Nadszedł czas! To jest wezwanie od niektórych z nas, mieszkających w lesie Atlanta; zapraszamy cię do przyłączenia się do nas w jego obronie.
Las, który jest skradzioną ziemią ludu Muscogee, ma stać się atrapą miasta dla celów szkolenia policji. Nie mamy zamiaru na to pozwolić, ani ograniczać naszych wysiłków do zasiadania na drzewach i blokad (były już 3 podpalenia, zniszczone maszyny, wizyty w domach i biurach, barykady, itd.) Im więcej ludzi przebywa w lesie, tym więcej opcji jest dla nas otwartych. Mieszkanie w lesie daje nam możliwość natychmiastowej reakcji na każde zagrożenie, przed jakim staje las. Nie możemy pozwolić im na ani jeden centymetr bez napotkania sprzeciwu. Ani jednego źdźbła trawy. W obecnej sytuacji las czuje się autonomiczny, a policja niechętnie zapuszcza się w jego głąb. Pomóż nam utrzymać ten stan rzeczy. Przyjdź teraz, aby bronić lasu, w walce z policją i cywilizacją, która ich potrzebuje.
Zajrzyj na https://scenes.noblogs.org/ po więcej informacji/poprzednie komunikaty i wyślij maila na atldtf[@]riseup.net, aby się skontaktować, jeśli jesteś zainteresowanx przyjazdem.
Zurych, Szwajcaria. Jesteśmy w Chińskim Roku Bawoła. Bawół symbolizuje opór i nowy początek, 26 marca 2021 roku Witikonerstrasse 400 zostało zeskłotowane.
Jesteśmy grupą ludzi, którzy dążą do wykorzystania pustostanów w celu ich zagospodarowania i rewitalizacji na jak najdłuższy czas. My, osoby skłotujące, chcemy stworzyć miejsce, w którym nie ma presji konsumpcji, a kreatywne pomysły mogą być realizowane autonomicznie.
Niedobór mieszkań w Zurychu i niebotyczne ceny wynajmu sprawiają, że znalezienie niedrogiej przestrzeni życiowej jest praktycznie niemożliwe. Chciały.elibyśmy zobaczyć kolorowe i tętniące życiem miasto, w którym każdy ma swoje miejsce i angażujemy się, aby to osiągnąć.
Po latach nieużytku, dzielnica Witikon znów może cieszyć się żywym miejscem, tuż przy skrzyżowaniu dróg, w dawnej chińskiej restauracji, a raczej jeszcze starszej “Restaurant zur neuen Post”.
Nie wiemy jeszcze, czy serwowane dania będą w stylu domowym czy azjatyckim. Możemy robić jedno i drugie. Tak czy inaczej żądamy ciasteczek z wróżbą dla wszystkich.
29.08.19: Tysiące protestujących wyszło na ulice w Jayapurze, (stolicy prowincji) domagając się zakończenia rasizmu wymierzonego we Zachodnio-Papuańczyków w Indonezji, oraz całkowitej niezależności od Indonezyjskiej okupacji. Siły obrony zaatakowały tłum gazem łzawiącym i gumowymi pociskami. Demonstrujący zemścili się na nich, rzucając kamieniami, podkładali też ogień pod samochody i budynki.
Raporty z Twittera wskazują na to, że kilka rządowych budynków np. biuro akcyzowe i rząd celny, stało się celem ataku. Więzienie Abepura, znane z tego że przetrzymywano w nim Zachodnio-Papuaskich więźniów politycznych, było jednym z podpalonych tego dnia budynków. Wielu więźniom udało się uciec.
Poniższy tekst jest inicjatywą złożenia sprawozdania, a nie wynikiem zbiorowej pracy ze wszystkimi uczestnikami. Niektórzy z nich mogą nawet nie zgodzić się ze stylem i obawami zawartymi w tekście. Jest to jednak próba ujawnienia faktów i uwag, które definiują projekt.
Rankiem 14 listopada towarzysze, osoby prywatne i członkowie kolektywów zajmują centralny budynek Politechniki, aby w czasie trzydniowej rocznicy powstania w 1973 r. uczestniczyć w życiu politycznym i zapewnić politechnikę otwartą do 17 listopada. Te dwa cele są związane z szerszym zamiarem politycznym. Nie zawierać kompromisów z burżuazyjno-demokratycznym państwem – (szczególnie że ostatecznie powstanie się udało) – a tym samym odmówić zaprzestania konfliktu z państwowymi siłami represyjnymi. Dla niektórych z nas ważne było również, aby nie przedstawiać powstania jako wydarzenia z przeszłości, jako dzieła muzealnego. Przeciwnie, aby wyrazić konieczność istnienia tych chwil w dzisiejszych czasach i aby pamięć o nich była honorowana tylko wtedy, gdy staje się działaniem. Przyznajemy, że część osób uczestniczących w buncie Politechniki w 1973 r. walczyła z władzą, czy to dyktatorską, czy demokratyczną. Właśnie dlatego mieliśmy hasło “WŁADZA PRECZ”. Niektórzy świadomie lub nie, kontynuują walkę od tej chwili aż do teraz. Wiele z największych incydentów okresu po dyktaturze miało miejsce na Politechnice i były bezpośrednio połączone z walkami mającymi anarchistyczny wyraz.
Centralna pozycja budynku Averof przyniosła pozytywne rezultaty. Bez konieczności ograniczania naszych pasji, poprzez dialog lub dystrybucję materiału politycznego, komunikowaliśmy się z ogromną częścią ludzi, którzy odwiedzili te miejsca na Politechnice i weszli, głównie po raz pierwszy w zamkniętym budynku Averof. Rozpowszechniano wiele tekstów, opisujące powody okupacji lub przekazując wezwania do solidarności z innymi inicjatywami anarchistycznymi. Setki broszur były rozprowadzane w różnych językach, zawierających szeroki zakres myśli i działań ze sceny anarchistycznej i antyautorytarnej. Szczególną radością była obecność i możliwość dyskusji z uczniami szkół przyjeżdżającymi na wizytę, a także z dziećmi korzystającymi z luksusowej przestrzeni Averof do gry w piłkę nożną. Bez żadnego wyrafinowania, dominująca opowieść opisująca zamaskowanych powstańców jako nieświadomych, brutalnych i niedostępnych osób, uległa zepsuciu.
Innym środkiem komunikacji i anty-propagandy był nieustannie grający głośnik w odpowiedzi na ogłoszenia i muzykę KKE (partia komunistyczna), PAME (komunistyczny związek robotniczy) i KNE (komunistyczna młodzież). Przez mikrofon rozprowadzamy nasze teksty i słowa:
“Nie zapominamy, że KKE sprzeciwiała się okupacji politechniki i buntowi, nazywając je aktami prowokatorów”. “Praktyki wygnania, tortur i prześladowań politycznych, które KKE potępia dziś jako praktyki junty, były tymi samymi praktykami stosowanymi przeciwko anarchistom i inni bojownikom w Związku Radzieckim. Makronisos był dla Junty tym, czym Syberia dla Związku Radzieckiego, “Lenin był manipulatorem ludu, mówiąc o wolności i zniesieniu państwa, aby później przynieść najostrzejszą dyktaturę państwową”. Nie zapominamy o Kronsztadzie i machnowskiej armii oraz o represjach od czeronoarmistów” “Suwerenność bolszewików utorowała drogę do faszystowskiego kierownictwa Putina w Rosji z powodu narzuconej wiary i poddania się Narodzie, państwu i Ojcu-Przywódcy”, “Nie zapominamy o współrządzeniu KKE -PASOK-ND w 1989 r.”, “Obecność KKE w parlamencie jest ostatnim bastionem dla zniszczenia demokracji burżuazyjnej, co zostało udowodnione, gdy Grecka Partia Komunistyczna uchroniła Parlament w 2011 roku”.
Poza korzyściami wynikającymi z położenia i znaczenia politycznego, wybór na budynek Averof padł z innego powodu. Początkowym celem było zajęcie na Politechnice budynku Gini. Na kilka dni przed rozpoczęciem okupacji jedna z ekip odpowiedzialnych za przerwanie okupacji Politechniki w 2017 r. ogłasza wydarzenie, które odbędzie się w budynku Gini podczas trzydniowej rocznicy. Dlatego postanowiono zrezygnować z projektu, aby zająć tę konkretną przestrzeń, ponieważ wywoła ona konfrontację z tym zespołem. Konfrontacja, która nie oferowałaby niczego na obecnym etapie, ale raczej służyła planom państwa i zamykała projekt okupacyjny w konflikcie pomiędzy sobą. Wysiłek tej grupy i innych “towarzyszy”, aby ustanowić grunt, który “wygrał” z zeszłoroczną represyjną akcją, był po prostu zawyżony. Zajęcie Averof rozpowszechnia słowo i akty anarchii i powstania z pełną widocznością. Grupy te muszą przestać narzucać inne rozwiązania, ich lewicowy charakter, ich taktykę i wybór, aby współpracować z lewicowymi partiami i organizacjami. Zwróćmy uwagę, że w dniu, w którym rozpoczęła się okupacja Averof, przedstawiciele lewicowych grup zagrozili, że będą kontynuować “ewakuację jak w zeszłym roku”, jednocześnie zamykając wejście do ulicy Tositsa na Politechnice. Taktyka, która zapewni, że zamieszki nie będą miały miejsca, psując obchody. Jednak odzyskali je bez angażowania się w fizyczną konfrontację z okupującymi Averof.
Poza tym w projekcie wyczuwalne było koleżeństwo, wielonarodowa masa z dobrą komunikacją, infrastrukturą żywnościową, zdolna do zorganizowania dwóch wydarzeń. W pierwszej części odbyły się pokazy i dyskusje o konfliktach Politechniki w 1995 r., wspomagane komunikacją z uwięzionymi towarzyszami. W drugim punkcie programu ukazał się film dokumentalny o historii anarchizmu. Zgodnie z decyzją kolektywną opuściliśmy budynek Averof bez żadnych szkód, aby nie poddawać się represjom. Musi być jednak jasne, że Averof jest nadal luksusową konstrukcją, która promuje chwałę tych, którzy kontrolują wiedzę, ukrywa się za swoimi świecącymi kulami wojny i przemocą produkowaną przez uniwersyteckie stosunki z korporacjami, wojskiem, policją, gminą i innymi istotnymi instytucjami. Wandalizm i grabieże w nim nie były kwestią moralną i polityczną dla inicjatywy, która ją zajęła. Ale nasze cele można było znaleźć gdzie indziej.
Ostatniego dnia 17 listopada politechnika pozostała otwarty, a konflikty toczyły się przeciwko jednostkom represji. Niemniej jeden z celów nie został zmaterializowany. Plan miał na celu demonstrację tego dnia, aby móc dotrzeć do uniwersytetu i przyłączyć się do konfliktów na ulicach. Z powodu braku komunikacji z ludźmi wracającymi z demonstracji, a może z powodu naszego opóźnienia w działaniu, policjanci opanowali już cały teren wokół Exarheii. Obecność dwóch samochodów-działek spowodowała, że ekspansja konfliktów była bardzo trudna, to a także stały wysiłek gliniarzy w celu zniszczenia barykad. Pewne obrażenia wśród nas, wywołane gazami łzawiącymi i kamieniami zastrzelonymi przez policję, nie mogły jednak powstrzymać nikogo obecnego w konflikcie na Politechnice. Opuściliśmy politechnikę w nieładzie, ponieważ lewicowe grupy już to zrobiły. Papiery, stół, krzesła i kosze na śmieci. Niektóre zostały oddane płomieniom, aby przełamać chmury gazu łzawiącego, podczas gdy inne stały się barykadami, dając im użytek w całkowitej adekwatności do znaczenia dni.
Ostatnim istotnym punktem jest podzielenie się obawami niektórych towarzyszy, którzy uczestniczyli w okupacji. Troska o zrozumienie, czy nasze ruchy na rzecz koegzystencji, nawet w naszych własnych kategoriach, z mechanizmami partyjnymi zmierzają do absorpcji naszych działań w demokratycznym spektaklu i zakłócają naszą walkę.
W Averof decyzją pierwszego zgromadzenia sformułowano następujące hasło na baner: “GWAŁTOWNA INSUREKCYJNA PRZEMOC PRZECIWKO FASZYZMOWI, PAŃSTWU I REPRESJI”, inicjatywa uczyniła jeden “HONOR DLA WSZYSTKICH, KTÓRZY ODDALI SWE ŻYCIA PRZECIWKO DOMINACJI. HONOR DO 17-LETNIEGO ANARCHISTY MIKHAILA ZHLOBITSKIEGO”, “MIHALIS KALTEZAS JEST OBECNY”. 15 listopada, w dniu jego urodzin, podniesiono baner dla anarchisty Dimitrisa Armakolasa, po tym, jak dowiedzieliśmy się, że jego mózg został uznany za klinicznie martwy po wypadku, który miał miejsce kilka dni wcześniej, podczas akcji politycznej, którą zainicjował. Baner brzmiał: “DIMITRIS ARMAKOLAS JEST OBECNY W NASZYCH NAJBARDZIEJ EKSTREMALNYCH DECYZJACH”.
Obrońcy Pokoju okupują obecnie budynek stojący na przedmieściach Melbourne, który w przyszłości służyć ma jako laboratorium badań nad bronią dla koncernu Lockheed Martin.
Aktualnie niezamieszkany budynek stoi niedaleko Uniwerystetu w Melbourne. Wcześnił pełnił rolę szpitala dla kobiet. Już wkrótce będzie największym ośrodkiem badań nad bronią Lockheed Martin poza USA.
Owe centrum będzie znane jako STELaR LAB (Space, Technology, Engineering and Research) i jest wspólnym projektem Królewskiego Uniwersytetu Technologicznego w Melbourne, Departamentu Obrony oraz australijskiej filii koncernu Lockheed Martin.
Wiecie jak te okupacje często przebiegają: źli ludzie zaczynają niszczyć środowisko, dobrzy ludzie interweniują, a na koniec źli ludzie otrzymują decyzje i dokumenty na swoją korzyść i po raz kolejny uruchamiają buldożery. Dokładnie to dzieje się w lesie Lejuc, niedaleko wsi Bure we Francji. I dlatego potrzebujemy Ciebie, żebyś przyjechał tutaj i stawił opór, to wielki czas!
„Niektórzy ludzie ponownie zaczęli okupować ten las 2 miesiące temu, żeby ich wesprzeć, zdecydowałem postawiłem zaryzykować i oficjalnie zeskłotowałem to miejsce. Zmieniłem mój domowy adres na to miejsce. Jest tu teraz skrzynka pocztowa i wszystko, tak zostałem oficjalnym rezydentem. Mam nadzieję, że uczynię nieco trudniejszym zniszczenie tego lasu dla tych drani z Andry!” – mówi Sven Lindstrom, pierwszy oficjalny skłoters lasu Lejuc. Z oczywistych powodów ma prawo głosu w tym wołaniu o pomoc.
Niemieckie władze wzięły się za ewikcję skłotu w lesie Hamabch. Od lat żyje tam wielu anarchistów i zdołali zbudować silną komunę i środowisko. Obecne wydarzenia są kontynuacją planu pozbycia się anarchistów z tego miejsca przez niemieckie władze, ostatnie próby były podejmowane w marcu. Nieopodal lasy znajduję się kopalnia i to właśnie interesowi ich właścicieli anarchiści zagrażają. W ostatnich dniach doszło do eskalacji konfliktu, wielu anarchistów z różnych krajów przybyło by pomóc obronić się skłotersom przed agresją władzy oraz doszło do kilku akcji bezpośrednich wymierzonych w policję i aresztowań.
Wiecie jak te okupacje często przebiegają: źli ludzie zaczynają niszczyć środowisko, dobrzy ludzie interweniują, a na koniec źli ludzie otrzymują decyzje i dokumenty na swoją korzyść i po raz kolejny uruchamiają buldożery. Dokładnie to dzieje się w lesie Lejuc, niedaleko wsi Bure we Francji. I dlatego potrzebujemy Ciebie, żebyś przyjechał tutaj i stawił opór, to wielki czas!