We wczesnych godzinach 31 października podpaliłyśmy furgonetkę należącą do firmy GA-Tec. Firma ta zajmująca się technologią zarządzania budynkami i obiektami należy w 100% do grupy Sodexo, sama prowadzi więzienia (w Anglii i Chile) i jest wielkim spekulantem przemysłu więziennego. Furgonetka spłonęła w dzielnicy Lichtenberg, gdzie ostatnio również spłonęło kilka samochodów.

Nie tylko po to, by wyrządzić szkodę firmie, ale z wewnętrznej motywacji nie mogłyśmy się powstrzymać od takiego ataku na naszych ciemiężycieli. Wiadomość, że towarzysz Alfredo Cospito jest torturowany w tak zwanym reżimie “41bis” reżimie przez państwo włoskie nie pozostawia nas obojętnymi. Alfredo nie tylko ma założony kaganiec, jego samo istnienie jest na granicy zagłady. Jednoczymy się z jego bojowym wysiłkiem. Wraz z jego strajkiem głodowym przełamujemy całkowitą izolację. Wzywamy również wszystkich innych towarzyszx do podjęcia teraz bezpośredniego działania i zdecydowanego skrócenia czasu reakcji anarchistycznej walki międzynarodowej. Aby wyrwać Alfredo Cospito z reżimu eksterminacji i wyzwolić rewolucyjną siłę w skoordynowanej ofensywie. Być poza reżimem więzienia i izolacji oznacza wielką odpowiedzialność. W walce połączonej ze strajkami głodowymi nie możemy czekać, aż więzień również będzie musiał odmówić przyjmowania płynów.

Bojowe kampanie wywołane strajkami głodowymi mogą otworzyć istotną perspektywę antykapitalistyczną. Metropolie mogą zostać przekształcone w dżungle, w których infrastruktura klas rządzących mogłaby zostać całkowicie zniszczona, gdyby zdecydowali się na to jej mieszkańcy. Spekulanci więzienni, firmy zbrojeniowe, kontrahenci policyjni, korporacje budowlane – ich szklane fasady, pojazdy i linie danych, które wkraczają w siedliska naszej klasy w coraz gęstszych ośrodkach miejskich lub są wykorzystywane do prób ochrony we własnych sanktuariach. Tak jak to, że zaatakowana przez nas furgonetka GA-Tec/Sodexo została pochłonięta przez wysokie osiedle prekariatu, tak samo może się stać z logistyką władzy, gdy nasilające się antagonizmy klasowe i bojowe kampanie środowiska anarchistycznego wypracują wspólne podejście.

Solidarność również z Juanem Sorroche i Ivanem, którzy natychmiast przyłączyli się do walki Alfredo i również prowadzą strajk głodowy.

Wolność dla nich, a także dla Giannisa Michailidisa, Claudio Lavazzy i Toby’ego Shone’a.

Zwycięstwo dla walki Mapuczów!

Śmierć państwu, niech żyje anarchia!

Autonomiczna Komórka “Anna Maria Mantini”

(tlumaczenie Nae Midion z Deutche Indymedia)