W swojej nowatorskiej pracy Bonanno zrywa ze starymi schematami klasycznego anarchizmu, wykazując, że w nowej epoce kapitalizmu postindustrialno-cyfrowego, opartego na szybkim przepływie informacji oraz tworzeniu nowego rodzaju wzorców kulturowych, podziały biegnące między wykluczonymi a uprzywilejowanymi

będą w dużej mierze wyznaczane przez kod językowy, który dla obu grup stanie się czymś zupełnie odrębnym, w coraz większym stopniu uniemożliwiającym wzajemną komunikację aksjologiczną i osiągnięcie konsensusu.