Na 1 maja, CLAC, czyli konwergencja antykapitalistyczna, rozpoczęła demo w Parc LaFontaine w Montrealu. Ludzie weszli na chodniki, żeby nie dopuścić gliniarzy do oflankowania demonstracji. Po koło 5 minutach, zaczęło się! Anarchiści zaatakowali policję kamenami, cegłami, flagami i fajerwerkami.
(tłumaczenie z Mpalothia)
Otrzymano 03.05.2018:
– Wczoraj 44 naszych towarzyszek i towarzyszy zostało aresztowanych oskarżonych o zniszczenie mienia, prowokację i walkę z policją. Nasz zespół prawny próbował do nich dotrzeć, ale wciąż nie może tego zrobić, ponieważ aresztowani są w izolacji (02.05.18)
– Jedna osoba z zespołu prawnego została aresztowana i pobita.
– Do tej pory naszych 12 towarzyszy nadal jest uwięzionych, a policja kontynuuje polowanie na czarownice.
Wzywamy do międzynarodowej solidarności z aresztowanymi towarzyszami, wszelkimi dostępnym metodami.
Więcej informacji tutaj.
Komunikat
Chociaż jest to ekskluzywny komunikat skierowany do osób z Yogyakarty lub do Indonezji w ogóle, wzywamy do międzynarodowej presji i solidarności przeciwko temu zepsutemu systemowi feudalnemu, który wciąż istnieje w tym stuleciu!
Pozdrowienia dla ukochanego ludu Yogyakarty, który przyczynili się do kampanii oczerniania naszej demonstracji, której jednym z motywów przewodnich było potępienie feudalnego charakteru władzy.
Uwierzcie nam, że się tego spodziewaliśmy, nawet podczas trwania demonstracji, że pojawi się niechęć społeczeństwa. Jest to bardzo zrozumiałe. Feudalizm tworzy takie przekonanie, że królowie i szlachta są jak pół-boskie istoty; ich władza jest święta i usprawiedliwiona. W systemie feudalnym ktoś zostaje władcą, ponieważ urodził się w odpowiedniej rodzinie: rodzinie królewskiej. Całe terytorium feudalne jest własnością króla i jego rodzin, a lud jest po prostu okupantem, który może zostać eksmitowany w każdej chwili z woli króla.
System ten utrwala się między innymi przez tę irracjonalną wiarę w feudalne rządy. W Yogyakarcie feudalizm czyni cały region “wyjątkowym”. Politycznie ten szczególny status oznacza, że Yogyakarta nie jest rządzona przez wybranego gubernatora, tak jak inne prowincje w Indonezji. Zamiast tego regionem rządzi gubernator, który jest także sułtanem. Społecznie-kulturowo ten specjalny status ma inne znaczenie; daje fałszywe poczucie dumy. Yogyakarta jest wyjątkowa, ponieważ rządzi nią sułtan, a ludzie są z tego dumni.
W jaki sposób jest bycie rządzonym przez kogoś o niekontrolowanej mocy, może być powodem do dumny? Co jest tak dumnego z bycia podwładnym innej istoty ludzkiej, tylko dlatego, że urodziła się w rodzinie królewskiej?
Nasza demonstracja nie miała na celu wywołać współczucia. Gdybyśmy chcieli przyciągnąć uwagę, nie zrobilibyśmy demonstracji, która zakłóciłaby reprodukcję wartości społecznych. Nie, to nie było jej celem. Nie jesteśmy partią polityczną, organizacją “lewicową”, organizacją pozarządową ani zwolennikami obecnych władz lub opozycji, które to potrzebują poparcia i sympatii ludzi.
Nasza demonstracja miała zakłócić obieg kapitału w Yogyakarcie. Celowo chcemy stworzyć sytuację nie sprzyjającą inwestycjom kapitałowym, czy to krajowym, czy zagranicznym, które zintensyfikują rozwój i gentryfikację, które pozbawiają prawa przedstawicieli klasy średniej i niższej klasy w Yogyakarcie.
Dobrze odgaliśmy, że opinia publiczna będzie wściekła przez nasz wandalizm i prowokacyjne telefony.
Zniszczenie jednego posterunku policji i wezwanie do “zabicia Sułtana!” bardzo rozzłościły mieszkańców Yogyakarty. Ten gniew jest nieobecny, gdy policja wielokrotnie, używając przemocy, znajduje się na pierwszej linii konfliktu między interesami ludzi, po stronie władców, tak jak w Temon, Kulonprogo, gdzie trwa – proces zdobywania ziemi przez sułtana poprzez legitymację feudalnego systemu własności gruntów, w imię ekspansji kapitału branży turystycznej. Gniew jest również nieobecny, gdy mieszkańcy kampungu miejskiego (nieformalne osiedla, slumsy) mają do czynienia z niedoborem wody, spowodowanym przez korzystanie z wód gruntowych przez hotele i apartamenty, których budowa nasila się, przy błogosławieństwie sułtana.
Tak, to właśnie sułtan jest jedną z głównych przyczyn wielu problemów w Yogyakartcie; eksmisji, grabieży ziemi, gentryfikacji i rozwoju, który odbywa się kosztem biednych ludzi. Sułtan i jego rodzina królewska, a także jego kumple, to ci, którzy dominują w każdym ekonomicznym aspekcie Yogyakarty.
Yogyakarta jest jedną z najbardziej ekonomicznie nierównych prowincji w Indonezji. Rozwój w Yogyakartcie nie jest realizowany dla interesu ogółu, ale interesu klasy rządzącej: kapitalistów i feudałów. W Yogyakarcie dwa niegodziwe systemy mając romans, miażdżąc ludzi; tych, którzy nie są szlachtą.
Matko, czy nie zmęczyło cię to, że musisz odwiedzać swoje dzieci w więzieniach, dwa razy w tygodniu, ponieważ zostały zmuszone by kraść lub obrabowywać ludzi, aby przeżyć? A powodem, dla którego znajdują się w tych przeludnionych więzieniach, jest głęboko zakorzeniona nędza, która dominuje w Yogyakarcie. Czy twój sułtan się troszczy?
Nie interesuje nas bycie podziwianym. Nie jesteśmy partią polityczną, która potrzebuje głosów obywateli w wyborach.
Jesteśmy po prostu ludźmi, którzy mają dosyć. Dosyć wszystkiego, co się dzieje wokół nas i jak ludzie są uśpieni tą fałszywą świadomością, gdy mówi im się, że wszystko jest w porządku.
Wzywamy ludzi z klasy średniej i niższej, intelektualistów, artystów, naukowców, tych, którzy twierdzą, że są liberałami i umiarkowani, oraz innych, którzy wolą być “neutralni”. Czy pamiętacie historyczne wydarzenie, które zrodziło pojęcie nowoczesnego państwa narodowego? Okres, który nazywacie okresem Oświecenia, w którym królowie zostali zgilotynowani na Place de la Révolution. Czy nie stworzyło to, tego co nazywacie demokracją?
Nie chcemy powtarzać ani gloryfikować historii. Demokracja, której spaczoną mutację utrzymujecie przy życiu nie doprowadzi nas do niczego poza ubóstwem i degradacją ekologiczną.
Jesteśmy wolnościowcami. Jesteśmy tymi, których nazywacie anarchistami. Marzymy o świecie, w którym ludzie współpracują ze sobą, polegają na sobie, rządzą sami, w sposób horyzontalny, bez władców, królewskich, politycznych kontraktów, kontraktów społecznych czy kapitalistów. Chcemy życia w najprawdziwszej formie, w którym ludzkie naturalne pragnienia są dostosowane do natury; życia bez klas, rasowych, etnicznych, religijnych i innych fałszywych podziałów.
Jesteśmy tymi, których nazywacie utopistami.
Chcemy wolnego społeczeństwa bez ciemiężców. Chcemy społeczeństwa, w którym ludzie mogą mieć jakiekolwiek przekonania, orientacje seksualne lub cokolwiek innego obawiając się bycia prześladowanym.
Całkowita wolność!
– Anarchiści
(tłumaczenie z Contra Info)
W poniedziałkową noc (30 kwietnia) wiele tweetów spekulowało wokół trasy tegorocznej demonstracji w Paryżu. Prefektura wydała dokument z bardzo krótką trasą dla demo i wiele osób napisało na Twitterze, że trasa jest pułapką. Więc tak, byliśmy trochę zdenerwowani tym, jak sprawy się rozwiną.
Zanim zaczęło się demo, odbyło się uliczne przyjęcie w Place de la Bastille, na placu, gdzie kilka godzin później zaczęło się demo. Byliśmy tam jakieś dwie i pół godziny wcześniej, przed rozpoczęciem demo. Zbadaliśmy działania policji na placu i zauważyliśmy, że policjanci trzymali się z daleka.
Coraz więcej osób przybywało do Bastylii, pierwsze osoby zaczęły zmieniać ubrania, a na ostatnie 30 minut przed rozpoczęciem demo czarny blok urósł do około 2000 osób. Ale wielu innych ludzi również było zamaskowanych, nawet niektórzy członkowie związku CGT.
Demo zaczęło powoli maszerować, Czarny Blok szedł na początku. Przeszliśmy przez most nad La Seine, a po drugiej stronie policjanci obserwowali sytuację, Czarny Blok zatrzymał się i monitorował policjantów. Sytuacja ta trwała około 15 minut, a potem pojawiły się pierwsze strzępy potłuczonego szkła reklamowych tablic i kilku petard.
Demo znów zaczęło maszerować i po około 200 metrach jego uczestnicy zaatakowali oddział McDonaldsa. Kilka mołotowów wrzucono do środka. Czarny blok zasłonił atak banerami, więc zespołom prasowym i fotografom trudno było filmować i fotografować napastników. Niektórym udało się sfotografować napastników (którzy oczywiście byli zamaskowani), ale większość mediów nie była w stanie tego zrobić. Co było dobre. Nigdy nawet nie staramy się mieć nagrań audio z takich sytuacji, ponieważ chcemy zabezpieczyć akcje, ale nie narażać przy tym ludzi na niebezpieczeństwo.
Stało się jasne, że gdyby istniała pułapka, demo nie czekałoby i nie wkroczyło w nią. Wściekłość przeciwko symbolom kapitalistycznego porządku została natychmiast uwolniona. Salon samochodów Renault również został zaatakowany i podpalony. Nie tylko samochód jak na zdjęciu poniżej.
Pojawili się gliniarze, poleciały pierwsze kamienie i granaty z gazem łzawiącym. Barierki zostały postawione na ulicach, aby kupić trochę czasu. Demo wróciło na most, a po drugiej stronie została linia policyjnych suk z gliniarzami w środku. Gliniarze, którzy stali teraz, mieli ludzi z przodu i z tyłu, ponieważ duże części ogromnego dema jeszcze nie przeszły przez most, policjanci poprosili związkowców, aby nie przekraczali mostu, lecz by prosto. To był błąd taktyczny, ponieważ gliniarze na początku mostu byli mniej więcej otoczeni. Kamienie i mołotowy wystrzeliły w niebo, pojawiło się więcej gazu łzawiącego.
15 kwietnia to coroczny Dzień Okradania Pracodawcy. Dzisiaj, niezależnie od tego, czy nam się to podoba, czy nie, miliony pracowników na całym świecie okradają swoich pracodawców, desperacko próbując spowolnić proces, który stopniowo zwiększa przepaść między tymi, którzy pracują, a tymi, którzy czerpią zyski. (Tak, nawet w niedzielę). To dobry dzień na zastanowienie się nad kradzieżą w miejscu pracy. Jeśli nie masz pojęcia, dlaczego ludzie kradną od swoich pracodawców, przejrzyj najczęściej zadawane pytania na temat kradzieży od dnia pracy lub tekst naszych kolegów, jak usprawiedliwić kradzież w miejscu pracy. Z drugiej strony, jeśli chcesz po prostu delektować się kilkoma nudnymi opowieściami o pracownikach, którzy chcą się wyrównać, mamy dla ciebie to samo.
Pamiętaj, że nie popieramy żadnego z poniższych zachowań. Nie próbujemy nakłonić cię do powieszenia banera lub prowadzenia nielegalnej działalności! To, co chcielibyśmy zobaczyć, miałoby dotknąć tych, którzy gwałtownie narzucają obowiązujący system własności i zysku dla reszty z nas, aby dać do myślenia o tym, co robią i pomóc nam stworzyć świat, w którym kradzież z pracy będzie niemożliwa, ponieważ nie ma takich rzeczy jak własność, praca lub kradzież. Zmień ich serca i umysły! Jeśli tego nie zrobimy, mamy nadzieję, że spodobają ci się następujące (na pewno fikcyjne!) Opowieści o ryzyku i odzyskiwaniu.
Aby przeczytać więcej materiałów i innych podobnych historii, zapoznaj się obchodami Dnia Okradania Pracodawcy z poprzednich lat:
2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016 i 2017
Dzień Okradania Pracodawcy w Szwecji
Sno-Från-Jobbet-Dagen: Baner brzmi: “Twoja praca cię pożera – ukradnij coś w zamian!” Linia reklamy widoczna wciąż pod nią zachęca: “Nie pozwól, by pyłki zatrzymały cię w tym roku”.
Otrzymaliśmy anonimowy filmik z Szwecji, gdzie przedsiębiorczy buntownicy świętowali kilka dni wcześniej Dzień Okradania Pracodawcy 2018 roku, promując go wśród współpracowników.
Możesz także przeczytać o Dniu Okradania Pracodawcy po niemiecku i wielu innych językach.
Kradzież z pracy to hazard, ale może być dobrym zakładem
W repertuarze punkowych prac była praca zwana tournee plakatowym. Wiele osób, które spędzały trochę czasu na kampusach uniwersyteckich, może przywołać wspomnienie tego podróżującego spektaklu. Wyobraźcie sobie: firma zamawia absurdalne ilości plakatów z zagranicy i wysyła swoich sługusów, by sprzedawali je tym pustym osobowością, które są studentami Ameryki. Założeniem jest, że ci pierwszoroczni studenci, zagubieni w morzu swojej przyszłości, desperacko trzymają się wszelkiego rodzaju materialnej afirmacji, którą pieniądze mogą kupić – aby być konkretnymi, poprzez zalepianie ich niewiarygodnie pustych ścian pięknymi portretami złożonych tożsamości mozolnie budowanych przez całe życie.
Ogólnie rzecz biorąc, preferencje studentów obejmują konstelację piwnego ponga, filmów akcji, młodych kobiet w bikini, wszechobecnego oblicza Boba Marleya i trochę wierszy o Jezusie.
Umiejętności życiowe potrzebne do tej pracy są podobne do umiejętności wymaganych w innych aspektach punkowego stylu życia, szczególnie dla każdego, kto uczestniczył w jakimkolwiek innym rodzaju trasy. Budzisz się i jesz paskudne śniadanie w hotelu, potem wsiadasz do vana i udajesz się do nieznanego celu; szef sprzedaży może Cię zapoznać z miejscem dzisiejszej sprzedaży (wymagania dotyczące tek roli nie obejmują dostępności, bycia obecnym, bycia świadomym, co się dzieje lub bycia trzeźwym); przygotowałeś swoje stoisko z plakatami, starannie ułatwiłeś dostęp do niego i obserwujesz zegar aż do zakończenia imprezy. Potem zamykasz sprzedaż, udajesz się do najtańszego motelu, który firma mogłaby dla ciebie znaleźć, wypełnisz całą papierkową robotę i płaczesz do snu. Powtórz to następnego dnia, i następnego, i następnego – przez sześć tygodni.
Praca przyciągnęła wyrzutków z kilku grup społecznych. Największą frakcją, ze względu na powiązania naszej subkultury i wirusowy charakter naszego stosunku do zatrudnienia, byli punkowowcy. Oprócz nas było też trochę hippisów, dziwaków, kilku nołnejmów (w tym niektórych nie-subkulturowych, pozornie odnoszących sukcesy ludzi) i zdrowej porcji Europejczyków. Ludzie z ostatniej kategorii znajdowali się w wyjątkowej sytuacji. Poprzez podejrzanych pośredników, obiecywano im pracę zarobkową w USA – oczywiście po cenie. Firma zadbała o to, by zyski pracowników zostały wyczerpane z tego, co zawdzięczają spółce za zapewnienie sobie zatrudnienia, jak to czyni wiele firm.
Na dodatek mieliśmy za zadanie sprzedać bzdurę amerykańskiej kultury. W wiejskim Kansas obserwowałem, jak osłupiała osoba z Czech była pytana o telewizyjny serial “Przyjaciele”. Potem zdezorientowany student zapytał towarzysza: “Skąd się wzięli Rosjanie na kampusie?”
Wczoraj w Meanjin (Brisbane, tzw. Australia) oglądaliśmy w mediach społecznościowych, jak policja brutalnie aresztowała pokojowo protestujących przeciwko olimpiadzie Commonwealth’u ( na Złotym Wybrzeżu. Użyli nadmiernej siły wobec młodych ludzi, osób niepełnosprawnych i starszych.
Policja próbowała także uspokoić jedną osobę, która dokonała samookaleczenia podczas pobytu w areszcie. Sojusznicy są pilnie potrzebni w Camp Freedom w ciągu ostatnich dwóch dni Igrzysk Wspólnoty Brytyjskiej, aby dołączyć do pokojowych protestów i chronić obóz, który w ciągu ostatnich dwóch tygodni był zagrożony przez neonazistów, rasistów i policję w Queensland. Nasze działania nie są w żaden sposób wspierane przez organizatorów Gry Stolenwealth i protestujących (którzy nie mają o tym pojęcia), ale dzięki naszej solidarności i praktyczniejszym działaniom.
Ten zegar na desce surfingowej został ustawiony w 2015 roku, aby odliczać 1000 dni do Igrzysk Wspólnoty Brytyjskiej. Teraz nadszedł czas na Commonwealth, państwo i broń państwa – policję. Jeśli Queensland chce tak łatwo wrócić do czasów opresyjnej i brutalnej dyktatury Joh Bjelke-Petersena, to można się spodziewać większego oporu. Pieprzyć policję i Commonwealth. To nie jest ziemia królowej. Czas na dekolonizację, dla uzdrowienia ziemi i uzdrowienia mieszkańców tej ziemi.
#BurnAustraliaToTheGround #EyesonQLDpolice #Toomanycoppersnotenoughjustice
(tłumaczenie z Act For Freedom Now!)
Otrzymano on 24.03.18:
Kompilacja wiadomości wideo z okazji Światowego Dnia Afrin w solidarności od rewolucyjnych organizacji na całym świecie.
Afrin nie jest pokonane! Niech żyje rewolucja w Rożawie! Fight4Afrin!
(tłumaczenie z Insurrection News)
Otrzymano 25.03.18:
Od 10 do 13 maja w Berlinie odbywają się Dni Chaosu i Dyskusji. Sporo rzeczy jest już z tej okazji zaplanowanych. Do tej pory odbyło się otwarte spotkanie przygotowawcze, które odbywa się w Fischladen, Rigaerstrasse 83 w każdą środę o 18.00. Zwołując to zgromadzenie mamy nadzieję, że pomysł zostanie poddany publicznej analizie i dyskusji. Dodatkowo chcielibyśmy ocenić, czy takie zgromadzenie może funkcjonować jako platforma koordynacyjna dla większej liczby osób, które autonomicznie organizują sprawy w sposób zdecentralizowany zgodnie z zasadą “zrób to sam”.
Więcej informacji:
https://gegenstadt.blackblogs.org (niemiecki)
https://engegenstadt.blackblogs.org (angielski)
(tłumaczenie z Insurrection News)
Antyfaszystowska solidarność z Afrin i Rożawą
19 marca Belgrad
Svugde je Afrin, svuda je otpor.
SOLIDARNOST SA AFRINOM,
PROTIV FAŠIZMA, DRŽAVA I KAPITALA!
W ostatnich dniach w Belgradzie odbyło się kilka akcji solidarnościowych wspierających walkę o wolność i autonomię w Afrin, części Demokratycznej Federacji Północnej Syrii (Rożawa).
Plakaty i graffiti na ścianach pojawiły się w kilku centralnych punktach miasta, takich jak tureckie centrum kulturalne, teren ambasady tureckiej, uniwersytety itd., aby potępić niewypowiedziany zysk, jaki bałkański przemysł zbrojeniowy wychodzi z ostatniego konfliktu w Rożawie i polityczne podporządkowanie rządu Vučiću AKP.
Ponadto, w poniedziałek został powieszony baner na budynku w Trg Republike (główny plac w Belgradzie) o treści: “Zatrzymaj inwazję w Afrin! Pozwólmy obronić samoorganizację przed państwami i kapitałem !! ”
Działania te mają na celu wsparcie oporu mieszkańców Rożawy, aby bronili swojej społecznej rewolucji, która stanowi zagrożenie dla ekspansjonistycznego faszyzmu AKP.
Milczący współudział UE i ONZ w inwazji jest również wspomniany, ponieważ dobrze wiadomo, jak wiele mocarstw odnosi korzyści nie tylko z powodów finansowych, ale także politycznych, z ataku na Afrin. W Belgradzie, podobnie jak na całym świecie, solidarność odsłania brudną stronę imperialistycznej wojny przeciwko ludowi Rożawy, którego dopuściła się koalicja tych sił.
Te akty sprzeciwu są preludium do międzynarodowego dnia akcji dla Afrin, zwołanego przez towarzyszy z Rożawy na 24 marca.
(tłumaczenie z Insurrection News)
Anarchiści starli się z gliniarzami podczas marszu przeciwko brutalności policji. To była 22. edycja marszu – a wraz z obchodami 1 maja jest to konsekwentnie jedna z najbardziej bojowych demonstracji, które każdego roku odbywają się w tym kanadyjskim mieście.
Ludzie atakowali policjantów trzonkami od flag i gaśnicami wypełnionymi farbą. Korporacyjne sklepy i banki miały rozbite okna, ale policja zdołała ochronić studio TVA – prawicowej sieci telewizyjnej, która opublikowała fałszywą wiadomość, która podsyciła nastroje anty-muzułmańskie w Quebec City.
Policja brutalnie zaatakowała na tłum, poważnie raniąc jedną osobę i zatrzymując trzy. Rannych zostało także trzech gliniarzy.
(tłumaczenie z Enough is Enough)
Nasz towarzysz Sahin H. (Haukur Hilmarsson) stał się nieśmiertelny podczas oporu Afrin przed inwazją armii tureckiej. Sehid Sahin walczył z rewolucyjnym morale, broniąc wioski Badina, nie obawiając się nowoczesnej i zaawansowanej broni Turcji (drony, naloty), które są systematycznie wykorzystywane przeciwko ludności. On i inni towarzysze walczyli godzinami, utrzymując wioskę wolną od okupacji przez ogromną liczbę tureckich gangów wspieranych przez państwo (FSA). Po udanej obronie, tureckie odrzutowce uderzyły w wioskę, a Heval Sahin padł.
Haukur Hilmarsson był anarchistycznym rewolucjonistą. Brał udział w działaniach na rzecz solidarności z uchodźcami, w ruchach skłoterskich i związanych z solidarnością międzynarodową. Sam widząc, jak system autorytarny i władza posuwa się naprzód, zwłaszcza w świecie zachodnim, uświadomił sobie, że powstanie faszyzmu na całym świecie może zostać powstrzymane przez ruchy rewolucyjne i zbrojną samoobronę. Był zaangażowany w radykalny ruch od najmłodszych lat i udał się do Rożawy po rewolucyjną internacjonalistyczną solidarność. Dla towarzysza Haukura doświadczenie Rożawy było sposobem, w jaki ruchy wolnościowe mogą odnieść sukces, budując i chroniąc wolne społeczeństwo. Był to wystarczający powód, by tu przyjechać i wykazać się międzynarodową solidarnością w walce z faszystami z Daeshu, a ostatnio z tureckim faszystowskim państwem, które chce ukończyć to, czego jego dziecko nie może spełnić.
Haukur był ochotnikiem “Rewolucyjnego Związku na Rzecz Międzynarodowej Solidarności” (RUIS) i przybył wraz z innymi towarzyszami do Rożawy, aby pomagać jej oddziałom obrony. Zobaczył, że w Rożawie serce rewolucji bije silnie, jak również perspektywę rozszerzenia i jej egzekwowania. Zobaczył, że poza walkami ruch wolnościowej wspólnoty buduje społeczeństwo wolności, równości i solidarności dla wszystkich ludzi w regionie. Uświadomił sobie, że uzbrojona samoobrona odgrywa istotną rolę w przetrwaniu rewolucji przeciwko faszystowskiemu Daeshowi. Postanowił przyłączyć się do Powszechnych Jednostek Ochrony (YPG) na długo przed swoim przybyciem. Dobrowolnie wstąpił do Międzynarodowego Batalionu Wolności (IFB), aby stać się bojownikiem o wolność i walczyć z faszystami Daeshu, mając na celu wyzwolenie ziemi z tyranii, którą egzekwowali. “To wstyd dla zachodniego świata, który trzyma oczy zamknięte na to, co się tutaj dzieje. Na zachodzie nawet nie pomyśleliśmy o możliwości przyjazdu do Rożawy! “- mawiał Haukur.
Haukur natychmiast przystąpił do operacji, by uwolnić centrum miasta Raqqa. On, pośród innych bojowników o wolność międzynarodową, przyłączył się do operacji, stawiając się w strefie walki. Stawił czoła faszystom twarzą w twarz w pierwszej linii, ponieważ zostali oni otoczeni przez siły wyzwolenia YPG / YPJ / SDF. Wraz z wyzwoleniem Raqqi osiągnięto znaczne zwycięstwo nad faszyzmem, ale wciąż nie zaginęło zagrożenie dla rewolucji w Rożawie. Tureckie państwo faszystowskie, za sprawą swojego przywódcy Erdogana, natychmiast ogłosiło nowy atak na Rożawę. Tym razem turecka armia celuje w kanton Afrin.
Haukur postanowił zostać, aby bronić Rożawy przed “nowym” spodziewanym zagrożeniem. Rozumiał, że rewolucja jest zagrożona. Atak na Afrin był początkiem znacznie większego ataku na pozostałe kantony Rożawy. Dotychczasowe zwycięstwo rewolucji przeraziło państwo tureckie, zmuszając je do natychmiastowego ataku i pokazania prawdziwej twarzy, rozpoczynając wojnę po tym, jak Daesh został osłabiony. Rozpoczynając ten atak, próbuje zabić powstający świat wolności i jednocześnie stać się największą potęgą na Bliskim Wschodzie, tworząc zarazem nacjonalistyczny porządek na tureckiej ziemi. Próbuje zabić rewolucję tutaj, czyniąc wyzwoloną ziemię Rożawy kolonią swoich interesów.
Haukur przeniósł się z innymi międzynarodowymi ochotnikami do kantonu Afrin, aby wesprzeć ruch oporu. Natychmiast udał się na linię frontu, gdzie towarzysze zatrzymali gangi FSA i próbowali zająć pierwsze wioski, które zostały odebrane. Przeniósł się do granic Afrin z Turcją, aby wesprzeć ruch oporu. Stał obok bojowników o wolność YPG / YPJ / QSD. Dalej ćwiczył swoje zdolności przywódcze, których nauczył się w Raqqce. Odegrał kluczową rolę w przetransportowaniu zranionego kompana do szpitala podczas ataku tureckiego i był współprowadzącym ostatnią skuteczną obronę przeciwko licznym gangom. Udowodnił działaniami, że międzynarodowa solidarność nie cofa się w obliczu faszystów i wrogów wolności. Udowodnił, że gdy najemnicy i faszyści stoją przed rewolucjonistami, są słabi i uciekają z bitwy.
Doświadczenie Haukura prowadzi rewolucjonistów i przeraża faszystów. My, jego towarzysze, kontynuujemy marsz jego i naszą ścieżką, drogę do rewolucyjnej internacjonalistycznej solidarności. Bronimy życia, wolności i samej ziemi przed najemnikami, faszystami i uciskiem państwowym. Rewolucyjna postawa Haukura motywuje każdego bojownika o wolność do stawiania oporu i każdego proletariusza na świecie do egzekwowania i obrony tej rewolucji. Dla nas – jego towarzyszy – on wciąż żyje! Żyje w naszym oporze przeciwko faszyzmowi i tyranii, dając nam siłę do kontynuowania walki o wyzwolenie społeczne!
ZWYCIĘSTWO OPORU AFRIN – ZWYCIĘSTWO DLA REWOLUCJI W ROŻAWIE!
CHWAŁA ANARCHIŚCIE SEHID HAUKURUROWI HILMARSSONOWI!
OPÓR JEST ŻYCIEM – MĘCZENNICY SĄ NIEŚMIERTELNI!
19/3/2018
Rewolucyjny Związek na Rzecz Międzynarodowej Solidarności (RUIS)
(źródło Athens Indymedia, tłumaczenie z Insurretion News)
