Nasza droga towarzyszka została oskarżona o atak na ochroniarza Banku Państwowego Rolanda Vargasa Fuentesa, do którego wystrzeliła 4 kule w zemście za mordercze strzały, które jego współpracownik wystrzelił kilka miesięcy wcześniej do towarzysza anarchisty Sebastiána Overluija.

Została aresztowana 21 stycznia 2014 roku i wywieziona następnego dnia w pełnej izolacji, która została złamana przez niezachwianą miłość jej rodziny, pozostała nieugięta pomimo gróźb bronią i w obliczu represji. Rankiem 22 stycznia, towarzyszka została zabrana do centrum (nie)sprawiedliwości, gdzie stanęła przed oskarżeniami prokuratora Álvara Nuñeza. Na początku prasa i policja brały pod uwagę tylko kwestie sentymentalne i romantyczne pobudki w związku z postrzelonym strażnikiem. Rozumiemy to w związku z patriarchalną hegemonią społeczeństwa, w którym uzbrojona kobieta może tylko wybierać ścieżkę przemocy kiedy jest „niestabilna emocjonalnie”, „zraniona” lub „wiedziona romantycznymi uczuciami”, eliminując jakąkolwiek możliwość autonomii i decyzji bojowej.

Co gorsza, odkąd stało się oczywiste, że nie ma powiązania między aresztowaną towarzyszką i tym, który stal na straży przywilejów bogatych, uznali za jedyne rozwiązanie jakieś uczuciowe powiązanie między Tamarą a towarzyszem Angry’m [Sebastián Overluij]. Desperacko wracają do wyjaśnień natury „sentymentalnej” dla podjęcia przez towarzyszkę akcji zbrojnej, w sytuacji wyraźnego aktu zemsty za śmierć anarchisty.

Odrzucamy tym podobne wyjaśnienia i zwalczamy je od podstaw. Po przeszukaniu sali rozpraw w poszukiwaniu materiałów wybuchowych, w końcu rodzice i dziadkowie Sol mogli wejść, zostawiając resztę rodziny, przyjaciół i towarzyszy na zewnątrz.

Rozprawa nie była długa, a Sol została oskarżona o „usiłowanie kradzieży”, zbrodnie wybraną strategicznie, z użyciem Taurusa 38, rewolweru odebranego od zranionego strażnika. Ta zbrodnia wiąże się z karą od 10 lat wiezienia aż do dożywocia, więcej niż za „usiłowanie zabójstwa”, o które na początku podejrzewano że zostanie oskarżona.

Dowodem były zdjęcia i nagrania z kamer w banku, jak i pięcioro świadków obecnych przy ataku, którzy zgodzie stwierdzili że napastniczka krzyczała „To jest zemsta!”. Na rozprawie wspomniane były tez zeznania policjantów, którzy aresztowali Sol, gdy chciała wnieść rewolwer na komisariat. Sędzina, Paola Robinovich, zaakceptowała tymczasowy areszt dla Tamary w zakładzie San Miguel, z początkowym śledztwem w wymiarze 60 dni.

Przy opuszczaniu budynku doszło do konfrontacji między towarzyszami i dziennikarzami, policja pobiła kilku towarzyszy i aresztowała jednego za napaść na dziennikarza i wypuściła ich dopiero po kilku godzinach.

Wstępna rozprawa Tamary Sol Varias Vergara miała miejsce w poniedziałek, 24 listopada. 2014 w Santiago. Tamara była zatrzymana w wiezieniu San Miguel przez prawie rok pod zarzutem usiłowania zabójstwa i kradzieży. Sad odrzucił zeznania około 28 świadków, w większości policjantów i bankowców, wielu z nich nawet nie miało do czynienia z wydarzeniami. Sędzia był przychylny stronie obrony i odrzucił dowody prezentowane przez oskarżyciela, reprezentanta Banku Państwa.

Od początku było bardzo duże wsparcie towarzyszy, wyrażających solidarność z Tamara i jej rodzina. Niestety musieli jednak zostać przed sadem, a rozprawa odbyła się za zamkniętymi drzwiami. Tamarze jednak udało się usłyszeć slogany wykrzykiwane przez towarzyszy na zewnątrz.

Po roku aresztu w więzieniu San Miguel, rozpoczęto rozprawę towarzyszki Tamary Sol poprzez, którą władza ma na celu ją zniszczyć. Oskarżona o strzelaninę, kilka dni po tym jak strażnik banku zabił towarzysza Sebastiana Oversluija podczas usiłowania obrabowania innego oddziału banku. Według dostarczonych informacji Tamara została skazana na 7 lat i dwa miesiące w więzieniu, z karą $215.000 (US$ 345 – €300).

Usiłowanie zabójstwa: 7 lat, kradzież [broni strażnika]: 61 dni. Po procesie były konflikty między rodziną Sol, a żandarmerią. Rodzina nie dawała sędziom spokoju i jej członkowie rozrzucali ulotki, w których nazywali sędziów „faszystami” i oskarżali ich o szerzenie przesądów i sądów politycznych. Sędziowie rozkazali też pobrać próbkę DNA Tamary i dołączyć ją do Narodowego Rejestru Karnego. Zawsze jednak jest możliwość odwołania się od wyroku.

27 maja 2015 Tamara Sol Farías Vergara została przeniesiona do “Centrum dla Orientacji Żeńskiej” znajdującego się w Vicuña Mackenna przy ulicy Capitan Prat, w San Joaquin, Santiago.

W międzyczasie na całym świecie odbyło się mnóstwo akcji bezpośrednich motywowanych solidarnością z Tamarą, oto niektóre z nich:

27 luty 2015, Niemcy

30 maja 2016, Meksyk

11 grudzień 2016, Chile

27 kwietnia 2017, Chile

Akcja przed domem byłego nauczyciela ze szkoły (UMCE). Około 20 zakapturzonych postaci zablokowało ruch płonącymi barykadami, rozrzucając ulotki i wieszając banery wspierające Tamare Sol Farías Vergara. Akcja zakończyła się bez zatrzymań.

12 stycznia 2017: Tamara Sol była zaangażowana w próbę ucieczki z więzienia Valparaíso. Została mocno zraniona (przez drut kolczasty i siatkę), brutalnie pobita przez żandarmerię, a następnie zamknięta w izolatce, bez kontaktu, czekając na przeniesienie. Tamara od początku stycznia była na sankcji i bez możliwości wizyty, od czasu bójki, której tylko ona poniosła konsekwencje. Bardzo istotne jest, że stało się to po czasie w którym sprawowała się bardzo dobrze i spełniała warunki do otrzymania przywilejów. Ostatecznie została przeniesiona do wiezienia Rancagua, znanego z surowych warunków odsiadki.