Tag Archives: organizacja

Estelle Ellison: 4 typy hierarchii w lewicowych organizacjach

Jawna hierarchia – „Kadra”:

• Metoda organizacji, która opiera się na zdaniu się na kadrę (tj. organ prowadzący złożony z członków-weteranów);

• Występuje w kapitalistycznych miejscach pracy, instytucjach, biurokratycznych związkach zawodowych, organizacjach non-profit, a także w państwowym aparacie dowodzenia;

• W dużym stopniu opiera się na rekrutacji oraz umożliwia niewielką bądź wręcz zerową autonomię osób członkowskich;

• Asymilacja z kulturą organizacyjną jest oczekiwana i często łączy się z kulturą dyscyplinarną, posłuszeństwem i powściągliwością.

 

 

Pseudo-hierarchia – „Grupa czołowa”:

• Organizacja, która jest rozszerzeniem organizacji jawnie hierarchicznej;

• Przeznaczona do przyciągnięcia demografię osób lewicowych, które w przeciwnym razie nie byłyby zainteresowane dołączeniem do jawnej hierarchii w macierzystej organizacji;

• Grupy te rzadko, jeśli w ogóle, mają ścisłe kultury organizacyjne;

• Organizacja macierzysta wykorzystuje grupy czołowe jako taktykę rekrutacyjną, celując w członkinie grup czołowych, które idealnie pasowałyby kulturowo do jawnej hierarchii.

Ukryta hierarchia – „Rada rzecznicza”:

• Ukryta hierarchia wykorzystuje projekt, kampanię lub koalicję jako sposób na ukrycie wpływu, jaki kadra ma na strategie organizacji horyzontalnych;

• Komitety sterujące służą jako środek postępu wizji pojedynczej kadrowiczki na temat tego, jak należy wykonywać pracę poprzez delegowanie;

• Ludzie, grupy pokrewieństwa (afinitki) i organizacje, które uczestniczą w tej strukturze nie mają wpływu na ogólny kierunek działania ukrytej hierarchii oraz nigdy nie mogą wchodzić w bezpośrednie interakcje z kadrą.

Pseudo-horyzontalizm – „Krąg wewnętrzny”:

• Ta forma hierarchii wykorzystuje największą liczbę autonomicznych strategii organizacyjnych, często otwarcie ceniąc horyzontalizm;

• Formacje te są często silnie uzależnione od przywództwa jako podstawowej wartości i obracają się wokół jednej osobowości przypominającej kadrę, która wyznacza wewnętrzny krąg grupy;

• Wewnętrzny krąg jest w sprzeczności z samym sobą, ponieważ jego metody organizacyjne są hierarchiczne, mimo że w zamierzeniu miał być organizacją horyzontalną.


Źródło tekstowe i graficzne: Abolish_time [Instagram]

Dosyć osób organizujących!

Dosyć osób organizujących!

Walka rozwinęła się ponad potrzebę o osoby organizujące

Od przemocowczyń.ców, osób prących się na szkło, karierowiczek.ów czy manipulatorek.ów – po osoby wpychane w niebezpieczeństwo [publicznej] rozpoznawalności; zdehumanizowane czy przepracowane: rola „osoby organizującej” jest krzywdząca zarówno dla osób które są w ten sposób określane/które się w ten sposób określają, jak i dla ruchu wyzwoleńczego samego w sobie.

Wolność nie potrzebuje osób organizujących – potrzebuje zaś tego, aby każdy odgrywał aktywną rolę w walce, i aby nikt nie dopuszczał do tego, by w procesie stawiać siebie wzajemnie na dehumanizujących pozycjach.

Nie możemy czekać na to, aż inni zaczną walczyć za naszą wolność. Tak jak zawsze, sekretem jest to – aby zacząć.

Continue reading Dosyć osób organizujących!