Ciągłe zniekształcanie rzeczywistości przez władze i ich popleczników na całym świecie.
W dniu 22.10.2021 r. 18-letni Rom Nikos Sampanis został postrzelony 36 kulami przez szumowiny z jednostki DIAS (policjanci na motocyklach) w rejonie Peramy. Poprzedziły to tortury Vassilisa Maggosa, które doprowadziły do jego śmierci, a następnie gwałt na komisariacie Omonia, podczas gdy 22 września 2022 r. 16-letni Michalis został przeciągnięty i porzucony przez pojazd policyjny w Ampelokipi w Salonikach, w wyniku czego wydał ostatnie tchnienie w szpitalu.
Nieco ponad rok po zabójstwie Sampanisa, 16-letni Rom Kostas Fragoulis został zamordowany w Diavata w Salonikach 05.06.2022 r. strzałem w głowę przez policjanta z jednostki DIAS, gdy popełnił przestępstwo niezapłacenia za benzynę o wartości 20 euro.
W dniu 11.11.2023 r. krótko przed północą, po pościgu, policjanci ponownie zamordowali nieletniego Roma, 17-letniego Christosa Michalopoulosa. Dwa i pół miesiąca wcześniej Kostas Manioudakis wydał ostatnie tchnienie w wyniku pobicia przez policjantów z komisariatu Souda podczas przypadkowej kontroli. Miesiąc po zabójstwie Michalopoulosa, policjant pobił i porzucił 19-letnią Ayse w mieście Xanthi, zabijając ją.
Do tych incydentów możemy dodać niezliczone pobicia, tortury, morderstwa, wszystkie dokonane przez policję i przemilczane przez wymiar sprawiedliwości i media.
W nielicznych przypadkach, w których policyjnej przemocy nie da się ukryć, rzecznicy aparatu państwowego szybko przedstawiają to jako odosobniony incydent, że był to zły moment, że policjanci działali w samoobronie lub że sprawiedliwość zostanie ustalona na późniejszym etapie.
Warto wspomnieć, że starają się obrzucić zamordowanego tonami błota. Czy to kryminalna przeszłość, czy grupa społeczna, do której należy, czy przekonania polityczne, które są podkreślane raz po raz, sugerując, gdzie nie mówią tego wprost, że to dobrze, że ręka policjanta pociągnęła za spust. Przedstawienie zabójcy policjanta jest diametralnie różne. Rodzinny mężczyzna z dziećmi, ciężko pracujący dla bezpieczeństwa obywateli, z wkładem społecznym, szczególnie uwielbiany przez resztę gangu (“Hellenic Police”).
Narracja medialna zmienia się w momencie wybuchu społecznego buntu i wymierzona zostaje w sprawców tak wielu morderstw. Nagle wartość ludzkiego życia staje się najwyższym dobrem, a sprawiedliwie wybrani umundurowani zabójcy stają się bohaterami rannymi na służbie i niesprawiedliwie potraktowanymi. Ci, którzy doświadczają państwowej i kapitalistycznej przemocy na własnej skórze i czasami reagują na nią zbrojnie, są przedstawiani jako brutalni przestępcy o morderczych zamiarach.
Do apologetów policji: wy i ci, którzy godzą się na bajkę, którą sprzedajecie, jesteście śmiesznymi, niskimi ludźmi bez krzty godności i moralności.
Mówiąc jasno i zwięźle, nie ma miejsca na wątpliwości, grecka policja działa jak gang uzbrojonych potencjalnych morderców, którzy są całkowicie bezkarni.
W tym kontekście zdecydowaliśmy się przeprowadzić atak z koktajlami mołotowa w dniu 07.12.23 na autobus MAT na ulicy Agiou Dimitriou na wysokości Szkoły Rolniczej w Salonikach.
Do mundurowych śmieci. Nagle pojawimy się przed wami za Michalisa, Alexisa, Sampanisa, Vassilisa, Kostasa, Christosa, za tych, których zamordowaliście, pobiliście, terroryzowaliście, zgwałciliście. Znajdziecie nas niespodziewanie obok siebie z najprostszymi środkami, z determinacją i wiarą w sprawiedliwość walki. Spotkacie nas w swoich koszmarach.
Ta akcja była powodem, dla którego konwój policji został po półtora roku wyprowadzony z kampusu AUTH. Pomijając oczywisty wniosek o sukcesie akcji i bezradności policjantów na reakcję, nie chcielibyśmy, aby to konkretne wydarzenie zostało błędnie zinterpretowane jako zwycięstwo małej grupy ludzi nad aparatem państwowym.
W przeszłości ruchowi studenckiemu udało się zapobiec całkowitemu przejęciu kontroli nad terenem uniwersytetu przez policję (ustawa KX4777). To, co państwo osiągnęło, to ustanowienie statycznych sił w punkcie na terenie kampusu, wydarzenie o ogromnym znaczeniu symbolicznym z jednej strony, ale z oczywistą słabością operacyjną z drugiej. W tej odsłonie edukacyjnej restrukturyzacji nie było ostatecznego zwycięzcy ani przegranego. Częściowa porażka polityczna państwa poprzez niewprowadzenie policji uniwersyteckiej została przypieczętowana porażką operacyjną i wydaleniem plutonu z kampusu. Nic nie jest oczywiście ostateczne, sprawiedliwość rozstrzygnie się na ulicach.
W obecnym kontekście odwrót ruchów społecznych w ostatnich latach, codzienna propaganda medialna na temat przestępczości, a także fałszywe ożywienie greckiego kapitalizmu, dały państwu przyjemność stanowienia prawa w celu stłumienia wszelkich możliwych reakcji, które kwestionują jego suwerenność w teraźniejszości lub w przyszłości. Próba kryminalizacji i odizolowania ruchów od bazy społecznej jest strategią, która rozwijała się przez lata i została wypróbowana w pozostałej części zachodniego świata w przeszłości.
Tak więc zaostrzane są ramy orzekania, wraz z coraz bardziej duszącymi zmianami w kodeksie karnym, ale warunki odbywania kary pozbawienia wolności są również zaostrzane wraz z anachroniczną reformą kodeksu karnego. Projekty te obejmują między innymi: ograniczenia licencji poprzez zaostrzenie warunków ich przyznawania, wyłączenie możliwości warunkowego zwolnienia w przypadku wyroków dłuższych niż dwa lata, zrównanie usiłowania i dokonania przestępstw, przywrócenie więzień typu C oraz zakaz odbywania części kary w więzieniach na obszarach wiejskich dla niektórych rodzajów więźniów. Stoimy z boku i nie zapominamy o ludziach za kratami więzień i więźniach politycznych, którzy płacą cenę za konfrontację z państwem i kapitałem.
Jednocześnie kapitalistyczna kondycja na poziomie lokalnym obejmuje atak na zdobycze socjalne wraz z licytacją pierwszych domów i wzrostem kosztów utrzymania, wraz z prywatyzacją sektorów edukacji, zdrowia i energetyki. Również coraz intensywniejsza eksploatacja i niszczenie środowiska naturalnego obejmuje spalone i zalane rozległe obszary wypełnione turbinami wiatrowymi i panelami słonecznymi na potrzeby przemysłowe, wydobycie metali ziem rzadkich, minerałów i złota z niszczycielskimi skutkami dla ekosystemów. Masy zubożałych migrantów, gdy nie toną w Morzu Egejskim, są więzione na czas nieokreślony i repatriowane, a najszczęśliwsi pracują niewolniczo dla lokalnych bossów, podczas gdy międzynarodowa rywalizacja i wojny na Ukrainie i w Strefie Gazy nasilają militaryzm i nacjonalizm w kraju. Zaostrzenie represyjnej polityki państwa greckiego w kraju można również postrzegać jako część przygotowań do udziału w jednej z wojen serwowanych przez media jako spektakl.
Wojna, którą państwo wypowiedziało ruchowi, jest pośrednio wojną przeciwko całej bazie społecznej, przeciwko każdemu, kto mógłby w przyszłości rzucić wyzwanie kapitalistycznemu dyktatowi. Kwestią naszego politycznego przetrwania jest wzniesienie barykad przeciwko temu totalnemu atakowi. W obszarach, w których kształtuje się niezadowolenie społeczne, nasza interwencja i uczestnictwo o wielopostaciowych cechach antyautorytarnych są ważniejsze niż kiedykolwiek. W ramach ruchu budowanie struktur i relacji koleżeństwa w obliczu mikropolityki i samej prywatyzacji. Naszym zadaniem jest zablokowanie polityki śmierci i pociągnięcie do odpowiedzialności tych, którzy ją tworzą; naszym zadaniem jest zrozumienie czasów, pytań, które stawia i walk, które są tworzone, oraz uczynienie naszego ruchu ich częścią. Mamy cały świat wyzysku i władzy do zniszczenia i cały świat równości, wolności i solidarności do stworzenia.
ZA ANARCHIĘ
(żródło: Athens Indymedia, tłumaczenie z Abolition Media)