Żyjemy obecnie w stanie wojennym – niektórzy z nas zostali zabici, niektórzy z nas trafili do więzień, a inni byli zmuszeni do ucieczki albo do pozostania w ukryciu – wielu z nas pozostaje pod presją. Powinniśmy zaakceptować fakt, że opór przeciwko władzy i kapitalizmowi nie jest prostą drogą na życie, nie mamy jednak innego wyboru: albo sprzeciwimy się wspólnie i to przetrwamy, albo władza i kapitalizm pozabijają każdego z nas po kolei.
Po miesiącach bycia pod ciągłą obserwacją, będąc śledzonym i nękanym przez służby antyterrorystyczne, gdy 13. lutego opresja dotknęła mnie i osoby z którymi mam kontakt jeszcze mocniej niż wcześniej, podjąłem polityczną decyzję o ukryciu się. Nie jestem w tym momencie w bezpiecznym miejscu – żaden z nas nie jest: żyjemy w końcu w neoliberalnym systemie kapitalistycznym. Nie istnieje tutaj coś takiego jak bezpieczne miejsce, a nawet pozostanie zamkniętym w czterech ścianach nic tego nie zmienia.
W tych czasach, istnieje pewnego rodzaju historyczna i polityczna odpowiedzialność ruchu, aby bronić za wszelką cenę walki zbrojnej. Celem represji państwowych jest po pierwsze spacyfikowanie, a w ostateczności zniszczenie jakiegokolwiek oporu – dzieje się to dlatego, ponieważ władza nie chce, aby ci dotknięci opresją z nią – władzą – walczyli. Państwo wciąż mówi o pokoju, ale ten pokój nie jest niczym innym jak zmonopolizowaną przemocą która należy tylko do władzy. Państwo stara się nam uniemożliwić oddanie ciosu, mimo tego że opresjonowani zawsze powinni móc mieć możliwość się bronić – i to jakimikolwiek metodami które uważają za słuszne; w innym przypadku nic nie przetrwa.
Continue reading Grecja: Słowa Anarchistycznego Zbiega Abtin Parsy w Obronie Walki Zbrojnej
