15/11/2022
Fizyczna i moralna eksterminacja bojowników rewolucyjnych i więźniów politycznych lub zmuszenie ich do politycznego wyrzeczenia i pokuty było od zawsze celem państwa i kapitału. Aby osiągnąć ten cel, państwa stworzyły specjalne warunki zatrzymania i izolacji dla tych, którzy wystąpili przeciwko reżimowi, dla tych, których nazwały “terrorystami”.
Jednym z przykładów specjalnego pozbawienia wolności jest dziś model włoski na podstawie art. 41 bis.
Zgodnie z włoskim prawem Minister “sprawiedliwości” ma prawo znieść obowiązujące zasady traktowania niektórych więźniów i nakazać przeniesienie ich do specjalnych warunków pozbawienia wolności. Warunki specjalne oparte na art. 41 bis narzucają całkowitą izolację społeczną i sensoryczną, ograniczają kontakty z innymi więźniami, ograniczają do jednych (1) w miesiącu odwiedzin krewnych, nie poprzez kontakt fizyczny, ale przez szklaną przegrodę, ograniczają, zakazują, korespondencji i posiadania książek, zmniejszają czas ćwiczeń więźniów do jednej (1) godziny dziennie i zwiększają czas zamknięcia w celi.
Warunki te są formą tortur, których celem jest zmiażdżenie bojowników i w ogóle więźniów podlegających temu reżimowi.
Anarchistyczny towarzysz Alfredo Cospito, który jest skazany za działania Federazione Anarchica Informale (“Nieformalnej Federacji Anarchistycznej”, FAI), znajduje się pod tym reżimem od 5 maja 2022 roku w więzieniu Bancali (w Sassari) na Sardynii na polecenie byłej minister “sprawiedliwości” Marty Cartabii. Towarzysz prowadzi strajk głodowy przeciwko reżimowi izolatki od 20 października. Troje towarzyszy również prowadzi strajk głodowy w solidarności z towarzyszem Alfredo, Juan Sorroche od 25 października, Ivan Alocco więziony we Francji od 27 października i Anna Beniamino od 7 listopada.
Ta represyjna polityka państw stosujących specjalne warunki zatrzymania trwa od dziesięcioleci, i wciąż się rozwija.
Zapoczątkowały ją Stany Zjednoczone, już w latach 60. ubiegłego wieku, tworząc jednostki maksymalnego bezpieczeństwa wewnątrz więzień, w których przetrzymywano członków takich organizacji jak Czarne Pantery czy BLA.
W latach 70. państwo zachodnioniemieckie wybudowało w Stammheim białe cele, w których przetrzymywano członków RAF-u, z których czterech zostało zabitych w latach 1976-77.
Wielka Brytania stworzyła specjalne warunki przetrzymywania więźniów IRA, w których 10 więźniów zmarło w wyniku strajku głodowego w 1981 roku. Zbiegło się to z reformą ówczesnego rządu Thatcher, który odwrócił poprzedni reżim, nie uznając statusu politycznego więźniów walczących z IRA.
W Hiszpanii specjalne warunki zatrzymania zapewniły jednostki FIES, natomiast w 2000 roku państwo tureckie stworzyło więzienia F’, aby odizolować i zmiażdżyć rewolucyjnych bojowników, którzy do tej pory żyli we wspólnotach, zgrupowani w celach. Kiedy w grudniu 2000 roku tureccy rewolucjoniści rozpoczęli strajk głodowy, wielu z nich zostało zamordowanych po interwencji sił bezpieczeństwa i wojska.
Wielka hipokryzja państw i władz sądowniczych polega na tym, że choć nie uznają one statusu więźnia politycznego czy przeciwnika politycznego poza systemem przedstawicielskim państwa, to jednak stosują specjalne ustawy, tzw. antyterrorystyczne, prowadzą specjalne sądy w więzieniach, formułują specjalne warunki osadzenia dla członków organizacji partyzanckich, dla bojowników rewolucyjnych.
Państwo włoskie jest jednym z najbardziej innowacyjnych w rozwoju tej represyjnej polityki.
Pod koniec lat siedemdziesiątych, gdy państwo włoskie stanęło w obliczu wojny partyzanckiej o wysokiej intensywności, zmodernizowało swój arsenał karny, wprowadzając ustawodawstwo “antyterrorystyczne”, tworząc jednocześnie specjalne więzienia lub specjalne oddziały bezpieczeństwa zarezerwowane przede wszystkim dla członków organizacji partyzanckich, takich jak Czerwone Brygady. Wprowadzono również w życie w latach 1978-1983 ustawę Cossiga, która legalizowała tortury w celu wydobycia informacji służących rozbiciu organizacji partyzanckich oraz uchwalono ustawy o penitentach. System zatrzymań na podstawie art. 41 bis jest ewolucją na gorsze tej represyjnej polityki. Oprócz towarzysza Cospito reżim ten obejmuje również trzech (3) więźniów politycznych, członków Brigate Rosse per la costruzione del Partito Comunista Combattente (“Czerwone Brygady na rzecz budowy Komunistycznej Partii Walczącej”, BR-PCC), aresztowanych w 2003 r., Nadię Lioce, Marco Mezzasalmę i Roberto Morandiego. Inna uwięziona towarzyszka BR-PCC, Diana Blefari, która przez lata była przetrzymywana w izolatce w reżimie 41 bis, popełniła samobójstwo.
Pewne jest, że również tutaj, w Grecji, państwo marzy o podobnych warunkach przetrzymywania bojowników rewolucyjnych.
Pierwszą próbą stworzenia takich warunków były w 2014 roku więzienia typu C, które zostały zbudowane przede wszystkim dla skazanych za działania zbrojne, ale zostały zniesione po strajku głodowym więźniów politycznych i anarchistycznych wiosną 2015 roku.
Obecnie, wraz z nowym kodeksem penitencjarnym, uchwalonym niedawno przez rząd Nowej Demokracji, tworzone są więzienia lub oddziały o “podwyższonym bezpieczeństwie”, które między innymi przeznaczone są dla więźniów skazanych jako partyzanci – art. 19A kodeksu penitencjarnego – czyli zgodnie z ustawą “antyterrorystyczną”, 187A, a także dla innych “niezdyscyplinowanych” więźniów. W tych więzieniach “wysokiego bezpieczeństwa” nie ma jasnych ram, jakie warunki będą w nich panowały, ale jest bardzo prawdopodobne, że państwo greckie będzie próbowało zastosować warunki odosobnienia zgodnie ze standardami amerykańskimi i europejskimi, zgodnie z włoskim art. 41 bis, czyli cofnąć zasady traktowania więźniów obowiązujące w innych greckich więzieniach.
Walka z takimi warunkami przetrzymywania, które są formą tortur, jest niezbędna w kontekście walki z państwem i kapitałem.
Dlatego też żaden więzień, taki jak towarzysz Alfredo Cospito, nie powinien być pozostawiony sam sobie.
SOLIDARNOŚĆ Z TOWARZYSZEM ANARCHISTĄ ALFREDO COSPITO
SOLIDARNOŚĆ Z WSZYSTKIMI BOJOWNI.CZ.KAMI REWOLUCJI
Uwięzieni członkowie Walki Rewolucyjnej
Pola Roupa-Nikos Maziotis
[Listopad 2022]
(tłumaczenie z Athens Indymedia)