Category Archives: Świat

///, Świat

Meksyk: Nieustanna walka przeciwko Państwu i jego kontroli: precz z prawem dot. bezpieczeństwa wewnętrznego!

Technologia zawsze prowadzi do kontroli.
Przeciwko państwu.

Przyjęcie prawa dotyczącego bezpieczeństwa wewnętrznego (LSI) w Meksyku jest symptomem potrzeby kapitalizmu, dążącego do odnowienia źródeł władzy i przyspieszenia wzrostu ekonomicznego, z korzyścią dla społeczeństwa klasowego i jego antropocentrycznej wizji świata. Szukając sposobów na represjonowanie wyrazów sprzeciwu wobec globalnej dominacji, obejmującej ekspropriację i zajmowanie ziemi, wiatrów i wód oraz eksploatację „źródeł energii”, ludzkich i zwierzęcych ciał, państwo pracuje nad zmianami w ważnych regulacjach prawnych, by osiągnąć swoje cele. Nawet jeśli LSI na poziomie sądowym jest martwym prawem, w obliczu przemysłowego i technologicznego rozwoju kraju poprzez totalitaryzm i militaryzację i stosowane represje wobec form oporu, armia jest tak naprawdę wysyłana w misjach społecznych czy innego typu praktycznie do każdego zakątku Meksyku, w którym występują polityczne czy ekonomiczne napięcia. Historyczne przykłady takich praktyk są liczne:

– 1968 r., historyczna masakra w Tlatelolco, gdzie zabito tysiące studentów;

– polowania na partyzantów i komunistów w latach 60-tych, podczas których stosowano tortury;

– militaryzacja i zbrojny konflikt w Chiapas w latach 90-tych z rdzennymi mieszkańcami i powstaniem Zapatystów;

– musimy pamiętać o niezbyt dobrze znanym wydarzeniu, które miało miejsce po trzęsieniu ziemi, które zniszczyło Mexico City w 1985 r., kiedy operacje ratunkowe przeprowadzone w gruzach prokuratury federalnej ujawniły kilka sekretnych więzień, gdzie niewygodne osoby torturowano i mordowano [1];

– masakra w Acteal w 1997 r., podczas której wojsko strzelało do populacji rdzennych Tzeltalów i otwierało brzuchy kobiet w ciąży, wypełniając je kamieniami.

Owa tendencja nie słabnie. Przemoc dokonywana przez państwowe siły wzrosła, służby bezpieczeństwa zmodernizowały wyposażenie i infrastrukturę i dozbroiły się. Zaczęły stosować nowe, wyrafinowane sposoby kontroli, wysyłając byłych policjantów na wojskowe szkolenia i tworząc nowe siły, takie jak żandarmeria, służba cywilna, policja państwowa czy policja wojskowa, wysyłając w pewne miejsca marynarkę i budując sojusz z rządem Stanów Zjednoczonych. Zwłaszcza jeden pakt umożliwił liczne i zaawansowane represje – Iniciativa Mérida [2], wymierzony przeciwko międzynarodowej współpracy przestępczości zorganizowanej, zrealizowany za prezydentury Felipe Calderóna w Meksyku i George’a Busha w USA. Tego precedensu nie można pominąć, jeżeli chcemy prześledzić historyczną linię prowadzącą do obecnego poziomu władzy państwa i jego represji.

Nie możemy zapomnieć o fakcie, że przemytnicy narkotyków zostali przedstawieni jako „politycznie wrogie podmioty”, co miało usprawiedliwić militaryzację; jednak z antyautorytarnej perspektywy, z jej antypaństwową retoryką, przemyt narkotyków i tak zwana zorganizowana przestępczość nie powinna być uznawana za wroga – ryzykujemy przyjęcie obywatelskiej i uproszczonej wizji bezpieczeństwa. Grupy te działają poza legalnymi ramami, ale szukają władzy korzystając z tych samych instrumentów, dróg i celów, przyczyniając się do społecznej dominacji i takiego samego wykorzystywania Ziemi. Nie jest przypadkiem, że owe grupy są powiązane z rządem, by zachować władzę, i służą jako parapolicyjne siły, które atakują protestujących, aresztują ich, porywają i mordują. Jedną z najlepiej znanych taktyk rządu meksykańskiego jest łączenie buntowników z przemytem narkotyków, aby ich zdyskredytować i ścigać.

Brutalność państwowych represji nigdy się nie zmniejszyła, wręcz przeciwnie. Jej stopień się nie zmieniał, a nawet momentami zwiększał, jak widać w poniższych mniej lub bardziej niedawnych przykładach:

– W 2006 roku Meksyk doświadczył początku tak zwanej „wojny przeciwko przemytowi narkotyków i przestępczości zorganizowanej”, co posłużyło za pretekst do represjonowania, więzienia i zabijania aktywistów społecznych przeróżnego rodzaju. Do teraz zginęło do 200 tysięcy osób, 39 tysięcy zaginęło, a 350 tysięcy wysiedlono z samej uwagi na możliwie powiązania z „zorganizowaną przestępczością”.

– Także w 2006, w trakcie ludowego powstania w Oaxaca, zaginięcia i torturowanie insurekcjonistów było na porządku dziennym. Wielu zaginionych było porywanych helikopterami, a następnie wyrzucanych; część z nich osadzano w sekretnych więzieniach, gdzie byli torturowani i zabijani.

– W 2014 r. nastąpiło zaginięcie i zamordowanie 43 studentów z Ayotzinapa w Guerrero, za które odpowiedzialność udało się przypisać armii narodowej.

– W 2015 r. w Ostula w Michoacán, wojsko otworzyło ogień do bloku utworzonego przez comuneros w odpowiedzi na aresztowanie w sprawie samoobrony i morderstwa 12-letniego dziecka. Społeczność zorganizowała samoobronę, by odzyskać ziemie przejęte przez kacyków i przemytników narkotyków. [3]

– Także w 2015 r. miała miejsce sprawa Narvante, gdy fotoreporter Rubén Espinosa i aktywistka społeczna Nadia Vadera zostali zamordowani wraz z trzema innymi osobami w niejasnych okolicznościach. Odnaleziono ślady gwałtu na ciele kobiety i dziury po kulach w głowach ofiar. Za odpowiedzialnego uznano burmistrza Veracruz, Javiera Duarte [4].

– W 2016 r. w Huajuapan w Oaxace towarzysz punk-anarchista Salvador Olmos García był torturowany, został przejechany, a na koniec zamordowany przez policję – wszystko to za zaangażowanie w Radio Comunitaria Tu Un Ñuu Savi, współpracę z kilkoma autonomicznymi projektami i solidaryzował się z wieloma regionalnymi sprawami związanymi z anarchistycznym ruchem punkowym. [5]

– W 2018 r. odnotowano, że w centrum szkoleniowym policji w Veracruz praktykowano tortury, a elitarne oddziały policyjne porywały ludzi; aresztowanych ludzi przenoszono w miejsce, gdzie miały zabić ich tygrysy albo krokodyle lub byli grzebani pod kompleksem. [6]

– Także w 2018 r., w lutym, w Santa María Huatulco w Oaxace, trzech członków organizacji rdzennej ludności, CODEDI Oaxaca, zostało zabitych przez grupę profesjonalnych morderców kiedy organizowali karawanę. Jeden członków karawany, Abraham Rodríguez, trafił na 7 lat do więzienia za udział w walce i w organizacji. Na tym obszarze Oaxaki ludzie od lat stawiali opór unicestwianiu i współpracy rdzennych populacji, niszczeniu naturalnych obszarów i okupacji narodowych i zagranicznych firm prowadzących produkcję i przemysłowe megaprojekty. [7]

Technologia zawsze prowadzi do kontroli

Do wszystkich tych faktów dodajmy postęp technologiczny w dziedzinie szpiegowania i monitorowania, który państwo i jego przedsiębiorstwa wykorzystywały przeciwko oponentom, dziennikarzom i anarchistom. Dowód zdobyliśmy w 2016 r., kiedy niektórzy towarzysze otrzymali na telefony wiadomości zawierające spyware. [8] W 2011 r. meksykańskie agencje federalne wydały około 80 milionów dolarów na program szpiegowski stworzony przez izraelską firmę Pegasus [9], który uzyskuje dostęp do komputerów i telefonów za pomocą wirusów z fałszywymi linkami, co pozwala monitorować aktywność i zdobywać informacje. Osobiste profilowanie Facebooka i wzywanie Zuckerberga przed amerykańskie sądy nie powinny pozostać niezauważone – te fakty pokazują wrażliwość tego rodzaju środków. Wykładniczy wzrost w dziedzinie monitorowania wideo na ulicach pokazuje nam, w jakim kierunku zmierza przyszłość technologicznej kontroli, do której się zbliżamy. Pomimo całej wygody, jaką nam oferują, te złożone technologie są tworzone przez władzę, przez kapitalizm i jego potrzeby, tym samym ich celem zawsze pozostaje kontrola i konsumpcja. Dlatego też, jako że znajdujemy się w rzeczywistości technologicznej dominacji, staje się arcyważne, by ci, którzy podważają istniejący porządek, pozostawali na bieżąco z mechanizmami internetowego bezpieczeństwa cyfrowego Wielkiego Brata i zmniejszali jego wpływy na nasze życia. Mamy nadzieję, że te słowa nie będą zaskoczeniem dla towarzyszy.

Przeciwko państwu

Podsumowując. W opozycji do reformistycznych pozycji, oczekujących od państwa idealnego stosowania nieskorumpowanych sił związanych prawem i wzywających do protestowania przeciwko niezgodnej z konstytucją obecności wojska na ulicach, aby to ostatnie było wzywane jedynie w stanie zagrożenia narodowego, my, anarchiści, musimy twardo stać na antyautorytarnych pozycjach i sprzeciwiać się państwu i jego militarnemu aparatowi niezależnie od kolorów, w które jest ubrany. To, że LSI umożliwia wystawianie nakazów czy aktów prawnych bez potrzeby zachowania prawnego porządku, zaognia proces staczania się w totalitaryzm przez Meksyk, ale tak naprawdę jest zgodne z tym, co już było już historyczną praktyką meksykańskiego państwa. Należy podkreślić, że ta sytuacja, tak jak pokazaliśmy wcześniej, jest tylko lokalnym symptomem globalnego problemu, kolejnym przykręceniem śruby kapitalizmu. Problem nie jest kwestią administracyjną, nieważne, czy rządzi lewica, centrum czy prawica. Niezależnie od politycznych i ideologicznych programów, technologiczno-przemysłowy projekt opiera się na niezmiennej logice, zgodnie z którą państwa narodowe uruchamiają militarne, paramilitarne lub policyjne siły, kiedy wymaga tego rynek; zawsze stając po stronie narodowych i międzynarodowych przedsiębiorstw; zgodnie z prawem lub nie, z intencją realizacji procesów ekstrakcji, by wytworzyć więcej energii (czy to „czystej” czy nie) i zwiększyć produkcję dóbr, które pozwolą na dalszą ekspansję kapitalizmu, postępu technologicznego mającego na celu stworzenie sztucznego życia i planowanie konsumpcjonizmu i dalszego bogacenia się bogatych. Służby zawsze czekają w pogotowiu, by wkroczyć, kiedy ktoś przeciwstawia się planom władzy.

Problemy te znajdują potwierdzenie w faktach: wtrącaniu do więzień i jego selektywności; mordowaniu i torturowaniu aktywistów, rdzennej ludności i chłopów broniących mórz, lasów, gór, pustyń i rzek; selektywnych represjach przeciwko antysystemowym lub społecznym ruchom. Możemy zauważyć globalną tendencję, której towarzyszy wzrost rasizmu, ksenofobii, nacjonalizmu, seksizmu i wielu form autorytaryzmu w społeczeństwie.

Kiedy mówimy o aktywistach w ogóle, a nie tylko towarzyszach anarchistach, nie oznacza to, że wspieramy ich ideologię i formę walki, osadzone w legalistycznych państwowych ramach, prawach człowieka, konstytucji i praworządności, które często są akceptowane i zarządzane przez państwo, co zmniejsza możliwości buntu i autonomii walki. Musimy pamiętać, że represje dotykają nie tylko nas, anarchistów, ale każdej społecznej przeszkody. Dlatego wierzymy w utrzymywanie stałej pozycji przeciwko dynamice autorytetów. Wspominanie różnych epizodów i postaci pomaga wyznaczyć historyczną linię, po której podąża Państwo. Utwierdza to nas w przekonaniach i daje siłę, prawdziwe argumenty i fakty, które pomagają poszerzyć antyautorytarną krytykę i praktykę, przygotowując nas do zmierzenia się z nowymi warunkami walki i pomagając pamiętać, że niezależnie od transformacji i reform prawnych, państwa zawsze mają tymczasowy charakter i mogą być przekraczane, tak jak było zawsze. Państwo toczy wrodzona choroba hipokryzji różnicy między tym co mówi, a tym co robi. Dla nas wolność, autonomia, determinacja i szacunek dla natury nie zawierają się w prawach, ale w naszych czynach, sumieniach i woli działania. Jak mówią: „Ci, którzy tworzą prawo, tworzą pułapkę”.

Meksyk, czerwiec 2018.
Chaya Tlilli

——————————————————
[1] www.proceso.com.mx
[2] expansion.mx; www.bbc.com
[3] www.lajornadadeoriente.com.mx
[4] Multihomicidio_de_la_colonia_Narvarte
[5] www.centrodemedioslibres.org
[6] www.alcalorpolitico.com; www.laopinion.net
[7] colectivoautonomomagonista.blogspot.com
[8] es-contrainfo.espiv.net
[9] www.nytimes.com

(tłumaczenie z 325nostate)

///, Świat

Francja: Zbliża się blokada szczytu G7 w Biarritz (2019)

Po wspaniałym okresie silnego oporu podczas szczytu G20 w Hamburgu w 2017 roku, oraz po szczycie G7 w czerwcu 2018 w Quebec, który spotkał się z niemająca sobie równych falą represji ze swoją „przestrzenią wolnej ekspresji”, nadchodzący szczyt G20 w Buenos Aires na przełomie listopada i grudnia 2018 zapowiada się obiecująco. Z uwagi na popularność Macriego, historie lokalnych grup oraz ich ruch oporu przeciwko Trumpowi…

Teraz zostało ogłoszone ze szczyt G7 odbędzie się pod koniec lata 2019 w Biarritz.
Nie mamy żadnych złudzeń co do skali represji, jakich możemy spodziewać się od Gérarda Collomba. Stało się jasne, że ten szczyt będzie kolejnym laboratorium egzekwowania przepisów prawnych przez sądy przeciwko demonstrantom i tym, którzy postanowili się zorganizować.

Jakkolwiek, to co wydarzyło się w Hamburgu musi nas inspirować, musi pozwolić nam wznowić walkę na taką właśnie skalę jak tam, wzmocnić nasze ponad-narodowe więzi, pomóc przekazywać wiadomości w świat, oraz sukcesywnie zakłócić spotkania rządów.

Naprawdę wzywamy do organizowania się, rozpoczynania spotkań, dyskusji, myślenia o akcjach, demonstracjach, przygotowywaniach kampanii informacyjnych, umacniania więzi krajowych i międzynarodowych, pisania artykułów, ulotek…

Mamy cały rok przed nami. Biorąc pod uwagę obecny poziom represji, tym razem nie będzie to zbyt wiele czasu. I tak jak w Hamburgu, chcemy, by opór był wszechobecny i wielokrotny.

Przeciwko kapitalizmowi, zniszczmy G7!

(tłumaczenie z Mpalothia)

///, Świat

“Dopóki wszyscy nie będziemy wolni- Ponadnarodowy Tydzień Solidarności z Anarchistycznymi Więźniami”. Komunikat od greckich towarzyszy

W 2013 roku grupy tworzące Anarchistyczny Czarny Krzyż zaangażowały się w Tydzień poświęcony dla Anarchistycznych Więźniów, odbywał się on zawsze w ostatni tydzień sierpnia. Wtedy w 2013 roku pierwszy dzień ostatniego tygodnia przypadał na rocznicę egzekucji Nicola Sacco oraz Bartolmeo Vanzetti (zabici w 1927). Jest to niezwykle istotne, by mówić o historiach naszych towarzyszy, dopóki wielu z nich nie będzie rozpoznawanych jako więźniowie polityczni.

Rozmaite służby państwowe domagały się rozmów z towarzyszami, by uzupełniać swoje śledztwa. Chcieli rozmawiać z tymi osobami tylko z powodu ich przekonań politycznych. Celowali w anarchistów, a każde dochodzenie skupiało się na tym, by ścigać ludzi za pomocą całego arsenału karnego, jakiego tylko dało się użyć.

Oskarżenia jakie wysnuwali mogły tyczyć się wszystkiego, od pisania tekstów po wszelkie rodzaje akcji bezpośrednich. Takie praktyki są niczym nowym, jeśliby spojrzeć na przypadki z innych krajów całego globu. Szczególnie te sprawy związane z anarchistami skupionymi wokół promocji działań akcji bezpośrednich i wzywających do aktywizmu. Taktyką represji państwowej jest, by zapobiegać szerzeniu się anarchistycznej działalności i wszystkim naszym ideom. Oni nie zawahają się by to robić pomimo tego że ich demokracja powinna przyzwalać na wolność słowa, idei i informacji.

Tak więc można by mieć złudne wrażenie, że ludzie chcieliby końca demokracji. Stało się jasne, że akcje anarchistyczne będą teraz albo nielegalne albo nie będą nic znaczyły. Ta forma represji która wyszła na wierzch jest egzekwowana przeciwko wielu naszym uwięzionym towarzyszom, nawet pod płaszczykiem międzynarodowego „terroryzmu”, który faktycznie ma na celu zaatakowanie “wroga narodu”, którym jest istnienie anarchizmu. Z jednej strony nasi więźniowie polityczni byli oskarżani na podstawie ich politycznych przekonań , a z drugiej brali oni bezpośrednią odpowiedzialność za czyny swoje i innych osób z ich grup, a nawet innych organizacji do których nie należeli.

Strategia prewencyjnej represji znana z prześladowań sądowych, takich właśnie szybkich rozpraw które kończą się najwyższymi możliwymi wyrokami, została już wymierzona w skłoty i pojedyncze osoby szerzące anarchistyczne wartości. Ostatnie rozprawy sądowe stanowią ostateczną próbę nowej doktryny, którą państwo chce egzekwować.

Nowy typ represji jest zasadniczo ulepszeniem wcześniejszych przepisów (187 A itp.), który zapewnia prewencyjne represje wolności słowa, ale także stara się usprawiedliwiać deklaracje skruchy ze strony naszych uwięzionych towarzyszy. Pisanie i szerzenie poradników akcji bezpośrednich albo tekstów promujących partyzantkę miejską jest traktowane jak akcje terrorystyczne, które mogą doprowadzić do odbycia kary wielu lat w zamknięciu. W ten sposób władza próbuje oszacować nasze reakcje lub milczenie, a im więcej jest w nas apatii, tym prędzej zwiększają się taktyki represji.

Przez ostatnie kilka lat było więcej aresztowań anarchistów niż osób działających w ruchach poza-anarchistycznych. Aresztowania, prześladowania, zamykanie w więzieniach i wyroki ukształtowały się jak mogły najostrzej i jest to relatywnie powszechna sytuacja. Ofensywna strategia mająca na celu wywoływanie szoku służy również do stwarzania rzeczywistości idealnie kompatybilnej do nagonki tworzonej przez zdradzieckie media i polityków.

Jeśli cofniemy się kilka lat wstecz, prześladowania anarchistycznych więźniów za teksty, które pisali i pisały były niewyobrażalne, za to teraz władze sądownicze i prokuratorskie zareagowałyby przy pomocy izolatek, przesłuchań dyscyplinarnych i takich warunków, które zakopią więźniów jeszcze głębiej w swoich zimnych i ciasnych celach. Kilka lat temu nie wyobrażalibyśmy sobie tego, że więzi rodzinne czy towarzyskie z anarchistami groziłyby długimi wyrokami, krzywdą finansową i społeczną oraz oszczerstwami w mediach i Internecie, gdzie wszystkie typy systemowych sługusów będą bezwstydnie celować w naszych towarzyszy bez ponoszenia żadnych konsekwencji. Władza próbuje uciszyć nasze siostry i braci, a jednocześnie ogromnie oddziaływać na cały antagonistyczny ruch.

Represje zmodernizowały swój arsenał dzięki prawom i dekretom, nowym kodeksom karnym, mściwym zmianom lokalizacji więźniów, izolatkom i planom ponownego utworzenia więzień typu C w celu unicestwienia więźniów politycznych oraz poprzez stosowanie sprzyjającym torturom “specjalnych warunków przetrzymywania”. Wreszcie, cięcia w budżecie więziennym, z absurdalnych powodów dyscyplinarne egzekwowanie kar itd. Będziemy musieli domagać się prawa do głosu i działalności. Jesteśmy świadomi tego, że nasz anarchistyczny dyskurs nie obchodzi wielu, lecz wiemy, że wciąż są ludzie którzy odmawiają podporządkowywania się. Poza tym nasza działalność nie ma żadnych terminów rozpoczęcia czy zakończenia, wręcz przeciwnie, ona wybuchają nieustannie.
To ci ludzie, których szukamy i zapraszamy, ci, którzy chcą słuchać głosów więźniów politycznych i wzmacniać ich jak najbardziej, jednoczą noce chorej i zepsutej społeczności, która czasem musi spierać się z gazem łzawiącym, groźbami i własnym wkurwieniem. Istnieją towarzysze którzy nigdy nie zapominają; nasza pamięć jest jak żyleta, która manifestuje sobą rozpowszechniające się tendencje do rewolty oraz ciągłej działalności. Słowa uwięzionych towarzyszy prędko opuszczają więzienny papier notatnikowy, by uciekać daleko za mury zakładów i by chętnie stawać się prawdziwym działaniem. Wsparcie i promocja ich tekstów jest formą komunikacji z rządem, by wiedział że nie są oni samotni. W tej sądowej pułapce nasze słowa są bronią, a nasza praktyka okazywania solidarności jest kulą w głowie władzy.

Rozpowszechnianie się anarchistycznych idei jest jednym z największych lęków, jakie odczuwa każda forma autorytarności. Chcemy by ten lęk trwał. Właśnie dlatego nie przestaniemy walczyć, dopóki tylko oddychamy. Ponieważ anarchizm jest kwintesencją życia jakie wcielamy poprzez nasze akcje. Więc znów wzywamy do tego by rozwiać wszelkie wątpliwości.

NIE ZATRZYMAMY SIĘ NAWET NA CHWILĘ, DOPÓKI NIE ZNISZCZYMY KAŻDEJ KLATKI I WIĘZIENNEJ CELI.

Tacy właśnie jesteśmy, nic dodać, nic ująć.

WOLNOŚĆ DLA NASZYCH SIÓSTR I BRACI, KTÓRZY W NIEWOLI SĄ ZAKŁADNIKAMI PAŃSTWA, ŚLEMY NASZĄ SOLIDARNOŚĆ W PRAKTYCE.

Kolektyw Idea i Mpalothia (Grecja)

(tłumaczenie z 325nostate)

///, Świat

Berlin, Niemcy: Antyfaszyści zablokowali marsz neo-nazistów upamiętniających rocznicę śmierci Rudolfa Hessa

Marsz neo-nazistów w Berlinie w sobotę wywołał wiele protestów. Tysiące kontrmanifestantów pojawiło się na zgromadzeniu nazistów i obrzuciło ich patykami i butelkami. Agencja prasowa Reuters podaje, że co najmniej jeden policjant został poszkodowany w skutek akcji. Kontrmanifestanci stanęli w berlinie jako opozycja do neo-nazistów, którzy zebrali się w trzydziestą pierwszą rocznicę śmierci zastępcy Adolfa Hitlera, Rudolfa Hessa. Tysiące policjantów zostało skierowanych na miejsce, aby zapobiec wybuchowi przemocy.

Rzecznik policji podaje, że na miejscu, w sobotę, zgromadzonych było dwa tysiące trzysta agentów, a także fakt iż wśród uczestników neo-nazistowskiego zgromadzenia, również znaleźli się poszkodowani.

Skrajnie prawicowi aktywiści pojawili się w liczbie około pięciuset, aby upamiętniać trzydziestą pierwszą rocznicę śmierci Rudolfa Hessa, który popełnił samobójstwo w wieku dziewięćdziesięciu trzech lat w Berlińskim więzieniu. Miał odsiedzieć dożywocie, skazany w procesie w Norymberdze.

Kontrmanifestanci ustawili się na linii przemarszu nazistów. Organizatorzy marszu wielbicieli Hessa, oryginalnie chcieli przejść do Spandau, miejsca gdzie znajdowało się więzienie, w którym był on niegdyś przetrzymywany. Nie udało się to jednak, gdyż antyfaszyści zablokowali całą okolicę. Jak donosi Deutsche Welle, nawet kiedy naziści chcieli przenieść się do innej części miasta, blisko Friedrichshain, również tam napotkali blokadę.

(tłumaczył Mych Wąsowski z Cyberguerillla)

///, Świat

Historia ruchu anarchistycznego w Grecji – filmy dokumentalne

Video 1 Comment

Greccy anarchiści w roku 1985…

Nowa fala młodych anarchistów, bardziej agresywna i skłonna do przemocy, pojawiła się w połowie lat osiemdziesiątych.

Zamieszki po śmierci Nikosa Temponerasa w 1991 roku

​Lewicowy nauczyciel szkolny Nikos Temponeras został zamordowany w 1991 roku przez sekretarza młodzieżowego oddziału prawicowej partii Nowa Demokracja. Morderstwo spowodowało niepokoje społeczne w kilku greckich miastach.

Najlepsze lata naszego życia

Historyczny dokument o zamieszkach w związku z dynamicznym rozwojem sposobu protestu w Grecji w latach 90tych.

Filaki – Więzienny Świat

Film dokumentalny o buncie przeciwko więzieniu i jego roli w kontroli społecznej.

The Potentiality Of Storming Heaven​

28-minutowa prezentacja filmowa o insurekcji z grudnia 2008 roku w Grecji poprzez słowa i działania ludzi, którzy brali w niej udział.

Projekt Feniks

Film przedstawiający wczesną część projektu Phoenix, międzynarodowego projektu sabotażu i ataków w kilkunastu różnych krajach.

Opór w Atenach

Grecka tragedia, szantaż ekonomiczny i demokratyczna zdrada, wpływ kryzysu uchodźczego i wizyta w Exarchii, anarchistycznej świątyni Aten.

(tłumaczenie z Mpalothia)

///, Świat

Indonezja: Aktualizacja o anarchistycznych więźniach z Yogyakarty

Dla 6 zatrzymanych proces wkrótce się zakończy, czekają, aby dowiedzieć się jakie dostaną wyroki. Jednak 4 więźniów nadal pozostaje w więzieniu Cebongan (w tym Ucil) a 1 inny przebywa wciąż na komisariacie Sleman, wciąż nie jest jasne, kiedy odbędą się ich procesy.

We wtorek 14 sierpnia 2018 r. odbyła się rozprawa towarzyszy O i M, zaś w czwartek 16 sierpnia 2018 r. rozpoczęły się przesłuchania towarzyszy MI, MEA, AMA i ZW.

Co do Briana Valentino (Ucila), jego proces rozpocznie się we wtorek 21 sierpnia 2018 roku.

Wyraźmy naszą solidarność, uczestnicząc w procesach we wtorek i czwartek o 10 rano w Sądzie Okręgowym Sleman lub odwiedzając tych towarzyszy w więzieniu Cebongan i na posterunek policji w Sleman, którzy nie mają jeszcze wyznaczonych terminów procesów sądowych.

Więcej informacji:

Instagram : @palang__hitam

Strona: palanghitam.noblogs.org

Email: civilrebellion@riseup.net

(tłumaczenie z 325nostate)

 

///, Świat

Turku, Finlandia: Tysiące przeciwko dżihadystom i neonazistom

Ponad tysiąc ludzi maszerowało zarówno przeciwko dżihadystom, jak i przeciwko neonazistom. Antyfaszyści upamiętnili w ten sposób ofiary ataku przy użyciu noża w Turku z przed roku, a także sprzeciwili się neo-nazistom próbującym wykorzystać to okropne wydarzenie do poparcia swojej własnej ludobójczej polityki.

Równocześnie z protestem antyfaszystowskim, ulicami Turku przeszły dwie manifestacje neonazistów.

Po pierwszej demonstracji nazistowskiej rozpoczęła się druga zwana demonstracją – 188, w której otwarcie uczestniczyli członkowie Nordyckiego Ruch Oporu (NRM). W 188 był także fiński poseł Kike Elomaa z partii Finów wraz z nazistami NRM. Przeważnie te same osoby poszły do NRM i 188.

W Finlandii deputowani do parlamentu maszerują razem z neonazistami z Nordic Resistance Movement.

(tłumaczenie z Gatorna)

///, Świat

Niemcy, Berlin – Atak na linie zaopatrzeniowe wroga

Spaliliśmy ciężarówkę DB Schenkera w nocy 8 sierpnia w Berlin-Wedding. Gdy Erdogan przybędzie do Berlina 28 września, znajdzie tutaj naszą wrogość. Kto rozwija czerwony dywan dla faszystowskiego Erdogana ten poczuje swąd płonącego miasta.

Już od 2000 roku firma ESG Elektronicsystem u. Logistics prowadzi wspólnie ze swoim partnerem Schenker Germany AG (DB Schenker) główną siedzibę logistyki – zwaną ZEBEL – dla niemieckich sił zbrojnych (Bundeswehr) w Kassel. Z tego węzła o powierzchni 17.000 metrów kwadratowych pochodzi zaopatrzenie firm cywilnych i warsztatów wojskowych, które utrzymują systemy i pojazdy Bundeswehry. Transport materiałów wojennych ma największe znaczenie dla DB Schenker. Dzięki temu spółka zależna Deutsche Bahn jest odpowiedzialna za logistykę i dostawy sprzętu NATO do armii tureckiej w ich wojnie przeciwko obszarom kurdyjskim.

Bierzemy także odpowiedzialność za niedawne ataki na Deutsche Bahn we Frankfurcie i w Berlinie. Przepływ kapitalistycznych dóbr i usług powinien nie tylko zostać przerwany przez niszczenie sieci kablowych i radiowych, ale także przez niszczenie sprzętu.

Zatrzymania we Frankfurcie w dniu 27 czerwca, przeszukania domów oraz niezliczone ataki na struktury kurdyjskie, są częścią narastających represji w Niemczech i stanowią próbę utrudnienia międzynarodowych połączeń przeciwko dominacji. Jest oczywiste, że te koneksje przeciwko interesowi dominacji poprzez indywidualizację, są niebezpieczne dla strażników prawa i porządku. Anarchistyczne i autonomiczne grupy, które już podjęły asymetryczny opór w Twierdzy Europa i na Bliskim Wschodzie, muszą przezwyciężyć wielość sekcji zmagań i, odnosząc się do siebie nawzajem, zaatakować filary dominacji.

Jednak niewielka kampania fight4Afrin dobiegła końca, tylko dlatego, że konflikt ten zniknął z pierwszych stron, działania solidarnościowe dla więźniów G20 zatrzymają się tylko wtedy, gdy nikt już nie będzie prześladowany. Również dlatego została spalona ciężarówka w Wedding. Tak samo my chcieliśmy wesprzeć wszystkich więźniów wojny społecznej w ośrodkach zatrzymań systemu.

Zintensyfikujmy ataki na struktury wojny. DB Schenker ze swoją obecnością w 140 krajach może być odpowiednim celem dla naszych przyjaciół piromanów na całym świecie.

Autonome Gruppen

(źródło Deutschland Indymedia, tłumaczenie z 325nostate)

///, Świat

Brazylia: Wyroki dla niereformowalnych

Tekst opowiada o wyrokach na dwudziestu-trzech osobach za domniemane uczestnictwo w akcjach nieposłuszeństwa w Rio de Janeiro w latach 2013-2014.

Sprzeciwiamy się wyrokom tak samo jak sprzeciwiamy się wszelkiej opresji na naszą wspólną i oddzielną wolność.

“Wolność innych powiększa moją wolność”– M. Bakunin

Ciąg aresztowań i wyroków nazwany został przez policję jako “operacja zapory sieciowej”. Te 23 osoby zostały skazane za domniemaną przemoc, organizowanie się w grupy przestępcze, dokonanie zniszczeń mienia, stawianie oporu, krzywdę cielesną oraz posiadanie ładunków wybuchowych. Wyroki wahają się od pięciu do trzynastu lat więzienia. Sprawy odbywały się w obecności sędziego Flavio Itabaiana z 27 trybunału karnego w Rio de Janeiro.

Aresztowania były przeprowadzane przez specjalny oddział służący do represji za przestępstwa hakerskie, była to dokładniej policja polityczna zaangażowana w World Cup i igrzyska olimpijskie, ta sama policja, która była obecna na protestach w Porto Alegre i Sao Paulo.

Nazwa operacji nie jest przypadkiem, zapora sieciowa to nazwa tworu wewnątrz sieci komputerowej, które ma na celu zastosowanie protokołu bezpieczeństwa w określonym punkcie sieci. Więc zapora sieciowa została stworzona do blokowania “szkodliwych” treści w sieci komputerowej. Media społecznościowe i nowe technologie komunikacji międzyludzkiej są wykorzystywane jako narzędzia kontroli i represji (co wiadomo nie od wczoraj), ale ta operacja to wyjątkowy przykład potencjału ich represyjnego wykorzystania.

Za słowem sędziego (w akcie “życzliwości”) nie zarządzono tymczasowych aresztowań. Jednakże te zdarzenie, nawet biorąc pod uwagę chwilową “wolność”, pomaga nam zrozumieć, gdzie sędzia chce, abyśmy byli (w więzieniu). Te wyroki stanowią dla nas widoczną konieczność zmiany mobilizacji walki przeciwko społeczeństwu więziennemu, mobilizację w akty solidarności.

Oskarżeni byli ostatnio ofiarami represji ze strony operacji “Erebeo”. W obliczu tych zdarzeń to, co możemy zrobić to co najmniej wyrazić swoją stanowczą solidarność oraz wezwać do wspólnej mobilizacji.

Nie mamy zamiaru wywieszać na nasze sztandary sprzeciwu wobec kryminalizacji działalności aktywistycznej. Działalność ta nie ma możliwości wpisywać się w żadne kategorie typu legal/nielegal, winny/niewinny, dopuszczalny/zabroniony. Działalność aktywistyczna wykracza poza te kategorie, ponieważ jej cel jest z nimi sprzeczny. Jesteśmy przeciwni represji, ponieważ cały system dominacji jest kontynuacją tej właśnie represji i ten kto to dostrzega, (wie że system jest przeciwny jego wolności) to wychodzi na ulice, dokonuje zniszczeń, by każdym kolejnym zniszczeniem symbolicznie niszczyć dominację. Każdy, kto stara się działać przeciwko z góry ustalonemu “porządkowi” będzie nazwany “kryminalistą” ponieważ “zbrodnia” ruchu oporu jest wynikiem totalnej niezgody na istotę dominacji. Więc gdybyśmy walczyli pod hasłem “demonstracje to nie przestępstwo” to legitymizowalibyśmy i akceptowalibyśmy zatem istnienie więzień. Oczywiście, dopóki jesteśmy anarchistami i przede wszystkim anarchistami to naprawdę kochamy wolność i jesteśmy niewiarygodnie wielkimi przeciwnikami opresji.

Jak moglibyśmy nie wychodzić na ulice w sprzeciwie wobec spektakli, które odgrywane są, by usprawiedliwiać rozrywki dla społeczeństwa? Jak moglibyśmy być obojętni na modernizację, militaryzacje i dekorację ulic specjalnie dla tłumów spacerujących turystów i bogaczy podczas World Cup i igrzysk olimpijskich? Jest to niewiarygodnie smutne, że w tym całym entuzjazmie wobec złotego pucharu niektórzy ludzie zapominają o nadużyciach, śmierci i ludobójczej polityce, którą produkuje ten spektakl. Niepohamowaną radość daje nam wiedza, że są ci niereformowalni czy “niepoprawni” ludzie, którzy wychodzą na ulice, by niszczyć wszystko pomimo rzekomej kontroli ze strony niby “autorytetów” którzy wydają miliony na ochronę i kontrolę.

Gwałtowna demonstracja jest najmniejszym gestem wrażliwości, jaki odczuwamy w obliczu dominującego ucisku, który próbuje jawić się jako “normalne życie”. Jest to sygnał, że wciąż znamy i czujemy na sobie okrucieństwo krzywdy, niezadeklarowanej nigdzie wojny, i tak samo jak zwierzę naprzeciw swojego kata, reagujemy gwałtownie na bat.

Podpisane Biblioteka Anarchistyczna Kaos
Przeciwni postawionym wyrokom, wznosimy trwałą mobilizację.
Solidarni z walczącymi!

Imiona dwudziestu trzech osób skazanych za protesty w Rio de Janeiro w 2013 roku:
– Elisa Quadros Pinto Sanzi, skazana na 7 lat więzienia

– Luiz Carlos Rendeiro Júnior, skazany na 7 lat więzienia

– Gabriel da Silva Marinho, skazany na 5 lat i 10 miesięcy więzienia

– Karlayne Moraes da Silva Pinheiro, skazany na 7 lat więzienia

– Eloisa Samy Santiago, skazana na 7 lat więzienia

– Igor Mendes da Silva, skazany na 7 lat więzienia

– Camila Aparecida Rodrigues Jordan, skazana na 7 lat więzienia

– Igor Pereira D’Icarahy, zkazany na 7 lat więzienia

– Drean Moraes de Moura, skazany na 5 lat i 10 miesięcy więzienia

– Shirlene Feitoza da Fonseca, skazan na 5 lat i 10 miesięcy więzienia

– Leonardo Fortini Baroni, skazany na 7 lat więzienia

– Emerson Raphael Oliveira da Fonseca, skazany na 7 lat więzienia

– Rafael Rêgo Barros Caruso, skazany na 7 lat więzienia

– Filipe Proença de Carvalho Moraes, skazany na 7 lat więzienia

– Pedro Guilherme Mascarenhas Freire, skazany na 7 lat więzienia

– Felipe Frieb de Carvalho, skazany na 7 lat więzienia

– Pedro Brandão Maia, skazany na 7 lat więzienia

– Bruno de Sousa Vieira Machado, skazany na 7 lat więzienia

– André de Castro Sanchez Basseres, skazany na 7 lat więzienia

– Joseane Maria Araújo de Freitas, skazana na 7 lat więzienia

– Rebeca Martins de Souza, skazana na 7 lat więzienia

– Fábio Raposo Barbosa, skazany na 7 lat więzienia

– Caio Silva de Souza, skazany na 7 lat więzienia

(tłumaczenie z Mpalothia)

///, Świat

Rok później: Santiago Maldonado Presente!

W czasie rocznicy zaginięcia Santiago, 1 sierpnia – kiedy go zabrali, ważne jest, żeby pamięci o nim towarzyszyła świadomość rewolucyjna, przedłużenie konfliktu społecznego. Santiago był osobą wrażliwą, buntownikiem, jego zapiski i rap, niosą ze sobą ogromną treść. Pouczają nas i agitują, przeciwko papieżowi, prezydentom, wielkim projektom i przeciwko istniejącemu porządkowi. Z humorem i pewnością.

Dwa razy próbowali sprawić aby Santiago zniknął, najpierw siły zbrojne, potem inni, ukrywali przed światem jego walkę, życie, jego idee.

Dla Santiago – anarchisty, który był solidarny z uwięzionymi za grabieże w Barlioche, z tymi, którzy walczyli na zgromadzeniach i barykadach na Chiloé, z tymi, którzy zablokowali drogę 40 dla uwolnienia Facundo (1) – organizowali msze kościelne i wetknęli go w dyskurs wyboczy. Próbowali zredukować go do postaci ofiary: ofiary żandarmerii, ofiary Bullrich (2), ofiary Macriego, a nawet, jak naciskali urzędnicy, ofiary samych Mapuczów.

W międzyczasie, jego towarzysze walki byli ścigani przez policję i piętnowani jako infiltratorzy mobilizacji, które wciąż trwają.

“Godnym uwagi jest, że represje doznawane codziennie przez araukańskie społeczności na południu, pojmanie Facundo Jones Huala i, ponad wszystko, całkowity społeczny obraz Autonomicznego Ruchu Mapuczów z Puelmapu, są w tym samym albo gorszym stanie mroku i błędnej interpretacji jak przed zniknięciem Brujo.” Powiedzieliśmy to rok temu, a od tego czasu sytuacja tylko się pogorszyła.

Od niedawna jesteśmy świadkami nowej kampanii kłamstw, w której próbują ukazać Mapuczów jako tych, którzy oszukali, porzucili Santiago i okłamali jego rodzinę. Santiago nie został oszukany w Cushamen; wiedział, co robi. Ci, którzy nic nie wiedzą, są zabójcami, a ich współwinnymi ci, którzy myślą, że siłą i kłamstwami są w stanie zatrzymać walkę i zniszczyć solidarność. Z tego właśnie powodu publikują nagrania z podsłuchów telefonu Sergio Maldonado i Ariel Garzi, którzy oświadczyli już, że transkrypcje są w części fałszywe. Podsłuchy te są kolejną częścią ciągłych przestępczych ostrzeżeń państwa skierowanych nie tylko do Mapuczów, ale do całego ruchu społecznego. Tak jak wtedy, gdy podłożyli martwe ciało Santiago, chcą pokazać nam, co może stać się, gdy jesteśmy im nieposłuszni, kiedy walczymy dla innej rzeczywistości. Tak jak po drugiej stronie drutu, stara się rozbić grupy, które proponują wsparcie dla odzyskiwania terytoriów, izolować wspólnoty w konflikcie, ich zwierzchników, rzeczników i bojowników.

Tak samo jak rok temu, tak jak zawsze, państwo, jego sprawiedliwość i jego więzienia nie dają innych odpowiedzi niż przemoc w stosunku do tych, którzy przeciwstawiają się ich terroryzmowi i ich światu śmierci i niedoli.

(1) Facundo Jones Huala, uwięziony aktywista Mapuche i plemienny przywódca (przypis tłumacza)

(2) Patricia Bullrich, argentyńska minister bezpieczeństwa (przypis tłumacza)

Bóg Handlu

Ojcze! Któryś jest w niebie Twojego imperium

Jesteś strażnikiem sejfów, Ty, który śpisz pośród sztabek złota, srebra, tytanu i miedzi!

Ty, który jesteś bezpieczny od  ziemskich kryzysów, kiedy przychodzą głód, zbiorowa histeria, katastrofy naturalne i sztuczne!

Ty, który widzisz i wiesz wszystko!

Ty, który możesz sądzić śmiertelników, mówić, kto może wejść, a kto nie, komu wolno radować się w pomyślności, a kto powinien czołgać się w błocie, zgniliźnie i niepewności!!

Tobie, królu królów, przeciwstawiamy się, pod wypolerowanym krzyżem wylesiania dla cywilizacji i nowoczesności!

Twoje świątynie będą okupowane przez barbarzyńców i staną się gniazdem oporu,

płomienie w ciemnościach z opiekuńczymi iskrami, siła i energia muszą nam towarzyszyć na ścieżkach życia, które wybraliśmy, aby sprzeciwić się wrogim sytuacjom i przeszkodom, które pojawiają się na całej długości i szerokości drogi prób….

Życie jest po to, aby żyć i się cieszyć, nie obserwować jak przemija, to nie jest disney, ani big brother, ani książkowy bestseller…

Jest po prostu, ponad wszystko, niepowtarzalne…

Głosuj na mnie

Dlaczego nalegamy byś głosował?

Bo chcemy uczynić cię podległym teraz, abyś w przyszłości pozostawał podległy.

Myślimy, że, zamrażając twój mózg i czyniąc cię wyobcowanym dzięki naszym projektom zdrowia, edukacji, pracy, bezpieczeństwa, komfortu i technologii, zabezpieczymy bank, status społeczny i władzę, których tak pożądamy.

Wierzymy w hierarchię społeczną i w to, że my musimy rozkazywać, a ty musisz słuchać, bo tak właśnie utworzymy ojczyznę dla wszystkich mężczyzn i kobiet.

Ktoś musi rządzić i właśnie dlatego tu jesteśmy, gdyby było inaczej, nastałby chaos i królowały wolność, każdy robiłby, co chcę, a my nie istnielibyśmy.

Wierzymy również, że dzięki pieniądzom zgromadzonym z niewolnictwa, które chcemy wymusić, możemy kontrolować każdy zakamarek planety Ziemi, wzmocnić inwigilację kamerami bezpieczeństwa na każdym twoim kroku, więcej policji, wojska, armii i terroru.

Utworzyć więcej więzień i stanowisk, by torturować, uciszać i izolować tych, którzy nie dostosują się do zasad gry.

Ogień urnom, demokracji, parlamentowi i Konstytucji!

Ani głosów, ani buta.

Nikt oprócz Ciebie, nie reprezentuje Ciebie!

Bez szefów, bez liderów.

Teksty Santiago Maldonado

Uzyskane z jego zina “Vagabun2 de la Idea”, Mendoza, 2015

Argsesina*

Tutaj w Argsesinie 2016,

Przeciętnym kraju, jak sam widzisz,

Na prawo, czy odwrotnie, co widzisz?

Wszyscy myślą, że wcześniej było dobrze.

Teraz pojawia się korupcja, bezrobocie, inflacja i odurzenie.

Spójrz na telewizję, uwaga wszystkich jest odwrócona dolarami, które pojawią się ukryte w pałacach, w klasztorach.

Te pieniądze zostały już wcześniej skradzione, mi, tobie i naszym poprzednikom. Natura domaga się zemsty!

Ekstraktywizm zwiększa ich zyski.

Niektórzy biznesmeni mają spuchnięte brzuchy.

Inni niedożywieni, zaabsorbowani saldem swojego konta.

Co się dzieje?

W tym świecie w odrętwieniu, niektórzy umierają, inny wierzą w demokrację.

Wszystko zostało już powiedziane. Jeśli się oddasz, oni cię zerżną.

Ludzie kupują dyskurs progresu, co przez to rozumieją?

Że szamanka przyjdzie i połamie ci kości.

Albo że oszukują się w kościele, na ugiętym kolanie, drewnianym krzyżem. A jeśli ksiądz będzie chciał, dostanie od ciebie seks.

To właśnie to, to jest progres.

Korzyści, których Pablo dostarczał swoimi wypowiedziami.

I wielu jest świadków, tak wielu ofiar, jakby teraz nie składali cię w ofierze w miejscu pracy.

Nie bądź głupcem, otwórz oczy i uszy

Progres jest twoim wrogiem!

Zapełniają morza martwym łososiem.

Niszczą  górę, aby zbudować elektrownię.

To jest progres. Niszczy wszystko co napotka, nie dba czy jesteś młodą dziewczyną czy starszą panią.

Niszczy życie w ułamku sekundy.

Co rozwija się latami, może zniknąć w mgnieniu oka.

Wysadzają górę, by wybudować wielką kopalnię.

Zbudują również drogę, by zwiększyć przepływ dóbr.

To magia kapitalizmu. Micky Mouse ze swoim cynizmem. Rockefeller tańczący w odchłani.

Także walka toczy się dalej, dzisiaj, tu i teraz.

W kościele, odprawiają Ci kazania,

że wszystko się ułoży, tak jak mesjasz objawił. Tu i teraz, walka trwa!

Zaczynam wątpić w to co było dyktowane, że winę należy zrzucać na diabła.

Czy wiesz co mam na myśli?

Słowa piosenki Argsesina, raperskiego duetu Santa Blasfemia, którego Santiago Maldonado był częścią.

*Argesina jest zlepkiem słów  “Argentina” i “asesina” (morderczyni)

 

(Tłumaczenie Alma Duszan i Mych Wąsowski z Mpalothia)