All posts by Czarna Teoria

Bośnia/Chorwacja: Brzydka twarz Unii Europejskiej

Po tym, jak wiele państw UE zamknęło swoje granice, europejska skrajna prawica naciska na zakończenie misji ratunkowych na Morzu Śródziemnym. W Niemczech politycy z obecnie otwarcie skrajnie prawicowej CSU, jednej z partii rządu federalnego Merkel, nazywają ludzi na pokładzie ratowniczych statków ratowniczych “ludzkim ciałem”, mówią o “turystyce azylowej” i chcą odesłać ludzi z powrotem z Niemiec / poza granicę austriacką. Jednocześnie nowe przepisy policyjne są wprowadzane w kilku niemieckich landach… (Zdjęcie powyżej: szkolenie policji austriackiej przeciwko przekraczaniu granicy, w Spielfeld, Austria)

Podczas gdy państwo austriackie rozpoczęło program propagandowy z wojskowymi i policyjnymi szkoleniami przeciwko “inwazji imigrantów” na granicy austriacko-słoweńskiej w Spielfeld, skrajna prawica z CSU forsuje swój plan odsyłania z powrotem ludzi na granicy niemiecko-austriackiej. Do podobnych wniosków może dojść w najbliższych dniach niemiecki rząd. Dla mnie to nie problem, lecz jest nim jawnie nieludzki i rasistowski dyskurs w tej walce o władzę.

W coraz większej ilości państw UE rządzą partie skrajnie prawicowe lub konserwatyści, którzy przyjęli skrajnie prawicową politykę. Nawet wielu socjaldemokratów przyjmuje te zasady. Ich partię w UE również zaczęły przyjmować skrajnie prawicową retorykę. Podczas gdy państwa UE nadal eksportują broń do stref wojennych, zalewają lokalne rynki na globalnym południu swoimi produktami rolnymi i wysyłają swoje sonary kierując armadą rybacką na afrykańskie wybrzeże, odmawiają wzięcia odpowiedzialności za niszczące skutki tych polityk. I nawet nie wspomnę o umowach z dyktaturami na całym świecie. Na tak zwanym “zachodzie” panuje ogłuszająca cisza w sprawie naruszeń praw człowieka lub naszej odpowiedzialności za zmiany klimatyczne.

Te problemy to rasizm i kapitalizm oraz system polityczny, który rządzi ludźmi w celu zabezpieczenia kapitalistycznych interesów. Fasada “demokracji” wielu państw zachodnich wydaje się już nie być w stanie poradzić sobie z wewnętrznymi i zewnętrznymi sprzecznościami. Migranci i uchodźcy są wykorzystywani jako kozły ofiarne dla gospodarki kapitalistycznej, która jest zawsze ponad wszystkim innym. Ponadto tworzenie nowych praw policyjnych w wielu państwach UE będzie również wykorzystywane do zwalczania wszelkiego rodzaju opozycji. We Francji dodatkowe uprawnienia policji w czasie stanu wyjątkowego są obecnie wdrażane w nowych stałych prawach policyjnych. W kraju związkowym Bawaria ludzie mogą teraz zostać uwięzieni bez oskarżenia. Opór przeciwko tym nowym prawom policyjnym rośnie, ale ważne jest, aby zwiększyć go na zupełnie nowym poziomie.

Pracowałem w wielu miejscach na tak zwanej trasie bałkańskiej i nadal będę to robił, ale to nie wystarczy. Wiele państw UE zaczęło deportować coraz więcej osób, Włochy i Malta zamknęły swoje porty dla statków ratowniczych, a poziom przemocy i represji państwowych w państwach UE wzrasta. Zwłaszcza przeciwko migrantom i uchodźcom, ale także przeciwko innym ludziom. Nie ma złudzeń, że pierwszych 10 osób uwięzionych bez oskarżenia zgodnie z nową bawarską ustawą policyjną to uchodźcy. Federalny minister spraw wewnętrznych Horst Seehofer zażądał skonfiskowania statku ratunkowego Lifeline, kiedy dokuje na Malcie. Poprosił również o kryminalne dochodzenie w sprawie statku ratowniczego. Coraz więcej osób zaczyna zdawać sobie sprawę, że rządzą nimi nieludzcy politycy o autorytarnej i rasistowskiej agendzie.

Są to mroczne dni i wygląda na to, że będą jeszcze bardziej ponure. Ale ponieważ coraz więcej rządów państw UE pokazuje swoje brzydkie twarze, są również szanse na zorganizowany opór. Wiele osób ma dosyć rasistowskiego dyskursu, nie tylko w wielu państwach UE. Fala oporu przeciwko ICE w USA to tylko przykład. Może to nie idzie wystarczająco daleko dla wielu antyautorytarnych osób i grup, ale musimy zacząć od czegoś. Musimy być znacznie głośniejsi i musimy przejąć inicjatywę. Musimy zmienić otwarcie rasistowski dyskurs na inny. Dlatego musimy wyjść na ulice, odwiedzać biura partii i zakłócać maszynę deportacyjną.

Jak napisałem powyżej, będę kontynuować moją pracę z kolektywem Cars of Hope na trasie bałkańskiej. Obecnie pracujemy głównie nad granicą bośniacko-chorwacką. Prowadzimy monitoring graniczny i informujemy o tym, co dzieje się na granicach państw UE, ale organizujemy również praktyczne wsparcie dla osób, które są ofiarami przemocy ze strony policji i które cierpią, gdy utkną na zamkniętych granicach UE.

Pilnie potrzebujemy wsparcia finansowego, aby utrzymać dostawy pomocy dla uchodźców i móc dalej budować dla nich schroniska w Bośni.

Przekaż darowiznę na jedzenie, namioty i inne rzeczy niezbędne do codziennego życia.

Szczegóły do wpłaty:

Bank: Volksbank in Bergisches Land

Właściciel konta: Hopetal e.V.

Opis: Cars of Hope

IBAN: DE51 3406 0094 0002 9450 87

BIC: VBRSDE33XXX

Pomoc wzajemna: Wspierajcie uchodźców w Bośni

(tłumaczenie z Enough is Enough)

Aktualizacja z powstania w Nikaragui – Horyzontalne organizowanie vs. lewicowy neoliberalizm i pułapki nacjonalizmu

Jakiś czas temu opublikowaliśmy raport z powstania w Nikaragui, które rozpoczęło się w kwietniu. Od tego czasu sytuacja tylko się nasiliła. Oto aktualizacja od naszych towarzyszy z Nikaragui, opisująca najnowsze wydarzenia. W Nikaragui mamy do czynienia z powstaniem przeciwko neoliberalnej polityce “lewicowego” rządu, w którym oddolny ruch usiłuje przeciwstawić się wchłonięciu przez prawice pod nieobecność ugruntowanego ruchu anarchistycznego lub autonomicznego. Jesteśmy zaniepokojeni powszechnością nacjonalizmu jego retoryki i symboli, ale uważamy, że ważne jest by wspierać bunt przeciwko rządom autorytarnym w celu wywołania dialogu, który może otworzyć rewolucyjny horyzont. Tak jak nie opłaca się lewicowcom popierać niepopularnych i opresyjnych decyzji “lewicowego rządu”, tak anarchistom nie przyniesie korzyści odmowa zaangażowania się w powstańczy ruch, którego cele wciąż ewoluują.

W ciągu ostatniego miesiąca Nikaragua codziennie była świadkiem protestów przeciwko rządowi Daniela Ortegi. Protesty te zostały nazwane La Insurreccion de Abril (“Powstanie kwietniowe”). W ciągu ostatnich dwóch tygodni protesty te uległy eskalacji do ogólnokrajowych blokad i miejskich barykad. Zorganizowani studenci zajmują trzy publiczne uniwersytety (UNA, UPOLI, UNAN). Ludzie w każdym większym mieście wyszli na ulice, domagając się całkowitej zmiany systemowej, w tym rezygnacji Daniela Ortegi. Policyjna i Młodzież Sandinistyczna nadal prowadzą represje prorządowe. Mimo że w całym kraju wszystko się uspokoiło, najbardziej dotknięte miasta Masaya, Matagalpa i Jinotega wciąż powracają do stanu z przed zamieszek.

“Zadziwiające było protestowanie na ulicach Managui bez represji rządowych i ze strony Młodzieży Sandinistycznej. Udało nam się to przez dziesięć dni. Po raz pierwszy odkąd Ortega doszedł do władzy, mogliśmy w ten sposób przejąć ulicę. Naprawdę czuję, że miasto należy do nas. Jesteśmy świadkami niesamowitej sztuki ulicznej, projektów artystycznych i interwencji. Nie wiemy, co wyjdzie z dialogu. Reforma rządu, reforma policji, nowe wybory, regiony autonomiczne?”

“Czuję się dobrze, ale to wyczerpujące. Mamy dobre i złe dni. Czuję się emocjonalnie wyczerpany, po prostu pracuję, pracuję i pracuję. Naprawdę nie ma czasu na myślenie. To wyczerpujące życie w przestrzeni i czasie z dnia na dzień. Tyle drzwi zostało otwartych!”

_____________________________________________________

Okupację rozpoczęły się w UNAN, największej publicznej uczelni w kraju, w poniedziałek, 7 maja. Studenci zorganizowali protest na kampusie uniwersyteckim, organizując posiedzenie, a następnie spędzając tam noc. Trwało to aż do zamknięcia uniwersytetu. Obecnie UNAN zajmuje około 500 studentów. Studenci są zorganizowani jako komuna z rotacyjnym personelem, który strzeże barykad, dostarcza pomoc, utrzymuje komunikację, odmalowuje stare murale i organizuje centrum medyczne. Wszystkie główne drogi do UNAN są zablokowane i bronione przez studentów, powodując duże zatory komunikacyjne. Mimo to kierowcy kibicują uczniom, gdy mijają barykady.

Żądania grup studenckich UNAN są porównywalne z ogłoszonymi przez inne organizacje studenckie: sprawiedliwość, pokój, całkowita restrukturyzacją związków studenckich, natychmiastowe zakończenie represji ze strony policji i Młodzieży Sandinistycznej oraz autonomią uczelni. Inne uniwersytety, takie jak UNA (uniwersytet rolniczy), stworzyły już własne rządy studenckie poza ramami prawnymi państwa.

Przedstawiciele Koalicji Studentów zapowiedzieli, że studenci z każdej uczelni powinni organizować się najlepiej, jak pasuje im to do warunków lokalnych, czy to przez UNEN [sponsorowany przez rząd związek studencki], czy poza nim – każda ścieżka prowadząca do autonomii edukacji jest dobra.

W drugim tygodniu maja policja i Młodzież Sandinistyczna każdej nocy przeprowadzały okresowe ataki na UNAN, ale ludzie chronili wejścia na uniwersytety poprzez działania kulturalne, takie jak muzyka i śpiew; ludzie spędzali noce u bram uniwersytetu, aby zapewnić bezpieczeństwo uczniom w środku. Minęły już dwa tygodnie od ostatniej poważnej konfrontacji w UNAN z udziałem policji i Młodzieży Sandinistycznej.

Z rozmów z towarzyszami, którzy pracują i działają w ramach UNAN, wynikai, że nigdy wcześniej nie doświadczyli tego rodzaju więzi i wspólnoty. Opisują związek, który przekracza klasę, płeć i rasę, ludzi zjednoczonych wokół sprawy sprawiedliwości i autonomii.

“Kilka kontaktów wewnątrz UNAN doradzało mi, abym nie wchodził do środka, by przeprowadzać wywiady, ponieważ jest prawdopodobne, że na kampusie są infiltratorzy z Młodzieży Sandinistycznej, którzy, mogliby mnie rozpoznać i nękać później mnie na zewnątrz.”

Mapa blokad w Nikaragui

Managua codziennie doświadcza około czterech marszów organizowanych w różnych częściach miasta. Każdy marsz ma inny temat i odpowiadającą mu lokalizację. Marsze łączą nowe historyczne miejsca, takie jak Camino de Oriente (gdzie wybuchła rewolta) i Rotonda Jean Paul Genie (nowe rondo, które jest teraz miejscem pamięci) do miejsc takich jak UCA i Rotonda Ruben Dario, które znajdują się w centrum śródmieścia.

Byliśmy świadkami marszy organizowanych przez różne grupy ludności: różne szkoły wyższe i licea, marsze absolwentów, marsze nauczycieli i profesorów, marsze organizowane przez sektor prywatny. Matki i członkowie rodziny ofiar zamordowanych przez policję również poprowadzili własne marsze.

W tym samym czasie taksówkarze zorganizowali własne protesty, mobilizując się wokół skokowej ceny benzyny. Możesz zobaczyć frazę No + Alza (“stop podwyżką”) namalowaną na oknach taksówek, autobusów i samochodów.

Nikaragua płaci najwięcej za benzynę w regionie, pomimo że ma najsilniejszy związek z Wenezuelą. W tej międzynarodowej transakcji nie ma przejrzystości. Trwa również powszechne bojkotowanie PETRONIC, będącej państwowym przedsiębiorstwem naftowym.

Starcia na ulicach.

_____________________________________________________

Do konfrontacji obecnie dochodzi głównie poza Managuą w mniejszych miastach, takich jak Masaya, Sebaco, Matagalpa, Estelí i Granada. Zamieszki te doprowadziły do grabieży i chaosu na ulicach, a rodziny starają się chronić swoje domy i firmy. Ponieważ policja i urzędnicy państwowi robią absolutne minimum, w niektórych miejscach nastąpił impuls do samorządności i lokalnych zgromadzeń. Widzieliśmy, że kilka małych sektorów biznesu organizuje się, aby zapobiec grabieżom i przestępstwom; jednocześnie widzieliśmy grupy prowadzące transakcje z lokalną policją w celu ochrony dzielnic.

Continue reading Aktualizacja z powstania w Nikaragui – Horyzontalne organizowanie vs. lewicowy neoliberalizm i pułapki nacjonalizmu

Bułgaria: Antyfaszystowski działacz Jock Palfreeman zmaga się z represjami w więzieniu

Alerta! Alerta!

Antyfaszystowski działacz Jock Palfreeman zmaga się z represjami w więzieniu z powodu jego opinii wyrażonej dla rady Bułgarskiego Stowarzyszenia Więźniów. Potrzebuje masowego wsparcia, protestów i różnych form oporu przeciwko Ministrowi Sprawiedliwości Bułgarii. Jock potrzebuje solidarności wyrażonej pod lokalnymi ambasadami i konsulatami, wysyłania listów żądających aby wiceminister Nikolai Prodanov zostawił go w spokoju tak samo jak resztę osób z zrzeszenia.

25 lipca 2018- odbędzie się czwarty międzynarodowy dzień solidarności z antyfaszystowskimi więźniami. Przez ostatni rok czasu światowa walka z faszyzmem i skrajną prawicą zaczął niezwykle rosnąć i intensyfikować się. Media regularnie podawały informacje na temat rasistowskich i motywowanych religią fanatycznych ataków, prześladowania dziennikarzy, demonizacji tematu uchodźców i migrantów, oraz rosnącej fali przemocy w zorganizowanych grupach faszystowskich i skrajnie prawicowych. Podczas gdy bigoteryjna, nacjonalistyczna wyobraźnia rozmnaża się w skali globalnej, próbuje również zamienić nas wszystkich w więźniów różnego rodzaju granic.

Rozpoczynając akcję 25 lipca 2014, mieliśmy na uwadze naszą solidarność z Jockiem Palfreemanem który jest Australijczykiem odsiadującym dwadzieścia lat więzienia za obronę dwóch Romów przed atakiem faszystowskiej bojówki kibicowskiej. Światowy dzień solidarności z antyfaszystowskimi więźniami ma za swój cel aby rozpierdolić granice i zbudować ponadnarodową odpowiedź na faszyzm. Możemy to robić tworząc wydarzenia, robiąc zbiórki pieniędzy, i dedykując swoją akcję towarzyszowi z bliska lub z daleka, a wtedy możemy jednocześnie wzmocnić nasze lokalne ruchy, zapewniając, że ci, którzy działali w celu ochrony naszych społeczności przed faszystowskim zagrożeniem, nigdy nie zostaną zapomnieni, a także stworzą ogniwa silnej międzynarodowej solidarności, która może wykroczyć zarówno poza mury więzień i granic.

25 lipca wzywamy antyfaszystów na całym świecie, aby działali solidarnie z antyfaszystowskimi więźniami – towarzyszami, którzy od wielu lat byli za kratami, przyjaciółmi, którzy dopiero zaczynają karę, czy innymi osobami, które wciąż czekają na proces – ponieważ są tam dla nas, więc musimy być tutaj dla nich!

No Pasaran!
Dopóki wszyscy nie będą wyzwoleni!
Użyjcie ha sztagu #J25antifa

https://nycantifa.wordpress.com/…/july-25-2018-fourth-annu…/

#FreeJock
#Bulgaria
#Antifa
#JockPalfreeman

(tłumaczenie z Mpalothia)

Paryż, Francja: Podpalenie samochodów należących do pracowników administracji więzienia

21.06.18: Cztery pojazdy zostały zniszczone lub uszkodzone w wyniku podpalenia w nocy z środy na czwartek na parkingu dla pracowników więzienia Fresnes (Val-de-Marne), jak dowiedzieliśmy się z wiarygodnych źródeł. Według wstępnych badań, “urządzenie zapalające zostało wyrzucone z ulicy z widokiem na teren znajdujący się z tyłu instytucji” – stwierdziła dyrektorka administracji więziennej.

“Prokuratura bardzo poważnie podchodzi do sprawy”, “policyjni eksperci przeprowadzali badania, a patrole bezpieczeństwa wokół obszaru penitencjarnego zostały zwiększone” – dodała. Właściciele pojazdów będą wspomagani procesem rekompensaty przez administrację, informuje to samo źródło. W więzieniu trwają obecnie prace nad poprawą bezpieczeństwa, w tym instalacją nowych ogrodzeń, siatek zabezpieczających i kamer CCTV.

Prokurator dzielnicy Créteil polecił policji w Haÿ-les-Roses powierzyć dochodzenie policji sądowej w Val-de-Marne. Poprzednio w nocy z 30 maja na 31 maja zidentyfikowano kilkanaście zamaskowanych osób na kamerach, którzy podpalali kilka aut. Przynajmniej trzy pojazdy i skuter zostały uszkodzone.

(źródło Attaque, tłumaczenie z Mpalothia)

 

Hamburg, Niemcy: Rosyjskie Centrum Wizowe zaatakowane w solidarności z anarchistami stojącymi w obliczu represji w Rosji, na Białorusi i na Krymie

W nocy 22 czerwca kilka nieznanych osób zniszczyło okna rosyjskiego centrum wizowego przy Kanale Strasse 14a w Hamburgu. Ponadto napisy “FUCK FIFA”, “ZWALCZAJ REPRESJE” i “(A)” zostały pomalowane na elewacji budynku.

Od jesieni 2017 r. miały miejsce represje wobec anarchistów w kilku miastach Rosji, a także na Białorusi i na Krymie. FSB (Federalna Służba Bezpieczeństwa) użyła wobec nich tortur, zastraszania, wymuszeń i uwięzienia. W tym samym czasie odbywają się Mistrzostwa Świata FIFA w Rosji, jedno z największych widowisk władzy. Bogaci wciąż się bogacą, a w cieniu kamer, podobnie jak podczas igrzysk olimpijskich czy szczytów politycznych, mecze są wykorzystywane do zwiększania represji wobec zmarginalizowanych, ubogich i niechcianych grup społecznych, a także agresywnie popychają do przodu gentryfikację dzielnic.

Wolność i solidarność nie potrzebują wizy!

(źródło Deutschland Indymedia, tłumaczenie z Mpalothia)

Grecja: Dimitris Koufodinas zakończył strajk głodowy po przyznaniu mu przepustki z więzienia

Dimitris Kufodinas: Solidarność zwycięża

Wielkie podziękowania dla wszystkich. Towarzyszy, przyjaciół i postępowych ludzi, którzy okazali swoje wsparcie.

Dimitris Kufodinas

Szpital Generalny Nikaia

14/06/18

(źródło Athens Indymedia)

Ogłoszenie Zgromadzenia Solidarnych z Dimitrisem Kufodinasem

Po spełnieniu żądania więźnia politycznego Dimitrisa Kufodinasa o przepustkę, do której prawo jak najbardziej mu przysługiwało, towarzysz osiągnął swój cel i tym samym zakończył strajk głodowy.

Tym samym demonstracja zwołana pzez zgromadzenie solidarnych z Kufodinasem w piątek piętnastego czerwca została odwołana.

Bardziej szczegółowy tekst ze strony Zgromadzenia zostanie opublikowany wkrótce .

Walka trwa.

Zgromadzenie solidarnych w sprawie strajku głodowego Dimitrisa Kufodinasa

(źródło Athens Indymedia)

Strajk Głodowy Dimitrisa Kufodinasa zakończony sukcesem – trzecia prośba o przepustkę zaakceptowana

Sąd więzienny w Korydallos (ze zgodą pokuratora) zaakceptował trzecią prośbę o wydanie przepustki dla Kufodinasa, co było poprzedzone ponad ośmiogodzinnym zebraniem.

Dimitris Kufodinas ogłosił zakończenie strajku głodowego, który dotrwał szesnastego dnia i pogorszył jego już wcześniej słabe zdrowie.

Niedługo zostanie wydane orzeczenie w sprawie strajku głodowego.

W ciągu następnych dni, będziemy mówić więcej o sprawie Kufodinasa, o roli koalicji partii Syriza-Anel i burżuazyjnego systemu sprawiedliwości. W tym momencie jesteśmy pokrzepieni faktem, że Dimitris Kufodinas wygrał walkę o prawa, które były mu odebrane, używając swojego własnego ciała jako „broni”.

(źródło KONTPA)

(Wszystkie teksty tłumaczone z greckiego na angielski przez Nae Clone dla Mpalothia, Tłumaczone z angielskiego na polski: Mych Wąsowski)

USA: Junteenth, raport z akcji zdobądź flagę (wideo)

Aby uczcić Juneteenth, grupy w USA zdobyły flagi gloryfikujące niewolniczy system. Z Virginii do Kalifornii z Connecticut do Indiany, Ohio, Tennessee, Nowego Jorku, policyjne flagi zostały schwytane i spalone. Nawet anarchistyczni bojownicy w Rożawie wyrażali solidarność z ciągłą walką przeciwko współczesnemu niewolnictwu. Te akcję jasno deklarują: będziemy walczyć.

Podczas gdy Junteenth ma być świętem zniesienia niewolnictwa, w rzeczywistości system niewolnictwa trwa nieprzerwanie: od barbarzyńskiego więziennego kompleksu przemysłowego, w którym przebywa więcej jeńców niż w jakimkolwiek innym miejscu na świecie, po obozy internowania ICE, które są i były, instytucją oddzielają dzieci od ich rodzin. Niewolnictwo jest kamieniem węgielnym politycznego i społecznego systemu Ameryki.

Dzięki tym działaniom pragniemy podkreślić polityczną propozycję RAM dla bojowniczej i prawdziwie rewolucyjnej alternatywy. Uwolnienie ludzi z niewoli i kontynuowanie budowy podziemnej linii kolejowej to kluczowy punkt wyjścia. Dołącz do nas, budując siłę zdolną do wyzwolenia wszystkich niewolników i społeczności niezbędnych do utrzymania tego wyzwolenia w nieskończoność. Za każdym razem, gdy widzimy flagę niewolnictwa, zdzieramy ją. Za każdym razem, gdy widzimy osobę w niebezpieczeństwie ze strony niewolniczego państwa policyjnego lub ICE, musimy działać.

Wszystkim, którzy brali udział w czerwcowej akcji, przesyłamy wyrazy solidarności. Mamy nadzieję, że nasze działania będą rezonować z tymi wewnątrz murów więzienia i wewnątrz każdego zakładu zatrzymań. Jutrzenka (Juneteenth – przyp. tłum) stanie się synonimem jaśniejszej przyszłości, ponieważ nasze działania i organizacja przygotowują nas do kolejnych etapów rewolucyjnego świata.

Juneteenth jest dniem abolicji i będziemy świętować dopiero, gdy wszyscy będą wolni!

Wspieraj strajk więzienny!

Znieść ICE!

Spalić Plantację Ameryka!

https://twitter.com/RevAbolitionist/status/1009117851775635456?ref_src=twsrc%5Etfw&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.revolutionaryabolition.org%2Fnews%2Fjuneteenth-2018-actions%2F

https://twitter.com/RevAbolitionist/status/1009270077340946433?ref_src=twsrc%5Etfw&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.revolutionaryabolition.org%2Fnews%2Fjuneteenth-2018-actions%2F

https://twitter.com/574Antifa/status/1008970085690691584?ref_src=twsrc%5Etfw&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.revolutionaryabolition.org%2Fnews%2Fjuneteenth-2018-actions%2F

https://twitter.com/RevAbolitionIE/status/1009327441980997632?ref_src=twsrc%5Etfw&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.revolutionaryabolition.org%2Fnews%2Fjuneteenth-2018-actions%2F

https://twitter.com/RevAbolitionist/status/1009491399610429446?ref_src=twsrc%5Etfw&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.revolutionaryabolition.org%2Fnews%2Fjuneteenth-2018-actions%2F

https://twitter.com/JamCityAntifa/status/1009183710061694976?ref_src=twsrc%5Etfw&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.revolutionaryabolition.org%2Fnews%2Fjuneteenth-2018-actions%2F

https://twitter.com/liveswamprat/status/1009813811556216833?ref_src=twsrc%5Etfw&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.revolutionaryabolition.org%2Fnews%2Fjuneteenth-2018-actions%2F

https://twitter.com/liveswamprat/status/1005635888242679810?ref_src=twsrc%5Etfw&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.revolutionaryabolition.org%2Fnews%2Fjuneteenth-2018-actions%2F

(tłumaczenie z Revolutionary Abolitionist Movement)

Nie ma czegoś takiego jak rząd rewolucyjny. Dlaczego nie można użyć państwa do zniesienia klas.

Wiedziała to Emma Goldman. Michaił Bakunin przestrzegał nas przed tym pół wieku przed rewolucją rosyjską. Do tych samych wniosków doszli Ashanti Alston i Kuwasi Balagoon, weterani Partii Czarnych Panter i Czarnej Armii Wyzwolenia. Nie ma czegoś takiego jak rząd rewolucyjny. Nie da się użyć narzędzi państwowych do zniesienia opresji.

Od połowy XIX wieku anarchiści utrzymują, że kluczem do wyzwolenia nie jest przejęcie państwa, ale zniesienie tej instytucji. Mimo to od Paryża po Petersburg, od Barcelony po Pekin, kolejne pokolenia rewolucjonistów musiały przekonać się o tym na własnej skórze. Wymiana polityków niewiele zmienia. Liczą się narzędzia władzy – policja, wojsko, sądy, więziennictwo i biurokracja. Nie ważne, czy z narzędzi tych korzysta król, dyktator, czy Kongres, skutki zawsze są z grubsza takie same.

Właśnie dlatego rewolucja egipska z lat 2011-13 skończyła się podobnie do rewolucji rosyjskiej z lat 1917-21 i rewolucji francuskiej z lat 1848-51. We wszystkich tych przypadkach, jak tylko ludzie porzucali dążenie do bezpośredniej zmiany społecznej i zawierzali przyszłość reprezentantom politycznym, dochodziło do konsolidacji władzy w rękach nowych autokratów. Nieważne, czy nowi tyrani pochodzili z wojska, arystokracji, czy klasy robotniczej, obiecywali przywrócić porządek, czy stać się wyrazicielem dążeń proletariatu, skutki zawsze były z grubsza takie same.

Państwo samo w sobie jest relacją klasową. Nie można znieść społeczeństwa klasowego bez zniesienia asymetrii dzielącej rządzących i rządzonych. Gospodarka to tylko jedna z wielu sfer, w których różne formy władzy narzucane są nam poprzez konstrukty społeczne. Polityka jest właśnie taką formą. Własność prywatna kapitału jest dla gospodarki tym, czym władza państwowa dla polityki.

Bez krytyki państwa, nawet odnoszący sukcesy rewolucjoniści skazani są z kolei na bycie gnębicielami, zajmując miejsce władców, których obalili.

Marks i Lenin złożyli bałamutną obietnicę, że można użyć państwa do zniesienia społeczeństwa klasowego. Potem zaś państwo w jakiś niedopowiedziany sposób miałoby zniknąć samo z siebie. Innymi słowy: robotnicy – czyli partia uważająca się za ich reprezentanta, tak samo jak każda inna partia rządząca – mieliby zachować policję, armię, sądy, więziennictwo, biurokrację oraz wszystkie inne narzędzia władzy, ale narzędzia te magicznie miałyby zacząć działać na rzecz równości, a nie nierówności. Tu warto zadać pytanie: Czym jest państwo? Przede wszystkim jest to koncentracja legitymizacji politycznej w określonych instytucjach w wyraźnym przeciwieństwie do ludzi, którymi państwo zarządza. To oczywista definicja nierówności. Zakłada bowiem istnienie grupy uprzywilejowanych, która poprzez instytucje zarządza wszystkimi innymi. Choć marksiści i leniniści skutecznie zdobywali władzę wskutek rewolucji, to żadna z nich nie zdołała znieść społeczeństwa klasowego. Przeciwnie, za każdym razem państwo nie tylko nie przestawało istnieć, ale też stawało się silniejsze i inwazyjne. Cytując „Okólnik z Sonvilier”: „Jak możemy wierzyć, że z organizacji autorytarnej wyłoni się egalitarne i wolne społeczeństwo?”.

Rewolucjoniści próbowali znieść nierówności klasowe stworzone przez prywatną własność kapitału, oddając państwu pełną władzę nad kapitałem. W ten sposób jednak klasa sprawująca władzę polityczną stała się nową klasą kapitalistyczną. Powstał tak zwany kapitalizm państwowy. Tam, gdzie istnieje reprezentacja polityczna i biurokracja państwowa, tam istnieje społeczeństwo klasowe. Jedynym rzeczywistym rozwiązaniem nierówności gospodarczych i politycznych jest zniesienie mechanizmów, które różnicują społeczeństwo pod względem sprawowania władzy, nie poprzez struktury państwowe, ale przez tworzenie poziomych sieci i kolektywną obronę przed wprowadzeniem przywilejów przez elitę gospodarczą i polityczną. To przeciwieństwo przejmowania władzy.

Władze każdego państwa będą zwalczać tego typu działania. Głównym warunkiem istnienia państwa jest osiągnięcie monopolu na stosowanie przemocy. Walka o ten monopol upodabnia do siebie faszystowskie tyranie, komunistyczne dyktatury i demokracje liberalne. Zwykle wygrywa najbardziej radykalna partia na drodze zmowy z innymi uczestnikami konfliktu. Dlatego bolszewicy zatrudniali carskich urzędników i sięgali po carskie metody zwalczania buntowników. Dlatego regularnie brali stronę drobnomieszczaństwa w sporze z anarchistami, najpierw w Rosji, a potem w Hiszpanii i innych miejscach. Historia obaliła kłamstwo głoszące, że represje bolszewickie były konieczne do zniesienia kapitalizmu. Bolszewicy nie stosowali przemocy, żeby realizować program rewolucyjny, ale żeby go zmiażdżyć.

Dziś prawda ta jest często odrzucona. Flaga Związku Radzieckiego stała się nikłym, wyblakłym ekranem, na który ludzie projektują dowolne idee. Pokolenie, które wychowało się po upadku Związku Radzieckiego, znów żyje mrzonkami, że państwo może rozwiązać wszystkie problemy, jeśli tylko na jego czele staną odpowiedni ludzie. Apologeci Lenina i Stalina stosowali te same wymówki, które dziś słyszymy od orędowników kapitalizmu. Ci pierwsi głoszą, że miliony wykorzystywanych, więzionych i mordowanych ludzi sami zasłużyli na swój los, ci drudzy wskazują zaś korzyści odnoszone przed konsumentów.

Rosyjskie czołgi toczą się ulicami Budapesztu, by stłumić rewoltę z 1956 roku.

W żadnym wypadku powrót do XX-wiecznego socjalizmu państwowego jest niemożliwy. Zgodnie z żartem powtarzanym w dawnym Bloku Wschodnim: „Socjalizm to bolesny stan pośredni między kapitalizmem a kapitalizmem”. Z dzisiejszej perspektywy widzimy, że tymczasowy triumf socjalizmu w XX wieku nie był marksistowskim zwieńczeniem historii, ale etapem upowszechniania się i rozwoju kapitalizmu. „Realny socjalizm” posłużył do industrializacji gospodarek postfeudalnych na potrzeby rynku światowego. Zdyscyplinował wzburzoną klasę robotniczą w tym samym stopniu, co fordyzm na Zachodzie. Zarówno socjalizm państwowy, jak i fordyzm były tymczasowym zawieszeniem broni między pracą a kapitałem, które zerwała neoliberalna globalizacja.

Dziś nieskrępowany wolnorynkowy kapitalizm szykuje się do połknięcia ostatnich wysp socjaldemokratycznej stabilności, takich jak Szwecja i Francja. Partie lewicowe, które wygrały wybory dzięki obietnicom zreformowania kapitalizmu, ostatecznie zostały zmuszone do wdrożenia polityki neoliberalnej, między innymi cięć w polityce społecznej i represji. Ich dojście do władzy odebrało inicjatywę ruchom oddolnym, równocześnie umożliwiając prawicowym reakcjonistom nałożenie maski buntowników i podpięcie się pod niepokoje społeczne. Właśnie to stało się w Brazylii po dojściu do władzy Partii Pracujących, w Grecji po dojściu do władzy Syrizy i w Nikaragui wskutek działań rządu Ortegi.

Innym modelem „rewolucyjnego” rządu jest pozbawiony skrupułów kapitalizm państwowy obecny w Chinach, gdzie elity gromadzą bogactwo kosztem klasy robotniczej równie bezwstydnie, jak w Stanach Zjednoczonych. Przykłady ZSRR i Chin doskonale pokazują, że zarządzanie gospodarką przez państwo nie jest krokiem w stronę egalitaryzmu.

Przyszłość może przynieść neoliberalne zubożenie, enklawy nacjonalistów, gospodarkę zarządzaną przez systemy totalitarne lub anarchistyczną likwidację własności. Najprawdopodobniej zobaczymy elementy wszystkich tych prognoz, ale bez wątpienia coraz trudniej będzie zachować iluzję, że jakikolwiek rząd może rozwiązać problemy kogokolwiek innego poza uprzywilejowaną elitą. Faszyści i inni nacjonaliści pragną skapitalizować to rozczarowanie do promocji własnych wersji wybiórczego socjalizmu. Nie powinniśmy im tego ułatwiać, legitymizując ideę, że państwo może służyć klasie robotniczej, jeśli tylko będzie odpowiednio zarządzane.

Niektórzy uważają, że powinniśmy zawiesić konflikty z orędownikami autorytarnego komunizmu, by skupić się na bardziej bezpośrednich zagrożeniach, takich jak faszyzm. Ale to właśnie rozpowszechniony strach przed lewicowym totalitaryzmem daje punkt zaczepienia faszystowskim werbownikom. W walce o serca i umysły tych, którzy jeszcze nie wybrali strony, odróżnienie naszej oferty od propozycji stalinistów i innych autorytarystów może nam tylko pomóc.

W ramach walki ludowej przeciw kapitalizmowi, przemocy państwowej i faszyzmowi powinniśmy równie poważnie podejść do różnych wersji przyszłości. Jeśli tego nie zrobimy, zostaniemy pokonani, zanim którakolwiek z tych wersji się spełni. Anarchiści, mieńszewicy, socjaliści-rewolucjoniści i inni po 1917 przekonali się na własnej skórze, że brak gotowości na zwycięstwo może być większą katastrofą od braku gotowości na klęskę.

Na szczęście ruchy rewolucyjne nie muszą skończyć, tak jak rewolucja rosyjska. Są też inne możliwości.

Przeciwko kapitalizmowi i państwu.

Zamiast dążyć do władzy państwowej, musimy otwierać przestrzenie autonomiczne, pozbawiać państwo legitymizacji i rozwijać zdolność do bezpośredniego realizowania naszych potrzeb. Zamiast dyktatury i armii możemy tworzyć światowe sieci rizomatyczne do obrony każdego przed każdym, kto chciałby nami rządzić. Zamiast szukać nowych reprezentantów, którzy rozwiązaliby nasze problemy, możemy tworzyć oddolne stowarzyszenia oparte na ochotniczej współpracy i wzajemnej pomocy. W miejsce zarządzanych przez państwo gospodarek możemy tworzyć nowe poziome wspólnoty. To właśnie jest anarchistyczna alternatywa, która mogłaby zakończyć się powodzeniem w Hiszpanii w latach 30., gdyby nie została zmiażdżona przez Franco z jednej strony i Stalina z drugiej. Od Chiapas po Kabylię, od Aten po Rożawę – wszystkie te inspirujące ruchy i powstania z ostatnich trzech dziesięcioleci zawierają elementy modelu anarchistycznego.

Zwolennicy rozwiązań państwowych twierdzą, że są one skuteczniejsze, ale należy zadać pytanie: „Skuteczniejsze w czym?”. Do wolności nie ma drogi na skróty. Nie może zostać nadana odgórnie. Jeśli naszym celem jest prawdziwa równość, musimy organizować się w sposób odzwierciedlający tę wartość, czyli zdecentralizowany i odrzucający jakiekolwiek formy hierarchii. Tworząc miejscowe inicjatywy zdolne do reagowania na najpilniejsze potrzeby poprzez akcje bezpośrednie i solidarność, a także łącząc je w globalną sieć, możemy rozpocząć budowę świata, w którym nikt nie będzie rządził nikim. Wyczekiwana rewolucja nie wydarzy się z dnia na dzień. To długotrwały proces niszczenia wszystkich ośrodków władzy, począwszy od sfery domowej po Biały Dom.

Kryzys naszych czasów jest coraz silniejszy i wkrótce wybuchną kolejne walki rewolucyjne. Anarchizm to jedyna koncepcja rewolucyjnej zmiany, która nie splamiła się morzem przelanej krwi. Do nas należy przystosowanie go do nowego tysiąclecia albo będziemy skazani na powtarzanie przeszłości.

(tłumaczenie z CrimethInc)

Berlin, Niemcy: Ataki przeciwko korporacjom współpracującym z wojskiem i policją (Telekom, Deutsche Bahn i Vodafone)

Berlin, Czerwiec 2018

Restrukturyzacja władzy poprzez cyfryzację przebiega pełną parą. Nic, co ma “inteligentne” w nazwie, a tym samym nowe miejsce na tym świecie, nie uniknęło tego procesu. Wszystko jest połączone w sieć. Kamery, czujniki i chipy nieustannie wysyłają i umożliwiają komunikację. “Big Data” to waluta jutra. Nawet nasze relacje, działania i myślenie są stale narażone na dostęp cyfrowy. Zredukowaliśmy się do informacji, dostarczamy maszynom algorytmy, pomagając w zarządzaniu i kontrolowaniu przyszłości.

Zwykle nie łatwo jest znaleść się w pozycji możliwej do zniszczenia tego systemu, ponieważ gwałtowne tempo ataku technologicznego się rozszerza, a sieć dominacji wokół nas się rozciąga. Tym ważniejsze są momenty kontrataku, aby odrzucić bezsilność, która rozprzestrzenia się w obliczu bieżących wydarzeń. Tym bardziej cieszymy się, że doszło do odpowiedzi na nędzę powstałą w wyniku kolonizacji świata poprzez hegemonię techniczno-przemysłową mieszczącą się w Berlinie. W kontekście planowanego kampusu Google na Kreuzbergu rozwinęła się walka, która nie jest skierowana wyłącznie przeciw gigantom technologicznym, ale także na poziomie społecznym. Samoorganizacja, bezpośrednia komunikacja i moc ataku są środkami wyboru. Różne akty sabotażu, takie jak ten w marcu ubiegłego roku dokonany przez “Vulkangruppe NetzHerrschaft zerreißen”, wykazały, że infrastruktura przepływu towarów, sieci komunikacyjnych i danych jest podatna na zagrożenia i może zostać zakłócona przez podpalenia sieci kablowych i wrażliwych anten radiowych. Lecz inni gracze na mieście również stali się celem gniewu, takiego jak podpalone pojazdy Amazona, atak koktajlami mołotowa przeciwko firmie start-upowej, ataki na Zalando lub Park Technologiczny Humboldthain i tak dalej. Chcemy napędzać te konflikty dzięki naszemu wkładowi, wybierając kilku znanych graczy, którzy aktywnie pracują nad rozszerzeniem i optymalizacją sieci dominacji i kontroli.

I tak, w nocy z 14 czerwca na Tiergarten, tuż przed rozpoczęciem publicznych transmisji sportowych, podpaliliśmy kable i skrzynki kontrolne anteny radiowej Vodafone. Ta antena jest używana jako dodatek do radia mobilnego dla dla gliniarzy i innych organów. Jesteśmy optymistami i wierzymy, że nasza interwencja przynajmniej pozwoliła na przerwę w transmisji, więc przez chwilę zapewniłaby ciszę radiową. Policyjne radio zamilkło, być może jakaś informacja w drodze do kwatery głównej zagubiła się w zwęglonych kablach.

W nocy 15 czerwca podpaliliśmy tabor samochodowy Deutsche Bahn na ulicy Kaskel, a wieczorem 19 czerwca umieściliśmy urządzenia zapalające pod samochodami Telekom na ulicy Sewan, wysyłając kolejne sześć pojazdów na złomowisko. Poprzez te ataki wysyłamy sygnał w stronę największych operatorów sieciowych w Niemczech, którzy stanowią ważne filary przepływu towarów i danych za pośrednictwem anten radiowych, kabli światłowodowych i sieci kolejowej. Są one niezbędne do funkcjonowania kapitalizmu. Wszystkie trzy firmy oferują znacznie więcej niż tylko infrastrukturę. Wraz z rozwojem technologicznym w zakresie monitorowania, kontroli, Internet of Things (IoT), Przemysłu 4.0, Inteligentnego Miasta, Inteligentnego Domu itd., Są one siłą napędową reorganizacji reguł w erze cybernetycznej.

Dzięki tym działaniom wysyłamy sygnał do wszystkich więźniów wojny społecznej i do tych, którzy uciekają. Specjalne pozdrowienia kierujemy do Lisy, Thomasa, Nerona, Isy i więźniów UP3 i G20.

Telefonia i publiczny transport w służbie władzy

Media, politycy i lobbyści od lat napędzają atmosferę strachu. Strach przed obcymi, uchodźcami i terroryzmem. Towarzyszy temu wezwanie do uszanowania władzy. Nowe prawo policyjne prześciga stare. Twórcy technologii bezpieczeństwa są zadowoleni, ponieważ poprzez strach mogą nie tylko tworzyć politykę, ale także zarabiać dużo pieniędzy. Nic więc dziwnego, że wiodące korporacje znajdują się w czołówce i, w interesie dominacji, nieubłaganie uczestniczą w utrzymaniu istniejącego porządku.

Telekom jest największą firmą telekomunikacyjną w Europie i obsługuje sieci techniczne dla telefonii, telefonów komórkowych, transmisji danych i usług online. Poza Niemcami firma posiada filie w 14 innych krajach europejskich, gdzie jest zaangażowana w sieci mobilne i stacjonarne. Dzięki działającej na skalę międzynarodową spółce zależnej T-Systems grupa jest jednym z wiodących światowych dostawców technologii informacyjno-komunikacyjnych skierowanych do dużych klientów, sektora finansowego, sektora energetycznego oraz administracji publicznej i bezpieczeństwa.

Dla policji, wojska i innych organów bezpieczeństwa T-Systems oferuje kompleksowe rozwiązania i technologie informacyjne. Pod tytułem “PLX” Deutsche Telekom opracowuje między innymi system informacji i wyszukiwania dla policji, w którym zintegrowane są wszystkie odpowiednie procesy raportowania, takie jak usługi rozpoznawania twarzy, dane o zatrzymaniu, dowody z rejestru karnego itp. W ten sposób wspierane będą wszystkie procesy w zakresie obsługi transakcji, od wstępnej rejestracji, aż po złożenie postępowania przed sądem.
Ponadto T-Systems oferuje technologię “Interaktywnego radia samochodowego Patrol (IfuStw)”. Mobilne miejsce pracy policji z wielofunkcyjnymi komputerami w pojeździe, które umożliwia pełną integrację z istniejącą strukturą policji i komunikacją. Systemy te zostały zaprojektowane w celu skrócenia czasu reakcji i interwencji, a jednocześnie ułatwienia w zabezpieczaniu dowodów przez przechwytywanie obrazu wideo.

Vodafone, niemiecka filia brytyjskiej grupy i drugi największy dostawca usług mobilnych w Niemczech, prowadzi również kampanię na rzecz większego bezpieczeństwa. Vodafone zapewnia nie tylko usługi kurierskie dla bawarskiej policji i kamery policyjne dla policji federalnej, ale także rozwija inteligentne drony. Ten dron, wyposażony w kamerę pokładową i kartę SIM dla sieci LTE, dostarcza i analizuje materiał wideo w czasie rzeczywistym. Można to wykorzystać podczas ważnych wydarzeń, na przykład liczenia ludzi lub obserwowania i kierowania przepływem ludzkich strumieni. Monitorowanie ruchu i rozpoznawanie tablic rejestracyjnych również stanowią część zadań takich aplikacji. Technikę tę można dowolnie zastąpić innym oprogramowaniem monitorującym, na przykład można oczywiście dodać rozpoznawanie twarzy.

Dzięki tym i podobnym produktom Telekom i Vodafone, wraz z wieloma innymi firmami z branży bezpieczeństwa, od wielu lat wystawiają się na targach takich jak Europejski Kongres Policyjny, gdzie rywalizują o względy wojska, policji, wywiadów i straży granicznej oraz kontrolują dane swoich klientów.

Jest bardzo prawdopodobne, że Deutsche Bahn, jako operator stacji kolejowych i niemieckiej sieci kolejowej będzie pełnił rolę konsumenta takich technologii. Jednocześnie infrastruktura grupy oferuje również ogromny obszar eksperymentów, aby przetestować wykorzystanie najnowszych technologii nadzoru w rzeczywistych warunkach. Najpopularniejsza próba terenowa Deutsche Bahn, we współpracy z policją federalną, BKA i Federalnym Ministerstwem Spraw Wewnętrznych, jest obecnie realizowana na stacji kolejowej Südkreuz w Berlinie. Inteligentne kamery wideo z wbudowanym oprogramowaniem do rozpoznawania twarzy są zaprojektowane do automatycznego wykrywania, śledzenia i zgłaszania podejrzanych zachowań. Takie projekty kładą podwaliny pod totalitarne społeczeństwo kontroli. Oczywiście, jeśli wyniki są pozytywne dla operatorów, takie technologie będą również wykorzystywane w innych lokalizacjach. Już teraz 900 stacji Deutsche Bahn jest monitorowanych za pomocą 6000 kamer wideo, które, wyposażone w inteligentne oprogramowanie nadzoru, w duchu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, umożliwiłyby niemal kompletną sieć spersonalizowanego śledzenia i kontroli w transporcie publicznym. Tak więc ta grupa odgrywa kluczową rolę we wdrażaniu nowych metod nadzoru, jak to ma miejsce w nowej Grupie Roboczej ds. Policji Bawarskiej (PAG).

Od Internetu rzeczy (Internet of Things – IoT) do Smart City i z powrotem

Internet przedmiotów (IoT) jest uważany za największy sektor wzrostu w telefonii komórkowej. Eksperci spodziewają się 50 miliardów połączonych ze sobą urządzeń na całym świecie. Wymaga to potężnych sieci, które mogą szybko wymieniać duże ilości danych. W rezultacie operatorzy sieci bezprzewodowych inwestują ogromne sumy pieniędzy w infrastrukturę światłowodową, infrastrukturę Narrowband i 5G, aby sprostać obecnym i przyszłym potrzebom. Jednocześnie aktywnie angażują się w różne europejskie projekty inteligentnego miasta i rozwijają różne rzeczy, aby uczynić świat całkowicie połączony z siecią rzeczywistością.

Telekom prowadzi tak zwany “Hub: raum” jako inkubator dla start-upów i uruchamia programy o nazwie “Smart City Lab / T-Labs” w celu promowania cyfrowej efektywności miast. Inteligentne rozwiązania transportowe, inteligentne parkowanie, inteligentne ładowanie pojazdów elektrycznych, systemy zarządzania ruchem i pasażerami, inteligentne zarządzanie odpadami, inteligentne oświetlenie, inteligentne pomiary i inteligentne bezpieczeństwo publiczne to tylko niektóre z kluczowych słów, które pokazują, jak kompleksowe są plany korporacyjne i jakie informacje mogą być pozyskiwane i włączane do łańcucha zysków. Celem Telekom jest być wiodącym dostawcą inteligentnych rozwiązań miejskich w Europie. Czyniąc to, mówią, że są zaangażowani w ochronę środowiska i obiecują rozwiązać takie problemy, jak zmiana klimatu, niedobór zasobów, zmiany demograficzne itp., aby umożliwić ludziom przetrwanie na Ziemi przez długi czas. Nie wspomina się o tym, że zniszczenie planety jest wynikiem kapitalistycznej logiki, która zbiera horrendalne zyski dla firm.

W Vodafone, wraz z bezpieczeństwem i efektywnością ekonomiczną, troska o ekologię znajduje się w czołówce projektów Smart City. Wspólnie z spółką zależną RWE “eco” subsidiary Innogy, grupa opracowuje koncepcje dla inteligentnego miasta. Połączone systemy ruchu, inteligentne zarządzanie odpadami i inteligentne systemy oświetleniowe to trzy główne filary współpracy firmy. Inteligentne słupy wielofunkcyjne o nazwie “Innogized Poles” są wyposażone w czujniki i urządzenia zapewniające kompleksowe rozwiązania dla sieci miejskich. Z jednej strony mogą one służyć jako stacje ładowania dla wszystkich typów pojazdów elektronicznych, które mierzą zanieczyszczenie powietrza i temperaturę oraz wyświetlają cyfrowe reklamy na ekranach LED. Z drugiej strony mogą również uprościć nadzór za pośrednictwem inteligentnych kamer wideo w miejscach publicznych. Kolejnym produktem Vodafone jest inteligentna ściana. Czujniki mogą wykrywać nie tylko ruch, ale także substancje chemiczne i pojedyncze cząsteczki farby w aerozolu. Jeśli na ściane zostanie rozpylona farba, ​​czujnik automatycznie powiadomi władze. Vodafone produkuje również technologie, które można bezpośrednio zintegrować z naszym codziennym życiem jako urządzenia nadzoru. Dzięki “Smart Level Glasses”, które zostały opracowane we współpracy z amerykańskim producentem CSP, grupa oferuje okulary pełne inteligentnej technologii. Będą one działać przede wszystkim jako monitor fitness, ale będą również zawierać funkcje śledzenia. System rankingowy krok po kroku, który wspiera projekty społeczne i osoby potrzebujące po osiągnięciu określonego wyniku, stanowi zachętę do stałego używania okularów. Tak więc emocjonalny szantaż danych konsumenta został uwzględniony.

Dzięki tym i podobnym zastosowaniom korporacje jasno określają kierunek rozwoju inteligentnych procesów. To, co nam się sprzedaje, jako korzyści dla codziennego życia w imię ekologii, okazuje się być zielonym kapitalizmem w najczystszej postaci. Chodzi o władzę i pieniądze. Tak więc dewastacja rozprzestrzeni się nieubłaganie, a nasze habitaty stopniowo staną się miejscami całkowitej kontroli. Pozostaje nam trzymać się idei innego sposobu życia i możliwości zniszczenia tego świata panowania i kontroli oraz przełożyć te idę w działanie.

Die Netzbeschmutzer*Innen

(źródło Chronik, tłumaczenie z Mpalothia)

Niemcy: Policyjne represje w zwiążku z G20

29 maja o godzinie 6 rano niemiecka policja śledcza “Schwarzer Block” rozpoczęła represyjną operację na szczeblu międzynarodowym. Operacja przyniosła już żniwo we Francji, Szwajcarii, Włoszech i Hiszpanii.

Biorąc pod uwagę, że niemiecka policja straciła kontrolę w swojej największej i najbardziej zmilitaryzowanej operacji stulecia – oraz to, że latem zebraliśmy się na ulicach podczas protestów przeciwko G20 w Hamburgu, pokazując państwu, że nie może nas całkowicie kontrolować, nawet siłą – państwo niemieckie szuka ludzi do oskarżenia i ukarania, który mogą reprezentować rewoltę z Hamburga i zostać za nią ukarani.

Zespół śledczy złożony z ponad 180 gliniarzy, którzy nazywają się “Soko Black Block”, istnieje tylko po to, by aresztować jak najwięcej demonstrantów. Od zeszłego lata, przeprowadzają masowe fale represyjne co jakiś czas, a ich operacje, które wydają się specjalnie opracowane, mają przyciągać uwagę mediów i zastraszać demonstrantów. Przeprowadzili naloty i dwa duże publiczne dochodzenia z ponad 200 zdjęciami podejrzanych uczestniczących w zamieszkach, które zostały opublikowane przez niemieckie media wraz z wezwaniem do zgłoszenia tych osób na policję. Jedną z największych aspiracji policji w Hamburgu było również posiadanie takiej władzy w innych krajach europejskich, co teraz się właśnie stało.

W ostatni wtorek przeprowadzono naloty w kilku miejscach w poszukiwaniu dowodów, a ludzie zostali wezwani do złożenia zeznań. W Hiszpanii jeden z czterech nalotów, które chcieli zrobić, nie był możliwy z powodów prawnych; we Włoszech miały miejsce naloty w Genui i Rzymie, w tym w domu towarzysza, który już został skazany w Hamburgu; w Bremgarten (Szwajcaria) dokonano nalotu na dom kolejnego towarzysza; a we Francji policja poszukuje trzech innych towarzyszy.

13 kwietnia policja rozpoczęła ogólnoeuropejskie poszukiwania 24 podejrzanych rebeliantów. Federalna policja kryminalna (BKA) wysłała listę osób poszukiwanych z około dwudziestoma zdjęciami, które do tej pory były nieznane.

Dochodzenie, które doprowadziło do tej operacji dotyczy głównie epizodów w nocy z 7 lipca. Niemiecka policja dużo pracuje z materiałem genetycznym, porównuje zdjęcia i materiał filmowy.

11 miesięcy po kontr-szczycie represje na szczeblu międzynarodowym dopiero się zaczynają, więc uważamy, że należy być czujnym. Ważne jest, aby podawać aktualizacje dotyczące tych śledztw i spraw, a jednocześnie warto zapoznać się z archiwum fotograficznym opublikowanym na stronie policji w Hamburgu, najlepiej stosując wszelkie niezbędne środki ostrożności co do bezpieczeństwa w internecie.

Podczas nalotów policja nie tylko szukała materiałów, które mogłyby być związane z Hamburgiem lub protestami, takich jak mapy i ubrania; wykazują także szczególne zainteresowanie międzynarodowymi kontaktami i relacjami. Wszystko, co łączy nas z otoczeniem i towarzyszami w innych krajach, jest dla nich przydatne. Każda notatka na papierze, która kończy się na @ riseup.net, bardzo ich interesuje. Należy również zwrócić uwagę na wszystkie materiały i urządzenia elektroniczne, takie jak komputery, klucze USB i karty SIM.

Zachęcamy wszystkich, aby pozostali czujni i dobrze poinformowani, do oczyszczenia naszych domów z materiałów, które mogłyby nas połączyć z protestami G20, oraz do ciągłego wspierania walki, która zawsze trwa, a także wsparcia towarzyszy, którzy cierpią z powodu represji.

Oczywiście to zagorzałe poszukiwanie kontaktów i powiązań nie jest dziełem przypadku. Po raz kolejny policja próbuje prześledzić międzynarodową sieci koordynacji, aby przyjrzeć się pewnym tendencją i powiązać je ze skoordynowanymi aktami rebelii. Niemieckie media powtarzają, że “Andy Grote z SPD, odpowiedzialny za bezpieczeństwo Hamburga, powiązał zamieszki z terroryzmem”.

Dzięki tej międzynarodowej operacji gliniarze tworzą także sieć między sobą, polepszając wspólnie sposób swojej pracy. Niemiecka policja szturmuje nasze domy i bierze to, czego chcą, a następnie używa tego policja każdego kraju, odnotowuje i przygotowuje represje na swoim terytorium. Co więcej, zgodnie z cytowanymi słowami ich rzecznika, jest to dopiero pierwszy etap, po którym nastąpią kolejne, a których celem jest przede wszystkim zastraszenie ludzi, którzy byli na protestach G20, także tych z innych krajów, i sprawienie, by poczuli się niepewni.

W tym przypadku, jak zwykle, “terrorysta” jest niczym innym, jak jedną z klasyfikacji, dzięki której mogą zastosować swój represyjny aparat i wyartykułować dyskurs, który ma na celu łatwiej walczyć z oporem i agentami konfliktu. To samo dotyczy kategorii “dobrych demonstrantów” i “złych demonstrantów”, “niewinnych” i “winnych”. Terroryści, rebelianci, przestępcy: czasami nimi jesteśmy, innym razem nie. Czasem jesteśmy winni sprzeciwu, gdy szefowie świata spotykają się, aby decydować o naszym życiu, zawsze szukając największego zysku. Nie jesteśmy zbytnio zainteresowani ich kategoriami, ich etykietami ani ich ocenami. Każdy akt przemocy przeciwko państwu i kapitalizmowi, ich infrastrukturze i siłom represji pozostaje dla nas w dużej mierze usprawiedliwiony przez systematyczną i strukturalną przemoc, do której jesteśmy skazani przez narzucone nam warunki życia.

Siła dla wszystkich tych, którzy usiłowali “przyćmić” G20, tych, którzy zostali aresztowani oraz doświadczyli nalotów policyjnych, oraz tych, którzy wciąż przebywają w więzieniach!

SZWAJCARIA:

Notatka ContraMadriz: zaczerpnięta z Aargauerzeitung i przetłumaczona na język hiszpański. W poniższej notatce znajduje się więcej informacji na temat operacji szwajcarskiej, która jest częścią kontekstu operacji europejskiej prowadzonej przez Niemcy w wyniku zamieszek na G20 w Hamburgu. Modus operandi podobny do: https://anarhija.info/library/madrid-spagna-operazione-repressiva-europea-a-partire-dai-disordini-durante-il-g20-di-it.

Naloty w Bremgarten: rano policja dokonała nalotu na centrum kulturalne (KuZeB) i prywatny dom w ramach ogólnoeuropejskiej kampanii. Władze przesłuchały dwudziestosiedmiolatka, jednego z ich “celów”, na okoliczność zamieszek, które miały miejsce w Hamburgu podczas G20 w lipcu 2017 r.

Naloty z Bremgarten są częścią operacji europejskiej. Oficerowie dokonali nalotu na dom dwudziestosiedmiolatka, którego zdjęcie zostało opublikowane przez śledczych w związku z zamieszkami na Elbchaussee podczas G20 w Hamburgu 7 lipca 2017 r. Demonstranci spowodowali ogromne szkody w okolicy.

W Reussgasse dokonano nalotu na dom, a w Bremgarten na centrum kulturalne. “Wniosek pochodził z Niemiec za pośrednictwem pełnomocnictwa”, wyjaśnił Bernhard Graser, rzecznik policji kantonu.

anarhija.info

(tłumaczenie z Mpalothia)