Obecna rewolucja społeczna w Rożawie (zachodni Kurdistan, Syria) jest jednym z największych przykładów zbrojnych, samoorganizujących się i autonomicznych rewolucyjnych praxis XXI wieku. W brutalnej wojnie domowej w Syrii, która pochłonęła życie pół miliona osób, lud kurdyjski wraz z innymi grupami etnicznymi, w tym Jazydami, Arabami, Asyryjczykami, Ormianami, Turkmenami i Turkami oraz cudzoziemcami z innych krajów spoza regionu, stawili czoła zarówno barbarzyństeu Baszara al-Assada, jak i teokratycznemu totalitarizmu Daesh (ISIS) w celu stworzenia demokratycznego podmiotu przekraczającego archetypowe państwo narodowe.

Dzisiaj, ten nowatorski eksperyment rewolucyjny jest zagrożony nie tylko siłami Assada i Daesh, ale także siłami faszystowskiej Turcji; imperialistycznych sił Stanów Zjednoczonych, NATO, Rosji, Iranu i Chin; skłonnego kolaborować z wrogami rewolucji Kurdyjskiego Rządu Regionalnego (Irak); wewnętrznymi, jak i zewnętrznymi siłami kontrrewolucyjnymi, nacjonalistycznymi, burżuazyjnymi i prawicowymi. Kurdyjska walka rewolucyjna i embrionalny projekt demokratycznego konfederalizmu w Rożawie były otoczone barbarzyńskimi, oportunistycznymi i imperialistycznymi siłami, które dążą do zgaszenia tego płomienia wolności i poddania tego regionu ponownie pod jarzmo kapitału i syryjskiego państwa narodowego. W imię “suwerenności” i “jedności” siły imperialistyczne wykorzystują rewolucjonistów z Kurdystanu do osiągnięcia swoich interesów regionalnych i krajowych, a ostatecznie pozbycia się ich w celu ochrony ich regionalnych sojuszy, interesów gospodarczych i pozycji strategicznych. Mocarstwa regionalne i międzynarodowe dążą do ciągłego ucisku, dominacji i wyzysku narodów kurdyjskich w Iranie, Turcji i Syrii przy jednoczesnym wspieraniu KRG w Iraku i kurdyjskiej burżuazji, ponieważ służy interesom kapitału i współpracuje z siłami imperialistycznymi i faszystowskimi. Ta wojna offshorowa, może nawet początkowe etapy Trzeciej Wojny Światowej ma kluczowe znaczenie dla rewolucjonistów całego świata.

Bezlitośnie krytykujemy reakcyjne i kontrrewolucyjne stanowiska wielu “antyimperialistycznych” socjalistów i komunistów, którzy wspierali Assada w imię “antyimperializmu”, ale nie uznawali okrucieństwa i brutalności Assada, który zmasakrował i wymordował setki tysięcy Syryjczyków. Dodatkowo przymykają oko na zmowę Assada z Izraelem, Rosją i Stanami Zjednoczonymi oraz jego reakcyjną polityką wobec obywateli kurdyjskich i innych mniejszości w Syrii, oraz ponadto rezygnacji ze wsparcia dla rewolucyjnej walki ludu Palestyny. Lochy w Syrii były i nadal są wypełniały tysiącami naszych rewolucyjnych towarzyszy, podczas gdy państwo miażdży ruch robotniczy. Nawet zanim wybuchła wojna domowa w Syrii, polityka społeczno-ekonomiczna Assada sprzyjała neoliberalnym reformom i zlikwidowała pozostałe struktury państwa opiekuńczego, które istniały za czasów jego ojca, Hafeza al-Assada. Otwarcie potępiamy tych, którzy wspierają dyktaturę Assada, która dąży zduszenia demokracji, autonomii i rewolucji ludowej. Krytykujemy również tych, którzy wspierają różne frakcje religijne i mniejsze grupy w stanie wojny z Assadem, które ucieleśniają najbardziej reakcyjne siły w regionie. Uważamy, że siły PYD, PKK i tych, którzy są z nimi sprzymierzone, są najbardziej postępowymi w regionie i uznajemy ich fundamentalnie rewolucyjny charakter.

Walka o autonomię społeczną, równouprawnienie płci, demokrację bezpośrednią i przemysł kontrolowany przez pracowników są sednem projektu w Rożawie i dążeń autonomicznego Kurdystanu. Uznajemy walkę z wszelkimi formami kyriarchii i popieramy trwającą rewolucję w regionie. Podobnie jak Chiapas, Rojava stara się wykraczać poza tradycyjny model państwa narodowego, tworząc coś ponad nim. PKK i Abdullah Öcalan od dawna praktykują samokrytyczny stosunek wobec potrzeby państwa narodowego i pracowali nad wyjściem poza jego ramy.

Widzimy rewolucję w Rożawie jako część większego, rewolucyjnego projektu Związku Wspólnot Kurdyjskich (KCK). Uważamy, że wyzwolenie wszystkich czterech części (syryjskiego, tureckiej, irackiej, irańskiej – przyp. tłum.) według modelu czy to autonomicznego czy demokratyczno-konfederalistycznego, będzie konieczne do zakończenia dalszego ludobójstwa narodów kurdyjskich i innych mniejszości w regionie. Uważamy również, że walka z nacjonalizmem, faszyzmem i fundamentalizmem religijnym wymaga rewolucji przeciw nacjonalizmowi i szowinizmowi, opartej na wyzwoleniu kobiet, ekologii i komunalizmie. Rożawa jest laboratorium i pierwszym krokiem do wyzwolenia całej ludzkości. Jest ona rewolucyjnym praxis, za pomocą którego antypaństwowi rewolucjoniści i anarchiści mogą wesprzeć sprawę w Rożawie, która ostatecznie zmierza do przezwyciężenia tego globalnego paradygmatu.

W czerwcu 2015 r. różne partie komunistyczne, a także grupa anarchistyczna z Grecji, ogłosiły utworzenie Międzynarodowego Batalionu Wolnościowego, który miał walczyć z Daesh i bronić rewolucji w Rożawie, a jednocześnie walczyć o proletariacki internacjonalizm i rewolucyjny socjalizm.

Międzynarodowe Rewolucyjne Partyznackie Siły Ludowe, bojowe, zjednoczone, samoorganizujące się anarchistyczne ugrupowanie walki zbrojnej, zaczęły badać konflikt i jak najlepiej mogłyby się w niego zaangażować. IRPGF ma towarzyszy ze Wschodu i Zachodu, w tym etnicznych Kurdów, którzy identyfikują się z różnymi grupami etnicznymi, płciowymi i seksualnymi. Nasi członkowie identyfikują się jako anarchiści, anarcho-komuniści, anarcho-syndykaliści, anarchiści socjalni, anarchiści queerowi, anarcha-feministki, wolnościowi komuniści, wolnościowi socjaliści i antyautorytarni marksiści. Nasza jedność manifestuje się jednak w zaangażowaniu w anarchistyczne zasady i wartości. Za takie uznaliśmy znaczenie walki w Rojawie oraz szerszej walki w Kurdystanie, w Turcji i w regionie, a tym samym zdecydowaliśmy się, jako kolektyw, aby przystąpić do walki i stworzyć stałą bazę w regionie.

Od czasu publicznego ogłoszenia naszego istnienia i członkostwa w Międzynarodowym Batalionie Wolności wiosną 2017 r. nasi członkowie i członkinie walczyli i nadal walczą pod naszym sztandarem, zarówno w bitwie o Tabkę, jak i w ofensywie w Raqqa. Od tego czasu IRPGF wstąpił do zespółu kierowniczego IFB, służąc obok MLKP, Zjednoczonych Sił Wolnościowych (BÖG) oraz Armii Wyzwolenia Robotników i Chłopów Turcji (TİKKO) na polu administracyjnym i dowódczym zarówno politycznie, jak i militarnie. Antyfaszyzm i rewolucyjny internacjonalizm motywują nas do walki razem z innymi siłami partyzanckimi i armią ludową w walce mas z faszyzmem, zarówno ze strony Daesh, jak i innych wrogich sił, takich jak państwo tureckie.

Obecnie towarzysze z IRPGF stacjonują w Raqqa i uczestniczą w operacjach IFB przeciwko Daesh, niektórzy z nich przeszli przez zagorzałe starcia, zasadzki i miny, konfrontacje z moździerzami, dronami i zamachowcami samobójcami. Nasze siły nie są jednostkami krótkoterminowymi, ale przygotowują się do pozostania w regionie i są rozmieszczone za granicą w celu wspierania rewolucji społecznych wszędzie tam, gdzie one występują, co stanowi część międzynarodowej rewolucyjnej solidarności. IRPGF jako organizacja członkowska Międzynarodowego Batalionu Wolności jest bezpośrednio pod dowództwem YPG, jednakże SDF pozwala mu zachować dużą niezależność.

24 lipca 2017 r. IRPGF ogłosiły utworzenie Queerowej Grupy Insurekcyjno-Wyzwoleńczej (TQILA), podgrupy IRPGF. Anarchiści queerowi w IRPGF podjęli inicjatywę utworzenia podgrupy z pełnym poparciem całego kolektywu. Pomysł na konkretną jednostkę dla mniejszości seksualnych i płciowych zrodził się z długiej walki wielu naszych towarzyszy, którzy są bliskowschodnimi osobami queerowymi. Niektórzy z nas pochodzą z Kurdystanu, a inni z innych części Bliskiego Wschodu. Posiadamy bardzo dobre zrozumienie walki mniejszości płciowych i seksualnych, która trwa w regionie. Wierzymy, jako osoby queerowe pochodzące z i obecnie przebywające na Bliskim Wschodzie, że jednym z najbardziej radykalnych czynów, które możemy zrobić, jest ogłoszenie naszego istnienia ludziom i rządom, którzy nadal twierdzą, że nie istniejemy. Istniejemy i walczymy z tyranią, uciskiem i dominacją, razem z ludźmi, którzy widząc nas, przyszli nas kochać takimi, jakimi jesteśmy, a nie traktować według stereotypów lub jak coś, czego trzeba się obawiać.

TQILA widzi to jako okazję do otwarcia krytycznego dialogu partii rewolucyjnych i sił partyzanckich na temat kwestii płci i seksualności. Wielu z nas od dłuższego czasu było w Rożawie i widziało ogromne korzyści z rewolucji kobiecej, która miała miejsce w regionie. Od wielu miesięcy walczymy o Raqqa i niektórzy z nas byli tu od walk o Manbij. Uważamy, że osoby queerowe powinny mieć swoje miejsce w boju. Jesteśmy przeciwni opresji i dominacji, doświadczywszy tego wszystkiego w życiu. Uważamy, że uczestnicząc w tej walce ludzie mogą widzieć nas nie tylko jako walczących o tożsamość, ale i jako bratnich rewolucjonistów i ostatecznie jako ludzi, którzy podobnie jak oni, chętnie ryzykują nasze życia dla wyzwolenia.

Otwartość naszych członków i ich tożsamości gsm (gender and sex minorities [mniejszości płciowe i seksualne – przyp. tłum.) były dość pomniejszymi kwestiami. W rzeczywistości, wielu towarzyszek i towarzyszy (kurd. heval) jest na początku nieco zaskoczonych lub zmieszanych, jednak szybko zdają sobie sprawę, że nasze tożsamości seksualne lub płciowe nie czynią nas różnymi od nich na polu bitwy. Wszyscy krwawimy, pocimy się i śmierdzimy. Wszyscy płaczemy, gdy tracimy naszych towarzyszy w walce. Widzimy postępującą transformację zarówno w armii ludowej, partyzantce, jak i wśród cywili. Jest to powolny proces, ale wierzymy, że siły rewolucyjne, a zwłaszcza kobiety z Kurdystanu, będą kontynuować walkę o wyzwolenie wszystkich płci i mniejszości seksualnych.

Partia Pracujących Kurdystanu (PKK), kierowana przez teorie Abdullaha Öcalana, poczyniła ogromne postępy dotyczące kwestii kobiet. Dla PKK, a zwłaszcza dla Wspólnot Kobiet Kurdystanu (KJK), która jest pod większą strukturą Kurdyjskiego Związku Wspólnot (KCK), wyzwolenie kobiet jest podstawowym i istotnym elementem rewolucji społecznej i przekształcenia społeczeństwa w Kurdystanie i poza nim. Inne partie, z którymi jesteśmy sprzymierzeni, jak np. Turecka Partia Komunistyczna / Marksistowsko-Leninowska (TKP / ML), Marksistowsko-Leninistyczna Partia Komunistyczna (MLKP), Zjednoczone Siły Wolności (BÖG), czy Maoistowska Partia Komunistyczna (MKP) prezentują postępowy światopogląd na temat nie tylko wyzwolenia kobiet, ale i też kwestii LGBT*QI+. Zachęcają one nawet przedstawicieli naszej społeczności do przyłączenia się do sił partyzanckich w górach. W społeczeństwie tureckim Partia Ludowo-Demokratyczna (HDP) za kamień węgielny na drodze do zmian społecznych i postępu obrała kwestie LGBT. HDP jest obecnie celem okrutnych represji – jej przedstawiciele trafili do więzień, a wiele biur zostało zaatakowanych przez faszystowskie siły AKP-MHP pod dowództwem Erdoğana.

Zdajemy sobie sprawę z tego, że duża część populacji w regionie, pod jarzmem reakcyjnych, feudalnych i konserwatywnych ideologii i postaw, z pewnością nie są gotowe, by nawet omówić kwestie kobiece, a co dopiero queerowe. Nawet wśród partyzantki temat może być tabu dla niektórych towarzyszy. Z pewnością istnieją elementy społeczeństwa kurdyjskiego, które zachowują postawę feudalną i konserwatywną wobec mniejszości seksualnych i płciowych. Część społeczeństwa jednak; a zwłaszcza kobiety z kurdyjskiego ruchu wyzwoleńczego, YPJ i YJA Star; jest faktycznie zaangażowana w teorie i analizy seksualności i płci. Na przykład w kursach dotyczących Jineolojî, nowej nauki o wyzwoleniu kobiet opracowanej przez PKK z wykorzystaniem teorii Öcalana, płeć jest analizowana jako konstrukt społeczny, wykorzystując teorie Judith Butler i Michael Foucault. Fakt, że te teorie są analizowane i dyskutowane przez jedną z największych lewicowych organizacji partyzanckich na świecie, PKK, w czasie rewolucji i wojny, jest transformatywny i inspirujący. Wierzymy, że Rożawa jest w trakcie stania się miejscem, które będzie wystarczająco postępowe, aby zaakceptować mniejszości seksualne i płciowe, jeśli rewolucja przetrwa zbliżającą się wojnę z Turcją.

Chcemy powiedzieć krytykom, że mija czas bierności, ciszy i ucisku. Samoobrona jest prawem i obowiązkiem naszej wspólnoty oraz wszystkich tych, którzy również stają naprzeciw ucisku, dominacji i wyzysku. W tych czasach odrodzenia prawicy, nacjonalizmu i faszyzmu, samoobrona jest nie tylko koniecznością, ale sensem życia. Jak mówią Kurdowie, “berxwedan jiyane” czyli “opór to życie”. Abdullah Öcalan mówi o “zasadzie róży” w odniesieniu do wyzwolenia kobiet. Mówi, że róża jest piękna, ale ma ciernie, aby się obronić. Podobnie kobiety muszą chronić się przed represjami zarówno ze strony państwa jak i patriarchatu. Doprowadziło to do utworzenia całej partyzanckiej siły, YJA Star w górach, YPJ w Rożawie i YJŞ w regionie Şengal. Uważamy, że zasada ta dotyczy również mniejszości seksualnych i płciowych. Chcemy pokoju, ale jeśli będziemy atakowani i stale represjonowani, jak róża, mamy ciernie i odpłacimy się naszym wrogom. Nasza samoobrona dała nam nową siłę i wykuwa rewolucyjne więzy, które żyją długo i nadal będą pielęgnować i wzbogacać walkę o wyzwolenie.

Nasza tożsamość seksualna i orientacja definiują nas w pewnym stopniu, ale jesteśmy świadomi lokalnej kultury, religii i tradycji. Nie obnosimy się nachalnie z naszą tożsamością, ale zrozumiałym jest fakt, że prosimy innych towarzyszy o szacunek. Jest to priorytetowe z samego faktu, że struktury dążąc do wymazania ludzi queerowych są jednocześnie tymi, które głębią kobiety, robotników, chłopów i mniejszości etniczne. Nasza walka o wyzwolenie jest związana z walką o wyzwolenie wszystkich ofiar ucisku. Jeśli ktoś jest spięty łańcuchami, wszyscy są nimi spięci.

Ogłoszenie TQILA osiągnęło ogromny zasięg medialny, ponad to, czego się spodziewaliśmy. Zainteresowanie formacją doprowadziło do tego, że zostaliśmy zasypani prośbami o udzielenie wywiadu ze strony wszelakich mediów. Wydaliśmy oświadczenia do wszystkich mediów, z którymi rozmawialiśmy, które pokrywają się z większością powyższego tekstu, który przeczytałeś tutaj. Tymczasem media myliły nie tylko rolę i pozycję TQILA, ale i IRPGF, IFB oraz kwestię naszych relacji z YPG i SDF. TQILA w rzeczywistości nie jest odrębnym batalionem lub brygadą, ale podgrupą IRPGF. Jako taka nie jest zarejestrowana w SDF, ponieważ IRPGF działa już w niezależnym Międzynarodowym Batalionie Wolności jako czwarty element zespołu kierowniczego mającego pierwszeństwo przed formacją SDF. Oświadczenie SDF nie jest niedokładne, ale podkreśla złożoną relację między jednostkami w terenie. Podkreślamy – zarówno TQILA, jak i IRPGF istnieją. Towarzysze TQILA-IRPGF walczą obecnie w Raqqa, podczas gdy inni trenują i pracują w Rożawie. Będziemy nadal utrzymywać stałą obecność w Rojawie i walczyć, dopóki rewolucja trwa, postępuje i przekształca region ku wolności.

ZWYCIĘSTWO REWOLUCJI W ROŻAWIE!

NIECH ZWYCIĘŻAJĄC BARYKADY, INSUREKCJA SPOŁECZNA I KOMUNY!

ZBROJNE POŁĄCZONE SAMOZORGANIZOWANE KOLEKTYWY I WSPÓLNOTY!

ZA REWOLUCJĘ I ANARCHIZM!

IRPGF TQILA