otrzymano 15 marca
Bannery wywieszone we Wrocławiu jako część międzynarodowej kampanii przeciwko projektowi Cop City i traktowaniu Alfredo Cospito.
Jeśli chcecie przeczytać więcej:
lub:
#Alfredo Cospito [Czarna Teoria]
Grecja: kraj pogrążony w żałobie, wciąż w szoku, po śmierci 57 osób w katastrofie kolejowej w Tempe, najbardziej śmiertelnej w kraju i jednej z najgorszych w Europie.
8 dni później zmarli pasażerowie, głównie młodzi studenci, są nadal chowani, a ludzie nadal protestują przeciwko zbrodni popełnionej przez neoliberalny rząd i prywatną firmę, która zdecydowała się poświęcić bezpieczeństwo pasażerów dla zysku, w wyniku czego pociąg pasażerski przewożący ponad 350 osób wjechał w pociąg towarowy tuż przed północą we wtorek 28 lutego 2023 r., po tym jak znalazły się one na tym samym torze, głównie z powodu braku wyposażenia technicznego i niekompetencji zawiadowcy stacji, powodując, że przednie wagony stanęły w płomieniach. Trwające rewelacje o brakach kadrowych i substandardowym wyposażeniu ujawniły niebezpieczny stan sprywatyzowanej sieci kolejowej. To był rzeczywiście wypadek, który mógł się zdarzyć.
Od 8 dni prawie wszystkie protesty w Atenach są brutalnie atakowane przez tak zwaną “żałobną” policję, na polecenie rządu Mitsotakisa, który udaje, że go to obchodzi, a nawet zamyka wszystkie stacje metra wokół miejsca rozpoczęcia protestu, aby zniechęcić ludzi do przyłączenia się do niego. Taka jest szczerość rządu i skrucha za krew 57 osób na ich rękach.
Na kilka miesięcy przed wyborami parlamentarnymi sytuacja w Grecji jest nieprzewidywalna, a przestępczy rząd zatrudnia policjantów do atakowania i rozbijania czuwań żałobnych, demonstracji i protestów, w miejscu, gdzie nie ma sprawiedliwości, ani pokoju.
* Większość materiału w tym filmie została nakręcona podczas 5 dnia protestów w Atenach, w niedzielę, 5 marca 2023 r.
—
wideo z piątku 3 marca 2023 roku, trzeci dzień:
wideo: czwartek, 2 marca 2023, dzień drugi
(tłumaczenie z Act For Freedom Now!)
URZĄDZENIE WYBUCHOWE PRZECIWKO SĄDOWI W PIZIE
1 papierowa bomba wypełniona czarnym prochem + butla gazowa + butelka zapalająca z zapalnikiem czasowym
Państwo, w tym państwo demokratyczne, jest największym zagrożeniem dla życia i wolności wszystkich istot żywych. Pozwala ono na rozkwit kapitalizmu, zapewniając mu potrzebną stabilność poprzez swój karzący i represyjny system. Wszystko i wszyscy muszą podporządkować się jego regułom w celu obrony panowania. Regułom, które służą do utrzymania społeczeństwa w stanie pacyfikacji. Zdolność do konfrontacji z tym systemem ucisku i wyzysku jest ograniczana poprzez zapobieganie, poprzez pilnowanie i umieszczanie w duszącym systemie reintegracji społecznej każdego, kto się nie podporządkuje, oraz poprzez sądy, gdy myśl staje się działaniem, czy to odmową pracy i illegalizmem, czy też akcją bezpośrednią i przewrotem. Wśród jednostek, które decydują się pozostać poza pokojem społecznym, zawsze były takie, dlatego system sprawiedliwości karnej nabiera ogromnego znaczenia dla utrzymania państwa.
W każdym sądzie codziennie zapadają wyroki na setki wyzyskiwanych ludzi. Pod ciosami wyroków mężczyźni i kobiety są zamykani w więzieniach, a ich związki przyjaźni i miłości okaleczane. Przy ciosach materiałów wybuchowych uderzają w struktury i okaleczają ludzi władzy.
Za każdą śmierć na morzu, w więzieniu, w pracy, w CPR-ach, nie jedna, ale 100 bomb dla szefów.
Wasze kamery i strażnicy przesiewający miasto nigdy nie wystarczą, by powstrzymać akcję przed przeniknięciem do waszych budynków.
W nocy 21 lutego umieściliśmy ładunek wybuchowy w tylnych drzwiach budynku sądu w Pizie. Nie wiemy, czy doszło do deflagracji, ale chcielibyśmy podkreślić, że ta akcja nabiera niebagatelnego znaczenia: udowodniliśmy, że można zbliżyć się do pałaców władzy i uderzyć.
Do antyterrorystów: wiemy, że przez te wszystkie miesiące mobilizacji szykujecie niezliczone aresztowania. Przeklęci darmozjady, wiedzcie, że ciosy nas, uciśnionych, wkrótce dosięgną waszych rąk.
Decyzje podjęte przez Roberto Sparagnę, przez byłą minister sprawiedliwości Martę Cartabię, przez rzymski Sąd Nadzorczy, aż po te podjęte przez obecnego ministra sprawiedliwości Nordio, będą miały historyczne znaczenie dla jakości rewolucyjnej przemocy.
Nie będziemy jednak działać pochopnie. Lecz przeciwnie, ostrożni i klarowni w doskonaleniu naszych technik, by uderzać we władzę coraz mocniej. Nadchodzimy. To nie jest groźba, ale obietnica, którą złożyliśmy przede wszystkim sobie.
My, Grupa Solidarności Rewolucyjnej – Dostawy do Domu, powtarzamy, że FAI nie jest awangardą. Nie ma przywódców ani struktur. Jesteśmy wyzyskiwanymi wśród wyzyskiwanych z tą różnicą, że oprócz strajku wybraliśmy akcję bezpośrednią. Nie jesteśmy fanatykami przemocy, ale jest ona coraz bardziej potrzebna, aby powstrzymać niszczycielskie ręce władzy, ponieważ kochamy życie i wolność.
Możecie grzebać towarzyszy w więzieniach, możecie przekazywać nasze idee w swoich podłych gazetach, ale one pozostają dumne i niepodważalne. Świadczy o tym międzynarodowa solidarność ostatnich 20 lat prowadzona przez wszystkie grupy członkowskie FAI na całym świecie.
Do Alfredo Cospito: Jesteśmy poruszeni twoją nieustępliwością, siłą i miłością do wolności, którą okazywałeś przez te wszystkie lata.
Anarchistyczni towarzysze obnażyli prawdę o Cop City na ścianach, znakach i bankomacie oddziału Bank of America w Sonoma County, CA około 17 lutego 2023 roku. Dzielimy się zbiorowym przerażeniem z powodu morderstwa Manuela Tortuguity Terana. Potępiamy wsparcie Bank of America dla Cop City, miejsca poświęconego zrównaniu z ziemią lasu w celu wyszkolenia kolejnych pałarzy na terrorystów. Zlikwidować policję. Zburzcie więzienia. Ocalcie i powiększcie lasy. Rozbić kapitalizm. Rozbić państwo.
(tłumaczenie z Abolition Media)
Atak na pojazdy dostawcze Amazon na Brooklynie, NY w solidarności z ATL Forest.
Atak na Amazon! Atak na policję! Brońcie przyrody! Solidarność z ATL Forest!
W czwartek, 2 lutego, zaatakowałyśmy stację ładowania Rivian na Brooklynie w Nowym Jorku. Uderzyłyśmy w cztery pojazdy dostawcze Amazona i jeden pojazd Rivian, jako element kosztów prowadzenia interesów z Amazonem.
Umieścilłyśmy wiadomość ku pamięci Tortuguity, naszego towarzyszx, które zostało zamordowane przez pałarzy z Atlanty za walkę z “Cop City”, najnowszą ekspansją anty-powstańczej przemocy państwowej.
Pały zamierzają zwiększyć swoją zdolność do mordowania nas i podtrzymywania despotycznego państwa kapitalistycznego barbarzyństwa.
Chcemy również podkreślić znaczenie walki o środowisko naturalne w dzisiejszych czasach. Świat zmierza ku nieuchronnej dewastacji, a zbliżająca się katastrofa klimatyczna wkrótce uczyni ludzką egzystencję nie do zniesienia.
Kapitalizm zabija obecnie wszelkie życie na planecie, a to chore społeczeństwo ogłasza takich potworów jak Elon Musk naszymi zbawcami.
Bezwzględnie odrzucamy tę godną pożałowania wizję przyszłości i nie dbamy o osobiste reperkusje.
Tak jak Tortuguita, będziemy stawiać na szali nasze życie i oddamy je, jeśli będzie to konieczne, aby zapewnić kontynuację życia.
Ale nie życie dla samego życia. Zdajemy sobie sprawę, że tylko poprzez rewolucję możemy osiągnąć sukces w zniszczeniu kapitalizmu, a bez całkowitego unicestwienia kapitalizmu katastrofa klimatyczna jest praktycznie nieunikniona.
Nigdy nie zrezygnujemy z naszych ataków na system. Żałujemy jedynie, że mamy tylko jedno zdjęcie i nie mogłyśmy zaatakować więcej pojazdów. Następnym razem będzie jeszcze lepiej!
Solidarność z ATL Forest Defenders. Solidarność z walką w Ameryce Łacińskiej, walką palestyńską i walką z wyzyskiem na całym świecie.
Pamiętajcie o męczennikach. I zamieszki i walka! Pełna zaciekłość, za żywych!
Śmierć Ameryce!
(tłumaczenie z Abolition Media)
Ateny: PRZYZNAJĄC SIĘ DO ATAKU Z UŻYCIEM ŁADUNKÓW WYBUCHOWYCH NA SALON SAMOCHODOWY
“Fortuna wie, że się jej przeciwstawiamy, a im bardziej nas bije, tym bardziej nią gardzimy”. William Shakespeare
Za kilka miesięcy, jak wszyscy wiemy, czteroletnie rządy Nowej Demokracji z Kyriakosem Mitsotakisem jako premierem dobiegną swojego “szczęśliwego” końca. Zanim jeszcze rząd rozpoczął działalność, wielokrotnie obiecywał, że podobnie jak Papadopoulos (przywódca dyktatorski w latach 70-tych) “rozprawi się z anarchią”, wypowiadając tym samym otwartą wojnę wszystkim anarchistyczno-rewolucyjnym, zbuntowanym częściom społeczeństwa.
Po 4 latach eksmisji squatów, zakazów strajków i marszów, zabójstw dokonywanych przez państwo, skrajnych represji i uwięzienia niewinnych, ale dumnie “winnych” towarzyszy, wciąż tu jesteśmy. Choć mieliśmy kilka głośnych rozczarowań i porażek (nie chowajmy ich za pazuchą), z dumą oświadczamy, że anarchistyczny ruch rewolucyjny nie upadł i nigdy nie upadnie bez walki. I to jest jedyny sposób, w jaki powinniśmy patrzeć na kontynuację naszej walki. W przeciwieństwie do nich nasza droga nie ma końca. Nasza droga jest wieczna, wyryta krwią tych, którzy poświęcili się dla Anarchii i Wolności i wyrzeźbiona w śladach ognia.
Dlatego bierzemy odpowiedzialność za atak zapalający na salon samochodowy w Kallithea o świcie 12/2, który, nie był dla wymuszenia lub dla szantażu, jak oświadczyły media następnego dnia, ale jako mały cios w obraz normalności, bezpieczeństwa i pokoju społecznego, który panuje w greckim społeczeństwie. Dedykujemy ten atak wszystkim naszym towarzyszom, którzy bez skruchy i bez strachu wciąż patrzą wrogowi w oczy i biorą go na siebie. Ponieważ ruiny “pięknej” delegacji, która próbuje ukryć wulgarność społeczeństwa, zawsze będą napełniać nas satysfakcją. Continue reading Ateny, Grecja: Karnawaliści Ognia biorą odpowiedzialność za spalenie salonu samochodowego
Mediolan: Starcia na demonstracji na rzecz Alfredo Cospito, petardy i butelki przeciwko policji. 11 aresztowanych, 6 policjantów rannych
milano.corriere.it
“Przeciwko 41bis. Dla świata bez więzień, wolność dla wszystkich”. To transparent, za którym w Mediolanie odbyła się anarchistyczna demonstracja w solidarności z Alfredo Cospito, uwięzionym w reżimie “surowego więzienia” w szpitalu San Paolo i prowadzącym głodówkę od ponad trzech miesięcy. Ponad czterysta osób – większość z Mediolanu – wyruszyło tuż po godzinie 17.00 z piazza XXIV Maggio w kierunku viale Col di Lana, gdzie sklepikarze zasłonili witryny, aby uchronić się przed wandalami. Z przodu, prima fila, z kaskami na głowach, grupa demonstrantów z transparentem przywiązanym do plastikowych paneli. Na początku z marszu w kierunku dziennikarzy rzucono kilka balonów z wodą. Na Viale Bligny pierwsze zniszczenia: uderzono w okno banku i w okno agencji nieruchomości.
Rzucanie papierowych bomb i szarże policji.
Napięcie wzrosło, gdy demonstracja dotarła do Porta Romana. Tuż przed Piazzale Medaglie d’oro policja próbowała zatrzymać pochód. Anarchiści, którzy próbowali “przebić się” przez kordon ochrony, zostali odparci tarczami i pałkami. Nastąpiło gwałtowne rzucanie petardami i butelkami. Następnie policja próbowała skierować marsz wzdłuż Viale Sabotino: obie strony kilkakrotnie się spotykały. W najbardziej wzburzonych fazach użyto również gazu łzawiącego, a demonstranci rzucali w policję papierowe bomby.
Pościg za policją
Po starciach anarchiści wycofali się wzdłuż Via Giulio Romano i Via Vittadini, pozostawiając za sobą zniszczone samochody i motorowery, przewrócone kosze na śmieci, rozbite witryny sklepowe i rzucali kamieniami i butelkami, aby utrzymać policję na dystans. Policyjny pościg trwał aż do Viale Gorizia. Następnie funkcjonariusze zepchnęli pozostałych 200 anarchistów wzdłuż Via Ascanio Sforza w kierunku Via Gola. Około godziny 19.30 demonstracja zakończyła się.
Mediolan, demonstracja anarchistów rozprasza się wzdłuż Via Ascanio Sforza Jedenaście osób zidentyfikowanych i sześciu funkcjonariuszy rannych Jedenaście osób zostało zabranych na posterunek policji w celu identyfikacji, natomiast z siniakami po starciach było sześciu funkcjonariuszy. W działaniach zabezpieczających brała udział Policja Państwowa, Carabinieri, Guardia di Finanza oraz lokalna policja.
Liczenie szkód
Przejście anarchistów pozostawiło swój ślad w mieście, zwłaszcza w dzielnicach pomiędzy Navigli a Porta Romana. Oprócz zdewastowanych witryn sklepowych i ścian pokrytych graffiti, wzdłuż trasy procesji uszkodzono kilka samochodów, w tym dwa pojazdy Enjoy, samochód i furgonetkę, a także kilka samochodów prywatnych.
(tłumaczenie z Act For Freedom Now!)
Dzielenie przestrzeni z problematycznymi postaciami i muzykami oraz wchodzenie z nimi na scenę.
Dzielenie przestrzeni, współistnienie, a nawet współpraca artystów z różnych stron politycznego spektrum jest od dziesięcioleci status quo we wszystkich mainstreamowych kręgach przemysłu rozrywkowego. Jest to oczywiście temat, który nie może być w pełni rozstrzygnięty, ponieważ jest to przede wszystkim kwestia polityczna, którą ludzie z różnych części lewicowego/antyfaszystowskiego spektrum będą postrzegać przez różne soczewki, ale mimo to jest to kwestia, która wymaga pilnego zajęcia się nią, więc przedstawimy nasze własne zdanie na ten temat.
Współistnienie nie jest równoznaczne z kontestacją. Sama obecność antyfaszystowskich artystów w przestrzeni zajmowanej również przez faszystów, rasistów, homofobów itp. nie oznacza, że przestrzeń ta jest kontestowana. Dzielenie przestrzeni i współistnienie artystów z całego politycznego spektrum na scenie metalowej (i nie tylko metalowej) nie jest niczym nowym; to właściwie status quo od dziesięcioleci, odkąd prawicowi agitatorzy i reakcjoniści zaczęli forsować swoje przekonania, czy to poprzez agitację, kulturowe uprzedzenia, czy zwykłą estetykę. Zespoły z lewicowymi tekstami zawsze dzieliły przestrzeń sceny metalowej z tymi złymi twórcami, a ich obecność nie tylko ich nie odstraszała, ale wręcz bardzo często im to umożliwiała, promując narrację metalowego “braterstwa”, pojęcie absolutyzmu wolnego słowa i tego, że faszyzm może być zwalczany na rynku idei po prostu poprzez wyrażanie sprzeciwu wobec niego poprzez swoją sztukę, jednocześnie pozostawiając złych autorów (i nieprzypadkowo kapitalistyczny rynek metalowy) w spokoju. Faszyzm, rasizm, mizoginia i inne konserwatywne wartości kwitły w tych warunkach, zarówno w ich świadomych formach, jak i w sprytnie zamaskowanych normach kulturowych i estetycznych, ponieważ obecność zespołów o lewicowych poglądach, głoszących po prostu swoje przesłanie, nie stanowiła dla nich wyzwania.
Jak zatem zakwestionować ten teren? Poprzez uczynienie go wrogim i nieprzyjaznym. Poprzez nękanie, zastraszanie, ośmieszanie i odcinanie dostępu tym, którzy chcieliby wykorzystać go do szerzenia nienawiści i nietolerancji wobec uciskanych (nie krępujcie się jednak szerzyć nienawiść i nietolerancję wobec ciemiężców). Wykraczając poza zwykłe ostrzeganie i upewniając się, że źli uczestnicy sceny czują się niechciani. Co nie jest łatwe, ponieważ dekady bezczynności i liberalnej praxis uczyniły scenę metalową taką, na której źli twórcy są bardzo pożądani, często nawet bardziej niż antyfaszyści i antykapitaliści. Jeśli więc chcemy kontestować podłoże, lepiej być przygotowanym.
Continue reading Kontestowanie przestrzeni: Radykalna Perspektywa Antyfaszystowska
W piątek 20 stycznia na całym świecie odbyły się czuwania dla Tortuguity, obrońcy lasu w Atlancie, które zostało zabite przez policję podczas nalotu na obozowisko obrońców No Cop City w lesie w Atlancie.
W sobotę protestujący w Altancie przeszli do ofensywy, rzucając kamieniami i zapalonymi fajerwerkami w wieżowiec, w którym mieści się Atlanta Police Foundation, rozbijając duże szklane okna. Następnie podpalili policyjny samochód, rozbili więcej okien i zostawili ściany pomalowane antypolicyjnym graffiti.
Tortuguita było promienną, radosną, ukochaną osobą członkowską społeczności. Niestrudzenie walczyli o cześć i ochronę świętej ziemi lasu Weelaunee. Czerpali wielką radość z troski o każdą napotkaną osobę. Tortuguita wnosiło nieopisaną radość w każdą chwilę ich życia. Jego odejście jest tragedią, której można było zapobiec. Zabójstwo Tortuguity jest rażącym naruszeniem zarówno człowieczeństwa, jak i tej cennej Ziemi, którą tak zaciekle kochali.
Tortuguita brało udział w aktywnej obronie Lasu Atlanty przed przekształceniem w Cop City, pomysł, który pojawił się po powstaniach w 2020 roku, przez miasto Atlanta, Departament Policji w Atlancie i Fundację Policji w Atlancie. Pomysł polega na tym, że chcą oni rozwinąć zmilitaryzowaną bazę policyjną, która znajduje się tuż obok kolorowej społeczności klasy robotniczej. I budując tę bazę, chcą wyciąć ponad sto akrów lasu. Chcą zagospodarować teren, na którym jest miejsce na testowanie materiałów wybuchowych, ponad 12 strzelnic, miejsce, gdzie jest lądowisko dla helikopterów Black Hawk, centrum szkoleniowe, w którym mogą ćwiczyć kontrolę tłumu. Powinniśmy również wspomnieć, że są oni zaangażowani w międzynarodowe szkolenia z izraelską policją. Ten projekt to tak naprawdę początek zmilitaryzowanej bazy policyjnej w Atlancie, która będzie największym tego typu obiektem w kraju.
(tłumaczenie z Abolition Media)
STRACH ZMIENIA STRONĘ
W czwartkową noc 12/1 zorganizowałyśmy i przeprowadziłyśmy zasadzkę na policjantów z grupy DIAS [policja motocyklowa] w rejonie Zografou. Sposób, w jaki zasadzka została przygotowana i intensywność ataku, jaki przeprowadziłyśmy, doprowadziły do poważnego zranienia policjanta i całkowitego zniszczenia motocykla – tylko on dotarł na miejsce – tej konkretnej grupy. Użyta duża siła ognia była proporcjonalna do bezkarności tej grupy, która ma na swoim koncie już 2 zamordowanych Romów w ciągu ostatnich 16 miesięcy i dziesiątki incydentów “samowoli policyjnej”. Była to potężna odpowiedź na crescendo policyjnych represji zaaranżowanych przez rząd Nowej Demokracji, który dał siłom policyjnym wolną rękę do bicia, torturowania i strzelania z zimną krwią, wiedząc, że żaden z nich nie zostanie ukarany, a ich zbrodnie zostaną przykryte kłamstwami dziennikarzy, bezkarnością burżuazyjnego wymiaru sprawiedliwości i przykrywką politycznego przywództwa.
Mówimy do policjantów w szeregach i do ich przełożonych: Za niedozwoloną przemoc, którą stosowaliście, ukarzemy was własnymi rękami. Krzyki rozpaczy waszych kolegów są dowodem waszej słabości w obliczu zorganizowanych sił rewolucyjnej przemocy. Panika, ból, strach, niepewność, to są emocje, które zaoferowaliśmy wam podczas przygotowanej przeciwko wam zasadzki. Wyciągnijcie z nich wnioski, ponieważ wasze poczucie wszechmocy zakończyło się z hukiem w martwym punkcie w Zografou. Tą akcją chcemy przekazać wiadomość, że organizacją, planowaniem i dyscypliną możemy uderzyć w siły represji wywołując strach i koszty materialne zarówno w materii ożywionej jak i nieożywionej.
Doktryna prawa i porządku, którą rząd Nowej Demokracji stosuje od pierwszej chwili wyborów, pozostawiła po sobie zabitych, rannych, torturowanych i gwałconych. Ciągła bezkarność policjantów nie jest przypadkowym faktem, lecz istotą tej doktryny. Ostatnim ogniwem w ogromnym łańcuchu zdarzeń jest wykonana z zimną krwią egzekucja 16-letniego Roma Kostasa Fragoulisa, bo “ośmielił się” nie zapłacić 20 euro za benzynę.
Państwo we wszystkich możliwych tonach wysyła swoim pretorianom następujący komunikat: Możecie dokonywać egzekucji na nieuzbrojonych cywilach, bić kogo chcecie, torturować i gwałcić na terenie komisariatu; będą te mechanizmy, które zadbają o to, byście dostali paliwo. Wiadomość ta została odebrana przez siły policyjne, gdyż ich demoralizacja przekroczyła wszelkie granice. Pytanie, kiedy i my go otrzymamy. Atakowanie policji w obecnym momencie jest kwestią egzystencjalną dla samej walki. Jeśli zasiany przez nich strach zwycięży, to zostaniemy pokonani na dobre. Jeśli strach zmieni strony, wtedy staniemy się ich łowcami.
Marionetki, które obsadzają grecką policję nie są nietykalne, mają rodziny, domy, samochody, hobby. Brakuje tylko woli, by ich wytropić i zorganizować akt zemsty. Bo tylko w ten sposób można w praktyce przełamać kulturę dekadencji, w której odpowiedzialność, osobiste koszty, konsekwencje, są zakopane pod pustymi słowami, nieskutecznym aktywizmem, akademicką frywolnością. Wojna rewolucyjna nie jest teatralnym przedstawieniem, ani nie przetrwa w nędzy cykli bezczynności. Raczej jako żywy proces będzie się rozwijać w napięciach, pasjach, odwrotności instynktów, które kultywuje w nas społeczeństwo kapitalistyczne. Rozwinie się, gdy myśl polityczna przyjmie postawę krytyczną, spojrzy na otaczający ją świat jasnym okiem, zerwie okulary ideologii, które zaciemniają jej wizję. Gdy uświadomi sobie swoją prawdziwą wielkość i ruszy krokami, na które pozwala jej, umocnić się na kowadle rewolucyjnej praktyki.
Continue reading Ateny, Grecja: Zasadzka i atak na policjanta na motorze
