Tag Archives: walka więzienna

Barcelona, Hiszpania: Płonące barykady w solidarności ze strajkującymi osobami w więzieniach

Blokada drogowa przy użyciu opon na Avenue Gran Vía, w solidarności z więźniami przeprowadzającymi rotacyjny strajk głodowy- 12 listopada 2020 r. godzina 7 rano.

W czwartek, 12 listopada, Gran Vía (jedna z największych arterii prowadząca do centrum Barcelony) została odcięta na godzinę, aby raz jeszcze uwidocznić walkę, która toczy się w więzieniach państwa hiszpańskiego od 2017 roku. Osoby strajkujące przeprowadzają rotacyjne strajki głodowe w różnych więzieniach.

Postrzegamy więziennictwo jako najbardziej represyjną strukturę państwa, a solidarność bojową uważamy za jeden z najbardziej widocznych instrumentów wsparcia osób, które pozbawione wolności wciąż walczą o życie.

Ogień więzieniom i społeczeństwu, które ich potrzebuje

Aktywna solidarność z walczącymi więźniami

(tłumaczenie z Act For Freedom Now!)

Santiago, Chile: List od uwięzionej anarchistki Mónici Caballero

Dla tych w opozycji do tego systemu terroru, więzienie pozostaje gorzką tabletką i zawsze boli.

Więzienie i Ja, jesteśmy starymi znajomymi, siedziałam przy tym stole już nie jeden raz, przez lata oboje się pozmienialiśmy i uczyliśmy się od siebie… jednak bez względu na to ile czasu spędzałam w więzieniu, pozostałam sobą. Więzienie jest wciąż tym monstrualnym fagocytem władzy, który rośnie wraz z posłuszeństwem i skruchą, a ja nieulegle podtrzymuje te same buntownicze pragnienia zeszłoroczne.

Możnym się udało zamknąć w klatce me nieruchome ciało, starali się go pilnować przez wiele lat, jednak mimo tego że pozostaje ono uwięzione, moje serce wciąż pozostaje gdzieś daleko poza płotami, wysokimi murami i czujnymi oczami… szarość tego miejsca dotyka mnie tylko i wyłącznie powierzchownie.

Więzienie jest po prostu kolejnym miejscem walki jak i również konfrontacji, antyautorytarna konfrontacja się dla mnie nie skończyła – zmieniła ona tylko kształt.

Słowa drogich Jean Aliste, Joaquín García, Marcelo Villarroel oraz Dinos Giagtzoglou, są w końcu powiewem świeżego powietrza w tej celi.

Pozostaje wciąż wiele do zbudowania i zniszczenia!

Solidarnie z politycznymi więźniami Mapuche którzy rozpoczęli strajk głodowy!

Niech żyje Anarchia!

Mónica Caballero S.
Uwięziona anarchistka.
Santiago, Chile
Wrzesień 2020.

(Tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

Chile: List od anarchistycznego towarzysza Juana Flores Riquelme dotyczący aresztowania Mónici i Franscisco

Wiedzieliśmy, że wybierając ścieżkę walki przeciwko kapitałowi, nasze życia rozwijać się będą pomimo wszelkim przeciwnościom, i nie był nam obcy fakt, że więzienie mogło się okazać zostać naszym miejscem docelowym.

Kwestionowaliśmy uwłaczającą rzeczywistość i jej tak zwany „społeczny pokój”, twardo kwestionowaliśmy wzbogacanie się burżuazji oraz jej władzę. Tak naprawdę jest o wiele za dużo kwestii aby sprzeciwić się panującemu porządkowi. Mnóstwo było zabójstw ze strony represjonujących sił władzy, mnóstwo było rebeliantów którzy oddali swe życie w ramach zaostrzenia konfliktu między sobą a państwem.

Czy elity tego kraju naprawdę uwierzyły w to, że będziemy po prostu bezczynnie stać po latach rozpaczy, alienacji i neoliberalnej eksploatacji?

Dlaczego nie mielibyśmy próbować być przeszkodą na nieprzerywalnej drodze kapitalistycznego i państwowego postępu?

Niekończący się atak przeciwko wrogowi którego uznaliśmy za nasze życia, które przedłużają nieskończoną ilość współdziałań idei żyjącej w wielu sercach, konsekwencja rzeczywistości w której przeciwstawiamy się wrogowi. Tak wyglądają nasze życia, taki jest nasz wybór, pomimo wszelkich przeciwnościom będziemy wciąż kroczyć bez ograniczeń drogą przewrotu, poza ich granicami, poza ich kryminalizacjami i hollywoodzkimi śledztwami, poza ich wyrokami i więzieniami – rzeczywistość oczekuje od nas akcji. Jedyną naszą alternatywą jest podtrzymywanie walki o kompletne wyzwolenie, zmierzając się konsekwencjami które mogą zaistnieć w ciągu naszego życia z godnością.

Te słowa skierowane są do tych śmiałków, którzy bez patrzenia wstecz, bronili anarchicznych i antyautorytarnych idei przy pomocy swoich kłów i szponów. Mónica Caballero oraz Francisco Solar są rodziną mającą dogłębne przekonania i krytyki, będące niemożliwe do złamania dzięki nowemu przypływowi siły w ich życiach.

Towarzyszom z Konspiracyjnych Komórek Ognia i Walki Rewolucyjnej, uwięzionym w greckim więzieniu Korydallos.

Anarchistycznym braciom i siostrom uwięzionym we włoskim więzieniu Ferrada.

Wszystkim więźniom będącym pełnym gniewu, którzy starli się z policją podczas ostatniej rewolty w październiku.

Serdecznie pozdrawiam inicjatywę Międzynarodowego Tygodnia dla Anarchistycznych Więźniów prowadzoną od 25. do 30. sierpnia – a teraz żegnam na pewien czas.

Juan Alexis Flores Riquelme
Więzienie o zaostrzonym rygorze.

(Tłumaczenie z Anarchists Worldwide oraz Contra Info)

Bazylea, Szwajcaria: Systematyczna przemoc wobec uchodźców – wezwanie do działania

Niedawno publicznie stało się wiadome, że w federalnym obozie dla uchodźców w Bazylei (Szwajcaria) systematycznie dochodzi do przemocy. Oczywiście przemoc ta nie jest ani odosobnionym przypadkiem, ani nie ogranicza się do obozów dla uchodźców w Szwajcarii.

Przemoc ta jest systematyczna, a system ma nazwy. Osoby odpowiedzialne są reprezentowane na arenie międzynarodowej i działają w wielu różnych miejscach. Nazwijmy je i pokażmy im, że ich działania niosą za sobą konsekwencje.

Rozprzestrzenianie się koronawirusa uwydatniło przemoc europejskiego reżimu migracyjnego – zarówno na zewnętrznej granicy UE, jak i w lokalnych obozach azylowych i więzieniach.

Wezwanie to ma na celu kontynuację wzmożonej walki z tym zjawiskiem.

Czym są federalne obozy azylowe?

Od wiosny 2019 roku osoby ubiegające się o azyl w Szwajcarii są kierowane do tzw. federalnych ośrodków azylowych. Przyspieszone procedury azylowe związane z budową tych nowych struktur nie skutkują bardziej sprawiedliwymi procedurami dla większości dotkniętych nimi osób, ale szybszą deportacją. Federalne obozy azylowe są często geograficznie odizolowane. Rodzaj zabudowy, lokalizacja, a także narzucone zasady przypominają o więzieniach i innych instytucjach, które pozbawiają ludzi wolności. Przyczyniają się one do rasistowskich konstrukcji państwa narodowego i granic.

Czy to szwajcarskie federalne ośrodki azylowe, niemieckie ośrodki anchor centres (centra zakotwiczenia), CIE (Centro di Identificazione ed Espulsione/ Centro de Internamiento de Extranjeros/Centrum Identyfikacji i Wydalenia) czy francuskie CPA (Centre de Premier Accueil/Centra Pierwszego Przyjęcia): wszystkie one są częścią europejskiego systemu migracyjnego, który kategoryzuje, izoluje i deportuje ludzi przy użyciu siły i przymusu.

W celu funkcjonowania tych obozowych struktur należy utrzymywać różne, niezbędne im, sektory. Obejmują one na przykład budowę, administrację, dostawy żywności, transport, obsługę, nadzór i bezpieczeństwo.

Wszystkie te zadania są powierzane firmom, które czerpią korzyści finansowe z niepewnej sytuacji osób poszukujących azylu.

Co się dzieje w Bazylei?

Z relacji świadków wynika, że w federalnym obozie dla uchodźców w Bazylei ludzie z Maghrebu są celowo nękani, maltretowani, bici, a w niektórych przypadkach poważnie ranieni przez pracowników Security AG. Środki dyscyplinarne, określane przez strażników jako “samoobrona”, często kończą się dla tych osób w szpitalu.

Securitas jest upoważniony do stosowania przemocy i objęty ochroną przez operatora obozu ORS i SEM (Sekretariat Stanu ds. Migracji): za wszelkie incydenty obwinia się osoby, których dotyczy niewłaściwe traktowanie. Obrażenia odniesione przez pracowników Securitas w oficjalnych raportach są rasistowsko przedstawiane jako obrażenia zadane przez „agresywnych mieszkańców Afryki Północnej”.

Federalny obóz dla uchodźców w Bazylei znajduje się bezpośrednio obok więzienia (deportacyjnego) “Bässlergut”. Zarówno w więzieniu, jak i w obozie, istniał i nadal istnieje opór ze strony zatrzymanych. Działania i ataki na te placówki odbywają się również poza murami.

Więcej informacji:

– Broszura dokumentacyjna na temat przemocy Securitas w Bazylei (w języku niemieckim): https://3rgg.ch/wp-content/uploads/2020/05/3RGG_Immer-ein-Grund-uns-zu-schlagen_2020-1.pdf

– Informacje i wcześniejsze działania dotyczące Bässlergut (w języku niemieckim): https://barrikade.info/tag/74

W sprawie biznesu ochroniarskiego

W Szwajcarii Securitas AG jest odpowiedzialne głównie za “usługi w zakresie bezpieczeństwa i porządku” w federalnych obozach dla uchodźców. Protectas również jest rozmieszczone w obozach. Protectas jest szwajcarską wersją aktywnej na arenie międzynarodowej Grupy Securitas (logo z trzema czerwonymi kropkami), która nie ma nic wspólnego z Securitas AG w Szwajcarii (logo oczu).

Istnieje wiele innych firm, które oferują te usługi i w ten sposób dopuszczają się bezpośredniego ucisku i kontroli nad ludźmi- za pomocą przemocy psychicznej i fizycznej.

O “Organizacji ds. Administracji i Projektów Specjalnych (ORS)”.

W Szwajcarii ORS ma niemalże monopol na zarządzanie obozami dla uchodźców. Prowadzi działalność międzynarodową we Włoszech, Niemczech, Austrii i Hiszpanii (w trakcie opracowywania), a biuro UE znajduje się w Belgii.

ORS Service GmbH
Muthgasse 36
AT-1190 Wien
+43 (0)1 8906666-808
info@orsservice.at
www.orsservice.at
www.orsintegration.at

ORS Deutschland GmbH
Albert-Schweitzer-Str. 16
D-78052 Villingen-Schwenningen
+49 (0)7721 697 18 40
info@orsdeutschland.de

ORS Deutschland GmbH
Güterhallenstrasse 4
D-79106 Freiburg
Tel. +49 (0)761 769 931 20
info@orsdeutschland.de

ORS S.r.l.
Piazza Annibaliano 18
I-00198 Roma
Italia
info@ors-italia.com
www.ors-italia.com

ORS Group
14b Rue de la Science
1040 Bruxelles
Belgium
info@ors-group.eu
www.ors-group.eu

Dalsze adresy (w Szwajcarii) odpowiedzialnych przedsiębiorstw można znaleźć pod adresem https://barrikade.info/article/3517

++++ To jest wezwanie! ++++

Na rzecz solidarności ponad granicami państwowymi. Walczmy razem z Twierdzą Europa i wszystkimi jej filarami!

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

Mauricio Morales – 11 Lat Później, Insurekcjoniści o Tobie Pamiętają

Minęło już 11 lat odkąd wyruszyłeś w swoją ostatnią podróż… 11 lat… a my wszyscy byliśmy zaskoczeni, gdy nadeszła pierwsza rocznica twojej śmierci, Mauri. Lata mijają, ale coś zawsze pozostaje, racja?

Dla tych z nas, którzy ciebie znali, i tych z nas, którzy poznali ciebie po twojej śmierci, było to 11 lat twojej obecności wśród nas, 11 lat dalszego propagowania, włamań, nachodzenia, śmiania się głośno lub szeptem, uparcie rozprzestrzeniając Czarną Śmierć.

Jak wiele stało się w przeciągu tych lat; nie ma żadnej racjonalnej metody mogącej to zliczyć. Są ci, którzy powiedzą, że przegraliśmy, inni, że wiele zyskaliśmy; naprawdę ważne jest jednak to, że trwamy… i że anarchia, jako konkretna praktyka przeciwko wszelkiej formie dominacji, jako nieprzerwana praktyka pozostaje niepohamowana. I właśnie dlatego nasi polegli cieszą się świetnym zdrowiem i nadal się śmieją, dzisiaj już innym śmiechem.

Jak bardzo spodobałyby ci się ulice w tych miesiącach (uśmiechamy się, gdy wyobrażamy sobie odpowiedź), byłeś jednak, Mauri, w trakcie tych pamiętnych dni, w oku chaosu i jego słodkich uniesieniach. Byłeś tam, bo są tam ci, którzy nalegają na wyjście z tobą w chaos.

Właśnie tak braterstwo, ikonoklastyczna pamięć i solidarność były pielęgnowane, przeciwko każdej granicy, represji i śmierci… jak pisali ze szwajcarskiego więzienia kilka lat temu.

Po akcji z 22 maja 2009 roku, kiedy odnalazłeś swoją śmierć atakując klawiszy, nie było żadnego komunikatu, który mógłby objaśnić twoje stanowisko… ale było twoje życie, twoje zapiski, twoje wiersze, twoje piosenki, twoje opowieści, twoje doświadczenia pełne potknięć, błędów, gniewu, śmiechu i sukcesów, twoja stała wytrwałość w próbach by, wszelkimi niezbędnymi środkami, rozświetlić noc i zepsuć imprezę klawiszom świata.

Zapiski te wędrowały od serca do serca, poszukując czynnych dłoni, w których panuje Anarchia. W twoich listach, czarnych tuszem, rozplątuje się gmatwanina twoich idei, uczuć i przekonań; wyraźnie widać, kim zdecydowałeś się być i jakie obrałeś drogi, ryzykując wszystko… nie oczekując aplauzu publiczności, nie szukając zgody powszechnego zadowolenia albo wygranej w konkursie popularności.

W twoich zapiskach ci, którzy ciebie nie znali, odnajdują cię i wykuwają swoje własne więzi współudziału; to właśnie potęga czarnej pamięci, która otwiera skróty i drogi tam, gdzie policyjne, dziennikarskie czy obywatelskie obelgi mają się na siebie nakładać… tak istotny jest ten konflikt towarzyszy, doświadczeń i generacji, że w próbie zerwania tych więzi, 11 lat po twojej śmierci, usłyszeń można szemrania powtarzające dziennikarskie wymysły. To dobrze, że nie jesteś jeszcze popularny… jesteś jednak obecny wśród tych, którzy są nasi, którzy nie pozwalają się poskromić i tych, którzy decydują się na nieposkromienie swoich gorzkich dusz, i tak echo twojego szyderczego śmiechu nadal szerzy się ulicami, wzniecając pożary nawet w najsmutniejsze i najzimniejsze noce.

Nie ma dnia, w którym nie cierpielibyśmy z powodu twojej nieobecności, ale trwamy… Będziesz żył w naszych życiach, Mauri.

Ponad wszelkimi okolicznościami i wszelką pandemią…

z pomocą Anarchii i przeciwko wszelkiej władzy, pozostaniemy najgorszą czarną plagą!!

Z nieskończoną miłością…

Za wszystkich towarzyszy, których zabrakło…

Za wszystkich tych, którzy nadal podnoszą puls konfliktu…

Za więźniów wojny…

Nasza pamięć jest czarna, tak jak nasze serce…

Wieczna pogarda dla klawisza!

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

Palermo, Włochy: Z Południowej Sekcji Izolacji w więzieniu Pagliarelli

Davide przesłał nam następujący komunikat, który mamy przyjemność opublikować, został on napisany wraz z jego towarzyszem z izolatki w więzieniu Pagliarelli w Palermo. Bezwarunkowo będziemy nadal stać u boku naszego towarzysza!

Z południowej części izolacji więzienia Pagliarelli w Palermo

Jesteśmy dwojgiem więźniów, którzy zostali wrzuceni do sekcji izolacyjnej „Południe” więzienia Pagliarelli (w Palermo) bez żadnych środków prawnych, które mogłyby to uzasadnić. Nazywamy się Carmine Lanzetta (AS3 [zatrzymany w obwodzie „High Surveillance 3”) od stycznia w całkowitej ciągłej izolacji, rozpoczętej dziesięciodniową izolacją dyscyplinarną, która nadal trwa, oraz Davide Delogu, sardyński anarchista, od lutego w ciągłej izolacji z powodów porządku i bezpieczeństwa, dla których nie powinniśmy być w izolacji dłużej niż 15 dni, przetrzymywani jako zakładnicy w całkowitej izolacji, która jest zemstą.

Oboje nie kłaniamy się anihilacji, w której nasi oprawcy nas ścigają, i walczymy z piekielną nędzą tej niesławnej sekcji więzienia, która ma zostać zamknięta, a w konsekwencji przeniesiona. W połowie tego oddziału jest nas po dwóch w celach, w których nie ma nic w środku, daleko od siebie. W drugiej połowie umieszczają więźniów będących w kwarantannie zapobiegawczej. Wszyscy używamy tego samego prysznica i tego samego telefonu. Staliśmy się ich królikami doświadczalnymi. Ktoś, jeszcze przed nami, próbował złożyć skargę do prokuratora i do sędziego, ale te starania są blokowane lub dokumenty znikają. Nie ma również odpowiedzi na skargę naszych prawników wysłaną za pośrednictwem poczty elektronicznej PEC; administracja więzienna wykorzystuje nagły przypadek Covid-19, więc prawnicy nie mogą wejść do więzienia, aby nas odwiedzić. Znajdujemy się w izolatce, która została zniesiona od 2000 roku z powodu nieludzkich warunków, jakie stwarza a która nadal jest wprowadzana w życie. W celach nie ma nic w środku, są pozbawione wszystkiego: telewizora, radia, drzwi do łazienki, okna, szmat, mioteł do sprzątania, gorącej wody, z zawsze zatkniętym mini zlewem, przestrzeni spacerowej, która nie jest boksem bez łazienki, ale nie brakuje nam odchodów, czegoś, nad czym nie chcemy się rozwodzić.

Dopuszczają się wszelkiego rodzaju nadużyć, nie będąc w stanie nas sobie podporządkować, jednak nie zmienia to antyfony. Ci, którzy sprawują władzę w tym więzieniu, są niebezpiecznymi ludźmi, poczynając od komendanta Rizza, który czuje się wszechmocny, i wszystkich zwierzchników, którzy kontynuują prześladowania, jak zastępca dyrektora, który z łatwością wprowadza dyscyplinarną izolację, nawet jeśli wie, w jakie nieludzkie warunki prowadzi ludzi. A dyrektor Francesca Vezzana jest współodpowiedzialna za to wszystko. Wszystko to musi się skończyć, domagamy się zamknięcia tego oddziału izolacji „Południe” i przeniesienia nas do innego więzienia.

Dlatego od dziś, 14 maja 2020 roku, rozpoczynamy strajk żywnościowy, odmawiając chodzenia do boksów i niegodnych przestrzeni spacerowych, próbując codziennie przez 20-30 minut bić w kraty.

Rozpocznijmy strajk na stałe, na razie unikajmy głodu i pragnienia, abyśmy byli silni, kiedy będziemy prowadzić bardziej zdecydowane formy walki, ponieważ ograniczając się do tych, nie posuniemy się zbyt daleko, abyśmy mogli staw czoła eskadrze [grupom strażników specjalizujących się w biciu i masakrowaniu więźniów], która jest tutaj, aby dostać to, czego chcemy do końca.

Aktualizacja nastąpi.

Więźniowie sekcji izolacyjnej „Południe”, więzienie Pagliarelli, Palermo
Carmine Lanzetta
Davide Delogu

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

Włochy: Aktualizacja dotycząca procesu “Scripta Manent”

Na dzień 1 lipca 2020 r. została ustalona data pierwszej rozprawy apelacyjnej w sprawie procesu “Scripta Manent”, która odbędzie się w sali bunkrowej więzienia “Le Vallette” w Turynie. Terminy wyznaczone dla kolejnych rozpraw apelacyjnych są następujące: 1, 8, 10, 15, 17, 22, 24, 29 lipca; 9, 11, 16 września.

Pomimo pandemii, sąd w Turynie jest jednym z tych, który zagwarantował przeprowadzenie “ważnych” procesów już zaplanowanych na to lato. Tak więc przypuszczalnie data ta pozostanie potwierdzona.

Nasi towarzysze oskarżeni są z art. 270 bis (stowarzyszenia promujące terroryzm, również międzynarodowy, lub obalenie porządku demokratycznego) oraz o różne działania antywojskowe, przeciwko CPR (Centri di permanenza per il rimpatrio, “ośrodki przetrzymywania w celu repatriacji”, dawniej znane jako CIEs, więzienia dla migrantów), przeprowadzone w solidarności z uwięzionymi anarchistami, przeciwko tym barakom, siedzibom i ludziom z instytucji, do których zwróciły się FAI i FAI/FRI (Federazione Anarchica Informale/Fronte Rivoluzionario Internazionale – Nieformalna Federacja Anarchistyczna/Międzynarodowy Front Rewolucyjny), od 2003 r. do chwili obecnej. Oskarżeni obecnie przebywający w więzieniu będą uczestniczyć w rozprawie za pomocą wideokonferencji, podobnie jak podczas wszystkich ostatnich przesłuchań pierwszego stopnia.

W rzeczywistości, w okresie wstępnych przesłuchań wciąż nie istniało prawo wymagające wideokonferencji. Później, już na początku przesłuchań pierwszego stopnia, uchwalono ustawę, która dawała rok czasu więzieniom i sądom na dostosowanie się, narzucając podczas tego roku wideokonferencje jedynie oskarżonym, którym zarzucano, że znajdują się na czele “stowarzyszeń”. Po roku, zgodnie z planem, wideokonferencje zostały zastosowane wobec wszystkich.

Podczas przesłuchania w dniu 11 lutego 2019 r., w sali bunkrowej turyńskiego więzienia, duża grupa towarzyszy wyraziła swoją gorącą solidarność z anarchistami. Prokurator, Roberto Sparagna, nie mógł zabrać głosu, aby przedstawić swój akt oskarżenia. Po wykrzyczeniu kilku sloganów i przeczytaniu poniższego tekstu, Sąd przerwał rozprawę. Sala sądowa została opróżniona w wyniku interwencji policji do spraw zamieszek.

Zgodnie z dotychczasową strategią stosowaną przez śledczych, mającą na celu odizolowanie więźniów i osłabienie udzielanego im wsparcia, uniemożliwienie różnych przejawów bliskości i solidarności, po naszej obecności na sali sądowej w lutym 2019 r. komenda policji w Turynie wydała około sześćdziesięciu “fogli di via” (zakaz przebywania lub udawania się do określonej gminy lub obszaru) z miasta oraz siedem oskarżeń dotyczących przerwania pełnienia funkcji publicznych i oburzenia.

Ważne jest, aby nadal okazywać naszą solidarność z oskarżonymi.

“Przedmiotem oskarżenia jest tutaj dwadzieścia lat historii anarchizmu.
Nie jesteśmy oskarżeni, ale jest to nasza historia i nasza rewolucyjna droga.
I to właśnie do tej drogi należą praktyki zastosowane na dzisiejszym procesie.
Wszyscy jesteśmy w nią zaangażowani, a kaci państwa nie mogą definiować ani rozumieć naszych idei i naszego życia.
Solidarność z więźniami anarchistycznymi i rewolucyjnymi!
Ani kroku w tył, zawsze z podniesioną głową.
‘Zdecydowanie i bezkompromisowo w kierunku naszego celu’.
Za Anarchię!”

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

USA: Akcja bezpośrednia #FreeThemAll: Od więzienia Stateville do podwórka naczelnika (wideo)

Raport i wideo z ostatniej akcji solidarnościowej z więźniami Stanowego Ośrodka Poprawczego w Joliet, w stanie Illinois.

FILM Z AKCJI.

Nastąpiła zdecydowana zmiana taktyki i strategii kampanii oddolnej #FreeThemAll w amerykańskich więzieniach, aresztach i ośrodkach detencyjnych, co jest dość zauważalne obecnie na całym Środkowym Zachodzie. Sytuacja w Centrum Więziennym Stateville w Joliet, szybko przeobraża się w koszmarny scenariusz kary śmierci i eskalacji przemocy policyjnej. W ubiegłym tygodniu oficjalnie 123 osób uwięzionych i 65 strażników / pracowników w Stateville miało pozytywny wynik na obecność wirusa COVID-19. Zakłada się, że infekcje mnożą się wykładniczo. W piątek, 17 kwietnia, grupa zaniepokojonych bliskich i osób wspierających więźniów wzięła w swoje ręce walkę z warunkami panującymi w Stateville i zapukała do frontowych drzwi faszysty- użyli naturalnej wielkości repliki worków na ciała, aby zablokować podjazd naczelnika więzienia Davida Gomeza. Te torby na ciała reprezentują ciągły wzrost liczby ofiar pandemii COVID-19 w Stateville, ponieważ infekcja nadal gwałtownie rozprzestrzenia się w całym tym systemie karceralnym.

Rozłożywszy worki na ciała na podjeździe Gomeza, zamaskowana grupa odczytała następujące oświadczenie:

“David Gomez! Podnosimy nazwiska Larry’ego Bourbona, Russella Sedelmaiera, Josepha Wilsona, Rodneya Rice’a i niezliczonych innych bezimiennych, którzy marnieją za murami waszego więzienia. Warunki w Stat eville zawsze były przerażające, pełne medycznych zaniedbań i faszystowskiego nadużywania władzy, ale teraz są naprawdę okropne. Podczas gdy COVID-19 dzieli naszych przyjacioł i rodziny w Stateville. Ty jesteś tam dyrektorem, Davidzie Gomez i krew jest na twoich rękach! Śmierć naszych 9 przyjaciół i członków rodzin spoczywa na twoich barkach! W imieniu tych, którzy polegli i walczą o życie, podnosimy następujące żądania. Ludzie [za murami więzienia] żądają, abyś:

1. testował każdego na COVID-19

2. zwiększył opiekę i ilość personelu medycznego

3. zakończył blokadę: zezwól na dostęp na spacerniak

4. odkażał urządzenia sanitarne

5. zapewnił darmowe nieograniczone rozmowy telefoniczne i wideo

6. zapewnił więźniom takie same środki ochronne jak personelowi

UWOLNIJ ICH WSZYSTKICH! UWOLNIJ ICH WSZYSTKICH!

Do tej pory około 9 osób zostało zabitych przez wirusa podczas aresztu w Stateville, przy czym szacuje się, że liczba ta jest wyższa, tak jak liczba zarażonych przebywających w więzieniu. Eksperci twierdzą, że to następstwo tego, że „dystans społeczny” jest praktycznie niemożliwy do utrzymania w kontekście życia w więzieniu. Chociaż istnieje długa udokumentowana historia działalności Stateville jako miejsca ludobójstwa na skalę przemysłową i przemocy medycznej wobec uwięzionych tam, pandemia COVID-19, która stopniowo rozprzestrzenia się w więzieniach, pokazuje, że nieuchronna śmierć jest obecnie akceptowaną normą karceralnej praktyki państwowej.

Sedelmaier, Larry Bourbon, Rodney Rice, Joseph Wilson i pięciu więźniów, których nazwisk nie znamy, zginęło w areszcie w wyniku złego postępowania państwa wobec COVID. To te osoby zainspirowały abolicjonistów do złożenia wizyty w domu naczelnika. Takie przypadki nieuzasadnionego i prawnie usankcjonowanego nieumyślnego spowodowania śmierci ujawniają systematyczne wzorce zaniedbań medycznych przez Gomeza i obecny personel więzienny, a także Louisa Schickera i Steve’a Meeksa, byłych i obecnych dyrektorów medycznych Departamentu Korekcji Illinois (IDOC) oraz Wexford Health Source. Podobnie jak natura uwięzienia i działań policyjnych, także władze takie jak Gomez są winne morderstw, jednak cieszą się całkowitą bezkarnością, nie wspominając o ich dochodach wypłacanych przez państwo.

Liczne procesy przeciwko administracji medycznej IDOC świadczą o długiej historii otwartego zaniedbania i przemocy wobec uwięzionych osób, podczas gdy prezesi Gomez, Meeks i Wexford nadal czerpią zyski. Co więcej, Wexford Health Sources (spółka zależna Bantry Group), która ma kontrakt na zarządzanie dużym odsetkiem usług medycznych w placówkach IDOC, ma wyraźny wzorzec wykorzystywania więźniów w innych stanach, czego dowodem są procesy w Alabamie, Missisipi i stanie Nowy Jork.

W Stateville znajduje się ogółem ubezwłasnowolnionych około 2674 więźniów. Wielu to ludzie starsi, znaczna część skazana jako nieletni na długie wyroki w wieku 20, 30, a nawet ponad 40 lat. Aż 687 osób przetrzymywanych w Stateville ma ponad 50 lat, 35 osób jest w wieku 70 lat lub starszych, a 1 osoba ma więcej niż 80 lat. Ten stan nie różni się od większości placówek w całym kraju. Jeśli nie są to osoby starsze, istnieje wiele innych czynników podatności na przedwczesną śmierć związaną z reżimem więziennym.

Inne pytania, które należy zadać administracji Stateville, a zwłaszcza jej naczelnikowi i dyrektorom medycznym, to: Ile osób uwięzionych ma takie schorzenia jak cukrzyca? Ilu więźniów cierpi na nadciśnienie w wyniku uwięzienia? Ile osób cierpi na astmę i problemy z oddychaniem spowodowane nieuzasadnionym unieruchomieniem, nieodpowiednimi posiłkami i narażeniem na zarazy w całym obiekcie? Ilu z przetrzymywanych ma obniżoną odporność? Z dnia na dzień coraz trudniej jest dostrzec makabryczną prawdę o sadyzmie reżimu więziennego, który rzucił swą liberalną pelerynę na cały świat.

Według raportów IDOC, 13 000 osób z 43 657 osadzonych w ich obiektach może być natychmiast zwolnionych. Liczba ta nie jest wystarczająco wysoka, aby zapobiec światowej katastrofie w północnym więzieniu Illinois. Zaniepokojeni bliscy biorący udział w tej odważnej akcji opowiadają się za odrzuceniem idei, że tylko „przestępcy bez przemocy” zasługują na rozważenie zwolnienia. Korzystają z języka: #FreeThemAll #NoMoreIsolation #NoMoreDeaths i #AbolitionNOW.

Starając się dawać przykład, ci ludzie proszą, aby inni nie uwięzieni działacze przyłączyli się do nich w przyszłych bezpośrednich działaniach, mających na celu zniszczenie faszystowskiego państwa. Kompleks przemysłowy więzienia w USA jest możliwy dzięki wszystkim instytucjom społecznym i dominującej kulturze społeczeństwa amerykańskiego w szerszym ujęciu. Oznacza to, że cele naszych działań zmierzających do jego zniesienia są zatem nie tylko ukierunkowane na fizyczne miejsce samego więzienia / aresztu, ale obejmują wszystkie aspekty codzienności, od instytucji po drogi i ulice oraz przestrzeń życia codziennego.

Silne działania i zakłócenia mogą mieć miejsce w wielu obszarach tak zwanego „wolnego świata”. Takie jak manewry wspólnoty walki, która wykonała tę akcję. Już dawno żądania bliskich więźniów i abolicjonistów, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, zostały skierowane bezpośrednio na podwórko tych, którzy są odpowiedzialni za (i zarabiają na życie) zabijanie i terroryzowanie osób przebywających w areszcie państwa.

Mamy nadzieję, że doświadczą namiastki nieznośnego terroru, strachu i traumy, którą wyrządzają innym.

(tłumaczenie z It’s Going Down)

 

 

 

Grecja: Członkini Walki Rewolucyjnej Pola Roupa – Nierówności społeczne i klasowe pomnażają pandemię

Doświadczamy najgłębszego kryzysu morderczego systemu. Covid 19 stworzyło ubóstwo i nierówności. Lekarze już mówili o warunkach, które wywołują wszelkiego rodzaju epidemie w różnych częściach globu. Covid 19 jest dzieckiem nierówności, a gdy się ona pogłębia, rodzić się mogą nowe wirusy, jeszcze bardziej mordercze niż koronawirus. Czy to nie czas na krytykę polityczną? To właśnie kapitalizm i ekonomia rynkowa politycznej oligarchii, zwanej demokracją przedstawicielską, tworzy stale powiększającą się przepaść między bogactwem a biedą, powodując coraz większe ubóstwo rozprzestrzeniające się w wielu krajach na świecie.

Uznany pulmonolog, który publicznie podniósł kwestię ubóstwa jako przyczyny pandemii stwierdził, że jeśli nie rozwiążemy kwestii nierówności, nadal pojawiać się będą zjawiska pandemiczne, których nie obejrzymy już na ekranach telewizorów. Sposób, w jaki traktowany jest Covid 19, przebiega w zależności od warunków społecznych i klasowych, choć to system jest odpowiedzialny za jego rozwój. Covid 19 nie dyskryminuje wybierając w kogo uderzy, jednak nie każdy ma taki luksus, żeby zapewnić sobie opiekę (duży dom, zapewnienie bezpieczeństwa i higieny, dobra dieta) i nie każdy ma możliwość kupienia drogich środków ochronnych, zwłaszcza teraz, kiedy miliony bezrobotnych w Grecji zamkniętych jest w swoich domach i narażonych na głód. Pacjenci zarażeni Covid 19 nie mają już dostępu do publicznych szpitali, obciążonych skutkami pandemii, brakiem materiałów, infrastruktury, personelu, ograniczoną ilością testów diagnostycznych.

Z drugiej strony, elita gospodarcza i polityczna kraju ma bezpośredni dostęp do szpitali publicznych i prywatnych, który są w stanie opłacić złotem za testy i dobre leczenie. Przeciwdziałanie pandemii jest kwestią głęboko klasową. Kulminacją tego głębokiego klasizmu jest koszmarna, faszystowska ocena stanu zdrowia poszkodowanych (ustalenie, które osoby będą przyjmowane do szpitali), o której zostali już poinstruowani lekarze w Grecji. W Hiszpanii, w której zmarły już tysiące pacjentów z powodu braku masek tlenowych, ludziom powyżej 65 roku życia pozwala się umrzeć, żeby młodsi mogli żyć. We Włoszech ustalają, kto dołączy do oddziału intensywnej terapii, a kto nie. Jednak pytam: jeśli zachoruje bogaty, były członek parlamentu, minister, starszy mężczyzna, który należy do elity ekonomicznej i politycznej, czy uśmiercą go, aby uratować biednego młodego człowieka? Nie.

W imię neoliberalnej doktryny i „świętości” gospodarki rynkowej, publiczna służba zdrowia w Europie i na świecie stopniowo stawała się niewydolna. W Grecji „memorandum” narzuciło drastyczne cięcia w systemie ochrony zdrowia, która została już i tak wystarczająco zdemontowana w poprzednich dekadach neoliberalizmu. Zdrowie od dawna było luksusem zamożnych, podczas gdy szpitale publiczne były niedostatecznie zaopatrywane, przez lata nie posiadając sprzętu do pracy. Wciąż słyszymy jak każdego dnia lekarze w telewizji błagają o środki ochronne. Toczą oni obecnie heroiczną walkę i wiedzą, że codziennie ryzykują w niej życiem. Jednak, tak jak mówią, nie chcą aplauzu, a materiałów i technicznego wsparcia, większej ilości personelu. Niektórzy już stwierdzili, że bez udziału prywatnych szpitali, krajowy system opieki zdrowotnej wkrótce upadnie. Nadchodzi dylemat: czy „świętość” własności i wielkiego kapitału może zostać pogwałcona w tym najbardziej krytycznym okresie dla ludzkości, w którym tysiące ludzi zostaje zabranych przez pandemię? Czy można zakończyć spekulacje na temat koronawirusa? Czy takiej interwencji można dokonać w systemie kapitalizmu i gospodarki rynkowej, tak aby wszystkie prywatne szpitale, wszystkie prywatne kliniki były pod kontrolą publiczną i wspólnie użytkowane? Czy przemysł farmaceutyczny, medyczny i inne powinny zostać oddane pod kontrolę i zarządzanie publiczne, żeby móc zmienić sposób produkcji „broni” przeciwko koronawirusowi? Czy ktoś dotknięty bezrobociem może być karmiony tym, czego potrzebuje, aby uniknąć głodu? Czy kapitaliści i spekulanci śmierci mogą narzucać zakazy i prawa wojenne na ulice? W krajach europejskich, w „demokracjach” zachodu, z konstytucyjnie zarejestrowaną „równością życia i zdrowia”, z konstytucyjnie gwarantowaną „równością”, nie ma żadnych żelaznych rezerw na zabezpieczenie dziurawych systemów opieki zdrowotnej, są jedynie na pokrycie kosztów ograniczeń w produkcji.

Continue reading Grecja: Członkini Walki Rewolucyjnej Pola Roupa – Nierówności społeczne i klasowe pomnażają pandemię

Grecja: Anty-Covid19 – Sieć Pomocy Wzajemnej i Walki

W niespotykanych warunkach społecznych, w których żyjemy, rozprzestrzenianie się koronawirusa przybrało krytyczny wymiar dla krajowych systemów ochrony zdrowia, kapitalistycznego modelu produkcji, tak samo jak dla całej organizacji społecznej. Dla przetrwania systemu, państwo i szefowie wdrażają totalitarną politykę i dalej obniżają wartość naszego życia.

  • Brak opieki zdrowotnej dla znacznej większości ludności
  • Militaryzacja naszego codziennego życia, poprzez zakaz przemieszczania się, wymuszony poprzez ekonomie, monitorowanie i karanie
  • Masowe zwolnienia, tragiczne warunki dla osób pracujących w szpitalach, supermarketach, fast foodach i telekomunikacji
  • Tworzenie obozów koncentracyjnych dla migrantów i masowa inkarceracja bez żadnej opieki zdrowotnej
  • Brak znaczącego wsparcia dla osób w kryzysie bezdomności, osób zażywających narkotyki i pracownic_pracowników seksualnych
  • Wzrost liczby przypadków przemocy domowej i przemocy ze względu na płeć, a także załamań psychicznych spowodowanych przedłużającym się zamknięciem ludzi w ich domach

Wszystkie te nadużycia tworzą dystopie, na którą musimy odpowiedzieć w sposób bezpośredni i kolektywny, samoorganizacją i solidarnością, z każdym, kto doświadcza fizycznych, psychicznych i mentalnych konsekwencji tego totalitaryzmu; jednocześnie walcząc o przełamanie nieproduktywnego i totalitarnego zarządzania obecnym kryzysem przez państwo. Z tych powodów chcemy się komunikować i stworzyć sieć solidarności i walki, której początkowymi celami są:

  • Zbiórka i dostarczanie jedzenia oraz leków; posiłków z kuchni społecznych
  • Wsparcie psycho-socjalne. Rozmowy przez telefon a nawet spotkania osobiście, przy zachowaniu środków bezpieczeństwa i opieki zdrowotnej
  • Przyjmowanie zgłoszeń o przemocy domowej i ze względu na płeć i bezpośrednie interweniowanie
  • Gromadzenie i publikowanie informacji z obozów koncentracyjnych dla migrantów i z więzień

Odpowiedzialność nie jest zbiorowa, jak próbuje nas bezwstydnie zmanipulować państwo, za pomocą kochających horror relacji wirusa przez media, jest to przede wszystkim odpowiedzialność państwa.

Wskazane przeniesienie odpowiedzialności z państwa i jego przedstawicieli na każdą osobę służy uniewinnieniu systemu, w ramach którego sposób finansowania i traktowania personelu systemu opieki zdrowotnej jest niedopuszczalny i niegodziwy. Nie my jesteśmy winni za brak stałego personelu medycznego, oddziałów intensywnej terapii, sprzętu medycznego, ale poszczególne rządy, które wydały tysiące euro na ratowanie banków lub zakup sprzętu wojskowego zamiast wspierać niedoceniane szpitale publiczne.

ŻĄDAMY OD PAŃSTWA I SZEFÓW

  • Permanentnego uspołecznienia całej prywatnej opieki zdrowotnej i środków medycznych
  • Zasiłków dla wszystkich zwalnianych pracowników i bezrobotnych
  • Sprzedaży wszystkich dóbr po niskich cenach, właściciele supermarketów nie mogą zyskiwać na naszej niedoli
  • Spełniania wymagań dotyczących płac, czasu pracy a nawet zaprzestania pracy w ramach samoobrony pracowników i pracownic
  • Zamknięcie wszystkich struktur kapitalistycznych (fabryk, sklepów etc.), które nie zapewniają podstawowych potrzeb
  • Spełnienia żądań więźniów, uwolnienie wszystkich z grupy wysokiego ryzyka, więźniów z wyrokami poniżej 5 lat i wszystkich, którzy oczekują na proces. Tworzenie zakładów opieki zdrowotnej dla uwięzionych i zapewnienie środków sanitarnych
  • Zamknięcia wszystkich obozów koncentracyjnych i papierów dla wszystkich migrantów
  • Przekształcenia airbnb i hoteli w samowystarczalne pomieszczenia dla osób z objawami, z grup wysokiego ryzyka, osób dotkniętych przemocą domową i seksualną oraz osób borykających się z problemami mieszkaniowymi.

Tsiodras wylewał krokodyle łzy z powodu ludzi, którzy mogą się rozchorować i wezwał nas do wzięcia odpowiedzialności za ochronę zdrowia publicznego.

Uznając, że zdrowie publiczne obejmuje także osoby przebywające w fabrykach, więzieniach i obozach koncentracyjnych, ogłaszamy, że jeśli państwo w ogóle nie dba o zdrowie publiczne, ponosimy wspólną odpowiedzialność za podjęcie działań w celu jego zapewnienia.

Informujemy również, że koniecznie będziemy musieli organizować i wzmagać podobne działania, na wypadek gdyby państwo kontynuowało wykorzystywanie stanu wyjątkowego do represjonowania swoich politycznych wrogów, anarchistów i bojowników, oraz do uchwalenia przepisów, których nie byłoby w stanie uchwalić w czasach mobilizacji.

Ruch i ludzie bazy społecznej już organizują struktury wzajemnej pomocy i oporu na obecny kryzys i nadchodzące zubożenie, a żaden stan wojenny nie może ich powstrzymać. Przetrwanie represjonowanych i wyzyskiwanych w czasach ogólnego kryzysu zależy bezpośrednio od ich samoorganizacji, dlatego na każdą próbę represji należy odpowiedzieć wbrew wszelkim ograniczeniom.

Infolinia : 00306945276127

Email: synsquat@riseup.net

FB: https://www.facebook.com/AntiCovidAidNetwork/

(via Athens Indymedia)

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)