Soheil Arabi, anarchistyczny więzień polityczny, pisze prosto z niesławnego więzienia Evin w północnej części Teheranu w Iranie…

Anarchizm to niekończący się lot. Już od pierwszego dnia, gdy otwieramy swoje oczy na świat, naszą inteligencję krępuje zarzucona sieć utworzona z religii, narodowości, języka, „rasy” czy seksizmu – to wszystko jest niczym innym jak przeszkodą mającą nam utrudnić naszą ucieczkę. Gdy mówicie do mnie o religii, języku czy zabobonach, staram się wnet stworzyć skrzydła z owych sieci, by następnie polecieć prosto ku nieskończonej wolności myślącego umysłu.

Aby stać się anarchistą, należy wpierw zacząć od zniszczenia strukturowych norm. Jest to rzecz nie tylko trudna, ale również bardzo kosztowna. Jeszcze trudniejsze jest jednak to, aby pozostać owym anarchistą.

Faktem jest, że wszystkie dzielne ptaki lecą w odległe miejsca, a po danym czasie w końcu kończą swoją podróż, gdyż już nie są w stanie lecieć dalej. Zasiadają one wówczas na jakiejś gałęzi u szczycie drzewa czy czubku ogromnej skały.

I kto inny wtedy może stwierdzić, że nieskończona wolność przestała istnieć? I kto inny może wtedy powiedzieć, że leciał dopóty miał siłę w skrzydłach? Nie ma takich ptaków, które latają przez całkowitą wieczność.

Anarchizm zaś jest ptakiem, który wciąż brnie do przodu, naprzeciw postanowionym nieprzychylnościom losu i prawa – niszczy przez to ustrukturyzowane normy; walczy z Władzą, a dzięki temu podbija świat i ustanawia zmiany.

Rozwój Anarchistyczny nie powstaje w wyniku szansy i przypadku, lecz jest produkowany przez ciężką drogę, jaką jest walka wolnościowa.

Soheil Arabi
Więzienie Evin
05.01.2020

(Tłumaczenie z Anarchists Worldwide oraz Asranarshism)