Tag Archives: Antyfaszyzm

///, Świat

Włochy: My partyzantka. Przeciwstawiając się fali faszyzmu, wiosna 2018 (wideo)

W lutym i marcu, w okresie poprzedzającym wybory, Włochy przeżyły okres intensywnych konfliktów między faszystami i antyfaszystami, analogicznie do okresu w Stanach Zjednoczonych, których kulminacją było Charlottesville w sierpniu 2017 r. W nadziei na naukę tego, jak te konflikty rozgrywają się w różnych częściach świata, wyciągnęliśmy rękę do naszych towarzyszy we Włoszech, aby poznać historię faszyzmu na włoskim półwyspie, obecny stan autonomicznych ruchów przeciwstawiających się temu oraz tego, jakie są możliwości i przeszkody na przyszłość.

Na całym świecie pojawiły się reakcyjne ruchy promujące wartości nacjonalistyczne i rasistowskie. Globalne rebelie w latach 2011-2014 wytworzyły groźnych wrogów, a wielu z nich pospieszyło w obronie nierówności i upokorzeń, których ruchy autonomiczne chcą niezniesienia.

Nawet dzisiaj, pod sam koniec tego procesu, walki te nabrały tylko rozpędu. W ubiegłym roku antyfaszystowskie zmagania wybuchły w Stanach Zjednoczonych po triumfie wyborczym Trumpa. Przedłużająca się walka z mizoginistami, prawicowymi i pełnoprawnymi neonazistami sprowadziła na ulice dziesiątki tysięcy ludzi, by wspierać konfrontacyjną taktykę i antyautorytarne wartości.

Ten sam proces polaryzacji i eskalacji rozgrywa się we Włoszech. 3 lutego 2018 r. 28-letni Luca Traini zastrzelił w afrykańskim miasteczku Macerata sześciu afrykańskich imigrantów. Traini ideologicznie jest faszystą i jednorazowym politykiem związanym z Lega Nord, Forza Nuova i CasaPound. W wyniku strzelaniny powstało niewiele zorganizowanych związków i partii politycznych potępiających morderstwa. W obliczu szybko zbliżających się wyborów nie było jasne, w jaki sposób opinia publiczna dostrzegła nawet najbardziej nikczemne ataki. Nikt z żadnej partii nie był gotów potępić zabójstw w sposób, który mógłby zagrozić ich wyborczym strategiom.

9 lutego tysiące autonomicznych demonstrantów i przedstawicieli rzymskiej klasy robotniczej maszerowało w dzielnicy Tor Pignattara, potępiając faszystów. Dwa dni później w małej wiosce Macerata maszerował ogromny tłum, a setki demonstrantów starły się z policją w małej północnej wiosce Piacenza, gdzie faszystowska grupa CasaPound miała nadzieję zorganizować uroczystość w ich lokalnym centrum społecznym w pierwsze urodziny jego otwarcia. Obrazy z Maceraty i Piacenzy rozprzestrzeniają się w Internecie, a materiał z pobiciem karabiniera jego własną tarczą znalazł się na ekranach telewizorów na stacjach kolejowych i w kawiarniach na całym półwyspie. W innych częściach Włoch, w tym w Pawii, Trydencie, Bolonii, Neapolu, Turynu i Rovereto, doszło do starć między antyfaszystami a policją.

Prawicowa partia Lega Nord zdobyła większość w wyborach 4 marca 2018 r., a Steve Bannon był tam, aby dać świadectwo poparcia. Ideologiczni faszyści i autorytaryści wszelkiej maści kryją się za farsą populizmu w Lega Nord, która oficjalnie promuje politykę “Włosi pierwsi”. Podobnie jak faszyści w USA, ruchy te mają nadzieję na zyski w wyniku wyborów.

Kiedy stawka jest tak wysoka, tylko ci, którzy nie mają nic do zyskania na kompromisach z faszystami, mogą stawiać opór tyrańskiej marce kapitalizmu, która krąży po całym świecie pod sztandarem nacjonalizmu i rzekomego “antyglobalizmu”. Przyjrzymy się bliżej antyfaszyzmowi we Włoszech, aby uzyskać punkt odniesienia do sytuacji w USA. Północnoamerykańscy faszyści czerpią inspirację z europejskich grup faszystowskich, takich jak CasaPound, Generation Identity, Złoty Świt i Nordic Resistance Movement, nie wspominając już o PEGIDA i kampanii “Brexit”. Dobrze byłoby, gdybyśmy nadal badali wysiłki naszych towarzyszy przeciwko nim, aby lepiej zrozumieć naszą sytuację tu na miejscu.

Antyfaszystowscy aktywiści ścierają się z policją w Turynie 22 lutego 2018 r.

Antyfaszyzm we Włoszech od II wojny światowej po dzień dzisiejszy

1945 – Pod koniec II wojny światowej Włochy zostały oficjalnie ponownie zorganizowane jako demokracja przez siły aliantów. Komunistyczne i katolickie partie (PCI i DC) są zintegrowane z rządem, ponieważ obie brały udział, na swój własny sposób, we włoskiej wojnie wyzwoleńczej, w której partyzanci walczyli, by zdemaskować faszystów i wypędzić niemieckie okupacyjne armie. Partie lewicy instytucjonalnej promują umiarkowaną politykę Resistenza i ruchu antyfaszystowskiego. Dla nich koniec wojny reprezentował moment narodowej jedności, a nie początek ruchu powstańczego czy rewolucyjnego.

Między włoskim faszyzmem a demokracją istnieje ścisłe continuo dello stato (“ciągłość państwa”): podjęto wszelkie wysiłki, aby zapobiec czystkom struktur państwowych w sądownictwie, organach ścigania i armii. Zwołano komisję ad hoc, aby zapewnić włoskim zbrodniarzom wojennym bezkarność za ich imperialistyczną działalność na Bałkanach iw Afryce. Proces ten został nazwany “amnistia Togliatti”. Podczas gdy opróżniano więzienia i zamykano procesy sądowe dla spadkobierców Salò, sędziowie faszystowscy rozpoczęli prześladowania tysięcy antyfaszystowskich partyzantów, głównie komunistów i anarchistów, którzy nielegalnie zwalczali faszyzm przez ćwierć wieku.

Ciągłość państwowości pozwoliła postaciom faszystowskiego reżimu na odgrywanie kluczowych ról w powstającym republikańskim państwie w imię antykomunizmu, z błogosławieństwem rządu USA. Włochy nie egzorcyzmowały widm, które utrzymują się z faszystowskiej i kolonialnej przeszłości. Przeciętny obywatel włoski nie wie, że Włochy używały gazu na ludności afrykańskiej; uważa, że prawa rasowe III Rzeszy były okropne, ale dla porównania Mussolini nie był taki zły. Dzięki tej ciągłości, nawet dziś, prawa, takie jak Kodeks Rocco, pozostają w mocy od czasów faszystowskiego reżimu.

W każdym znaczącym wybuchu rewolty od czasu przejścia do demokracji, partyzanci miejscy, tacy jak ci, którzy zmobilizowali się w 2001 roku przeciwko szczytowi G8 w Genui, zostali oskarżeni o zbrodnie faszystowskie, takie jak devestazione e sacchegio (“dewastacja i sprzeniewierzenie”).

26 grudnia 1946 r. – Movimento Sociale Italiano (MSI) zostało założone przez byłych wykładowców faszystowskiego reżimu. Partia inspirowana jest Repubblica Sociale Italiana. W 1948 r. MSI uczestniczył w krajowych wyborach parlamentarnych.

1947 – Partia Komunistyczna zostaje wydalona z rządu.

Lipiec 1960 r. – Fernando Tambroni z Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej dąży do utworzenia rządu z udziałem MSI. Jest to pierwszy przykład lewicowych partii, które otwarcie współpracują ze skrajną prawicą po wojnie. Starcia między proletariuszami, policją i faszystami wybuchają w całych Włoszech, szczególnie w Genui i Rzymie. Po raz pierwszy po wojnie starcia nie były kontrolowane przez lewicowe związki lub partie.

Continue reading Włochy: My partyzantka. Przeciwstawiając się fali faszyzmu, wiosna 2018 (wideo) →

///, Świat

Londyn, Wielka Brytania: Antyfaszyści sprzeciwiają się Tommy’emu Robinsonowi

Około 300 osób z AFN (Anti-Fascist Network) i “Stand up to Racism” kontr demonstrowało w Whitehall, upewniając się, że ich obecność jest widoczną opozycją do demonstracji skrajnej prawicy. Część z uczestników protestu zorganizowanego przez Tommiego Robinsona (leader rasistowskiej EDL), które odbywało się w imię obrony “wolności słowa”, próbowało zaatakować antyfaszystów, ale zostali skutecznie odparci.

Niektórzy antyfaszyści skorzystali z okazji, by bezpośrednio skonfrontować się z miłośnikami Tommy’ego. Mała grupka z Class War interweniuje w tłumie za pomocą tabliczek i znaków “Tommyrot”.

Jeszcze inni aktywiści skorzystali z okazji, aby przejść między skrajnie prawicowym tłumem by pozbierać informacje.

Muzułmański YouTuber Ali Dawah  sprowokował faszystów, powołując się na “wolność słowa”, ogłosił, że wystąpi na ich demie.

Alt-rightowa organizatorka wydarzenia Lucy Brown, dała się na to złapać, a następnie zaprosiła go do przemawiania na platformie. Jednak kiedy on i jego towarzysz Muhammad Hidżab pojawili się, zostali odrzuceni bez wyjaśnienia, prawdopodobnie na rozkaz od Tommy Tinpota. Ali i Muhammad zostali następnie zaatakowani i uderzeni kilkakrotnie przez tłum rozwścieczonych Tommyoidów krzyczących “pedo, pedo”. Elegancki motłoch.

Tyle, jeżeli chodzi o ich zaangażowanie w wolność słowa. Dotyczy to osób, którzy już się z nimi zgadzają.

Pobudka

Rasistowskie demo “Dzień dla Wolności” w centrum Londynu antyfaszyści powinni uznać za ostatni alarmowy dzwonek. Połączenie jakim jest popularność Tommy’ego Robinsona, ogromna ilość głośników na platformie i mobilizacja DFLA (Democratic Football Lads Alliance) sprawiło, że około 4 do 5 tysięcy ludzi wyszło na ulice. Jest to wypadkowa połączenia “miękkiej” i “twardej” retoryki, z dodatkiem brytyjskiej i amerykańskiej islamofobicznej praktyki. Były tam wszystkie różne aspekty prawicowego ekstremizmu, od zwolenników UKIP przez Generation Identity po alt-righowe symbole kekistanu. Było to nie tylko wielkie wydarzenie dla brytyjskiej skrajnej prawicy, ale pokazało rosnącą siłę transatlantyckiego i międzynarodowego rasizmu.

Dopiero okaże się, co dokładnie z tego wyniknie. Ale nie będzie to raczej dobre. FLA (Football Lads Alliance) ma gigantyczną siłę uliczną, która w poszukiwaniu politycznej ideologii, odnalazła duchowego guru w Tommym Robinsonie, leaderze, który rozgląda się za tłumem, którym mógłby pokierować. Są obecni w mediach, mają “sławnych” rasistowskich mędrców, trzymają się mocno i najwidoczniej mają też pieniądze.

Antyfaszyści i wszyscy, którzy sprzeciwiają się rasizmowi muszą przyjrzeć się temu bliżej, nieco poważniej  się nad tym zastanowić  i wznowić wysiłek.

Nie powstrzymane rozprzestrzenianie się antymuzułmańskiej nienawiści i rasizmu w społeczeństwie oraz ogólne szerzenie się antyislamskiej nienawiści, doprowadzi to tego, że taka retoryka stanie się element głównego nurtu.

Kiedy są słabi, płaczą z powołując się na wolność słowa. Ale niedziela pokazała, że ​​kiedy dostaną szansę, zaczną przychodzić oo muzułmanów, antyrasistów, lewicy, uchodźców – próbując uniemożliwić im spotykania się, rozmawiania i życia.

Dema FLA i DFLA w Manchesterze

Następne dema odbędą się w Manchesterze 19 maja, a kolejne 2 czerwca. FLA ogłosiło, że ich marsz będzie się zbiegał z rocznicą zeszłorocznego zamachu w Manchesterze. DFLA, czyli rozłamowcy FLA, robią własne demo 2 czerwca. FLA wydaje się teraz być w dołku, po oskarżeniach ich leadera o przekręty finansowe. Dlatego ich demo jest mniej ważne. Stand up to Racism wciąż wzywa do sprzeciwienia się im. Wydaje się jednak, że 2 czerwca będzie większym wydarzeniem dla skrajnej prawicy.

Nie pozwólmy tym bigotom wykorzystać rocznicy zamachu, aby szerzyć rasizm i nienawiść.

(tłumaczenie z Anti-Fascist Network)

 

///, Świat

Grecja: Ateny: Faszystowski atak na Społeczne Centrum dla Uchodźców na Exarchii

Komunikat ogłoszony przez Społeczne Centrum Migracji „Steki” na temat faszystowskiego ataku na ich placówkę w centrum osiedla na Exarchii w Atenach.

Oryginalny tekst opublikowano w języku angielskim na fanpage’u Steki.

“Faszyści dokonali próby spalenia naszego budynku, w żadnym wypadku nie udało im się w ten sposób wzbudzić w nas strach, jesteśmy za to wyśmienicie oburzeni. Dwóch sprawców dokonało próby podłożenia ognia pod drzwi. Pomimo że mogli wyrządzić niemałe szkody rzeczowe, to polityczne zabarwienie tego ataku nie powinno być zlekceważone.

Nazistowskie ugrupowania takie jak „Złoty Świt” oraz „Cryptia” kontynuują swoje terrorystyczne działania, wykorzystując i ciesząc się przychylnością i pomocą policji oraz przyzwoleniem ze strony rządu. Trzy dni temu doszło do ataku na uchodźców w Lesvos.

Policja wtedy, nie tylko nie przeszkadzała ani nie zatrzymywała prawicowych ekstremistów, ona wręcz dopuściła się do aresztowania ofiar tego ataku!

Z naszej strony; nie mamy zamiaru się wycofać.
Wręcz przeciwnie, pójdziemy kilka kroków do przodu by pokazać gdzie jest miejsce tych sukinsynów oraz by znieść panujący państwowy rasizm który przyczynia się do wspierania prawicowych ugrupowań i faszystowskich ideologii kiełkujących w głowach zagubionych.

Nie wystraszyliśmy się wcale, za to jesteśmy wkurzeni.

Społeczne Centrum Migracji na Exarchii.

(tłumaczenie z Enough is Enough)

///, Świat

Londyn, Wielka Brytania: “Powinniście zostać na YouTube” – Antyfaszyści zamykają konferencję Generation Identity!

W miniony weekend (14 i 15 kwietnia) antyfaszystom udało się odnieść zwycięstwo i zadać poważny cios Generation Identity (GI, EIE), którzy próbowali zapoczątkować młodzieżowy ruch białych nacjonalistów w Wielkiej Brytanii, lecz ich “europejska konferencja” została zamknięta.

GI istnieją już w całej Europie, ale chcą budować oddziały w Wielkiej Brytanii, częściowo jako sposób na wejście w szerszy świat anglojęzyczny. Zatrzymanie ich tutaj ma znaczenie nie tylko dla tego kraju, ale także dla całej Europy i świata. Są niebezpieczną nową siłą na skrajnej prawicy, ze zręcznym brandingiem i starannie utrzymanym publicznym wyglądem, który przeczy ekstremalnym pozycjom, które faktycznie popierają. Zobacz tutaj, aby uzyskać więcej informacji o tym, kim są i co oznaczają.

Od samego początku sprawy źle się układały dla GI – po pierwsze ich przywódcom odmówiono wstępu do kraju – główna postać Martin Sellner otrzymał stały zakaz wjazdu do kraju, podobnie Ábel Bòdi, przywódca GI Węgry, a lider włoskiej GI Włochy, Lorenzo Fiato ww ostatnich chwili odwołał swój przyjazd. Współpracownicy GI, tacy jak Lauren Southern i Brittany Pettibone, również wydają się mieć stały zakaz wjazdu do Wielkiej Brytanii. Annika Franziska z GI, która miała być głównym prelegentem zarówno w sobotę, jak i w niedzielę, również nie była widziana.

Kilka dni przed wydarzeniem odwołano im rezerwację sali w Londynie i musieli rozpaczliwie szukać, aby znaleźć nowe miejsce, które ostatecznie nie było w Londynie, jak to było reklamowane, ale w wyraźnie nie-londyńskiej lokalizacji centrum sztuki społeczności Stag w Sevenoaks w hrabstwie Kent..

GI stało się tak paranoicznie nastawione do bezpieczeństwa, że ​​cała ich konferencja została opóźniona o godzinę, ponieważ potroili kontrolę.

Ich bardzo wyeksponowany livestream z konferencji dla tych, którzy nie mogli uczestniczyć, przyciągnął w pewnym momencie zaledwie 3 widzów (z których 2 to my), po czym zostali odcięci po 5 minutach. Po ponownym uruchomieniu okazało się, że widać puste krzesła są bardzo obfite, i słychać kłótnie o przywództwo.

W ciągu około godziny od rozpoczęcia konferencji antyfaszyści ujawnili to miejsce i pojechali tam masowo, kontaktując się z klubem, aby zapytać, dlaczego organizują rasistowskie spotkanie skrajnej prawicy.

Zanim antyfaszyści dotarli do Sevenoaks, GI wyrzucono już na ulicę – ich konferencja została skrócona o 3 godziny.

Niedziela

W niedzielę GI ogłosiła, że ​​będzie przemawiać w Speakers Corner w Hyde Parku, w swojej kampanii która próbuje obwiniać imigrantów za napaści seksualne wobec kobiet.

Antyfaszyści zorganizowało kontr-wydarzenie składające się wystąpień i muzyki, aby im się przeciwstawić. Mieliśmy przewagę liczebną nad 2: 1, wygłosiliśmy nasze przemówienia i puszczaliśmy muzykę oraz wnosiliśmy okrzyki w stronę około 30 zgromadzonych faszystów (w tym 26 mężczyzn) rzekomo rozpoczynających kampanię na temat przemocy wobec kobiet. (“Jesteś tylko gównem Tommym Robinson “,” Powinieneś zostać na YouTube “,” Gdzie jest kurwa Sevenoaks? “Itd.). Później rozpoczęliśmy marsz ulicą Oxford, podczas gdy GI byli eskortowani przez policję do pubu

Hałaśliwy tłum antyfaszystów ruszył za GI do pubu, “Książe Yorku” na Harrowby St, gdzie schowali się wszyscy “identaryści”. Na miejscu antyfaszyści zadawali właścicielowi pubu pytania, dlaczego wspiera białych rasistów. Spowodowało to, że wywalono ich z kolejnego miejsca prosto na ulicę, a pieniądze, które faszyści wydali na imprezę przekazano na organizację pomagające uchodźcom. Antyfaszyści zatrzymali się na uroczystą fotografię przed pubem, po czym udali się na zasłużone piwo. W międzyczasie grupa żałosnych faszystów oddaliła się w smutku.

Dziękujemy za dobrze wykonaną pracę wszystkim osobom i grupom, które pomagały lub uczestniczyły przez weekend w kontrach. GI mogło mieć fatalny weekend, ale nie odeszli i na pewno wrócą. Mamy nadzieję, że nadal będziemy mogli obserwować współpracę i jedność między antyfaszystami, którą charakteryzował się ten weekend.

Anti-Fascist Network

///, Świat

Florencja, Włochy – ulotka dotycząca szalejącego faszyzmu i problemów z pamięcią, rozdawana w marcu 2018 roku we Florencji

W marcu 2018 roku rozdawano ulotkę, opisującą problem szalejącego faszyzmu i problemów z pamięcią, który po raz kolejny doprowadził do tragicznych skutków, kiedy doszło do morderstw w Maceracie i Florencji.

W lutym w Maceracie 28-letni Luca Traini otworzył ogień, celując do migrantów. Ranił kilka osób.

W marcu we Florencji 54-letni Idy Diene, pochodzący z Senegalu, został zastrzelony przez rasistę Roberto Pirrone. Stwierdził, że postanowił zastrzelić pierwszą czarnoskórą osobę, na którą się natknie się tego dnia.

Pozostajemy w solidarności z przebywającym w więzieniu Ghespe i wspomagamy tych, którzy chcą ruszyć do działania.

TWARZĄ W TWARZ Z FASZYZMEM

„Niezależnie od tego, czy maska zostanie nazwana faszyzmem, demokracją czy dyktaturą proletariatu, naszym głównym przeciwnikiem pozostaje aparat władzy – biurokracja, policja, wojsko. Nie chodzi o przeciwnika po drugiej stronie frontu na polu bitwy, który jest nie tyle naszym wrogiem, co wrogiem naszych braci, a o tego, kto nazywa się naszym obrońcą, czyniąc z nas swoich niewolników. Bez względu na okoliczności, największą zdradą zawsze będzie poddać się temu aparatowi i deptanie w jego służbie wszystkich ludzkich wartości w sobie i innych.”

Simone Weil

„Nie jestem faszystą, ale ich jest zwyczajnie zbyt wiele”; „Nie jestem przeciwnikiem imigracji, ale potrzebna jest większa jej kontrola: trafiają tu kryminaliści”; „Nasze państwo nie jest w stanie odpowiednio zająć się nami, Włochami. Brakuje pracy… jak możemy przyjmować innych?”

Jak długo jeszcze musimy słuchać tych obrzydliwych kłamstw, żałosnych tyrad wspartych marnymi argumentami od ludzi, którzy czasem określają się nawet antyrasistami?

Włosi zdecydowanie mają krótką pamięć. Wyglądają na szczęśliwych lub obojętnych wobec ponownie rodzącego się faszyzmu, propagowania symboli i programów politycznych, które przywodzą na myśli czasy Mussoliniego, ataków na migrantów, Romów i bezdomnych w wykonaniu grup szerzących terror, marszów na Rzym (i nie tylko) w rocznice śmierci ich wodza.

Tak jakby dwadzieścia lat dyktatury nie było ludzką, polityczną i społeczną tragedią, która objęła cały kraj i rozciągnęła się na świat, tak jakby nie był to totalitarny reżim, który odebrał ludziom wszelką indywidualną wolność, tak jakby jego ekspansjonistyczne cele nie zostały okupione tysiącami ludzi wymordowanych w rzezi, jaką była II wojna światowa.

Faszyzm nigdy nie został unicestwiony: zarazek zakonserwował się, przetrwał opór, ewoluował i dostosował się do współczesnych warunków. W czasie, kiedy system odpornościowy jest osłabiony, znów stał się zaraźliwy. We Florencji i Maceracie faszyści już zaczęli strzelać do tych, których kolor skóry im nie odpowiada, tak jak wcale nie tak dawno temu wysadzali bomby w pociągach, bankach i na stacjach kolejowych, zabijając przypadkowych ludzi.

Instytucje, coraz mniej i mniej są zainteresowanie utrzymywaniem fasady antyfaszyzmu, są usatysfakcjonowane bredniami o wprowadzaniu „rejestru antyfaszystowskiego”, rodzaju kontraktu, jaki polityczne ugrupowanie będą musiały podpisać, by otrzymać możliwość publicznych wystąpień. W międzyczasie faszystowskie placówki są otwierane w całym kraju, ich wyborcze punkty mnożą się jak grzyby po deszczu, a ich marsze opanowują miasta celtykami i faszystowskimi salutami. Każdy, kto dysponuje choćby szczątkową historyczną pamięcią, dostrzega podobieństwo do propagandy i metod wczesnego faszyzmu, obecnie podawanych we współczesnym sosie. Szczery antyfaszysta przygląda się, w najlepszym wypadku wylewając woje oburzenie wirtualnym przyjaciołom raz na jakiś czas; ostatecznie być może zagłosuje na Ligę Północną.

„Jakby nie patrzeć, prawda jest taka, że ci migranci…”

Mieszkańcy półwyspu, którzy padli ofiarą uderzającej zbiorowej amnezji, odkrywają, że znów czują dumę z bycia Włochami, mającymi kulturową i ekonomiczną wyższość nad masami zdesperowanych ludzi dobijających do włoskich wybrzeży z nadzieją przeżycia. Zdaje się, że nikt nie pamięta czasów, kiedy nasi przodkowie dobijali do innych wybrzeży, uciekając przed biedą i prześladowaniami, starając się ze wszystkich sił przeżyć w „bogatszych” krajach, gdzie często byli marginalizowani i dyskryminowani, spotykali się z wyzyskiem jeszcze większym, niż w ich kraju pochodzenia oraz oskarżeniami o importowanie zorganizowanej przestępczości. Wygląda na to, że nikt nie zdaje sobie sprawy, że obecne masowe migracje zostały wywołane przez neokolonialne wojny prowadzone przez Włochy i ich sojuszników, bomby zrzucane na domy i grabież surowców. Nikt nie czuje wstydu z powodu hipokryzji, jaką jest to, jak wygodne dla włoskiej ekonomii jest wykorzystywanie pracy robotników budowlanych, zbieraczy owoców, opiekunek, prostytutek, dilerów narkotyków i tak dalej, co zapewnia konkurencyjne ceny zachcianek i kaprysów Włochów, którzy jednocześnie chórem krzyczą, że „trzeba ich odesłać do domu”.

Łatwo przychodzi zapominanie o obozach koncentracyjnych, by uniknąć porównania ich do tych, jakie buduje się obecnie dla migrantów (CPR – Centra Pobytu Tymczasowego – we Włoszech i Libii). Łatwo przychodzi zapominanie, czym był faszyzm, by dać się omamić pustym słowom oferującym proste rozwiązania i wspólnego wroga, którego należy się pozbyć. Łatwo jest udawać, że milczenie nie oznacza współudziału i że obojętność wobec zinstytucjonalizowanego rasizmu dnia dzisiejszego nie karmi wprowadzania coraz bardziej totalitarnego reżimu, któremu będziemy musieli stawić czoła w przyszłości.

W grudniu 2011 roku CasaPound odcięła się od Casseriego (członka ich ruchu, który zabił dwoje Senegalczyków we Florencji, a potem popełnił samobójstwo w trakcie policyjnego pościgu), przedstawiając go jako szaleńca. „Zapomnieli”, że uważali go za swojego ideologa aż do momentu morderstw. Był także ich wiernym bojownikiem w Pistoi.

Dzisiaj Forza Nuova wraz Ligą Północną zapowiadają, że pokryją koszty prawne procesu swojego towarzysza broni, Trainiego (który otworzył ogień do migrantów w Maceracie, raniąc kilka osób), i zapewniają go o swojej solidarności i ochronie ze strony politycznych instytucji. Jednocześnie gazety wypluwają zdjęcie poćwiartowanej kobiety obok zdjęcia czarnego mężczyzny i trują nasze umysły statystyką przestępstw dokonanych przez cudzoziemców, tym samym legitymizując coraz bardziej morderczy rasizm.

I tak, kiedy organizacje „partyzanckie” [https://en.wikipedia.org/wiki/ANPI przyp. tłum.] i lewicowi politycy ujawniają milczący serwilizm, rezygnując z demonstrowania wobec prośby burmistrza Maceraty, by „zachować spokój na ulicach”, faszyści mogą bez przeszkód maszerować przez centrum miasta w imię „rozsądku” jako politycznego i emocjonalnego motywu usprawiedliwiającego ksenofobiczne działania. Miesiąc później wyborcza i medialna propaganda uzbroiła przypadkowego rasistę, który postanowił zamordować pierwszą czarnoskórą osobę, jaką spotkał, Idy’ego Diene [54-letni Senegalczyk został zastrzelony przez 65-letniego Roberto Pirrone na ulicy we Florencji].

Pozostając we Florencji – nasz towarzysz, Ghespe, pozostaje zamknięty w Sollicciano od ponad pół roku po tym, jak został oskarżony o wysadzenie szyby faszystowskiej księgarni CasaPound, Il Bargello, przy ulicy Leonardo da Vinciego w Sylwestra 2017 roku (zdarzenie to zyskało sławę dzięki niekompetencji sapera, który został ranny w wyniku rozbrajania bomby bez żadnego zabezpieczenia). Wobec innych towarzyszy zastosowano środki zapobiegawcze, podczas gdy oczekują na procesy za, między innymi, atakowanie dawnych siedzib faszystów w Viale d’Annunzio młotami i cegłami oraz podłożenie kolejnego ładunku wybuchowego pod tą samą księgarnią miesiąc później. Nie obchodzi nas czy są winni – ktokolwiek podjął się tych działań, zwyczajnie przekuł w czyn antyfaszyzm, który nie ogranicza się do deklaracji dobrych chęci i tchórzliwego instytucjonalnego sprzeciwiania się faszyzmowi, tylko działa osobiście. Przyczynia się do niszczenia faszystowskich siedzib tu i teraz.

Ktokolwiek to zrobił, miał dość stania z boku i przyglądania się.

Cała nasza solidarność jest z tymi, którzy spotkali się lub nadal spotykają z mściwością Państwa zainteresowanego utrzymywaniem przy życiu faszystowskich wartości. Jesteśmy razem z tymi, którzy decydują się się na działanie przeciwko wszystkim formom faszyzmu, nie posiadając do tego legitymacji i odrzucając mediacje, w imię walki o świat pozbawiony więzień, granic i władzy.

„Żaden rząd nie walczy z faszyzmem, by go zniszczyć. Kiedy burżuazja widzi, że władza ucieka jej z garści, ucieka się do faszyzmu, by zapewnić sobie przetrwanie”
Buenaventura Durruti

Anarchiści

(źródło: Panico Anarchico, tłumaczenie z Act For Freedom!)

///, Świat

Portugalia: Komunikat ruchu antyfaszystowskiego

W ostatnich tygodniach w mediach pojawiło się kilka doniesień na temat rosnącej skrajnej prawicy w Portugalii i przemocy stosowanej przez te nazistowsko-faszystowskie grupy.

Ta rosnąca fala przemocy nie jest dla nas zaskoczeniem. W ostatnich latach głośno to potępialiśmy i organizujemy się, by stawić czoła nieuzasadnionej, rasistowskiej i ksenofobicznej przemocy. Obecnie w Portugalii jest kilka grup antyfaszystowskich w całym kraju, które zwracają uwagę ludzi na problem, ale grupy te zostały zdyskredytowane przez różne organizacje i partie polityczne, które podważają realną walkę antyfaszystowską i które w wielu przypadkach nazywają się antyfaszystowskimi. Po raz kolejny rzeczywistość pokazuje, że to, co wypowiedzieliśmy o grupach takich jak “Hammerskin” lub takich partiach jak “Partido Nacional Renovador” (“Partia Narodowego Odrodzenia”) lub nowsza “Nova Ordem Social” (“Nowy porządek społeczny”) jest więcej niż prawdziwe i nie możemy przeoczyć pozostałych grup, które działają pod przykrywką. Poza tymi grupami, nie przeoczymy kolejnych rządów, które żyją i pozwalają ludziom z takimi powiązaniami krążyć po instytucjach publicznych. Chcemy również wspomnieć, że po raz kolejny media użyły słowa “skinhead” w niewłaściwy sposób.

W bardzo krótki, ale wyraźny sposób skinheadzi pojawili się w Anglii, byli to młodzi ludzie z klasy robotniczej, którzy utożsamiali się z pewnymi aspektami kultury jamajskiej przywiezionej do Anglii przez afro-karaibskich imigrantów, z którymi się zsocjalizowali, muzyka, której słuchali to głównie reggae i ska, i z tych oczywistych powodów nie byli rasistami ani ksenofobami.

Jesteśmy antyfaszystami różnych grup wiekowych, z różnych części kraju, z poglądami politycznymi, które są często różne, ale mają wspólny mianownik: antyfaszyzm. Dlatego, wbrew temu, co mówią media, nie można nas porównywać z tymi grupami czy partiami ze skrajnej prawicy, ponieważ nie jesteśmy przestępcami, wzywamy do tolerancji, chcemy walczyć z rasizmem, ksenofobią, homofobią, szowinizmem i wszystkimi rodzajami ucisku.

Niezwykle ważne jest, aby ludzie informowali się o tym, że się organizują i przyłączają się do walki antyfaszystowskiej, że wspierają antyfaszystowskie grupy i ruchy w swoich miastach.

Kwiecień 2018

Núcleo Antifascista de Braga, Núcleo Antifascista de Viana, Núcleo Antifascista do Porto, Núcleo Antifascista de Ovar, Núcleo Antifascista de Coimbra, Núcleo Antifascista de Lisboa – Margem Sul, Núcleo Antifascista da Madeira, Coordenadora Antifascista Portugal, Movimento “Um Ativismo por dia”, Left Pride Portugal, GRRAP, Redskins / RASH Portugal, Sharp Portugal.

(źródło pt.indymedia, tłumaczenie z Contra Info)

///, Polska

Łódź, Polska: Relacja z antyrasistowskiego dema (24.03.2018)

W ostatnią sobotę 24 marca 2018 w Łodzi odbyła się antyrasistowska pikieta stacjonarna, zorganizowana w całości przez łódzkie środowisko anarchistyczne. Motywem przewodnim dema była narastająca fala przemocy na tle rasistowskim, a dodatkowo tak się złożyło, że tego dnia był Międzynarodowy Dzień Afrin. Organizatorzy, czyli Federacja Anarchistyczna Łódź w oświadczeniu promującym wydarzenie napisali m.in, że: “Spotykamy się, aby przypomnieć bolesną datę – 21 marca 1960 r. w miejscowości Sharperville na terenie RPA policja otworzyła ogień do demonstrujących przeciwko apartheidowi rdzennych Afrykanów. Doszło do masakry, od policyjnych kul zginęło 60 niewinnych osób. Ich jedynym „przestępstwem” było żądanie traktowania ich tak samo jak białych obywateli tego kraju. “

Od samego początku widać było, że wszystko jest świetnie zorganizowane. Wszystkie ekipy zbierały się w pewnym miejscu w Łodzi, o którym napisze później. Dojście na miejsce było zabezpieczone, podobnie jak sam jego przebieg aż po odprowadzanie ekip z miejscówki w bezpieczne miejsca. Pamiętam taką sytuację, gdy już szliśmy na samo demo w pewnym momencie zorientowałem się, że idę na końcu pochodu. Odwróciłem się i zobaczyłem kilku sportowców, którzy elegancko zamykają tył naszej kolumny. Wielki szacunek dla sportowej ekipy za profesjonalną obstawę. Na szczęście obyło się bez żadnych incydentów, no może poza jednym patriotą, który  bardzo szybko przejeżdżając na rowerze odważne kilkanaście metrów od dema, krzyknął “Polska dla Polaków!” i bohatersko odjechał.

Na miejscu były rozdawane czarne flagi na solidnych drzewcach z logiem Antyfaszystowskiej Łodzi, pełno było innych anarchistycznych flag w tym czarno-fioletowe i jedna czarno-różowa, mnóstwo przeróżnych banerów antyfaszystowskich czy np. Związku Syndykalistów Polskich, nagłośnienie z mikrofonem, ulotki, nowe Ataki, ogólnie pełna profeska. Ostatecznie na demie zebrało się coś około 150 osób, mała grupka przypadkowych Greków z wymiany, z którymi chwilę porozmawiałem oraz kilka grupek przypadkowych przechodniów, którzy słuchali przemówień.

Przemówienia były przeplatane muzyką, leciały takie szlagiery jak na przykład “Bella Ciao” w wersji rockowej, a jeden z łódzkich załogantów zadbał o to żeby nikt się nie nudził i cały czas w przerwach między muzyką, a przemowami przypominał nam po co się tu zebraliśmy. Przemowy. Pierwszy zabrał głos anarchista z Łodzi, który zgrabnie wyjaśnił jak wygląda rozbudzanie postaw nacjonalistach przez władzę i media. Kolejny łódzki anarchista przeczytał poruszający list osoby, której jeden z rodziców jest pochodzenia palestyńskiego, gdzie opisywał jak wyglądało jego dorastanie w Polsce i jak wzbierała fala nienawiści do każdego o ciemniejszej karnacji po zamach na WTC i inwazji na Afganistan, oraz po tzw. kryzysie uchodźczym. Po nim przemawiała Oktawia z łódzkiej grupy pomagającej uchodźcom, która podawała statystyczne informację o fali napaści motywowanych na tle rasistowskim. Potem wkroczyłem ja i nadałem mocniejszy antykapitalistyczny ton. Wspomniałem o tym, że to własnie państwa zachodu produkują bomby, które spadają na domy uciekinierów z Bliskiego Wschodu, oraz wspomniałem w tym kontekście o Afrin i Rożawie. Podkreśliłem, że nie da się zwalczać faszyzmu bez antykapitalizmu. Po mnie przemawiał przedstawiciel Inicjatywy Pracowniczej, który zachęcał do reagowania na mowę nienawiści w każdej możliwej sytuacji, w pracy w domu czy w szkole. Przemowy zakończyła reprezentantka ekipy z Poznania, która w mocnym antyfaszystowskim stylu rozgrzała uczestników dema, zachęcając ich do wykrzywiania antyfaszystowskich haseł, a zakończyła ciekawą informacją, o zbliżającej się mobilizacji po obu stronach Odry na planowany spęd europejskich faszystów w okolicy styku granic Polski, Niemiec i Czech 21 kwietnia, w urodziny ich ukochanego Adolfa Hitlera. Mogłem kogoś pominąć, za co przepraszam. Po każdej przemowie były skandowane hasła.

Po demie wszyscy bezpiecznie wróciliśmy na miejscówkę, która od tego dnia będzie oficjalną miejscówką łódzkich anarchistów. Samo zresztą demo miało być też, między innymi porządnym impulsem do tego, aby Łódź ponownie śmiało wypłynęła na morza polskiego anarchizmu. W tymże miejscu następnie odbyły się koncerty a po przybyciu każdy dostał wegański poczęstunek.

Fajne demo, oby takich więcej, a z blokadami i śmielszymi akcjami może też się coś ruszy.

K.

 

 

///, Świat

Wiedeń, Austria: Pełna gniewu spontaniczna demonstracja w Światowy Dzień Afrin

Otrzymano on 25.03.18:

Około 100 osób zebrało się w Wiedniu o godzinie 22, aby przeprowadzić 30-minutową spontaniczną, wściekłą i dziką demonstrację w międzynarodowym dniu solidarności z Afrin. Demonstracja była wyrazem gniewu wobec okupacji Afrin przez NATO, armię turecką, IS-faszystów i innych sojuszników. Przedni baner głosił “Fight4Afrin”. Głośne hasła były intonowane na ulicach, takie jak “Biji Berxwedane Efrine” (“Niech żyje opór Afrina”, “Ueberall Efrin, Ueberall Widerstand” (wszędzie Afrin, wszędzie opór), “Solidaritaet heisst Widerstand, Kampf dem Faschismus in jedem Land” (Solidarność oznacza opór, walkę z faszyzmem w każdym kraju) lub “Alerta, Alerta Antifascista” Płonęły race, dzięki którym demonstracja była widoczna i pozostawiła wiele śladów w okolicy, na obszarze dobrze znanym z zorganizowanych band faszystów i nacjonalistów różnej maści, nie tylko z Austrii, ale także wielu tureckich grup faszystowskich. Podczas demonstracji zablokowano kilka ulic, niszczono kapitalistyczne symbole – wystawy sklepowe i radiowóz, wybijano szyby w samochodach. Demonstranci zniknęli, zanim przybyli gliniarze i jak wiadomo, nikt nie mógł zostać aresztowany przez tych tchórzy.

Demonstracja odbyła się w części Wiednia, gdzie MHP i AKP są szczególnie popularne wśród mieszkańców i posiadają dobrze zorganizowane zaplecze. Dlatego była to ważna akcja antyfaszystowska i pokazała, że ​​aktywna solidarność jest potężnym krokiem do połączenia lokalnej walki z faszyzmem w Austrii z międzynarodowymi walkami o wolność w Rożawie i poza nią.

Przeciwstawić się oznacza przełamać apatię! Nagłaśniać o tym, że towarzysze giną każdego dnia walcząc z islamistycznymi bandami, zmusza nas to do podjęcia działań i wyrażenia naszej solidarności na ulicach z ludźmi w północnej Syrii.

Nadal będziemy razem walczyć każdego dnia przeciwko faszyzmowi w Turcji, północnej Syrii i Austrii.

Afrin jest wszędzie, opór jest wszędzie!

Jakieś zakapturzone dzieciaki solidarnie z poległymi towarzyszami.

(tłumaczenie z Insurrection News)

///, Świat

Belgrad, Serbia: Z Belgradu do Afrin NO PASARAN! (Wideo)

Video

https://vimeo.com/260965926

Antyfaszystowska solidarność z Afrin i Rożawą
19 marca Belgrad

Svugde je Afrin, svuda je otpor.
SOLIDARNOST SA AFRINOM,
PROTIV FAŠIZMA, DRŽAVA I KAPITALA!

W ostatnich dniach w Belgradzie odbyło się kilka akcji solidarnościowych wspierających walkę o wolność i autonomię w Afrin, części Demokratycznej Federacji Północnej Syrii (Rożawa).

Plakaty i graffiti na ścianach pojawiły się w kilku centralnych punktach miasta, takich jak tureckie centrum kulturalne, teren ambasady tureckiej, uniwersytety itd., aby potępić niewypowiedziany zysk, jaki bałkański przemysł zbrojeniowy wychodzi z ostatniego konfliktu w Rożawie i polityczne podporządkowanie rządu Vučiću AKP.

Ponadto, w poniedziałek został powieszony baner na budynku w Trg Republike (główny plac w Belgradzie) o treści: “Zatrzymaj inwazję w Afrin! Pozwólmy obronić samoorganizację przed państwami i kapitałem !! ”

Działania te mają na celu wsparcie oporu mieszkańców Rożawy, aby bronili swojej społecznej rewolucji, która stanowi zagrożenie dla ekspansjonistycznego faszyzmu AKP.

Milczący współudział UE i ONZ w inwazji jest również wspomniany, ponieważ dobrze wiadomo, jak wiele mocarstw odnosi korzyści nie tylko z powodów finansowych, ale także politycznych, z ataku na Afrin. W Belgradzie, podobnie jak na całym świecie, solidarność odsłania brudną stronę imperialistycznej wojny przeciwko ludowi Rożawy, którego dopuściła się koalicja tych sił.

Te akty sprzeciwu są preludium do międzynarodowego dnia akcji dla Afrin, zwołanego przez towarzyszy z Rożawy na 24 marca.

(tłumaczenie z Insurrection News)

///

Greifswald, Niemcy: Akcja solidarnościowa dla anarchistów i antyfaszystów w Rosji

18.03.18: W solidarności z anarchistami i antyfaszystami, którzy byli torturowani i aresztowani w Rosji, protestowaliśmy przed sądem w Greifswaldzie (Niemcy Północno-Wschodnie) dzisiaj, w dniu akcji dla (politycznych) więźniów i dnia prezydenckich pseudowyborów w Rosji. Poprzez hasła na dwóch banerach: “wolność nie tortury (A)” i “Przestańcie torturować anarchistów i antyfaszystów w Rosji”, chcemy wysłać ciepłe pozdrowienia do dotkniętych i uwięzionych działaczy, ich przyjaciół i rodzin.

(źródło Indymedia, tłumaczenie z Insurrection News)