„Państwo jest przymusową organizacją, wyposażoną w atrybuty władzy zwierzchniej po to, by ochraniać przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi ład, zapewniający zasiedlającej jego terytorium społeczności, składającej się ze współzależnych grup o zróżnicowanych interesach, warunki egzystencji korzystne odpowiednio do siły ich ekonomicznej pozycji i politycznych wpływów”. Taka jest oficjalna definicja państwa na Wikipedii.

„Uznajemy równe prawo dla wszystkich narodów aby organizowały się w niepodległe państwa. Wszyscy ludzie, zdefiniowani przez etniczność, położenie, język i historie mogli przynależeć do organizacji państwowej stworzonej na poszczególnych zasadach prawa i życia publicznego, państwo okazało się najlepszym narzędziem do zapewnienia niezależności jednostkom bez żadnej zewnętrznej interwencji. Ideologia narodowej niepodległości jest potężną zachętą do rozwoju. Pomogła ona przezwyciężyć prowincjonalizm dzięki poczuciu większej solidarności przeciw zewnętrznemu zagrożeniu. Usunęła wiele przeszkód które krępowały swobodne poruszanie się i przepływ ludzi oraz towarów. Pomogła utworzyć na terenach każdego państwa zaawansowane społeczeństwa i instytucje, w porównaniu do ludów które pozostały nierozwinięte”. Tak brzmi fragment Manifestu z Ventotene, autorstwa Altiero Spinelliego. Powstał w czasie drugiej wojny światowej, kiedy państwa autorytarne przeżywały złoty okres i stanowiły największe zagrożenie. Sam Spinelli pisał wtedy w więzieniu. Był komunistą, który sprzeciwiał się polityce Stalina i ustrojom autorytarnym, na rzecz idei federalistycznych.

Continue reading Państwo jako żywe narzędzie →