Kanada: W ubiegłym roku dziesiątki tysięcy ludzi przeszło pieszo z USA do Kanady w poszukiwaniu azylu. Każdego dnia przybywają kolejni. Ten fenomen jest często wiązany z Trumpem, ale trzeba na niego spojrzeć w globalnym kontekście: na całym świecie ponad 21 milionów ludzi zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów z powodu wojen, politycznej opresji, przemocy wojskowej, ekstraktywizmu, zmian klimatycznych, i tak dalej – uwarunkowań stworzonych przez imperialistyczne kraje, takie jak Kanada czy Stany Zjednoczone. Pomimo, że jest bezpośrednio zaangażowane w ekonomiczną i społeczną dewastację krajów Bliskiego Wschodu, Ameryki Łacińskiej, Karaibów, Afryki i Azji, państwo kanadyjskie zakłada wprowadzanie prawa ograniczającego wkraczania w jego granice i otrzymywania prawa do pobytu. Odrzucając rasistowską i monofobiczną narrację mainstreamowych mediów relacjonujących migrację, Solidarity Across Borders wzywa do otwarcia granic, radykalnej solidarności i pomocy wzajemnej wśród migrantów, solidarności między miastami, końca deportacji, aresztów imigracyjnych i podwójnego karania, a także do inkluzywnego i stałego procesu regulowania statusu pobytu (status dla wszystkich, teraz!).

Globalny apartheid

Granice odgrywają kluczową rolę w systemie kapitalistycznym i jego „kryzysie migracyjnym”. Kanada i USA zostały zbudowane na okradaniu z ziemi, mordowaniu i przesiedlaniu rdzennej ludności. Ich granice, ustanowione oryginalnie w wyniku wojen kolonialnych, by przynosić korzyć europejskim kolonistom, są także środkami kontroli migracji. Uniemożliwiają ludziom ucieczkę od biedy, przemocy i wykorzystywania, zmuszają całe rodziny do tułaczki od granicy do granicy, wchodzenia na pokład statków zagrażających ich życiu i podróżowania przez całe połacie pustyni i śniegu. Granice powodują, że ludzie wpadają w pułapkę pracy na czarno i braku legalnego pobytu, są kryminalizowani. Granice utrzymują globalny system apartheidu.

Dość podejścia „od sprawy do sprawy”

Uchodźcy przekraczający granicę z USA do Quebecu i Kanady są zmuszeni do przekraczania granicy „nieprawidłowo” przez Roxham Road i innych przypadkowych miejscach, odkąd wprowadzono porozumienie Safe Third Country Agreement w 2004 roku. To porozumienie zawarte między Kanadą i USA uniemożliwia migrantom wnioskowania o azyl na kanadyjskiej granicy, jeżeli przechodzą z terenu USA (i vice versa). Oznacza to, że migranci wkraczający do Kanady z terenu USA mogą wystąpić o azyl jeżeli najpierw przekroczą granicę „nieprawidłowo”. To prawo już kosztowało niektórych migrantów życie – oddajemy cześć pamięci Mavisa Oututeye, który zmarł w 2017 roku – a inni stracili przez nie prawo pobytu albo zostali deportowani.

Ci, którzy przybywają do Kanady, są zachęcani do poświęcania sił i nadziei w indywidualnych procesach: prób dowiedzenia, że są „prawdziwymi uchodźcami” i „dobrymi migrantami”. To bardzo długa biurokratyczna walka, która izoluje i wysysa z sił do wspólnej walki. Co więcej, w ciągu ostatnich paru lat 40% śródlądowych wniosków o azyl zostało odrzuconych. Ilość odrzuconych wniosków osób przekraczających granicę „nieprawidłowo” może być nawet wyższa, ponieważ wiele takich osób otrzymuje bardzo małe wsparcie w bronieniu swojej sprawy, a część z nich od wielu lat przebywa poza krajem, którego są obywatelami. Wkrótce wielu otrzyma odmowę otrzymania azylu i stanie przed wyborem: pozostać w Kanadzie nielegalnie lub zostać deportowanym do kraju, którego są obywatelami. Kanadyjski system przyjmowania uchodźców gładko poradzi sobie z problemem poza światłem jupiterów: będzie sądził ludzi indywidualnie, a następnie, po cichu, jednego po drugim, deportował bądź kryminalizował całe tysiące.

Dość rasistowskich podziałów

Mainstreamowy dyskurs i relacjonowanie w mediach wzmacnia podziały w grupach społecznych, które powinny jednoczyć przeciwko niesprawiedliwej globalnej dystrybucji bogactwa i władzy. W najlepszym wypadku przedstawiając problem jako humanitarny, zamiast polityczny, mainstreamowy dyskurs ukrywa rolę, jaką granice odgrywają podtrzymywaniu nierównej dystrybucji. Sposób, w jaki Kanada oryginalnie przyczyniła się do wypędzania ludzi z ich domów, nigdy nie jest przypominany.

Dyskurs skrajnie prawicowych grup, takich jak La Meute czy Storm Alliance rozzuchwala się w wyniku normalizacji islamofobicznych i rasistowskich skłonności mainstreamowych mediów, polityków i państwa. Deklarując, że przeciwne są jedynie „nielegalnym imigrantom”, te grupy starają się przekonać innych, że migranci przekraczający granice nieprawidłowo są „przestępcami”. Rozgrywając długo wstrzymywane rasistowskie i islamofobiczne europejskie lęki przed ludźmi o brązowym i czarnym kolorze skóry, skrajnie prawicowe grupy w Europie, USA, Kanadzie i Quebecu rozprzestrzeniają zamęt i strach przed „inwazją” oraz „terrorystami”, zachęcając państwo do wzmacniania kontroli granic i karania migrantów.

W ten sposób, w Quebecu i Kanadzie jak i na zewnątrz, konflikt nie jest definiowany przez podział na bogatych/potężnych i biednych/represjonowanych, a na ludzi wewnątrz Quebecu i Kanady (walczących o zachowanie programów socjalnych, ale „tylko dla nas”, obrońców „naszych” wartości, etc.) oraz ludzi z zewnątrz/niedawno przybyłych (przedstawianych jako konkurenci w walce o kurczące się zasoby surowców, „wpychających się w kolejki”, zagrożenie dla bezpieczeństwa, etc.).

Wezwanie do akcji!

WSPIERAMY WOLNOŚĆ WSZYSTKICH MIGRANTÓW DO POZOSTAWANIA, PRZEMIESZANIA SIĘ I POWROTU. W SZCZEGÓLNOŚCI WSPIERAMY MIGRANTÓW W STANACH ZJEDNOCZONYCH, NIEZALEŻNIE CZY CHCĄ WALCZYĆ O PRAWO DO POZOSTANIA W USA, CZY DO PRZEKROCZENIA GRANICY Z KANADĄ W JAKIKOLWIEK MOŻLIWY SPOSÓB.

WOBEC PODEJŚCIA „OD SPRAWY DO SPRAWY” NARZUCANEGO PRZEZ PAŃSTWO, MUSIMY PRZYSTĄPIĆ DO WSPÓLNEJ AKCJI WSPIERANIA SIEBIE NAWZAJEM

STAWIAJĄC OPÓR ANTY-IMIGRACYJNEJ PROPAGANDZIE I TYM SZTUCZNYM PODZIAŁOM, MUSIMY BUDOWAĆ SILNĄ SOLIDARNOŚĆ.

Akcje, które możemy organizować w naszych społecznościach

W całej kanadzie:

–Organizujcie/dołączajcie do grup żądających od Kanady porzucenia podejścia „od sprawy do sprawy” i niezwłocznego wprowadzenia na jego miejsce programu legalizacji pobytu dla wszystkich przekraczających granicę ORAZ wszystkich już obecnych, nielegalnych imigrantów w Kanadzie (w Montrealu możesz kontaktować się z Solidarity Across Borders);

–Rzucajcie wyzwanie rządowi (za pomocą publicznych kampanii, forów, w mediach, itd.) w sprawie jego polityki Safe Third Country.

–Organizacje: dołączajcie do swoich lokalnych kampanii udzielania schronienia/solidarności, by oferować usługi wszystkim, niezależnie od statusu pobytu i uniemożliwiajcie dostęp CBSA (kanadyjskie służby graniczno-imigracyjne, przyp. tłum.) – w Montrealu możecie podpisywać stanowisko Solidarity Across Borders, „Solidarity City”: http://bit.ly/2lFerMi.

W rejonach przygranicznych:

–Organizujcie się wspólnie z sąsiadami (po obydwu stronach granicy); wystawiajcie transparenty wyrażające poparcie dla przekraczających granicę („refugees welcome”, itp.); jeśli widzicie ludzie przekraczających granicę, zaoferujcie im wsparcie i NIE WZYWAJCIE RCMP (Kanadyjska Królewska Policja Konna, przyp. tłum.), chyba, że przekraczający granicę sami was o to poproszą;

–Eksplorujcie obszary wzdłuż granicy i pomagajcie w budowaniu infrastruktury wspierającej bezpieczne i swobodne jej przekraczanie.

W Quebecu:

–Dołączajcie do ruchu przeciwko rasistowskiej, anty-imigranckiej kampanii zaplanowanej przez skrajnie prawicowe grupy 19 maja przy Roxham Road (skontaktujcie się z waszymi lokalnymi antyrasistowskimi/antyfaszystowskimi grupami lub czekajcie na więcej szczegółów);

–Wspierajcie ruchy żądające od Quebecu natychmiastowej pisemnej zgody na wykonywanie pracy dla każdego przekraczającego granicę ORAZ wszystkich niezarejestrowanych już przebywających w Quebecu (w Montrealu kontaktujcie się z Immigrant Workers’ Centre);

–Dołączajcie do protestów przeciwko szczytowi G7, obejmującemu blok Anti-Borders Contingent w głównym marszu zaplanowym na 7 czerwca: https://antig7.org/en (szczegóły związane z blokiem zostaną zamieszczone na facebookowej stronie i witrynie WWW Soldidarity Across Borders);

–Dołączajcie do Anti-Border Caravan organizowanej przez Solidarity Across Borders od 29 czerwca do 1 lipca (szczegóły zostaną zamieszczone na facebookowej stronie i witrynie WWW Solidarity Across Borders).

W Montrealu:

–Oferujcie swoją pomoc grupom bezpośrednio pomagającym ludziom pragnącym przekroczyć granicę i upewniajcie się, że grupy owe traktują uchodźców z poszanowaniem ludzkiej godności i w razie potrzeby zapewniajcie im wsparcie prawne i w codziennych sprawach.

–Wspierajcie ruchy tworzące Solidarity City, w tym kampanie związane z dostępem do opieki zdrowotnej, mieszkań, schronienia, edukacji i jedzenia (kontaktujcie się z Solidarity Without Borders); dołączajcie do żądań wobec burmistrza Plante spełnił niedotrzymaną obietnicę Coderre’a o zrobieniu z Montrealu miasta-sanktuarium, kończąc kooperację SPVM (policja miasta Montreal, przyp. tłum.) i CBSA.

–Dołączajcie i wspierajcie ruchy dążące do sprowadzenia z powrotem do Kanady działaczki społecznej i Montrealki, Lucy Granados, deportowanej 13 kwietnia (szczegóły zostaną zamieszczone na facebookowych stronach i witrynach WWW Solidarity Across Borders oraz Immigrant Workers’ Centre) i udzielajcie wsparcia pełnemu odwagi Non Status Women’s Collective (fb: Collectif des femmes sans statuts / Non-Status Women’s Collective).

– Przyjdźcie i zapraszajcie innych na marsz „Open the Borders! Status for All!”, który odbędzie się 16 czerwca: https://www.facebook.com/events/1804751619671476/.

Wzywamy do efektywnego, niehierarchicznego, inkluzywnego i oddolnego organizowania się, opartego na pomocy wzajemnej i radykalnej solidarności, korzystania ze zróżnicowanych taktyk i akcji bezpośredniej, by wzmacniać opór społeczności przeciwko kontrolom granicznym w naszych miastach, walczyć z deportacjami i aresztami imigracyjnymi, pokonać ruch faszystowski i aktywnie wspierać anty-kolonialną walkę i suwerenność rdzennych mieszkańców.

(tłumaczenie z Enough is Enough)