Tag Archives: węgiel

Berlin, Niemcy: Atak na elektrownię węglową – Sabotaż jako strajk – Życie w sabotażu

Le enviamos saludos de apoyo, solidaridad y libertad. Przesyłamy pozdrowienia wsparcia, solidarności i wolności. No estáis solos: ¡juntos liberaremos la Tierra! Oddajcie ziemię! ¡Devuelvan la tierra!

Nasza akcja jest potężnym pozdrowieniem wspierającym walkę rdzennych mieszkańców Kolumbii przeciwko wydobyciu węgla i sabotażowi niemieckiej polityki klimatycznej i przemysłowej. W odpowiedzi na eksmisję Lützerath, akcja ta jest spóźnionym pokwitowaniem i deklaracją solidarności z “Ostatnim Pokoleniem”.

Dziś rano, 12.06.2023 r., przykleiłyśmy urządzenie zapalające do elektrowni węglowej Reuter w Berlinie i odpaliłyśmy je. Na miejscu zdarzenia nie zostawiliśmy żadnego superglue, ale we wczesnych godzinach porannych uruchomiliśmy duże urządzenie zapalające. Chcieliśmy uderzyć w elektrownię węglową Reuter w obszarze przemysłowym i handlowym wokół “Wiesendamm” i “Freiheit”: Nie znaleźliśmy tam żadnych Wiesendamm (łąk) ani Freiheit (wolności), tylko wykop o głębokości około trzech do czterech metrów, w którym odsłonięto ponad dziesięć kabli energetycznych. Aby podłożyć ogień, zeszłyśmy po drabinie do szybu o szerokości około dwóch na dwa metry.

Naszym głównym celem była elektrownia węglowa Reuter i odcinek jej zasilania, który utrzymywał imponujący most kablowy na poziomie wykopu budowlanego nad rzeką Sprewą prawie od czasu budowy elektrowni. Ten dość znaczący most linowy nie jest zaznaczony ani na starych mapach analogowych, ani na aktualnych mapach cyfrowych! Znajduje się na wysokości zakrętu przy “Wiesendamm”, gdzie obecnie prowadzone są prace budowlane przy zasilaniu, i biegnie przez Szprewę przez niżej położony ogród działkowy. Operator elektrowni VATTENFALL nie będzie zainteresowany komentowaniem skutków ataku, aby nie przyznać się do swojej podatności na wojujący aktywizm klimatyczny.

Podczas gdy Lützerath jest oczyszczane dla giganta energetycznego RWE i podczas gdy ludzie umierają za “krwawy węgiel” w Kolumbii dla gigantów energetycznych STEAG, GLENCORE i RWE, my atakujemy części dużej elektrowni węgla kamiennego tutaj jako środek samoobrony. W przeciwieństwie do firm energetycznych, nasze działania nie zagrażają życiu ludzkiemu.

Continue reading Berlin, Niemcy: Atak na elektrownię węglową – Sabotaż jako strajk – Życie w sabotażu

Nadrenia, Niemcy: Podpalenie infrastruktury paliw kopalnych

Pożar infrastruktury węglowej – zredukowanie infrastruktury RWE do gruzu

W nocy z 18 na 19 października my, kilka małych grup z Lützerath, podpaliliśmy trzy pompy w pobliżu wsi i kopalni odkrywkowej Garzweiler 2.

Pompy są częścią infrastruktury kopalni odkrywkowej, dla której zniszczona ma zostać wioska Lützerath. W ciągu ostatnich dwóch lat Lützerath stało się centralnym miejscem oporu w Niemczech przeciwko niszczeniu i eksploatacji przyrody oraz naszych środków do życia. Eksmisja całej wioski jest nieuchronna. Ale Lützerath nie jest jedyną wioską zagrożoną przez kopalnie odkrywkowe.

W poniedziałek 17 października RWE rozpoczęło karczowanie drzew i burzenie domów w Immerath. które znajduje się w zasięgu wzroku, kilka minut drogi od Lützerath. Wszyscy mieszkańcy wsi zostali eksmitowani przez RWE, a duża część miejscowości została już zniszczona.

Naszą akcją odpowiadamy na pozbawione skrupułów machinacje RWE. Dajemy znak protestu i nieposłuszeństwa wobec kapitalistycznych stosunków dominacji. Nie damy się zwieść fałszywym obietnicom polityków i partii.

Zgodnie z hasłem “działanie nie słowa” musimy wziąć ochronę środowiska i klimatu we własne ręce. Dlatego należy sabotować infrastrukturę paliw kopalnych i unieszkodliwiać ją.

Wzywamy ludzi do tego samego i do podjęcia aktywnych działań przeciwko państwu i kapitalizmowi. Interweniujcie w status quo, zakłóćcie sprawne działanie. Pozostańcie nieposłuszne bądźcie piaskiem w kołach zębatych!

Continue reading Nadrenia, Niemcy: Podpalenie infrastruktury paliw kopalnych

Ateny, Grecja: Akcja grupy Rubikon przed domem ambasadora Australii Artura Spyrou

14 stycznia 2020 ze stron Ateńskiego Indymedia oraz greckiej prasy można było wyczytać o anarchistycznej akcji bezpośredniej, grupy Rauvikonas (Rubikon), która miała miejsce przed oficjalnym domem Artura Spyrou, ambasadora Australii w Grecji. Akcja odbyła się z powodu wkurwienia na rząd Australii, który źle reaguje na ogromne zagrożenie pożarami oraz jego bezczynności w działaniach ochrony klimatu.

Członkowie Rubikonu rozrzucili ulotki oraz napisali hasła na murach grodzeniowych rezydencji ambasadora w najbogatszej dzielnicy przedmieść Aten o nazwie Psychiko. Grupa następnie opublikowała obszerne oświadczenie na ich stronie oraz ateńskich indymediach, w którym biorą odpowiedzialność za akcję oraz podkreślają jej przyczyny. Oto przetłumaczony urywek z oświadczenia:

„W czasach, gdy planeta ma już ujemny bilans zrównoważonego rozwoju, bezprecedensowy pożar niszczy wszystko, co żyje na ponad 40 milionach metrów kwadratowych ziemi w Australii… Ponownie słońce pociemniało w Oceanii. Jeśli nie będziemy bronić naszego kraju, nikt tego nie zrobi. Im bardziej rozwija się potwór kapitalizmu, tym bardziej konieczna będzie walka o ziemię i wolność. ”

„(…) Nic dziwnego, że te tak się dzieje w Australii, jest ona rozwiniętym kapitalistycznym i imperialistycznym państwem, które stanowi przykład dla reszty zachodu w polityce wewnętrznej i zagranicznej. Rząd Australii odmawia uznania Deklaracji Praw Ludów Tubylczych ONZ, nie nałożył żadnych podatków środowiskowych spowodowanych przez przemysł, a w ubiegłym roku dokonał cięć o 12,9 miliona dolarów na Fire & Rescue NSW, ochotniczą grupę przeciwpożarową na obszarach wiejskich która odgrywa wiodącą rolę w zwalczaniu pożarów. Australia jest jednym z największych światowych eksporterów węgla i gazu, zajmując 57 miejsce wśród 57 krajów pod względem przyjmowania środków na przeciwdziałania zmianie klimatu. Z drugiej strony mając roczny budżet w wysokości 34,3 mln USD na wydatki wojskowe, plasuje się na 11 miejscu na świecie, Australia jako sojusznik USA-NATO, ma setki żołnierzy w Iraku i nie tylko. Rząd wspiera okupację w Papui Zachodniej i jednocześnie więzi w nieludzkich warunkach uchodźców i migrantów przybywających do australijskich granic, w nowoczesnych „gułagach”, które zbudowali na wyspach Pacyfiku, prowadząc tych ludzi do rozpaczy, choroby, szaleństwa i samobójstwa ”.