy walczą o utrzymanie suwerenności swojej ziemi.

Dla wszystkich więźniów wojny klasowej

Za anarchistycznych towarzyszy więzionych na całym świecie.

Jeśli każde miejsce jest ogniem, spalmy je razem!

(tłumaczenie z Abolition Media)

Indonezja: Pomóż uwięzionym antyautorytarnym osobom opublikować ich teksty!

Skorumpowany system więziennictwa w Indonezji zapewnia niewystarczające racje żywnościowe i zmusza więźniów do płacenia za nie we własnym zakresie. Wspieraj finansowo wysiłki więźniów zmierzające do opublikowania ich pism w indonezyjskim systemie więziennictwa.

My, Serikat Tahanan, jesteśmy antyautorytarnym stowarzyszeniem więźniów. Organizujemy się głównie wewnątrz, ale także na zewnątrz, jedenastu różnych więzień w całej Indonezji, docierając do innych skazanych działaczy i działaczek antyautorytarnych, aby wspierać i edukować opinię publiczną na temat warunków więziennych w Indonezji. Inicjatywa ta, prowadzona przez obecnie skazanych, została zapoczątkowana jako prosta forma solidarności między nami – aby pielęgnować nadzieję – abyśmy nie czuły się wykluczone lub wyszły z więzienia jako bardziej zniszczone istoty ludzkie. Organizując się w Serikat Tahanan, nieustannie przypominamy sobie, dlaczego rozpoczęliśmy naszą walkę. Naszym długoterminowym celem jest zniesienie więzienia.

Pisałyśmy, a przynajmniej uczyłyśmy się pisać, o naszych własnych doświadczeniach i przemyśleniach w więzieniu. Chcemy opublikować te teksty, ale oczywiście nie mamy pieniędzy. Skorumpowany system więziennictwa w Indonezji zapewnia niewystarczające racje żywnościowe i zmusza więźniów do płacenia za nie we własnym zakresie. Przez cały ten czas żyliśmy z solidarności z towarzyszami spoza więzienia, ponieważ praca jest dla nas prawie niemożliwa. Brak funduszy i warunki panujące w więzieniach, w których obowiązują łapówki, pogarszają nasze życie i utrudniają nasz projekt pisarski. Wpływy ze sprzedaży książki przeznaczymy na realizację programu, który został ustalony i prowadzony przez samych więźniów. Książka, którą opublikujemy, będzie składać się z kilkunastu tekstów napisanych przez więźniów i byłych więźniów skazanych za podpalenia, niszczenie mienia, podżeganie do zamieszek i zażywanie narkotyków. Praca ta zawierać będzie krytykę społeczną struktury indonezyjskiego społeczeństwa, refleksje na temat działania, przetrwania w więzieniu oraz mnóstwo lekcji przydatnych dla odbiorców i aktorów ruchów społecznych. Przeznaczymy również część bezpłatnie wydanych książek dla kolektywów i bibliotek.

Dlatego zwracamy się do międzynarodowych działaczy antyautorytarnych, anarchistów, antyfaszystów i sieci abolicjonistów o solidarność w naszych wysiłkach na rzecz publikacji naszych pism. Przeznaczyliśmy około 5,5 miliona IDR (327 euro) na koszty komunikacji w więzieniu, przemycanie narzędzi do pisania, edycję, drukowanie i dystrybucję książek. Pomóż nam opublikować nasze teksty w skorumpowanym systemie więziennictwa Indonezji i wesprzyj kampanie więźniów!

Ta zbiórka pieniędzy jest wspierana przez Indonezyjską Anarchistyczną Sieć Wydawniczą (JPA) i Kolektyw Abolicjonistyczny (Japonia). Pisma te zostaną również przetłumaczone na język angielski i japoński.

Projekt okładki indonezyjskiej wersji książki:

WESPRZYJ

 

Solo, Indonezja: Podpelenie komisariatu i obrzucenie fabryki mołotowami – komunikat odpowiedzialności Jednostki Nemezis/FAI-IRF oraz wideo z akcji

Solidarnie z uwięzionymi anarchist.k.ami!

“Ta która nosi w sobie wilka praxis – nie jesteś sama”

2 marca podpalono posterunek policji znajdujący się obok Tugu Mahkota oraz obrzucono koktajlami Mołotowa fabrykę Waskita Colomadu w Solo w Indonezji.

Twierdzimy, że były to działania naszych konspiratorów, których celem jest atak na władze i korporacje odpowiedzialne za zawłaszczanie ziemi i ekobójstwa!

Świat bardzo się zmienił i bunt przeciwko władzy nie powinien pozostawać daleko w tyle w swoich wysiłkach zmierzających do opracowania strategii odpowiadających sytuacji w każdym miejscu. Nie chcemy ograniczać Naszej walki do walki “anarcho-lewicowców/syndykalistów”, lewicy i prawnuków Marksa, którzy zawsze wpadają w ten sam dół w swojej własnej walce o zwykłe przejęcie środków produkcji. W tym przypadku chcemy zniszczyć środki produkcji lub to, co eksploatują dla nas dominujące nad nami maszyny.

Dla nas rewolucja nie jest czymś, na co można czekać, tak jak ludzie religijni czekają na dzień sądu, dlatego chcemy, aby nasze marzenia zostały zrealizowane dziś i teraz, a następnie zamienić nasze słowa w czyny wraz z krytyką chorego społeczeństwa (Społeczeństwa Spektaklu)

Dlatego iluzja rewolucji, że w przyszłości dojdzie do globalnej rewolucji, będzie miała zasadniczy wpływ na buntowniczki, których bierność skaża każdą buntowniczkę, ulegającą iluzji nadchodzącej globalnej rewolucji. Zamiast wyjść poza utarte szlaki walki, stają się one wygodne w swojej strefie komfortu, rozkoszując się każdym wyobrażeniem buntu w dzisiejszym świecie spektaklu.

Każde słowo o walce, które wychodzi z każdych ust działaczy reformistycznych, lewicowych, anarcho-lewicowych, to nic innego jak trupy, które chcą nas zintegrować z systemem, który na nowo dominuje!

Ogień, który wznieciłyśmy, nie był tylko formą bezsensownego ataku na własność państwową i kapitalistyczną, nasz ogień jest również wyrazem solidarności z każdym anarchistycznym bojownikiem, który został zatrzymany lub jest na celowniku łajdackiego aparatu państwowego.

I nie zapominajmy, że wspieramy anarchistyczną partyzantkę miejską w Ukrainie i w Rosji, która stawia czoła wojnie na swój własny sposób, buntując się przeciwko każdej formie władzy państwowej, czy to rosyjskiej, czy ukraińskiej, solidarność dla osób anarchistycznych na całym świecie!

Śmierć każdej władzy!
Solidarność znaczy atak!
Niech żyją uwięzione anarchistki!
Niech żyje CCF/FAI-IRF!
Niech żyje Anarchia!


Źródło: Dark Nights

Yogyakarta, Indonezja: Insurekcjonistyczna akcja solidarnościowa z osobą prowadzącą 325nostate, Toby Shonem

Toby Shone, prowadzący insurekcjonistycznego antibloga 325.nostate.net, został 10 lutego aresztowany w związku z oskarżeniami o promowanie terroryzmu i udostępnianie instrukcji do wytwarzania bomb i podobnych materiałów wykorzystywanych w atakach. Jego proces ma się zacząć 6 października tego roku.

Tymczasem już odbyły się pierwsze akcje solidarnościowe. W Indonezji w solidarności z Tobym popalono komisariat. Poniżej fragmenty komunikatu z akcji:

„Jakieś cztery dni temu, kiedy dowiedzieliśmy się, że anarchista Toby Shone został aresztowany pod zarzutem terroryzmu (za, kurwa, prowadzenie strony internetowej) i posiadania narkotyków klasy A, zaatakowaliśmy lokalny posterunek policji w mieście położonym w środkowej Jawie i ogniem zajął się jeden pies. Nie wiemy dlaczego nie ma [o tym] relacji w mediach, a komunikat celowo odłożyliśmy na później z kilku powodów.

(…)

Solidarność ze wszystkimi więźniarkami i więźniami politycznymi! Monicą Caballero, Fransisco Solare, Tobym Shone i innymi!

Solidarność oznacza atak!

Jednostka Zemsty/FAI (Vengeance Unit/FAI)

325nostate to jedna z najszerzej znanych insurekcjonistycznych stron internetowych, udostępniająca zarówno newsy jak i broszury. Indymedia są bardzo ważnym elementem toczącej się ogólnoświatowej wojny, o którym czasami się zapomina przez spektakularność samych akcji. Niech sprawa Tobiego przypomni o tym, że wojna informacyjna jest równie ważna co ta, którą się toczy ogniem i kulami.

Solidarność z Tobym Shone i indymediami!


(Komunikat wzięty z AMW; informacje o Toby Shone’ie wzięte z korporacyjnych mediów)

Palembang, Indonezja: Atak na posterunek policji w solidarności z uwięzionymi osobami anarchistycznymi

W ramach solidarności z uwięzionymi osobami anarchistycznymi, zaatakowano 25 lutego przy pomocy mołotowów posterunek policji w Palembang w Indonezji; odpowiedzialność za akcję wzięły osoby anarchistyczne.

To jest komunikat ich osób towarzyszących:

“Potwierdzamy, że są one powiązane z atakiem na posterunek policji w mieście Palemband, w prowincji South Sumatra, w Indonezji, porankiem w piątek 26 lutego 2021 roku, w ramach solidarności z osobami towarzyszącymi Dimitrisem Koufontitasem, Tobym Shonem, Monicą Caballero, Francisco Solarem i innymi.

Solidaryzujmy się i wskrześmy ogień!

Od Indywidualistycznej osoby anarchistycznej!”


(Źródło: AMW)

Pontianak, Indonezja: Sabotaż instalacji monitoringu miejskiego przez komórkę Maverick/FAI

Tak jak mogły.liśmy zauważyć podczas pandemii Covid-19, Państwo przy pomocy: monitorowania (zarówno offline jak i online), policyjnej kontroli oraz innych technologicznych urządzeń takich jak chociażby monitoring miejski, smartfony itp. wykorzystuje sytuację dla własnych celów. Powołuje się ono rzekomo – tak jak każdy z nas wie – na dbanie o zdrowie obywateli i bezpieczeństwo publiczne, jednak jest to zwykła nieustannie powtarzająca się iluzja.

Stajemy naprzeciw niepewnej sytuacji; nie wiemy kiedy ta pandemia się skończy, a w tym samym czasie Państwo natęża swoją kontrolującą technologię, którą rozwija i ulepsza – tak jak chociażby monitoring miejski. Na początku pandemii zauważyły.liśmy również że inwigilacja środowiska miejskiego przy pomocy monitoringu, zwiększyła ilość aktywnych patroli policyjno-wojskowych. Sytuacja ta powoduje że ruch oporu zanika; jesteśmy „zobligowani.ne” do zatrzymania naszych działań, do osobistej izolacji. Ale czy jest jakiś logiczny sens w tym, aby nie kroczyć razem z ulicznymi powstańczyniami.cami? Jesteśmy pewne.ni że odpowiedzią jest: nie.

Odmawiamy bycia pasywnymi w trakcie tej ogólnej kontroli oraz w trakcie przejmowania przez Państwo, rząd i policję miejsc do życia. Jednakże, ze względu na tę pandemię i kontaminacyjną sytuację, musimy szukać luki do działania – nie popadając oczywiście w arogancję – i jednocześnie dbać o własne zdrowie, jak i o zdrowie naszej grupy pokrewieństwa [affinity group], kontynuując akt rebelii (aczkolwiek minimalny i nieadekwatny). Uważamy że da się to zrobić. I z tego właśnie punktu założenia wyszły.liśmy 13. listopada na ulicach miasta Pontianak, gdzie dokonały.liśmy sabotażu na monitoringu miejskim – deklarujemy odpowiedzialność za tę wyprowadzoną akcję.

Na koniec – wyrażamy solidarność z naszymi drogimi włoskimi anarchist.k.ami z Operacji Scripta Manent, Panico, Prometo, Ritrovo, Lince, Renata, Bialystok, Scintilla – które.rzy były.li represjonowane.ni przez prokuratorów oraz sąd. Wyrażamy oczywiście również solidarność z białoruskimi anarchist.k.ami, z Monicą i Francesco, z Gabrielem Pombo, z anarchist.k.ami z Tanggerang i Makassar, oraz z wszystkimi uwięzionymi anarchist.k.ami na całym świecie. Nasze ataki dedykujemy wam, bezwarunkowo.

Walczcie z Technologią Kontroli!
Walczcie z Więzieniami i Za Uwolnienie Wszystkich Więźniów!
Niech żyje anarchia, niech żyje insurekcja!

Komórka Maverick – Nieformalna Federacja Anarchistyczna (FAI)

(Tłumaczenie z 325NoState)

Yogyakarta, Indonezja: Komunikat odpowiedzialności w sprawie zniszczenia luksusowych samochodów przez komórkę „Przedmiejskie Komórki Ognia/FAI”

Komunikat insurekcyjny, Yogyakarta, 31. października

„Kim jesteś, mała dziewczynko, olśniewiająca jak tajemnica i dzika niczym instynkt?” — Émile Armand, „Jestem anarchią”

Oświadczamy, że jesteśmy odpowiedzialne.i, za zniszczenie 31. października, luksusowych samochodów w dzielnicy Sleman — ciągle się poruszamy i wciąż pozostajemy zagrożeniem, ponieważ zdajemy sobie sprawę z tego, że ekonomiczna nierówność pod tym dominacyjnym systemem istnieje nie z naszej woli. Rozumiemy, że żadne życie nie jest warte istnienia, tak długo jak autorytaryzm poddusza nas swoją brutalnością. Akcja ta, nie wyniknęła tylko i wyłącznie z obrzydzenia i nienawiści do obecnego systemu, policji i jakiejkolwiek instytucji ten rząd ustanawia. Akcja ta, była również aktem solidarności, ponieważ solidaryzujemy się z każdym ulicznym bojownikiem. Wierzymy, że niszczenie własności państwowej wciąż będzie kontynuowane, a że my — zawsze będziemy siać terror.

SOLIDARNIE z każdą antyautorytarną osobą uwięzioną; nie ma NIC bardziej zasłużonego niż uniewinnienie. Nie pozostawimy żadnej osoby przyjacielskiej w tyle.

My jesteśmy nikim, ale chcemy tylko jednoznacznie pokazać to, że jesteśmy wściekłe.i!

Przedmiejskie Komórki Ognia/FAI

(Tłumaczenie z 325NoState)

Keerom, Zachodnia Papua: Rewolucyjna Komórka Niech Żyje Eric King – FAI/FRI, podpala budynek urzędu pracy w kolonialnym kompleksie administracyjnym

PT Freeport Indonesia (FI) jest obecny w Papui od dziesięcioleci, od początku aneksji Zachodniej Papui przez kolonialną Indonezję. Jedyne, co przynosi, to tylko zniszczenie środowiska naturalnego, wypędzenie rdzennej ludności i ludobójstwo. Uważamy, że istnienie Freeport’u może zostać zakończone tylko wtedy, gdy Papua Zachodnia zostanie oddzielona od Indonezji, lecz nie chcemy utworzenia państwa Papui Zachodniej, ale Konfederacji Zachodniej Papui, gdzie kontrola będzie należała do ludzi a nie państwa.

My (Rewolucyjna Komórka Niech Żyje Eric King – Nieformalna Federacja Anarchistyczna) przesyłamy pozdrowienia Lekagakowi Telengenowi, Egianusowi Kogoyi i innym partyzantom z Papui Zachodniej, przebywającym wśród bujnych papuaskich lasów. Zapraszamy naszych towarzyszy mieszkających w miastach do utworzenia miejskich oddziałów partyzanckich i atakowania na symbole kapitalizmu i kolonialnego państwa Indonezji.

Stanowczo deklarujemy naszą wrogość wobec oportunistycznego polityka Benny’ego Wendy i pozostałych śmieci z ULMWP, który może sobie wygodnie żyć w obcym kraju, gdzie stara się kontrolować przywództwo wyzwolenia Papui Zachodniej. Prawdziwe wyzwolenie to broń i insurekcja, a nie lobby w klimatyzowanych budynkach!

Nie zapominamy również o wysłaniu uścisków do towarzyszy w Indonezji, którzy rozpoczynają bunt przeciwko ustawie Omnibus i neoliberalnemu reżimowi Joko Widodo, do naszych towarzyszy w Malezji, którzy muszą stawić czoła represjom za walkę z faszystowskim królestwem Malezji, do YPG -YPJ partyzantów w Rożawie, którzy stoją w obliczu asymetrycznej wojny z Turcją, i antyautorytarnych powstańców na całym świecie.

Przyznajemy się do podpalenia budynku urzędu pracy, podczas zamieszek 1 października 2020, w kompleksie urzędów regenckich w Keerom w Papui Zachodniej. Należymy do wściekłych na indonezyjski kolonializm mas, to był tylko nasz otwierający atak i nie ostatni. Bądźcie gotowi się na eksplozję i to taką, która nie zagaśnie.

Tak długo jak państwo i kapitalizm istnieją, nie będzie pokoju. Dlatego państwo i kapitalizm muszą zostać natychmiast zniszczone !!

Niech ogień rozświetli wyzwolenie Papui Zachodniej.

Rewolucyjna Komórka Niech Żyje Eric King – FAI/FRI

(tłumaczenie z 325nostate)

 

Yogyakarta, Indonezja: Konspiracyjne Komórki Ognia/Akcja Nemezis bierze odpowiedzialność za podpalenie luksusowego samochodu

Aby zrozumieć co się ostatnio dzieję w Indonezji, zajrzyjcie na Anarchists in So-Called Melbourne 2.0. Natomiast jeśli o KKO w Indonezji chodzi, nie jest to nowe zjawisko, tutaj znajdziecie więcej informacji.

„Przyznajemy się do tego, że zeszłej nocy na Ring Road w północnej części Yogyakarty spaliliśmy luksusowy samochód, stojący przed punktem Sinar Mas (coś w stylu sieci fast-fódów – przyp. tł.). Naszym celem nie było tylko okazanie solidarności z walczącymi na ulicach przeciwko ustawie Omnibus. Równocześnie rozumiemy, że Sinar Mas Group jest odpowiedzialna za niszczenie lasu deszczowego w Indonezji, na którego miejscu powstanie infrastruktura przemysł oleju palmowego.

Solidarność dla wszystkich walczących w całej Indonezji. Solidarność z Białorusią. Solidarność dla anarchistów w Chile, Grecji, Hongkongu, Rożawie! ”

Niech żyje bunt!

„Chcemy całego świata i chcemy go w ogniu”.

Konspiracyjne Komórki Ognia/Akcja Nemezis

(tłumaczenie z Anarchists in So-Called Melbourne 2.0)

Salatiga, Indonezja: Wiadomości z autonomicznego centrum społecznego PSTO

Bethlehem- Autonomiczne Centrum Społeczne i miejsce dla bezdomnych (PSTO) @psto.bethlehem  jest ruchem skłoterskim w Salatidze w Indonezji.

W niedzielę, 7 stycznia 2020, po 2 miesiącach bez miejsca, jako Bethlehem ponownie zaczęliśmy okupywać budynki. Po likwidacji poprzedniego skłotu, wynajęliśmy pensjonat i sklep po to by  nim prowadzić publiczną kuchnię, chcieliśmy nabrać oddechu do dalszej walki. To miejsce nie nadawało się do zakwaterowania szesnastu bezdomnych osób i wielu ubogich ludzi z ulicy którzy byli przez nas wspierani. W środku pandemii i kryzysu ekonomicznego, musieliśmy okupować porzucony od dwóch lat budynek będący czyjąś własnością prywatną.

Należy podkreślić, że nie zajmujemy się wyłącznie organizowaniem schronienia i łóżka. Planujemy zbudować centrum społeczne składające się z: biblioteki, kuchni publicznej, bezpiecznego pokoju dla kobiet, kooperatywy spożywczej\produktowej, miejskiego ogródka, szkoły ludowej, sekretariatu dla pracowników i studentów, oraz kreatywnych i społecznych przestrzeni dla ubogich mieszkańców miasta Salatiga.

Wielokrotnie oczyszczaliśmy budynki, po czym dochodziło do eksmisji. Pytaliśmy o zgodę i solidarność sąsiadów przed rozpoczęciem okupacji, lecz oni wielokrotnie mówili że woleliby żeby budynek zniszczono niż aby był używany i okupowany, ponieważ mieli bardzo złe doświadczenia z poprzednimi sąsiadami. Ani ci sąsiedzi ani my nie mamy władzy prawnej by używać tych budynków. Lecz nie używając ich i pozwalając ludziom żyć na ulicy podczas kryzysu z powodu pandemii, pokazuje że w umysłach ludzi prawo własności jest ponad prawem humanitarnym!

Jeśli to my jesteśmy śmieciami, ty właśnie nas wyrzucasz.

( ź: anarchistswordwide)