Tysiące bojowych antyfaszystek_ów zablokowało i zakłóciło marsz Demokratycznego Związku Piłki Nożnej (DFLA) w centrum Londynu w sobotę, 13 października.

Koalicja ponad 30 grup zwołanych przez londyńskich antyfaszystów (AFN) i prowadzona Antyfaszystowski Blok Feministyczny zgromadziła około 1500 osób w dobrze zorganizowanym i zdyscyplinowanym bloku. Blok został utworzony o 12 w południe pod budynkiem BBC w Portland Place i uformowany z olśniewającym zestawem banerów i flag z przednim banerem z napisem “No Rape. No Racism. No Silence to violence”. Plan C odegrał ważną rolę we wspieraniu tego dnia i działaliśmy w ramach mobilizacji na Bloku Feministyczny, sprowadzając naszych członków z całego kraju.

DFLA oczekiwali, że w ich imprezie udział weźmie ponad 40 000 osób, w rzeczywistości zaledwie 1500-2000 osób się pojawiło.

Dlaczego maszerowałyśmy, aby przeciwstawić się gwałtowi i rasizmowi.

Celem bloku było przeciwstawienie się DFLA politycznie i fizycznie na ulicach i zakwestionowanie ich roszczeń “obrony kobiet i dziewcząt” przed seksualnym wyzyskiem i gwałtem. Jako ruch przeciwstawiamy się seksualnemu wykorzystywaniu dziewcząt, kobiet i wszystkich płci, przeciwstawiamy się mizoginistycznej gwałtownej kulturze gwałtu, która jest powszechna w społeczeństwie, traktując kobiety jako zobiektywizowane zasoby, które mają zostać wykorzystane. Prawicowi nacjonaliści, zarówno tu, jak i za granicą, stale wykorzystują przemoc wobec kobiet, aby budować ksenofobiczne ruchy uliczne, obwiniając imigrantów i muzułmanów za “import kultury gwałtu”. Nadszedł czas, by kobiety wokalizowały opór zarówno wobec przyczyn gwałtu i rasizmu, jak i odkrywać grupy, takie jak DFLA, za ich cyniczne, pasożytnicze twierdzenia.

Nie interesuje nas podłoże etniczne, religijne czy rasowe sprawców. Ktokolwiek jest sprawcą przemocy seksualnej, musi zostać pociągnięty do odpowiedzialności, a kultura męskich uprawnień, mizoginii i przemocy musi zostać zmiażdżona. Problemem zawsze byli ludzie, którzy gwałcą oraz patriarchalne społeczeństwo, które ich produkuje. Zaprzestanie gwałtu i wykorzystywania seksualnego oznacza powstrzymanie środków, za pomocą których gwałt i wykorzystywanie seksualne są legalizowane, ignorowane i powielane codziennie. To dlatego Blok Jedności był prowadzony przez setki kobiet i dlatego feministki odgrywały centralną rolę w tej mobilizacji.

Ruchy takie jak DFLA pozornie mogą wydawać się (niektórym) być zaniepokojone konfrontowaniem się z niesprawiedliwością i chociaż stale zaprzeczają, że są ruchami rasistowskimi i anty-muzułmańskimi, byłyby niczym, gdyby nie składały się z ludzi, których głównym celem jest przemoc wobec muzułmanów i to, co uważają za współwinny “politycznie poprawny” establishment, który ją powstrzymuje.

Tło o DFLA

DFLA jest tym, co pozostało z rozłamu zeszłorocznych marszów Football Lads Alliance (FLA), które powstały po atakach terrorystycznych w Manchesterze, London Bridge i Westminsterze. Faszystowskie ataki tzw. Islamskich bojowników państwowych przeciwko głównie mężczyznom, kobietom i dzieciom o robotniczym pochodzeniu wstrząsnęły całym krajem. Wielu usiłowało zjednoczyć się w zbiorowym smutku, inni podjęli się chęci zemsty na losowych muzułmanach i szerszej społeczności muzułmańskiej, a liczba przestępstw motywowanych nienawiścią wzrosła o 40% od 2016 r., z czego 52% było skierowanych przeciwko muzułmanom. Wzrost ten następuje po dekadzie ruchów EDL, morderstwie posła do pracy Jo Coxa przez faszystę i zamordowaniu Makrama Aliego przez Darrena Osbourne’a, który wjechał furgonetką w tłum w pobliżu meczetu Finsbury Park – lista się nie kończy.

W ubiegłym roku ponownie pojawił się Tommy Robinson (prawdziwe nazwisko Stephen Yaxley Lennon), założyciel Angielskiej Ligi Obrony (EDL), a wcześniej współpracownik kanadyjskiego serwis informacyjnego z fake newsami “The Rebel Media”. Tommy Robinson opuścił EDL z powodu własnego uznania, że rasizm jest powszechny i dominującą jego częścią, którą rzekomo miał z trudem opanować. Robinson zdobył sławę i bogactwo, produkując filmy propagandowe zawierające półprawdy, dezinformację, podstępne i emocjonalne treści manipulacyjne, idealne do konsumpcji w mediach społecznościowych gdzie niefortunnie rósł rynek łatwowiernych ludzi, chętnych, by je spożywać i udostępniać.

Największy sukces FLA miał miejsce, gdy zgromadzili 10 000 osób w Londynie w lipcu 2017 r. podczas marszu rzekomo “przeciwko wszelkiemu ekstremizmowi”. Był to największy od 1930 r. marsz prawicowego nacjonalistycznego ruchu ulicznego w Wielkiej Brytanii. Nie trwało długo, zanim przywódcy podzielili się nierozliczonymi funduszami, co jest częstym zjawiskiem w historii prawicowych ruchów w Wielkiej Brytanii. Gdy zbliżała się demonstracja w Birmingham, podział stał się widoczny, więc nie odbyło się jedno, ale dwa marsze FLA w różnych częściach Birmingham. Narodziła się DFLA. Oba marsze miały po około 2000 uczestników. Tommy Robinson pokazał swoją twarz, a wraz z nią fanklub klonów Tommy’ego, robiących selfie, sprawił, że te ruchy miały coś więcej niż podobieństwo do EDL. Kiedy Tommy Robinson zrobił swoją sztuczkę z filmowaniem podczas jego aresztowania i uwięzienia, DFLA była największą grupą mobilizującą kilka tysięcy do dema “Free Tommy”.

Antyfaszystowski alarm.

Lewica i antyfaszyści, którzy widzieli niebezpieczeństwa, jakie stwarzają te ruchy, zostali zaskoczeni ich zdolnością do mobilizacji, a wiele z bardziej bojowych struktur antyfaszystowskich przestało funkcjonować. Stało się tak również dlatego, że retoryka skrajnej prawicy zmieniła swoją formę. Pierwsze demo “Dzień Wolności” było skupione wokół obrony wolności słowa i przyciągnęło szersze warstwy ludzi, którzy nigdy nie uczestniczyliby w demonstracjach, które organizowali wcześniej ci sami ludzie. Jednak przytłaczający rdzeń był w dużej mierze ten sam – zły, pozbawiony praw, niepewny i złożony białej klasy robotniczej, nacjonalistyczny i ksenofobiczny i szukający agresji.

14 lipca 2018 r., po ciężkiej pracy i mobilizacji obywateli, udany blok 500 antyfaszystów przemaszerował z Jubilee Gardens na South Bank do Whitehall, aby spotkać się z ponad tysiącem ludzi na demie “Stand up to racism” by sprzeciwić się rasistowskiej demonstracji “Free Tommy”. Celem było zabezpieczenie Whitehall i ochrona demonstracji przed atakiem. Zaufanie do zorganizowania silnego i zdyscyplinowanego bloku położyło podwaliny pod październikowe zwycięstwo i przeciwstawienie się DFLA.

Mutacja faszyzmu

Historia faszyzmu jest historią ciągłych mutacji, prób przybrania wyglądu legalnych, powszechnych i popularnych ruchów. Jest to także historia, która odwzorowuje okresy cięć budżetowych, wywłaszczenia i niepewności, które popychają część społeczeństwa w reakcyjny kierunek w nadziei znalezienia rozwiązania problemów.

DFLA nie jest nazistowskim SA. Część może być nie rasistowska i nienawidzić faszyzmu (cokolwiek przez to rozumieją). Ale w naszej obecnej chwili, oni i inni (Tommy Robinson, UKIP, Generation Identity..etc), są częścią międzynarodowego momentu prawicowego populizmu – od Trumpa po Salviniego, który stara się rozpowszechniać te ruchy i rekrutować wśród ich. W całej Europie prawicowe ruchy populistyczne mobilizują się za pośrednictwem klubów piłkarskich, aby wynieść na ulice coraz bardziej antyimigrancką, rasistowską i ksenofobiczną narrację. Są oni żyzną glebą dla faszystowskich idei, które się rozwijają, i punktu zbieżności, który stanowi zagrożenie.

Nie jesteśmy tylko przeciwni DFLA. Jesteśmy przeciwni całemu spektrum prawicowych i skrajnie prawicowych ideologii, od reakcyjnych ruchów ulicznych po partie i polityki, które je wspierają.

Radykalna opieka.

Wiele osób, które znalazły się w bloku, nie przyszłoby ani nie miało zaufania, by znaleźć się w tak niebezpiecznych sytuacjach, gdyby nie zadziwiająca praca feministycznego bloku antyfaszystowskiego, fakt, że mieliśmy jasne cele, a nie tylko lekkomyślność pomaga nam budować większe, szersze i głębsze relację następnym razem. Jest to prawdziwe bojowe odzwierciedlenie sloganu “opieka jest radykalna”, to znaczy, że zmienia to, kogo i jak postrzegamy, jako bojowników. Udostępnianie przestrzeni nie musi oznaczać bycia mniej bojowym lub nieskutecznym. Blok udowodnił to. Podczas gdy ludzie demonstrowali, zorganizowano zbiorową przestrzeń dla dzieci, umożliwiając rodzicom i opiekunom uczestnictwo. Grupa ratunkowa ze szkoleniem medycznym była pod ręką. Widoczna była opieka prawna. Wszystko to przyczyniło się do zaufania, jakie czuliśmy w ramach bloku.

DFLA zablokowane w Pall Mall

Blok przemaszerował przez centrum Londynu przez długą godzinę, celowo zatrzymując się, by czekać na marsz DFLA. Dotarł do skrzyżowania w Pall Mall, który był na trasie marszu DFLA. W tym momencie blok stał mocno, sztandary i kije trzymały blok ciasno po bokach, a wszyscy złączyli ramiona w ponad 1500 osób jako ludzka blokada przeciwko reakcjonistom. Ze względu na siłę i dyscyplinę wszystkich osób w bloku, policja potrzebowałaby znacznej siły, aby wygonić nas z ulicy. Działo się tak w przeszłości, ale dzisiaj policjanci nie byli do tego zachęcani. Blok był potężny, silny, pewny siebie i był kompletnym przeciwieństwem DFLA.

Kiedy DFLA zobyczli, kto czeka na nich na końcu drogi, kilkaset osób odłączyło się i próbowało zbiec, by stawić nam czoła. Około połowy ich marszu zostało zablokowane przez linię policyjną, której udało się odzyskać kontrolę. Coraz bardziej dokuczała sytuacja, gdy dziesiątki hardkorowych chuliganów próbowało przedostać się przez kolejną linię policyjną, aby do nas dotrzeć. Nie popełniliśmy błędu, blok był gotowy do obrony. Z biegiem lat ruchy wokół AFN stworzyły “Czerwone siłownie”, aby trenować i dawać pewność ludziom bez względu na wielkość czy siłę. Ważność samoobrony nie jest postawą macho, niekiedy związaną z walkami ulicznymi, jest bronią polityczną tak samo jak fizyczną koniecznością, i taką, którą uważamy za najlepiej przeprowadzaną kolektywnie i najlepiej masowo.

Po wielu okrzykach i uderzeniach DFLA była w strzępach. Większość z nich powędrowała na północ od Whitehall, czekając, aż nasz blok dotrze do Trafalgar Square.
Podczas marszu powoli, wieleset osób z DFLA zostało rozdzielonych między linie policji. Utrzymaliśmy dyscyplinę, ponieważ byłoby to bezsensowna walka z wieloma aresztowanymi, gdyby się zaczęło robić gorąco. Jesteśmy w trakcie budowania zaufania i wiarygodności, aby wprowadzić szersze warstwy ludzi. Osiągamy to wspólnie, ale może to oznaczać, że następnym razem nasza taktyka musi ewoluować wraz ze zmianą naszych celów.

Gdy rozpierzchliśmy się w kierunku stacji Waterloo, około 150 członków DFLA znajdowało się przed sceną, słuchając coraz bardziej dziwacznych i spiskowych teorii. Lista kampanii “sprawiedliwości”, o których nikt nigdy nie słyszał, jest tylko sposobem na uzyskanie jakiejś agendy na osobistych tragediach. Widoczne jest to, że ludzie ci nie są najbardziej pozbawionymi praw obywatelskich, ale reprezentują część klasy robotniczej, która ma mieszankę autentycznych trosk, które byłyby nie na miejscu w ruchu Occupy lub marszach Anonymous, to ludzie, którzy widzą konspirację przez ukryte elity jako główny sposób, w jaki władza jest kierowana do kształtowania wydarzeń na świecie. Teorie spiskowe i paranoja szaleją.

FLAF > DFLA

Przez zbyt długi okres islamofobiczna prawica oparta na ulicach instrumentalizowała kluby piłkarskie dla swoich projektów. Stanowiło to podstawę strategii EDL, a także występuje w całej Europie w grupach skrajnie prawicowych i neonazistowskich. W Wielkiej Brytanii lojalność wobec klubu, królowej i kraju, mobilność do podróżowania między miastami, organizowanie potajemnie i zdolność do przemocy, jeśli trzeba, oznaczają, że kluby są doskonałym mięsem armatnim dla tych ruchów. Każdy ruch potrzebuje ulicznych żołnierzy, a każdy patriotyczny chuligan fantazjuje o walce o Anglię.

W odpowiedzi na to powstały Football Lads and Lasses against Façism (FLAF), które w bardzo krótkim czasie stworzyło imponującą obecność w mediach społecznościowych, z fanami zmieniającymi awatary na kolor swoich klubów i emblemat FLAF. Działali szybko, drukując i rozpowszechniając naklejki dziesiątek klubów w całym kraju i zaczynając odzyskiwać te przestrzenie, które skrajna prawica bierze za pewnik. Futbol jest ogromny, szeroki i różnorodny. Jest to także gra międzynarodowa, a miłość ludzi do gry rozciąga się od oglądania i grania do organizowania drużyn młodzieżowych i turniejów w niedzielę w parkach i na polach w Wielkiej Brytanii. Zdobycie miliona dobrych fanów piłki nożnej, zainteresowanych i aktywnych musi być priorytetem, ponieważ ich imię jest nadszarpnięte.

FLAF miał solidną grupę ponad stu osób na demie, które przeszły przez Unity Bloc w Oxfordzie w drodze do różnych miejsc, zapewniając, że zarówno demo pochodzące z Portland Place, jak i demo w Whitehall miały jakąś osłonę. Podobnie jak odczas wcześniejszych demonstracji gangi rozzłoszczonych i wkurzonych, jak się wydawało, chuliganów będą się uprzykrzać i spróbują wyłapywać antyfaszystów_tki. Potrzebna jest oddana i konkrentna grupa towarzyszy przygotowana do podjęcia akcji obronnej i użycia siły fizycznej. Ponieważ rasizm rozwija się na coraz bardziej kulturowym poziomie, organizację takie jak FLAF dają przestrzeń prawdziwemu głosowi klasy pracującej.

Wśród ruchów antyfaszystowskich istnieje wiele sporów o taktykę – od squatowania przez czarny blok po marsze. Nie ma jednej taktyki walki z faszyzmem, to wszystko służy celowi, przyciąga różnych ludzi o różnych umiejętnościach i możliwościach, i nie wolno nam o tym zapominać. Koordynacja, tam, gdzie jest to konieczne, aby zwiększyć naszą efektywność, powinna stanowić główną dyskusję – wszystko pozostałe możemy wypracować po drodze.

Podczas gdy wielu antyfaszystów_tek jest zaangażowanych w zwalczanie skutków cięć budżetowych – od związków najemców, walk lokatorskich, anty-gentryfikacji, strajków robotniczych, zamykania bibliotek, cięć w programach zwalczania przemocy w rodzinie, anty-seksizmu, anty-rasizmu, zapobiegania deportacjom, anty- kurwawszytsko … nawet walkę z ISIS w Syrii wraz z siłami kurdyjskimi – są tacy, którzy wyśmiewają zepsute światopoglądy i rażącą antymuzłumańską nienawiść jako faktyczną, właściwość klasy robotniczej. Ruchy klasy robotniczej mają słowo dla tych w naszych szeregach, którzy po prostu zwracają uwagę na siebie i podważają solidarność – nazywają się ich zdrajcami (scabs). DFLA to zdrajcy klasy robotniczej – jeśli naprawdę są zainteresowane wspieraniem walki klasy robotniczej, powinni porzucić DFLA i zaangażować się w rzeczywistą odporność klasy robotniczej.

Centrum brytyjskiej polityki się zapada, Brexit staje się gównianym programem, czego można było się spodziewać, antydemokratyczna praktyka Unii Europejskiej zaostrza napięcia między północnymi i południowymi państwami a europejskimi narodami, które mają prawicowe i skrajnie prawicowe rządy konsolidujące swoją dominację w obrębie instytucji. Linie polityczne są przesuwane, a antyfaszystów_tki w Wielkiej Brytanii czeka ogrom pracy, która pomoże kształtować i określać kierunek, w którym zmierzamy.

Sobota była czymś więcej niż tylko przeciwstawieniem się DFLA, była to otwierająca salwa przeciwko tym wszystkim, którzy chcą odepchnąć społeczeństwo wstecz. Ponieważ tempo wzrasta w nadchodzących miesiącach, wszyscy musimy być przygotowani, zaangażowani i gotowi do uczestnictwa, gdy nadejdzie czas.

Będziemy potrzebni bardziej niż kiedykolwiek. Zróbmy to!

(tłumaczenie z Plan C)