Tag Archives: walka więzienna

///, Świat

Cochabamba, Boliwia: Podpalenie policyjnej półciężarówki specjalnej jednostki do zwalczania przemocy

Wczesnym rankiem 12 września, o godzinie 2:40, umieściłyśmy urządzenie zapalające złożone z czterech półlitrowych plastikowych butelek z benzyną, związanych taśmą klejącą, które podpaliłyśmy za pomocą knota, który zmontowałyśmy z 5 zapałek i 3 kadzideł związanych gumkami.

Umieściłyśmy to proste urządzenie za jednym z przednich kół, aby upewnić się, że główne uszkodzenie znajdzie się w obszarze silnika.

Chociaż wszystkie ich samochody są łatwopalne, wybór furgonetki jednostki do zwalczania przemocy nie jest przypadkowy. Nie ma wyjątku, każdy oddział policji jest wrogiem i nie kupujemy ich pieśni i tańca o walce z przemocą ze względu na płeć. Patriarchat upadnie, gdy upadnie ostatni kamień tego więziennego społeczeństwa. Brzydzimy się ich genderowym kapitalizmem. Brzydzimy się jego państwowym pomiotem zmuszanym do niezgłębionych różnic, by zaspokoić potrzeby postkolonialnych oligarchii. Nie żądamy niczego od tych instytucji, nie chcemy żadnej policji w naszych dzielnicach i społecznościach z opowieścią o bezpieczeństwie kobiet. Wy, mordercze policjantki, jesteście fallusem (teraz wypalonym) patriarchatu!

Miałyśmy dużo zabawy, wyobrażając sobie, jak próbowaliście gasić pożar swoimi małymi wiaderkami, wy butolizy!

Continue reading Cochabamba, Boliwia: Podpalenie policyjnej półciężarówki specjalnej jednostki do zwalczania przemocy →

///, Świat

Mexico City, Meksyk: Podpalenie komisariatu nazwanego imieniem meksykańskiego anarchisty

Po północy…

3 września 2022 roku zdetonowaliśmy ładunek wybuchowy wykonany z dynamitu, prochu, siarczanu amonu, azotanów, fosforanów i gazu butanowego. Stało się to około pierwszej w nocy na posterunku policji Ricardo Flores Magón zlokalizowanym przy ulicach Jaime Torres Bodet i Ciprés w dzielnicy Santa María la Ribera na terytorium zajmowanym przez Mexico City.

I

Jesteśmy anarchistkami. Odrzucamy fakt, że meksykańska policja ośmiela się używać nazwiska Ricardo Floresa Magóna, którego uważamy za ważny punkt odniesienia dla międzynarodowej walki anarchistycznej i który za życia nienawidził wszystkich rodzajów rządów, do nazwania komisariatu opresorów z  meksykańskiej policji w Mexico City. Ostrzegamy, że będziemy podpalać ten komisariat ponownie i ponownie, dopóki nie przestaną plamić jego imienia w tak obrzydliwy sposób.

Odrzucamy również fakt, że rząd Meksyku wykorzystuje naszego towarzysza Magóna, próbując uczynić legalnym narzucenie swojego zmilitaryzowanego rządu.

Nie boimy się ich! Nie pozwolimy na przeinaczanie historii anarchizmu, aby legitymizować jakikolwiek rząd!

II

Jesteśmy kobietami. Rząd Meksyku represjonuje, więzi i rozczłonkowuje nasze ciała, narzucając coraz bardziej pionowe życie, zgodnie z reprodukcją triady trójgłowego potwora kapitału, patriarchatu i kolonializmu. Państwo chce zawłaszczyć nasze umysły, emocje i ciała do zagłady, w której narzuca się kolonizację wartości. Chce, abyśmy zaakceptowały bycie potulnym towarem do jego dyspozycji, dając nam w zamian jedynie fantazje ubrane w prawne fetyszyzmy.

Continue reading Mexico City, Meksyk: Podpalenie komisariatu nazwanego imieniem meksykańskiego anarchisty →

///, Świat

Francja: “Wiem, że tam, gdzieś, innx towarzyszx kontynuują walkę”. List od Iwana, aresztowanego w Paryżu

List Iwana, towarzysza anarchisty aresztowanego 11 czerwca na obrzeżach Paryża

15 VI 22

Mam na imię Iwan, jestem anarchistą.

Zostałem aresztowany przez Sous-diréction anti-térrorisme [SDAT] francuskiej policji w sobotę, 11 czerwca, około 3:30, w pobliżu mojego miejsca zamieszkania (przedmieścia Paryża), w drodze do domu.

Jestem oskarżony o sześć podpaleń pojazdów, w Paryżu i Montreuil, między styczniem a czerwcem, często w ramach solidarności z więźniami anarchistycznymi (ostatni, samochód korpusu dyplomatycznego, został podpalony w 17 dzielnicy Paryża w nocy mojego aresztowania).

Policjanci śledzili mnie przez miesiące, podsłuchiwali moje rozmowy telefoniczne, zainstalowali kamerę w wejściu do budynku, w którym mieszkam, przechwytywali moją pocztę (zwłaszcza listy od uwięzionych anarchistów) i zaglądali na moje konto bankowe.

Inna osoba (znamy się tylko z widzenia, ale mam do niego ogromny szacunek) została również śledzona, podsłuchiwana itd. Odwagi przyjacielu!

Śledztwo SDAT rozpoczęło się pod koniec lutego 2022 roku na polecenie prokurator Louise-Anne Belanger z prokuratury w Bobigny. Wyciągnęli oni ze swoich szuflad także inne zarchiwizowane śledztwo, prowadzone przez innych policjantów, dotyczące około 50 podpaleń pojazdów, wszystkich w Paryżu i okolicach, w latach 2017-2021. SDAT “połączył” oba dochodzenia, ale sędzina (Stéphanie Labarge, z sądu w Bobigny) zachowała tylko sześć ostatnich ataków. W przypadku pozostałych jestem “świadkiem wspomaganym” [odpowiednik “osoby poinformowanej o faktach”].

Continue reading Francja: “Wiem, że tam, gdzieś, innx towarzyszx kontynuują walkę”. List od Iwana, aresztowanego w Paryżu →

///, Świat

Chile: Dwa lata po naszym uwięzieniu. Kilka słów od Moniki i Francisco z więzienia

Zawsze priorytetem było dla nas to, że nie mamy pośredników, jeśli chodzi o komunikację, że nikt nie mówi za nas i w tych dniach, kiedy mijają dwa lata od czasu, kiedy ci, którzy popierają hegemonię władzy i siły zamknęli nas w tych betonowych dołach zwanych więzieniami, nie będzie wyjątku od tej zasady.

Ten drugi rok pozbawienia wolności przyniesie ze sobą koniec okresu śledczego naszego procesu prawnego, to znaczy, że skończy się okres, w którym prokuratura i dziesięciu prokuratorów mogło zbierać informacje przeciwko nam. Zamknięcie śledztwa otwiera proces pośredni przed procesem.

Prowadzone przeciwko nam dochodzenie sądowe nie szczędziło środków; policja dołożyła wszelkich starań, aby nie pozostawić żadnej luki. Ich celem jest wydanie przykładnego wyroku, który przestraszy każdego, kto będzie stosował przemoc polityczną, zwłaszcza w odniesieniu do podkładania i wysyłania ładunków wybuchowych. Co więcej, nie jesteśmy nieznani możnym; niejednokrotnie zasiadaliśmy w ławach oskarżonych i we wszystkich jasno przedstawialiśmy nasze anarchistyczne stanowisko. Nasza obecna sytuacja prawna jest ściśle związana z naszymi poprzednimi procesami sądowymi.

Jesteśmy samokrytyczni wobec naszych błędów w czasie działań, każdy z nich jest częścią naszego doświadczenia i nauki, która, mamy nadzieję, posłuży również innym. Czujemy się częścią długiej drogi walki z dominacją, drogi historycznej, która zmienia się w zależności od różnych scenariuszy konfliktu.

Wiele lat temu zdecydowaliśmy się podążać negującymi ścieżkami anarchii, rozumiejąc je jako ciągłe napięcie, które w swojej konstruktywnej/destruktywnej dialektyce nie stawia się jako absolutna prawda ani jako miejsce do którego należy dotrzeć.

Continue reading Chile: Dwa lata po naszym uwięzieniu. Kilka słów od Moniki i Francisco z więzienia →

///, Świat

Wezwanie do akcji solidarnościowych z uwięzionymi Anarchistx

Fakt, że kapitalizm nie skupia się na naszych potrzebach, ale na zysku, jest pokazany z całą swoją brutalnością w czasach kryzysu klimatycznego, pandemii Covid-19 i upadku systemów społeczno-ekonomicznych na całym świecie. Ci, którzy czerpią zyski z kapitalizmu, wzbogacają się w czasach katastrofy. Ale wraz z trwającymi kryzysami przeżywamy również nową erę powstań oddolnych.

Opór wobec wojny na Ukrainie, sudańskie protesty przeciwko rządom wojskowym czy rewolta społeczna w Chile to tylko przykłady, które nie tylko pokazują nam możliwości organizowania się i walki zbiorowej. Podkreślają również, jak ważne jest, aby ruchy społeczne uczyły się od siebie nawzajem i wspierały się nawzajem w tych czasach. Nie tylko poza murami, ale także za nimi.

Wraz z wybuchem pandemii Covid-19 widzieliśmy zacięte walki z więzieniem, przypominając nam, że uwięzieni ludzie są najbardziej dotknięci, gdy wszystko to się dzieje. Ucieczki z brazylijskich i włoskich więzień, podpalenia więzienie w Tajlandii i trwające strajki głodowe, takie jak te, które widzimy w Grecji lub w polskich obozach dla uchodźców, są przykładami odwagi, jaką ludzie w więzieniach okazują, aby rozbić mury.

We wszystkich tych walkach anarchistyczne idee i wartości są paliwem zbiorowego oporu. Nic dziwnego, że represje wobec anarchistów nasilają się, a solidarność jest potrzebna bardziej niż kiedykolwiek. Kapitalistyczny system dominacji może funkcjonować z powodu ciągłej izolacji między ludźmi, niekończącej się konkurencji i pomijania naszych rzeczywistych potrzeb i pragnień. Potrzebujemy solidarności w naszych przyjaźniach, w pracy, w sąsiedztwie, w naszych społecznościach. Ci na zewnątrz i ci wewnątrz ich murów.

Continue reading Wezwanie do akcji solidarnościowych z uwięzionymi Anarchistx →

///, Świat

Ateny, Grecja: Urządzenie zapalające w domu wiceprezesa Sądu Najwyższego

“Gliny – sędziowie – politycy nie mają powodów, by spać spokojnie”.

Od około dwóch miesięcy towarzysz Giannis Michailidis toczy walkę z lochów demokracji, której celem jest uwolnienie dzięki ostatniej desce ratunku, jaką jest strajk głodowy. Wartości buntowniczego życia są skondensowane w twarzy towarzysza, a jego wybory w kontekście walki z tyranią władzy podkreślają konsekwencję i odmowę poddania się dyktatowi państwa. Od walk na barykadach z siłami represji, po wywłaszczenie banku, towarzysz pozostaje wierny tradycji anarchistów, którzy przez dwa wieki używali wszelkich dostępnych środków w walce o wolność.

To właśnie ta nieprzejednana postawa stawia go na celowniku kompleksu państwowo-sądowego, który decyduje o jego torturach i powolnej śmierci, ujawniając prawdziwą rolę burżuazyjnej sprawiedliwości. Jest to w rzeczywistości mechanizm materialnej i moralnej eksterminacji tych, którzy sprzeciwiają się systemowi kapitalistycznemu i reprezentowanej przez niego kulturze. Ale towarzysz nie jest sam w tej walce, ma u swego boku wszystkich tych, którzy aktywnie rzucają wyzwanie zgniłemu establishmentowi.

Tak więc, w odpowiedzi na wezwanie rewolucyjnej solidarności i w kontekście koordynacji bojowych działań, bierzemy odpowiedzialność za umieszczenie urządzenia zapalającego w domu wiceprezesa Sądu Najwyższego Dimitrisa Krani w rejonie Papagos, w dniu 9 lipca. Wybraliśmy wysoko postawionego człowieka z bogatą karierą w sądownictwie, który przeszedł na stanowisko wiceministra sprawiedliwości w 2019 roku, i postanowiliśmy aby strach był również jego doświadczeniem, przenosząc działania bojowe do jego spokojnej okolicy. Byliśmy ostrożni, aby ograniczyć siłę uderzenia do tego stopnia, aby nie zagrozić dwóm psom biegającym swobodnie na jego podwórku, ponieważ nie podpisujemy się pod logiką szkód ubocznych. Poświęciliśmy zatem część zasięgu, jaki miałaby większa eksplozja w przestrzeni publicznej, wysyłając jednocześnie jasny komunikat do niego i jego kolegów. Dla nich również nadejdzie moment kryzysu.

Continue reading Ateny, Grecja: Urządzenie zapalające w domu wiceprezesa Sądu Najwyższego →

///, Świat

Las Condes, Chile: Atak przy użyciu materiałów wybuchowych na firmę budowlaną Belasco

“W nocy z wtorku na środę 5 lipca, około godziny 23.00 anonimowy rowerzysta jechał ulicami zamożnej dzielnicy Las Condes i zatrzymał się na skrzyżowaniu ulic Ebro i Encomenderos.

W tym miejscu znajduje się budynek korporacyjny firmy budowlanej Belasco, anonimowej osobie udaje się przepuścić niewielki pakunek przez ogrodzenie w kierunku wnętrza budynku. Po kilku minutach urządzenie wybucha, uszkadzając fasadę, głównie filar, bramę wejściową i okna budynku.”

– urywek artykułu z korporacyjnej gazety

*

“Musimy zmienić ten spokojny, cichy, prosty sposób życia, w którym nic się nie dzieje, który jest rutyną każdego dnia. Żeby to było życie, musi być zaskakujące, nieustannie zaskakujące. Musi być radość i ból, musi być wściekłość i nienawiść”. – Luisa Toledo

“Gdy wielu jest bez honoru, zawsze znajdą się inni, którzy niosą ze sobą honor wielu”.

We wtorkową noc, 5 lipca, po godzinie 23.00 zaatakowałyśmy firmę Besalco S.A. na rogu ulic Ebro i Encomenderos, w zamożnej dzielnicy Las Condes.

Począwszy od 2002 roku, kiedy to rozpoczęły się pierwsze przetargi na wdrożenie systemu kontraktowego w więzieniach w Chile, łącznie 8 zakładów karnych miało zostać rozdzielonych pomiędzy firmy ubiegające się o ich budowę i administrację. Besalco, wraz z Sociedad de Concesiones de Chile i Sodexo Chile, tworzyły Grupę 1 i były odpowiedzialne za więzienia Alto Hospicio, La Serena i Rancagua. Grupa 2 (Sodexo Chile) otrzymała kontrakt na więzienia w Concepción i Antofagasta. Wreszcie Grupa 3 (Vinci Construction) zarządza więzieniami Santiago 1, Valdivia i Puerto Montt.

System kontraktowy działa w oparciu o firmy świadczące usługi w zakresie sprzątania, wyżywienia i infrastruktury w więzieniach, podczas gdy państwo, za pośrednictwem żandarmerii, zarządza aresztem dla więźniów. Przeludnienie nie jest problemem dla tych nieszczęśników, ponieważ państwo musi im zrekompensować każdego dodatkowego więźnia, do maksymalnej pojemności, którą ustalają te same firmy. Wydatki są ograniczane do minimum, aby zyski były większe, dlatego warunki w więzieniach są fatalne.

Te grupy biznesowe nie tylko uczestniczą w przemyśle więziennym w Chile, ale przez lata utkały monopol, który rozszerza się na cały świat, zarządzając więzieniami w różnych krajach. Akcja insurekcyjna odnajduje je i udaje się je zaatakować, bo jeśli gardzimy służalczymi kustoszami z żandarmerii, to gardzimy również tymi, którzy prowadzą swoje interesy z przeludnieniem, torturami i upokorzeniem.

W więzieniu w Rancagua, zarządzanym przez nikczemną firmę, którą zaatakowałyśmy, przebywają więźniowie Juan Aliste Vega, Marcelo Villarroel, Joaquín García i Francisco Solar, którym przesyłamy nasze anarchistyczne pozdrowienia. Pozdrawiamy również towarzyszkę Mónicę Caballero, przetrzymywaną jako zakładniczka w więzieniu San Miguel.

Rok temu towarzyszka Luisa Toledo spotkała się ze śmiercią po długim życiu pełnym walki, oporu i godności, pozostawiając w swojej historii tysiące lekcji, nauk i wyjaśnień dotyczących konfrontacji z władzą i kapitałem. Luisa nie znosiła obojętnych i szarych stanowisk, była obrończynią akcji ulicznych, masek i płonącej ulicy, dlatego w tę zimną noc wspominamy towarzyszkę z hukiem. Nosimy akcję w naszej krwi, która wrze wspominając naszych zmarłych.

Pozdrawiamy towarzyszy Giannisa Michailidisa, Giorgię Voulgari i Thanosa Xatziagkelou, prowadzących strajk głodowy w więzieniu w Korydallos w Grecji.

Do osób towarzyszących we Włoszech, Białorusi, Indonezji, Meksyku, Niemczech, Belgii… niech autonomiczny atak rozszerzy się bezlitośnie przeciwko władzy, we wszystkich kierunkach.

Pamiętajmy o Pablo Marchancie zamordowanym rok temu z rąk policji. Naszym osobom towarzyszącym poległych w akcji, Mauricio Moralesowi, Sebastiánowi Oversluijowi, Claudii López, Jony Cariqueo, niech żyje ich pamięć.

Wszystkim funkcjonującym komórkom, które zaatakowały w ostatnich czasach, wyrażamy całą naszą siłę i współudział. Niech atak nie słabnie, niech się wzmacnia i znajduje swoje pełne wyrazy zniszczenia.

Solidaryzujemy się z towarzyszem Marcelo Villarroel, który stawia opór w więzieniach demokracji! W obliczu odmowy jego wolności, musimy być na ulicach agitując za jego szybkim uwolnieniem.

Pomnożyć akcje autonomiczne!!!!

Dynamity bogatym i potężnym dzielnicom!!!!

Nic się nie skończyło, wojna z władzą trwa!!!!

Grupa akcji 6. lipca
Nowa subwersja

Źródło: Act For Freedom Now!

///, Świat

Ateny, Grecja: Osoby anarchistyczne biorą odpowiedzialność za atak koktajlami mołotowa w policję. Dla Giannisa Michalidisa.

Wieczorem 02/07 grupa osób ruszyła w kierunku budynku YMET z zamiarem zaatakowania kamieniami i koktajlami mołotowa. W tym samym czasie inne osoby ustawiały barykady przed bramą kampusu. Po ataku i starciach z policjantami pilnującymi budynku, w sumie ponad sto osób ustawiło się na barykadach.

Pomimo szeroko zakrojonego i morderczego ostrzału chemicznego, osoby stały na swoim miejscu i formacje trwały utrzymywały się około godzinę, co skutkowało obrażeniami u policjantów biorących udział w zamieszkach.

Atak został przeprowadzony w solidarności z prowadzącym strajk głodowy anarchistą G. Michailidisem, który domaga się wolności, której państwo i sędziowie mściwie go pozbawiają, mimo że zgodnie z ich prawem spełnił warunki do warunkowego zwolnienia. Akcja ta jest również przypomnieniem, że policja uniwersytecka nie jest mile widziana na żadnym uniwersytecie. Te przestrzenie pozostaną przestrzeniami buntu i walki.

NATYCHMIASTOWE UWOLNIENIE STRAJKUJĄCEGO ANARCHISTY G. MICHAILIDISA

WOJNA PRZECIWKO PAŃSTWU, KAPITAŁOWI, PATRIARCHATOWI I WSZELKIEJ WŁADZY

AŻ DO ZNISZCZENIA OSTATNIEGO WIĘZIENIA

Osoby anarcholskie

(tłumaczenie z Act For Freedom Now!)

 

///, Świat

Grecja: Anarchista Giannis Michailidis prowadzi strajk głodowy od 23 maja 2022 r.

Giannis należy do tzw. “Piątki z Kozani” (do której należy także Nikos Romanos) czyli grupy młodych anarchistów, którzy w lutym 2013 r. obrabowali bank i Pocztę Grecką w Velvento,Kozani. Byli oni także niesłusznie oskarżeni o udział w Konspiracyjnych Komórkach Ognia, jednak zarzut ten oddalono.
W grudniu 2021 przed Michailidisem pojawiła się możliwość ubiegania o zwolnienie warunkowe, po odsiedzeniu 8,3 roku z jego 20-letniego wyroku, jednak obecnie władze zaczęły fabrykować nowe, naciągane zarzuty, by przedłużyć jego pobyt za kratami. Na przykład stosują zasadę odpowiedzialności zbiorowej i usiłują skazać go za kolektywne posiadanie nielegalnej broni, którą znaleziono u Nikosa Romanosa.
Wobec tego Michailidis postanowił o rozpoczęciu strajku głodowego domagając się wypuszczenia go z więzienia. W różnych częściach grecji odbywają się akcje solidarnościowe popierające to żądanie. 25 maja w Berlinie północnym dla Michailidisa podpalono ciężarówki firmy Hertz. Stan anarchisty coraz bardziej się pogarsza jednak jak na razie nie wiadomo czy władze dopuszczają możliwość uwolnienia go.
(źródło: Grecja w Ogniu (fb!)
Więcej, aktualizacji i informacji o sprawie Giannisa znajdziecie tu.
///, Świat

Ateny, Grecja: Proletariacka Komórka im. Dimitrisa Christoulasa odpowiedzialna za podpalenie biura ministra rozwoju Adonisa Georgiadesa.

“Okupacyjny rząd Tsolakoglu dosłownie unicestwił moją możliwość przeżycia, która opierała się na godziwej emeryturze, którą przez 35 lat sam (bez pomocy państwa) opłacałem. Ponieważ jestem w wieku, który nie daje mi indywidualnej możliwości reagowania (nie wykluczając oczywiście sytuacji, w której pierwszy Grek chwyciłby kałasznikowa, to drugim zaraz po nim, byłbym ja), nie znajduję innego rozwiązania na porządny koniec, zanim zacznę szukać w śmietniku swoich alimentów. Wierzę, że młodzi ludzie bez przyszłości pewnego dnia chwycą za broń i powieszą zdrajców ludowych do góry nogami na placu Syntagma, tak jak Włosi zrobili to z Mussolinim w 1945 roku (plac Loreto w Mediolanie)”. Dimitris Christoulas*

Bierzemy odpowiedzialność za podpalenie biura politycznego Adonisa Georgiadesa, przedstawiciela kapitału, polityka odpowiedzialnego za biedę i nieszczęścia, których doświadczają ludzie z powodu ubóstwa.

Począwszy od kryzysu gospodarczego z 2009 roku, z którego kraj nigdy nie wyszedł, po uspołecznienie strat kapitału spowodowanych pandemią wirusa Covid 19, ostatnie podwyżki cen energii elektrycznej, paliwa i prawie wszystkich artykułów pierwszej potrzeby dodawane są do i tak już nieznośnych kosztów przeżycia klasy robotniczej i ludu, do istniejących wcześniej kolejek do ΟΑΕΔ (Ubezpieczenia od Zatrudnienia), do cięć emerytur, do okruchów płacy podstawowej. “Rozwój”, na który powołuje się i który ewangelizuje rodzima burżuazja, znajduje swoje fizyczne i materialne odzwierciedlenie w ludziach, którzy umierają, próbując utrzymać ciepło, którzy szukają jedzenia w śmieciach, którzy popełniają samobójstwa z powodów ekonomicznych. Znajduje to także odzwierciedlenie w miejscach pracy, które są cmentarzami dla ludzi z naszej klasy, gdzie dziesiątki pracowników nie wracają do domów, ponieważ nie “zmarnowano” kilku dodatkowych euro dla bezpieczeństwa pracowników. Ich wzrost gospodarczy przekłada się na powolną śmierć na korytarzach szpitali. Do prawie 27 000 zgonów z powodu Covid 19, do blokady opieki w szpitalach publicznych w obliczu postępującej prywatyzacji ΕΣΥ (Narodowej Służby Zdrowia). Ich rozmieszczenie sprowadza się do codziennej walki o przetrwanie kolejnego dnia dla większości społeczeństwa, podczas gdy garstka przemysłowców, armatorów i fabrykantów nieustannie spekuluje na naszych plecach, czerpie zyski z trudu i niewolnictwa, które wytwarzamy, wydobywa wartość nadwyżkową z naszych głodowych pensji, nieustannie dewaluując wartość naszej siły roboczej.

Ten łajdak jest jednym z głównych zwolenników i rzeczników tej polityki, wykorzystującym swoją pozycję instytucjonalną i polityczną do jej realizacji. Jego historia jest znana w całym społeczeństwie. Od partii faszystowskiej LAOS Karatzaferisa do rządu Papademosa jako wiceminister rozwoju, wykonujący co do joty postanowienia wszystkich memorandum i politykę rządu. Następnie do Ministerstwa Zdrowia, gdzie doszło do niegospodarności budżetowej w zakresie wydatków na zdrowie publiczne, skandalu z firmą Novartis i systematycznej próby likwidacji ΣΥ (publiczna służba zdrowia), aż do dzisiejszego stanowiska ministra rozwoju. Społeczeństwo odczuło skutki jego polityki na własnej skórze. Ironia i kpina z ludu. “Przynajmniej ludzie nie marzną” – mawiał, podczas gdy ludzie płonęli żywcem od mangali (palników na drewno), które rozpalali, aby się ogrzać.

Inflacja rośnie gwałtownie i nie podejmuje się żadnych działań w celu ochrony ubogich, czynsze przestają być osiągalne dla pracującego człowieka, a lokalni i zagraniczni inwestorzy dosłownie zdzierają z ludzi pieniądze poprzez banki i inwestycje turystyczne. Typowym przykładem jest dzielnica Exarcheia, gdzie metodycznie próbuje się przebudować przestrzeń publiczną (np. prywatyzacja Wzgórza Strefis, metro na placu w dzielnicy) oraz wyrzucić mieszkańców z ich domów, by stworzyć domy, mieszkania, lokale typu airbnb, hostele i hotele na rzecz kapitału turystycznego, dążąc jednocześnie do wykorzenienia ideologicznego i politycznego charakteru dzielnicy.

Continue reading Ateny, Grecja: Proletariacka Komórka im. Dimitrisa Christoulasa odpowiedzialna za podpalenie biura ministra rozwoju Adonisa Georgiadesa. →