Tag Archives: nieformalna federacja anarchistyczna / międzynarodowy front rewolucyjny FAI/FRI

Piza, Włochy: Ładunek wybuchowy pod budynkiem sądu, roszczenie odpowiedzialności przez Grupę Solidarności Rewolucyjnej – Dostawy do Domu FAI-FRI

URZĄDZENIE WYBUCHOWE PRZECIWKO SĄDOWI W PIZIE

1 papierowa bomba wypełniona czarnym prochem + butla gazowa + butelka zapalająca z zapalnikiem czasowym

Państwo, w tym państwo demokratyczne, jest największym zagrożeniem dla życia i wolności wszystkich istot żywych. Pozwala ono na rozkwit kapitalizmu, zapewniając mu potrzebną stabilność poprzez swój karzący i represyjny system. Wszystko i wszyscy muszą podporządkować się jego regułom w celu obrony panowania. Regułom, które służą do utrzymania społeczeństwa w stanie pacyfikacji. Zdolność do konfrontacji z tym systemem ucisku i wyzysku jest ograniczana poprzez zapobieganie, poprzez pilnowanie i umieszczanie w duszącym systemie reintegracji społecznej każdego, kto się nie podporządkuje, oraz poprzez sądy, gdy myśl staje się działaniem, czy to odmową pracy i illegalizmem, czy też akcją bezpośrednią i przewrotem. Wśród jednostek, które decydują się pozostać poza pokojem społecznym, zawsze były takie, dlatego system sprawiedliwości karnej nabiera ogromnego znaczenia dla utrzymania państwa.

W każdym sądzie codziennie zapadają wyroki na setki wyzyskiwanych ludzi. Pod ciosami wyroków mężczyźni i kobiety są zamykani w więzieniach, a ich związki przyjaźni i miłości okaleczane. Przy ciosach materiałów wybuchowych uderzają w struktury i okaleczają ludzi władzy.

Za każdą śmierć na morzu, w więzieniu, w pracy, w CPR-ach, nie jedna, ale 100 bomb dla szefów.

Wasze kamery i strażnicy przesiewający miasto nigdy nie wystarczą, by powstrzymać akcję przed przeniknięciem do waszych budynków.

W nocy 21 lutego umieściliśmy ładunek wybuchowy w tylnych drzwiach budynku sądu w Pizie. Nie wiemy, czy doszło do deflagracji, ale chcielibyśmy podkreślić, że ta akcja nabiera niebagatelnego znaczenia: udowodniliśmy, że można zbliżyć się do pałaców władzy i uderzyć.

Do antyterrorystów: wiemy, że przez te wszystkie miesiące mobilizacji szykujecie niezliczone aresztowania. Przeklęci darmozjady, wiedzcie, że ciosy nas, uciśnionych, wkrótce dosięgną waszych rąk.

Decyzje podjęte przez Roberto Sparagnę, przez byłą minister sprawiedliwości Martę Cartabię, przez rzymski Sąd Nadzorczy, aż po te podjęte przez obecnego ministra sprawiedliwości Nordio, będą miały historyczne znaczenie dla jakości rewolucyjnej przemocy.

Nie będziemy jednak działać pochopnie. Lecz przeciwnie, ostrożni i klarowni w doskonaleniu naszych technik, by uderzać we władzę coraz mocniej. Nadchodzimy. To nie jest groźba, ale obietnica, którą złożyliśmy przede wszystkim sobie.

My, Grupa Solidarności Rewolucyjnej – Dostawy do Domu, powtarzamy, że FAI nie jest awangardą. Nie ma przywódców ani struktur. Jesteśmy wyzyskiwanymi wśród wyzyskiwanych z tą różnicą, że oprócz strajku wybraliśmy akcję bezpośrednią. Nie jesteśmy fanatykami przemocy, ale jest ona coraz bardziej potrzebna, aby powstrzymać niszczycielskie ręce władzy, ponieważ kochamy życie i wolność.

Możecie grzebać towarzyszy w więzieniach, możecie przekazywać nasze idee w swoich podłych gazetach, ale one pozostają dumne i niepodważalne. Świadczy o tym międzynarodowa solidarność ostatnich 20 lat prowadzona przez wszystkie grupy członkowskie FAI na całym świecie.

Do Alfredo Cospito: Jesteśmy poruszeni twoją nieustępliwością, siłą i miłością do wolności, którą okazywałeś przez te wszystkie lata.

Continue reading Piza, Włochy: Ładunek wybuchowy pod budynkiem sądu, roszczenie odpowiedzialności przez Grupę Solidarności Rewolucyjnej – Dostawy do Domu FAI-FRI

Ateny, Grecja: Komórka Zemsty “Carlo Juliani” bierze odpowiedzialność za atak z użyciem materiałów wybuchowych na dom pierwszej radczyni Ambasady Włoch

Od 20 października Alfredo Cospito prowadzi strajk głodowy przeciwko reżimowi więziennemu narzuconemu mu przez państwo włoskie, pod nazwą 41 bis. Alfredo przebywa w więzieniu od 2012 roku, wziąwszy na siebie odpowiedzialność za postrzelenie Roberto Adinolfiego, dyrektora Ansaldo Nucleare, akcję przeprowadzoną przez Nieformalną Federację Anarchistyczną/Międzynarodowy Front Rewolucyjny (FAI/IRF). Od tego czasu towarzysz pozostaje nieugięty i nadal angażuje się w sprawę wyzwolenia społecznego. Z tego powodu państwo włoskie zdecydowało się nałożyć na niego od 5 maja reżim 41 bis, czyli więzienie w więzieniu, w którym będzie przebywał w odosobnieniu przez 23 godziny dziennie, z jedną godziną na spotkania z innymi więźniami, o czym zadecyduje dyrekcja więzienia, narzucając mu pełną kontrolę, w tym nad tym, z którymi współwięźniami będzie się kontaktował. Komunikacja z przyjaciółmi i krewnymi będzie ograniczona do jednego godzinnego spotkania w miesiącu, za szybą, lub 10-minutowej rozmowy telefonicznej, gdzie krewny będzie musiał wykonać ją z posterunku policji lub innego więzienia. Ograniczone jest również jego prawo do posiadania książek i materiałów drukowanych, a także korespondencji. System zwolnień nałożony przez państwo włoskie na więźniów politycznych i aresztantów poprzez 41 bis jest obecnie promowany na cały okres rozpatrywania wyroku, a nie na 4 lata, na które obowiązywał pierwotnie.

41 bis to reżim politycznej, społecznej i sensorycznej eksterminacji, mający na celu całkowite wyeliminowanie wszelkich kontaktów ze światem zewnętrznym. Celem jest nic innego jak fizyczna i moralna eksterminacja tych, którzy wybierają drogę rewolucyjnej, czujnej sprawiedliwości przeciwko tyranii państwa i kapitału. Eksterminacja lub zmuszenie ich do rezygnacji z działania jest istotą praw burżuazyjnej sprawiedliwości, tak zwanych praw “antyterrorystycznych”, które przewidują specjalne warunki, oddziały i ośrodki detencyjne, izolację, tortury i ciężkie wyroki, przeznaczone przede wszystkim dla organizacji rewolucyjnych i ich członków, na takiej zasadzie, że to państwo określa, która organizacja lub osoba jest terrorystą.

Tu właśnie wyłania się podwójna sprzeczność terroryzmu państwowego. Po pierwsze, etykietuje ono jako terrorystów tych, którzy buntują się przeciwko narzuconemu przez klasę terroryzmowi władców, zastrzegając sobie fizyczną i moralną eksterminację za pomocą swoich mechanizmów, a jednocześnie te same mechanizmy nie uznają statusu więźnia politycznego czy przeciwnika politycznego u tych, których próbują eksterminować. Państwo nie może zatem wymierzyć prawdziwej sprawiedliwości, ponieważ nie potrafi mówić prawdy. Burżuazyjna “sprawiedliwość” jest niczym innym jak mechanizmem narzucania i utrwalania władzy klasowej nad społeczeństwem.

Continue reading Ateny, Grecja: Komórka Zemsty “Carlo Juliani” bierze odpowiedzialność za atak z użyciem materiałów wybuchowych na dom pierwszej radczyni Ambasady Włoch

Dla Alfredo Cospito: tekst solidarnościowy od członków Walki Rewolucyjnej Poli Roupy i Nikosa Maziotisa

15/11/2022

Fizyczna i moralna eksterminacja bojowników rewolucyjnych i więźniów politycznych lub zmuszenie ich do politycznego wyrzeczenia i pokuty było od zawsze celem państwa i kapitału. Aby osiągnąć ten cel, państwa stworzyły specjalne warunki zatrzymania i izolacji dla tych, którzy wystąpili przeciwko reżimowi, dla tych, których nazwały “terrorystami”.

Jednym z przykładów specjalnego pozbawienia wolności jest dziś model włoski na podstawie art. 41 bis.

Zgodnie z włoskim prawem Minister “sprawiedliwości” ma prawo znieść obowiązujące zasady traktowania niektórych więźniów i nakazać przeniesienie ich do specjalnych warunków pozbawienia wolności. Warunki specjalne oparte na art. 41 bis narzucają całkowitą izolację społeczną i sensoryczną, ograniczają kontakty z innymi więźniami, ograniczają do jednych (1) w miesiącu odwiedzin krewnych, nie poprzez kontakt fizyczny, ale przez szklaną przegrodę, ograniczają, zakazują, korespondencji i posiadania książek, zmniejszają czas ćwiczeń więźniów do jednej (1) godziny dziennie i zwiększają czas zamknięcia w celi.

Warunki te są formą tortur, których celem jest zmiażdżenie bojowników i w ogóle więźniów podlegających temu reżimowi.

Anarchistyczny towarzysz Alfredo Cospito, który jest skazany za działania Federazione Anarchica Informale (“Nieformalnej Federacji Anarchistycznej”, FAI), znajduje się pod tym reżimem od 5 maja 2022 roku w więzieniu Bancali (w Sassari) na Sardynii na polecenie byłej minister “sprawiedliwości” Marty Cartabii. Towarzysz prowadzi strajk głodowy przeciwko reżimowi izolatki od 20 października. Troje towarzyszy również prowadzi strajk głodowy w solidarności z towarzyszem Alfredo, Juan Sorroche od 25 października, Ivan Alocco więziony we Francji od 27 października i Anna Beniamino od 7 listopada.

Continue reading Dla Alfredo Cospito: tekst solidarnościowy od członków Walki Rewolucyjnej Poli Roupy i Nikosa Maziotisa

Pilne wezwanie do działania w solidarności z Alfredo Cospito, Anną, Juanem Sorroche i Ivanem Alocco

Anarchista Alfredo Cospito został aresztowany w 2012 roku i od tego czasu jest przetrzymywany we włoskich więzieniach. Według aparatu represji był związany z różnymi akcjami przeciwko państwu i kapitałowi, a także z Nieformalną Federacją Anarchistyczną (FAI). Alfredo Cospito przez cały okres swojego uwięzienia uczestniczył w anarchistycznej walce poprzez teksty i interwencje. Kierowane jawnym celem zniszczenia idei anarchistycznych, państwowe pragnienie unicestwienia nieposkromionego więźnia Alfredo Cospito stawało się coraz większe. W końcu, 5 maja, został on odcięty od wszelkich kontaktów z innymi ludźmi. Od tego dnia i bezterminowo żyje w tzw. reżimie 41 bis, czyli całkowitej izolacji.

Przy okazji przesłuchania w sądzie 20 października, w którym uczestniczył ze swojej celi izolacyjnej za pośrednictwem kamerki, próbował ogłosić swój strajk głodowy. Jego oświadczenie zostało jednak przerwane przez obsługę techniczną. Niemniej jednak teraz jest jasne, że od tego dnia i do końca chce prowadzić  strajk.

To bardzo pilne, abyśmy położyli fundamenty pod rewolucyjną, międzynarodową solidarność w praktyce. Konieczności, którą niesiemy jako ruch solidarnościowy poza murami więzienia. Strajk głodowy jako narzędzie walki jest jednym z ostatnich środków, jakie wybiera więzień, aby przerwać duszące życie w więzieniu. Jest to narzędzie walki, w którym ciało jest wykorzystywane jako ostatni okop. Jako osoby solidarne musimy wspierać walkę Alfredo i uczynić ją również naszą – również, i tutaj.

Sprawmy, aby ten strajk głodowy był wybuchowy! Atakujmy symbole opresji i wyzysku, aby okazać solidarność z prowadzącymi strajk głodowy. Cele istnieją wszędzie. Każde działanie jest konieczne; od rozpowszechniania idei anarchistycznych strajków głodowych, do sabotowania i zakłócania “normalnego” funkcjonowania państwa i kapitału. Wyceluj w państwo włoskie/niemieckie lub jakiekolwiek inne państwo i symbol dominacji – aby zlikwidować system więziennictwa!

Solidarność z Anną Beniamino, która dołączyła do walki i rozpoczęła strajk głodowy 07.11.2022: https://prisonersolidarity.com/prisoner/anna-beniamino
Solidarność z Juanem Sorrocho, który przyłączył się do walki i rozpoczął strajk głodowy 28.10.2022 z więzienia o zaostrzonym rygorze w Terni: https://actforfree.noblogs.org/post/2022/11/05/anarchist-prisoner-juan-s….
Solidarność z Ivanem Alocco, który przyłączył się do walki i rozpoczął również strajk głodowy 27.10.2022 w solidarności z Alfredo i Juanem z francuskich więzień: https://lanemesi.noblogs.org/post/2022/10/28/dichiarazione-di-inizio-del….

Połóżmy kres 41 bis i wszelkim klatkom, aż wszyscy będą wolni!
Śmierć państwu, niech żyje anarchia!

*41 bis to twardy reżim więzienny, stworzony w celu izolacji, uciszenia i unicestwienia więźnia, próbujący doprowadzić go do współpracy z wymiarem sprawiedliwości. Więcej informacji o 41 bis można znaleźć tutaj: https://darknights.noblogs.org/post/2022/10/12/italy-the-only-viable-pat…

(tłumaczenie z Abolition Media)

Rzym, Włochy: Komunikat „Nieformalnej Brygady Anarchistycznej Augusto Masetti* / Międzynarodowego Frontu Rewolucyjnego” po przesłaniu wybuchowej przesyłki do Alessandro Profumo, szefa państwowej firmy zbrojeniowej „Leonardo”.

Okropności wojny poruszają wrażliwe dusze. My zaś przypominamy, że niesprawiedliwość panuje na całym świecie. Zmaltretowane ciała są zawsze ciałami ludzi biednych, żaden bogacz nigdy nie ginie anie nie ryzykuje swoim życiem.

Zdajemy sobie sprawę, że nie możemy konkurować z przemocą Państwa, wasza zdolność niszczenia i siania śmierci jest nieporównywalna. W ostatnich latach pokazaliście to w Syrii, Iraku, dziś widzimy to na Ukrainie. Widzieliśmy to też podczas tortur i masakry we włoskich więzieniach w marcu 2020 roku. Nie zapomnieliśmy ani nie wybaczyliśmy.

Nie możemy konkurować z waszą przemocą i zapewne nie mielibyśmy ku temu dość siły. Wierzymy jednak w potrzebę rewolucyjnej przemocy, w działanie otwierające perspektywy wolności. Wierzymy w możliwość zarażania się ideami przekazywanymi za pomocą działania.

Po raz kolejny Nieformalna Federacja Anarchistyczna staje się instrumentem rewolucyjnej komunikacji i propagowania działań anarchistycznych. Instrumentem z którego mogą korzystać wszystkie towarzyszki/towarzysze, składając własny podpis pod akronimem FAI-FRI, dołączając do dialogu bez ryzyka wiążącego się z kontaktem bezpośrednim. Dzięki temu możemy wyrazić swoje poglądy, rozmawiać i polemizować między sobą, pamiętając, że rozmawiamy z towarzysz(k)ami, którzy narażają na niebezpieczeństwo swoje życie i swoją wolność. Gdy słów jest zbyt dużo, a czynów niewiele, do nas należy odwrócić tą tendencję.

Dostarczyliśmy mały zwrot przemocy do domu osoby, która prowadzi swoje interesy dzięki przemocy państwa. Wysłaliśmy paczkę z bombą, która 27 czerwca dotarła do Rzymu do Alessandro Profumo, dyrektora generalnego Leonardo S.p.A, państwowej firmy produkującej broń i najnowocześniejsze urządzenia technologiczne. Kolekcjoner posad, pnący się po szczeblach zarządu, wielki alfons uniwersytetów, Profumo to jeden z tych, których raczej nie zobaczymy jak krwawią wskutek wojen na których się bogacą. Leonardo ubijała interesy zarówno z Rosją jak i Ukrainą. Jej akcje gwałtownie rosną na giełdzie, a rząd włoski obiecuje prysznic miliardów dzięki wyścigowi zbrojeń narzuconemu przez NATO. Ich kapitał zawsze oznacza tylko i wyłącznie nasze cierpienia i ofiary.

Continue reading Rzym, Włochy: Komunikat „Nieformalnej Brygady Anarchistycznej Augusto Masetti* / Międzynarodowego Frontu Rewolucyjnego” po przesłaniu wybuchowej przesyłki do Alessandro Profumo, szefa państwowej firmy zbrojeniowej „Leonardo”.

Keerom, Zachodnia Papua: Rewolucyjna Komórka Niech Żyje Eric King – FAI/FRI, podpala budynek urzędu pracy w kolonialnym kompleksie administracyjnym

PT Freeport Indonesia (FI) jest obecny w Papui od dziesięcioleci, od początku aneksji Zachodniej Papui przez kolonialną Indonezję. Jedyne, co przynosi, to tylko zniszczenie środowiska naturalnego, wypędzenie rdzennej ludności i ludobójstwo. Uważamy, że istnienie Freeport’u może zostać zakończone tylko wtedy, gdy Papua Zachodnia zostanie oddzielona od Indonezji, lecz nie chcemy utworzenia państwa Papui Zachodniej, ale Konfederacji Zachodniej Papui, gdzie kontrola będzie należała do ludzi a nie państwa.

My (Rewolucyjna Komórka Niech Żyje Eric King – Nieformalna Federacja Anarchistyczna) przesyłamy pozdrowienia Lekagakowi Telengenowi, Egianusowi Kogoyi i innym partyzantom z Papui Zachodniej, przebywającym wśród bujnych papuaskich lasów. Zapraszamy naszych towarzyszy mieszkających w miastach do utworzenia miejskich oddziałów partyzanckich i atakowania na symbole kapitalizmu i kolonialnego państwa Indonezji.

Stanowczo deklarujemy naszą wrogość wobec oportunistycznego polityka Benny’ego Wendy i pozostałych śmieci z ULMWP, który może sobie wygodnie żyć w obcym kraju, gdzie stara się kontrolować przywództwo wyzwolenia Papui Zachodniej. Prawdziwe wyzwolenie to broń i insurekcja, a nie lobby w klimatyzowanych budynkach!

Nie zapominamy również o wysłaniu uścisków do towarzyszy w Indonezji, którzy rozpoczynają bunt przeciwko ustawie Omnibus i neoliberalnemu reżimowi Joko Widodo, do naszych towarzyszy w Malezji, którzy muszą stawić czoła represjom za walkę z faszystowskim królestwem Malezji, do YPG -YPJ partyzantów w Rożawie, którzy stoją w obliczu asymetrycznej wojny z Turcją, i antyautorytarnych powstańców na całym świecie.

Przyznajemy się do podpalenia budynku urzędu pracy, podczas zamieszek 1 października 2020, w kompleksie urzędów regenckich w Keerom w Papui Zachodniej. Należymy do wściekłych na indonezyjski kolonializm mas, to był tylko nasz otwierający atak i nie ostatni. Bądźcie gotowi się na eksplozję i to taką, która nie zagaśnie.

Tak długo jak państwo i kapitalizm istnieją, nie będzie pokoju. Dlatego państwo i kapitalizm muszą zostać natychmiast zniszczone !!

Niech ogień rozświetli wyzwolenie Papui Zachodniej.

Rewolucyjna Komórka Niech Żyje Eric King – FAI/FRI

(tłumaczenie z 325nostate)

 

Włochy: Aktualizacja dotycząca procesu “Scripta Manent”

Na dzień 1 lipca 2020 r. została ustalona data pierwszej rozprawy apelacyjnej w sprawie procesu “Scripta Manent”, która odbędzie się w sali bunkrowej więzienia “Le Vallette” w Turynie. Terminy wyznaczone dla kolejnych rozpraw apelacyjnych są następujące: 1, 8, 10, 15, 17, 22, 24, 29 lipca; 9, 11, 16 września.

Pomimo pandemii, sąd w Turynie jest jednym z tych, który zagwarantował przeprowadzenie “ważnych” procesów już zaplanowanych na to lato. Tak więc przypuszczalnie data ta pozostanie potwierdzona.

Nasi towarzysze oskarżeni są z art. 270 bis (stowarzyszenia promujące terroryzm, również międzynarodowy, lub obalenie porządku demokratycznego) oraz o różne działania antywojskowe, przeciwko CPR (Centri di permanenza per il rimpatrio, “ośrodki przetrzymywania w celu repatriacji”, dawniej znane jako CIEs, więzienia dla migrantów), przeprowadzone w solidarności z uwięzionymi anarchistami, przeciwko tym barakom, siedzibom i ludziom z instytucji, do których zwróciły się FAI i FAI/FRI (Federazione Anarchica Informale/Fronte Rivoluzionario Internazionale – Nieformalna Federacja Anarchistyczna/Międzynarodowy Front Rewolucyjny), od 2003 r. do chwili obecnej. Oskarżeni obecnie przebywający w więzieniu będą uczestniczyć w rozprawie za pomocą wideokonferencji, podobnie jak podczas wszystkich ostatnich przesłuchań pierwszego stopnia.

W rzeczywistości, w okresie wstępnych przesłuchań wciąż nie istniało prawo wymagające wideokonferencji. Później, już na początku przesłuchań pierwszego stopnia, uchwalono ustawę, która dawała rok czasu więzieniom i sądom na dostosowanie się, narzucając podczas tego roku wideokonferencje jedynie oskarżonym, którym zarzucano, że znajdują się na czele “stowarzyszeń”. Po roku, zgodnie z planem, wideokonferencje zostały zastosowane wobec wszystkich.

Podczas przesłuchania w dniu 11 lutego 2019 r., w sali bunkrowej turyńskiego więzienia, duża grupa towarzyszy wyraziła swoją gorącą solidarność z anarchistami. Prokurator, Roberto Sparagna, nie mógł zabrać głosu, aby przedstawić swój akt oskarżenia. Po wykrzyczeniu kilku sloganów i przeczytaniu poniższego tekstu, Sąd przerwał rozprawę. Sala sądowa została opróżniona w wyniku interwencji policji do spraw zamieszek.

Zgodnie z dotychczasową strategią stosowaną przez śledczych, mającą na celu odizolowanie więźniów i osłabienie udzielanego im wsparcia, uniemożliwienie różnych przejawów bliskości i solidarności, po naszej obecności na sali sądowej w lutym 2019 r. komenda policji w Turynie wydała około sześćdziesięciu “fogli di via” (zakaz przebywania lub udawania się do określonej gminy lub obszaru) z miasta oraz siedem oskarżeń dotyczących przerwania pełnienia funkcji publicznych i oburzenia.

Ważne jest, aby nadal okazywać naszą solidarność z oskarżonymi.

“Przedmiotem oskarżenia jest tutaj dwadzieścia lat historii anarchizmu.
Nie jesteśmy oskarżeni, ale jest to nasza historia i nasza rewolucyjna droga.
I to właśnie do tej drogi należą praktyki zastosowane na dzisiejszym procesie.
Wszyscy jesteśmy w nią zaangażowani, a kaci państwa nie mogą definiować ani rozumieć naszych idei i naszego życia.
Solidarność z więźniami anarchistycznymi i rewolucyjnymi!
Ani kroku w tył, zawsze z podniesioną głową.
‘Zdecydowanie i bezkompromisowo w kierunku naszego celu’.
Za Anarchię!”

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

Anarchizm illegalistyczny kiedyś i dziś

„Rewolucja jest ukierunkowana na nowe rozwiązania; insurekcja nie pozwala nam już być zaaranżowanym, ale zaaranżować samych siebie i nie pokładać żadnych nadziei w „instytucjach” – Max Stirner

„Nie podążaj za mną… Nie poprowadzę cię…
Nie idź przede mną … Nie pójdę za tobą …
Wydeptuj własną ścieżkę… Zostań sobą…”– Uwięziony członek, Konspiracyjnych Komórek Ognia

„Wiem, że ta walka między potężnym arsenałem państwa a mną kiedyś się zakończy. Wiem, że zostanę pokonany, będę słabszy, ale mam nadzieję, że będę mógł zmusić cię aby to zwycięstwo drogo kosztowało.”– Octave Garnier

Tego dnia, ponad 100 lat temu, 21 kwietnia 1913 r., illegalista i indywidualistyczny anarchista Raymond Callemin został stracony gilotyną na rozkaz państwa francuskiego. W rocznicę jego egzekucji piszę to na pamiątkę wszystkich tych, którzy polegli lub zostali uwięzieni w wojnie społecznej przeciwko społeczeństwu.

Illegalizm jest pochodną anarchizmu indywidualistycznego. To odmowa bycia wykorzystanym, zmuszanym do pracy dla jakiegoś bogatego tyrana, zamiast tego illegalista wybiera obrabowanie go. Jest to anty-pracowa etyka, dla indywidualnej autonomii realizowana w prawdziwym życiu od razu poprzez wywłaszczenie.

Indywidualistyczne wywłaszczenie zyskało rozgłos we Francji w ostatnich dziesięcioleciach XIX i na początku XX wieku i zrodziło to, co miało stać się znane jako illegalizm. Zwolennikami wywłaszczenia byli tacy anarchiści, jak Clement Duval i Marius Jacob. Marius Jacob kradł, aby utrzymać siebie, ale także finansował ruch anarchistyczny i inne sprawy. Jest to główny czynnik, który oddziela illegalizm od indywidualistycznego wywłaszczenia, illegaliści kradli wyłącznie dla siebie. Chociaż niektórzy z nich, z środków zdobytych podczas wywłaszczeń, finansowali indywidualistyczne anarchistyczne gazety oraz przekazywali pieniądze towarzyszom, którzy byli w potrzebie.

Illegaliści, z których wielu, zainspirowanych było przez Maxa Stirnera i Friedricha Nietzschego, przekonywali, że dlaczego niby powinni czekać na bierne stado wyzyskiwanych i biednych klas, aby te powstało i wywłaszczyło bogatych? Ubodzy wydawali się całkiem zadowoleni z warunków, w których przyszło im żyć. Dlaczego illegaliści muszą czekać na wyzyskiwanych robotników, aż ci zostaną oświeceni rewolucyjną świadomością? Dlaczego mieliby dalej wieść życie pełne wyzysku i zapracowywania się na śmierć, czekają na przyszłą rewolucję społeczną, która może się nigdy nie wydarzyć? Illegalistyczni anarchiści nie wierzyli w walkę robotniczą, więc postanowili walczyć i obrabowywać bogatych, było to czysto egoistyczne przedsięwzięcie.

Stirner nazwałby ich „świadomymi egoistami”, odzyskiwali z powrtoem swoje życia, nie prosząc nikogo o pozwolenie na istnienie. Odmawiali bycia niewolnikami panów i państwa. Illegaliści zdecydowali się wykraść sobie drogę poprzez świadomy bunt przeciwko społeczeństwu

Illegalistyczni anarchiści obrabowywali, strzelali, dźgali nożami, fałszowali pieniądze i popełniali nieco dziwne podpalenia w całej Europie, ale głównie we Francji, Belgii i we Włoszech. Były bitwy z użyciem broni i strzelaniny z glinami. Długie wyroki więzienia i egzekucje.

Jedna z takich grup illegalistycznych anarchistów miała zostać uwieczniona jako „Gang Bonnota”.

Continue reading Anarchizm illegalistyczny kiedyś i dziś

Anarchistyczne Ukraińskie Podziemie – FILM

” Obejrzeliśmy film “Popular Front – Anarchistyczne Ukraińskie Podziemie”. Wykonanie filmu jest na wysokim poziomie, nie ma co do tego zastrzeżeń, lecz uznaliśmy że wypada skomentować to, jaką uwagę dziennikarze poświęcają jednej z anarchistycznych grup Revolutionary Dia*. Przyjrzyjmy się więc nagłówkom wiadomości ukraińskich na ubiegły rok (2018)**:

  • 19\05\18 Z rąk osób należących do grupy anarchistycznej zemsty “Svyatoshinskaya golytba” spłonęło auto Crossover
  • 21\05\18 W Kijowie, anarchiści z komórki FAI\“Fedos Schus” podłożyli ogień pod auto Lexus, które należało do wiceprzewodniczącego Europejskiej Partii Ukrainy (EPU) Siergieja Grachewa (tu tekst po polsku)
  • 19\09\18 W Kijowie, anarchiści z komórki IIya Romanov atakują centrum szkoleniowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (tu tekst po polsku)

W uzupełnieniu informacji o anonimowych atakach 2018 roku, pomoże obejrzenie filmu “Radykalny Anarchizm w BUR” (Białoruś, Ukraina, Rosja) dostępny z omówieniem tutaj. Continue reading Anarchistyczne Ukraińskie Podziemie – FILM

Ateny, Grecja: Wybuch bomby w kompleksie sądowym Evelpidon podłożonej przez Krag Asymetrycznej Partyzantki Miejskiej (FAI/FRI)

28.03.18: Komórka Nieformalnej Federacji Anarchistycznej / Międzynarodowego Frontu Rewolucyjnego (FAI-FRI) o nazwie Krąg Asymetrycznej Partyzantki Miejskiej wzięła odpowiedzialność za podłożenie bomby na kompleks sądowy Evelpidon w Atenach, który miał miejsce podczas wczesnych godzin rannych w sobotę 24 z Marca. Policja i media nie chciały aby informacja o ataku wyciekła, utrzymując ścisłe milczenie w tej sprawie, ale teraz w końcu przyznały, że akcja miała miejsce po opublikowaniu roszczenia odpowiedzialności na Athens Indymedia. Bomba wybuchła w policyjnym posterunku za kompleksem sądowym, powodując drobne uszkodzenia i obrażenia.

Długi komunikat Kręgu Asymetrycznej Partyzantki Miejskiej stanowi po części:

“Sobotni poranek, 24 marca 2018 r.

Umieściliśmy urządzenie wybuchowe o krótkim zapłonie czasowym, zawierające prawie pół kilograma czarnego prochu strzelniczego w budynku straży na tyłach kompleksu sądowego Evelpidon.

Wiemy, że nasze urządzenie działało z powodzeniem, ponieważ kiedy byliśmy już daleko od miejsca, mogliśmy usłyszeć odgłos wybuchu, który miał miejsce dokładnie w tym samym czasie, w którym ustawiliśmy detonację. Nie wiemy, jakie szkody materialne spowodowało, gdy nasz atak został uciszony przez reżim “.

Akcja została przeprowadzona w solidarności z uwięzionymi anarchistycznymi towarzyszami Konstantinosem Giagtzoglou, Gerasimosem Tsakalosem, Nikosem Romanosem, Argyrisem Daliosem, Dimitrisem Politis i Giannisem Michailidesem, którzy niedawno otrzymali zbyt długie wyroki więzienia pod drakońskim prawem antyterrorystycznym 187A.

Atak został również przeprowadzony jako bezpośrednia reakcja na ataki organizacji faszystowskich i państwa greckiego na skłoty w Salonikach, Atenach i Volos oraz uhonorowanie powstańczej pamięci anarchistycznego towarzysza Lambrosa Foundasa, członka miejskiej partyzanckiej grupy Walka Rewolucyjna, który zmarł od policyjnych kul 10 marca 2010 roku.

Kończymy to sprawozdanie innym fragmentem z komunikatu grupy:

“Nasz ból, nasze zaprzeczenia i nasze afirmacje są uzbrojone, wchodzą w kontratak, są bezwzględne, stają się zimnymi obliczeniami prawdopodobieństwa, stają się nieformalnie zorganizowane i zostają skolektywizowane. Przestajemy opłakiwać i zabijamy wszelkie wahania, mając tylko nasze pragnienie prowadzenia tej wojny, o której tak wielu powiedziało tak wiele, jako naszego jedynego przewodnika. Anarchistyczna wojna z państwami, gospodarką, handlem, narodami, patriarchatem i wszelkimi formami opresji i wyzysku “.

(tłumaczenie z Insurrection News)