Wydarzenia w Hajnówce w ostatni łikend i to co z nimi związane budzi moje mieszane uczucia. W pewnym sensie wygraliśmy – marsz wyklętych nie przeszedł zaplanowaną trasą obok cerkwi, według mieszkańców Hajnówki, również uczestników samego marszu było mniej niż w zeszłym roku. Mimo informacji w mediach o przyjeździe Antify, nie udało im się zmobilizować do przyjazdu większej ilości kolegów. Możemy się cieszyć z tego wszystkiego, ale całą sytuację należy poddać głębokiej analizie, wyciągnąć wnioski i wreszcie zastosować je w praktyce.
Continue reading Tove – “Gorzkie zwycięstwo” (a propos Hajnówki)
Szósta rano w niedziele, pobudka i wybiegamy na autokar do Warszawy. Prawie się spóźniliśmy, ale na szczęście złapaliśmy taksówkę na dworzec. Udało się, jedziemy do stolicy, krótki sen i zaczęły się telefony. Jesteśmy na miejscu, czekamy na przyjaciół i ekipy z innych miast. Powoli robi się nas coraz więcej, oprócz anarchistów przyszło kilku marksistów i socjalistów. W taki dzień nie mamy ochoty na jakieś spory, wiele nas różni, ale dziś łączy nas jedno – antyfaszyzm. Zebrani ostatecznie ruszyliśmy na miejsce zbiórki, skąd wyjechaliśmy na nasz protest. Już na parkingu, gdzie zaparkował autobus, czekali na nas gliniarze.
Podobnie jak w ubiegłym roku tak i w tym neofaszyści z ONR zaplanowali na 26 lutego przemarsz ulicami Hajnówki, by wychwalać działalność zbrojną i terrorystyczną Romualda “Burego” Rajsa, bojówkarza Armii Krajowej, Wojska Polskiego i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Bury działał w rejonie podlaskim i białostockim, gdzie – po wkroczeniu wojsk Stalina – walczył z nową władzą oraz zasłynął m.in. akcjami pacyfikacyjnymi wobec ludności prawosławnej. Jak opisywali go jego byli kompani Bury był
System kapitalistyczny, zbudowany i rozwijający się na akumulacji kapitału, koloniach, międzynarodowym handlu, rewolucji przemysłowej i techno-nauce, stał się dziś głównym i niekwestionowanym filarem autorytarnego kompleksu. Współczesne jego kształtowanie się, ponad wszelkimi kryzysami i własnymi restrukturyzacjami, przebiegło w dwóch przeciwnych, lecz równoległych kierunkach. Z jednej strony “w górę”, z międzynarodowym kapitałem mającym nie znać granic i państw, czyniąc te ostatnie tarczą dla swoich interesów. Z drugiej “w dół”, tworząc własną ideologię i robiąc z niej nabytek dla grup społecznych. W ten sposób paradygmaty takie jak własność, praca-kariera, zysk, konsumpcja i postęp, zawładnęły różnymi częściami społeczeństwa i odbijają się na relacjach między nimi i ich wyborach, czyniąc system kapitalistyczny w ich sumieniach pozadyskusyjnym faktem. Równolegle stanowią one koła zębate i siłę napędową gdy zostaje on wytrącony z równowagi.
