Sabotaż linii TGV na kilka godzin przed ceremonią otwarcia Igrzysk Olimpijskich Paryż 2024.
Nazywają to świętem? My widzimy w tym święto nacjonalizmu, gigantyczną inscenizację podporządkowania ludności przez państwa.
Pod przyjaznym, zabawnym pozorem Igrzyska Olimpijskie stanowią poligon doświadczalny dla policyjnego zarządzania tłumem i uogólnionej kontroli naszych ruchów.
Podobnie jak wszystkie duże wydarzenia sportowe, są one również okazją do czczenia wartości, które leżą u podstaw świata władzy i pieniędzy, uogólnionej rywalizacji, wydajności za wszelką cenę, poświęcenia w imię interesu narodowego i chwały.
Wezwanie do utożsamiania się z wyimaginowaną wspólnotą i wspierania strony, do której rzekomo się należy, jest nie mniej szkodliwe niż ciągłe podżeganie do upatrywania swojego zbawienia w zdrowiu krajowej gospodarki i sile narodowej armii.
Dziś potrzeba coraz większych dawek złej wiary i zaprzeczenia, aby nie dostrzec pełnego horroru generowanego przez społeczeństwo konsumpcyjne i dążenie do tak zwanego “dobrobytu w stylu zachodnim”. Francja chciałaby uczynić z tej wielkiej masy wizytówkę swojej doskonałości. Jedynymi ludźmi, którzy będą w stanie łudzić się co do jej cnotliwej roli, są ci, którzy zdecydowali się założyć klapki na oczy i którzy są zadowoleni z tego, że się z tym pogodzili. Do nich kierujemy naszą najgłębszą pogardę.
