Iran: Poważne pobicie Soheil Arabiego przez służbę więzienną

29 kwietnia 2019, anarchistyczny więzień polityczny Soheil Arabi, (osadzony w Głównym Więzieniu w Teheranie “Fashafoyeh”) który został wysłany do Szpitala Firoozabadiego, wrócił z niego bez żadnego leczenia. Służba więzienna dopuściła się na osadzonym poważnego pobicia. Soheil doznał uszczerbku na zdrowiu psychicznym oraz fizycznym z powodu pobicia okolic jego krocza.

Na końcu pierwszego miesiąca wiosny irańskiego kalendarza (trwającego 12 marca-20 kwietnia) Soheil został wezwany do władz służby więziennej. Został tam przesłuchany oraz poważnie pobity. Stało się to z powodu jego listu, w którym zwrócił uwagę na sprawę łamania praw człowieka, powszechnego ograniczania i torturowania osadzonych w Głównym Więzieniu Teheranu. Wydano również rozkaz odmówienia mu dostępu do telefonowania oraz spotkań.

28 kwietnia mimo że Soheil został wysłany do szpitala, nie uzyskał żadnej pomocy lekarskiej. Czekał bardzo długo ponieważ nie było wolnych łóżek. Kontakt między szpitalem a służbą więzienną jest bardzo słabo zorganizowany.

Soheil Arabi był aresztowany w Teheranie przez islamistycznych agentów policji 4 listopada 2013 i wciąż czeka na wypuszczenie.

(na podstawie asranarshism)

Lyon, Francja: 1 majowa akcja przeciwko policji granicznej

PAF to milicja graniczna: armia gliniarzy, która systematyzuje rasistowskie aresztowania. Na drogach granicznych, na stacjach, PAF atakuje tylko osób niebiałych w nadziei znalezienia tych, którzy są nieudokumentowani.

Uważamy, że konieczne jest atakowanie PAF, która jest konkretnym wyrazem całej tej systemowej przemocy i ucisku. Ścigają ludzi za kartkę papieru: ci, których papiery nie są „w porządku”, są zabierani do miejsc odosobnienia, gdzie są odurzani, bici, głodzeni i umieszczani w odosobnieniu, gdy są ranni. Z zeznań uwięzionych miejsca te są „gorsze niż więzienie”.

W odpowiedzi na wezwanie o pomoc zatrzymanych w CRA Lyon Saint-Exupéry, w środę 1 maja 2019 r., Przeprowadziliśmy akcję przeciwko komendzie PAF (Policja Graniczna) w Part Dieu. W tym dniu międzynarodowej mobilizacji potwierdzamy, że musimy bronić godności wszystkich: nie tylko robotników. Postanowiliśmy odnowić smutną fasadę słoikami z farbą. Musimy nieustannie walczyć z tymi instytucjami, które są „gorsze niż więzienia”.

Dlatego uważamy, że ważne jest, aby mobilizować wszystkich w tym również tych, którzy zostali pobici i uwięzieni, tych niezdolnych do życia tam, gdzie chcą.

Sprawcy tych zbrodni są liczni: państwo, władze miasta, władze lokalne, stowarzyszenia, które współpracują z państwem, takie jak Forum Czerwonego Krzyża i Uchodźców itd., Patetyczni gliniarze PAF i pracodawcy, którzy uzyskują lukratywne oferty z kontraktów korupcyjnych. Chociaż dzisiaj zaatakowaliśmy PAF, ostrzegamy i oświadczamy: zaatakujemy wszystkie instytucje i osoby, które kryminalizują nieudokumentowanych ludzi.

W dniu mobilizacji chcemy przypomnieć ludziom o potrzebie bycia razem i walki z wyzyskiem i wszelką władzą.
Niszczymy szkło, bo oni niszczą życia!

C.A.R.G.L.A.S.S
(Revolutionary Autonomist Comrades Remaining Anonymous for our Security)

Carglass répare, carglass remPAF!

(źródło Attaque. tłumaczenie z Mpalothia)

Hamburg, Niemcy: gmach sądu zaatakowany ogniem, kamieniami i farbą

Wczesnym rankiem 26 kwietnia budynek sądu karnego na Sieveking Platz został zaatakowany w Hamburgu. Płonąca barykada opon została wzniesiona na ulicy, fasada i okna zostały uszkodzone farbą i kamieniami, a kamery na masztach zostały podpalone w celu ich zniszczenia.

W wielu miejscach obecnie walczące jednostki stają przed sądem. Solidarność z skruszonymi i niechętnymi do współpracy więźniami. Bojownicy G20 w Hamburgu, oskarżeni anarchiści, którzy stanęli przed sądem w Belgii za zamieszki. Rosyjscy anarchiści, którzy przeciwstawiają się torturom, podżeganiu i uwięzieniu. Anarchiści we Włoszech, którzy plują w twarz państwa w obliczu trwających operacji represyjnych, odosobnienia, nadzoru i długich wyroków więzienia. Jeśli walka o wolność jest zbrodnią, to niewinność byłaby najgorszą zbrodnią z nich wszystkich. Solidarność oznacza walkę!

(źródło Deutschland Indymedia, tłumaczenie z Mpalothia)

USA, Nieznany autor: Rewolucyjny anarchizm przeciw demokracji państwowej

Doszło do momentu, w którym liberalne tendencje wewnątrz ruchu anarchistycznym w USA powinny zostać dogłębnie przemyślane przez anarchistycznych rewolucjonistów.

Kiedy w 2016 wybrano Trumpa na prezydenta, pojawił się pewien napływ zainteresowania anarchizmem, szczególnie poprzez korporacyjne media zafascynowane antyfaszyzmem. Zamiast uważać korporacyjne media za wroga, niektórzy anarchiści z przyjemnością przyjęli nowe zainteresowanie. Odkąd zaczęli dążyć do strategii przyciągania zainteresowania mediów, rozwadniali anarchistyczne idee by przystosować się do liberalnego grona odbiorców. To oznacza przykładanie mniejszej wagi do walki o anarchizm, zamiast utożsamiania go z “demokracją bezpośrednią”. To zbliżanie się do liberalizmu jest niebezpieczne, ponieważ gra według państwowej strategii tłumienia rewolty, dopuszczając przypuszczalnie radykalne idee by zostały wchłonięte przez partyjnych polityków socjal-demokracji jak na przykład Aleksandrę Ocasio-Cortez.

Jako rewolucyjni anarchiści żyjący na terenie szatanów zjednoczonych, naszym głównym wrogiem państwo białej-supremacji, którego ideologia liberalnej demokracji jest pod wieloma względami nie do odróżnienia od faszyzmu. Szatany zjednoczone zabiły miliony osób na świecie w imię demokracji. Anarchiści walczyli na wskroś historii dla rewolucji oraz ku obaleniu państwa i kapitalizmu. Każda próba zabezpieczania się reformami wewnątrz obecnego systemu, jest całkowicie destrukcyjna dla celów do których dąży rewolucyjny anarchizm. Reformy tylko wzmacniają taktykę państwowego tłumienia buntów.

Rewolucyjny anarchizm w US osiąga punkt w którym waleczność powinna się zintensyfikować by wesprzeć tych, którzy są uciskani i atakować założenia amerykańskiej białej supremacji. Powinniśmy również przestawiać anarchistyczne idee jak jak najbardziej jasno i wyraźnie, nie rozwadniając ich przekazu przez popieranie reform, ale nieustanne podkreślanie że walczymy o całkowite wyzwolenie. To oznacza atakowanie i niszczenie więzień które są niewolą dla milionów, oraz policji która rutynowo morduje czarną ludność w całym kraju. Anarchiści powinni być stanowczy i stale odrzucać wszelkie próby zmiany anarchizmu w coś, co przydaje się (a nie zagraża) korporacyjnym mediom.

Niedawne męczeństwo Tekosera Pilinga (Lorenza Orsetti) i Michała Złobickiego dostarcza przykładu ukazującego powagę sytuacji, którą należy rozpatrywać historycznie. Anarchiści ponownie narażają życie by zaatakować siły państwa i faszystów na całym świecie.

Zamiast płoszyć się przed wojowniczością, powinniśmy zastanowić się nad tym, jak można spotęgować nasze działania. Czerpiąc inspirację z odwagi anarchistycznych męczenników, możemy wyrazić jasno, że anarchizm jest zagrożeniem dla liberalnych, jak i konserwatywnych polityków. Oraz że anarchiści potrafią, oraz będą uderzać w serce amerykańskiej demokracji, dopóki nie spłonie ostatnie więzienie!

– Tekst jest zasługą anonimowego autora lub kilku.

Ateny, Grecja: Podpalenie ministerstwa kultury za gentryfikację Exarchii

Rano, 19 kwietnia 2019 grupa posługująca się imieniem zabitego miesiąc wcześniej studenta Mahira Mete Kula* dokonała podpalenia Ministerstwa Kultury na Exarchii. Skłot mieszkalny migrantów Clandestina, na którym dokonano ewikcji dzień wcześniej porankiem, jest własnością tego ministerstwa. Tego samego dnia co Clandestina, 18 kwietnia policja dokonała ewikcji anarcho-feministycznego skłotu Cyclopi, a kilka dni wcześniej skłotu migrantów Azadi, skłotu New Babylon oraz skłotu Arachovis 44.

W Exarchii szaleje okropna gentryfikacja, demolowanie i zamykanie skłotów, zabranianie anty-autorytarnych wydarzeń na Strefi, pojawiająca się wszędzie dewelopersko-turystyczna firma Airbnb, budująca się stacja metro, gwałtownie rozprzestrzeniający się “zielony ekonomizm”, policja która stale patroluje okolicę, czyli wszystkie symptomy “niewidocznej” wojny, którą deklarowało państwo i kapitalizm.

W sieci metropolii najbardziej totalitarne zwyczaje są wyrażane poprzez relacje między ludźmi. Jedynym celem jest gromadzenie kapitału z każdego modelu produkcji i każdego modelu “postępowej” konsumpcji. Oczywiście Exarchia nie mogła być pominięta w planach władz. Kapitalistyczna inwazja to wojna. Wojna przeciwko ludziom, których nie uważa się za produktywnych i nadających się do wykorzystania, takich jak migranci bez dokumentów, „nielegalni” sprzedawcy uliczni, wywłaszczyciele i osoby używające substancji. Poprzez ukazywanie własnej solidarności grupa staje po jednej ze stron tej wojny, by wspierać ciemiężonych. Żaden atak ani ewikcja nie zostanie bez odpowiedzi grupy.

 Anarchiści starają się dobrze poznać z uchodźcami i migrantami na Exarchii i wszędzie dookoła. Chcą zjednoczyć się z dziką młodzieżą. Ponieważ jeśli nie stworzą więzi z multi-kulturowym proletariatem, jak mogliby mówić o wspólnym wyzwoleniu?

Od wspólnego spędzania czasu, skłotowania budynków, wspólnych zamieszek, wywłaszczania bogactwa metropolii, rozmawiania o problemach, rozwijania myśli i sposobu działania, do ucieczki od wszelkich dogmatów i odcięcia się od narzuconego schematu życia, do obiektywnego krytycyzmu. Bądźmy ludźmi, którzy nie będą figurami w historii, lecz tymi co ją piszą. Nie urodziliśmy się jako „doskonali” antyautorytarni ludzie i nie mamy takich żądań od nikogo. Podczas walki pogłębia się wrażliwość i wiedza.

*grupa “Mahir Mete Kul”

*Mahir Mete Kul był studentem i komunistą pochodzącym z Turcji, który został zabity 24/3/2019, mając 22 lata, przez próbę ucieczki przed terrorem Erdogana używając dmuchanego pontonu. Przez członkostwo w “Revolutionary Youth”, został natychmiast wtrącony do więzienia na 10 miesięcy, był torturowany a następnie, po odsiadce zabroniono mu przekraczać granic kraju. Wyrzucono go z uniwersytetu a cała rodzina została pod kontrolą władzy. Jego starania o lesze życie legły w gruzach. Władza zabiła Mahira. Nie zapomnimy, nie przebaczymy. Szacunek pamięci – Wsparcie jego rodziny i towarzyszy.

Ateny, Grecja: Atak przy użyciu granatu na rosyjski konsulat

Bierzemy odpowiedzialność za atak granatem na rosyjski konsulat na ulicy Tzavella w Chalandri [przedmieście w północnych Atenach] 22 marca.

Każde państwo dąży do ciągłości, która jest niezwykle ważna zarówno dla jego istnienia, jak i dla utrwalenia oraz ekspansji jego żywotnej przestrzeni. Definiujemy istotną przestrzeń struktury państwa jako koncepcję, która ma moc narzucać każdy interes ekonomiczny i przestrzenny. Stosowanie tej polityki wobec nas jest tym, co powszechnie nazywamy imperializmem. Ta polityka nie jest strategicznym wyborem państwa, ale jest kwintesencją samego jego istnienia. W tym kraju automatycznie każda władza państwowa stosuje lub podąża za imperialistyczną polityką sojuszów. Fakt ten zaprzecza retoryce świętego przymierza mniejszych w dynamicznych stosunkach wobec silniejszych, którą lewica usiłuje wprowadzać od lat, obejmując w tym część przestrzeni anarchistycznej. Z biegiem lat powstało wiele sojuszy, a w rezultacie wiele potyczek, różniących się stawką. Pod osłoną tych między aksjomatycznych kontrastów w połączeniu z koniunkturą gospodarczą i polityczną powstają lub dostosowują się rozbieżności w dynamice każdego państwa. Relacje między państwami zawsze były stanem dynamicznym, który jest modyfikowany w zależności od interesu, a nie zastanej sytuacji.

Na podstawie powyższych stwierdzeń, od połowy ubiegłego stulecia, istnieją dwa państwa, które zdominowały światową szachownicę, USA i Rosja (do 1991 r. jako ZSRR). Częstym błędem, który powtarza się w lewicowych podejściach, jest to, że te dwa państwa są dwoma biegunami ciągłego konfliktu, celowo lekceważąc syntetyczne (geo) polityczne strategie, które zarysowały one przez lata od podziału stref wpływów politycznych na konferencji w Jałcie w lutym 1945 r., po wsparcie polityczne dla interwencji wojskowych w Syrii. Fragment tej samej narracji zawiera wysoce jednostronną krytykę tak zwanego „amerykańskiego imperializmu”, a jednocześnie przymyka oko na ekspansywną politykę Rosji, grzebiąc wiele zbrodni wojennych, które ona popełniła. Nie dokonujemy rozróżnienia między tymi dwoma państwami, ponieważ uważamy nasze polityki wobec nich za równie wrogie.

Przywołując duchy przeszłości Continue reading Ateny, Grecja: Atak przy użyciu granatu na rosyjski konsulat

Anarchistyczne Ukraińskie Podziemie – FILM

” Obejrzeliśmy film “Popular Front – Anarchistyczne Ukraińskie Podziemie”. Wykonanie filmu jest na wysokim poziomie, nie ma co do tego zastrzeżeń, lecz uznaliśmy że wypada skomentować to, jaką uwagę dziennikarze poświęcają jednej z anarchistycznych grup Revolutionary Dia*. Przyjrzyjmy się więc nagłówkom wiadomości ukraińskich na ubiegły rok (2018)**:

  • 19\05\18 Z rąk osób należących do grupy anarchistycznej zemsty “Svyatoshinskaya golytba” spłonęło auto Crossover
  • 21\05\18 W Kijowie, anarchiści z komórki FAI\“Fedos Schus” podłożyli ogień pod auto Lexus, które należało do wiceprzewodniczącego Europejskiej Partii Ukrainy (EPU) Siergieja Grachewa (tu tekst po polsku)
  • 19\09\18 W Kijowie, anarchiści z komórki IIya Romanov atakują centrum szkoleniowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (tu tekst po polsku)

W uzupełnieniu informacji o anonimowych atakach 2018 roku, pomoże obejrzenie filmu “Radykalny Anarchizm w BUR” (Białoruś, Ukraina, Rosja) dostępny z omówieniem tutaj. Continue reading Anarchistyczne Ukraińskie Podziemie – FILM

Ruch anarchistyczny w Iranie

Nie ma dokładnej daty powstania ruchu anarchistycznego w Iranie, lecz ten zaczął wykazywać większą aktywność w 2009 roku.

W 2009 r. ci sami anarchiści, którzy stworzyli „Sieć anarchistyczną”, powrócili, tworząc nową grupę, którą nazwano „Era anarchistyczna”, podstawą walki grupy była wolność dla klasy robotniczej.

Ponieważ anarchizm był nowym pomysłem na życie i walkę w Iranie, od początku nie mieliśmy zbyt wiele mocy, by działać, ale z dnia na dzień coraz więcej ludzi potajemnie lub nawet publicznie stawało się aktywnymi w walce i przyłączało się do ruchu anarchistycznego.

W historii ruchu anarchistycznego w Iranie niektórzy z naszych towarzyszy trafili do więzienia lub nadal tam są:

Anarcho-Syndykalista Soheil Arabi, towarzysz walczący o klasę robotniczą, wolność i równość, został aresztowany w 2013 r. (W tej chwili nadal przebywa w więzieniu Bozorg w Teheranie).

Więcej informacji w języku angielskim tutaj i tutaj.

Anarchista, były więzień Abtin Parsa, który został aresztowany w 2014 r., przebywał w tajnym więzieniu IRGC (Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej) w mieście Zarghan przez półtora roku, został zwolniony pod warunkiem, że zaprzestanie wszelkiej działalności politycznej, ale uciekł z Iranu do Grecji w 2016 r.

Więcej informacji w języku angielskim

W greckim.

„Anarchistyczna Unia Iranu i Afganistanu” jako rewolucyjna ewolucja dla anarchistów na Bliskim Wschodzie została utworzona w maju 2018 r. przez trzy grupy na początku: (obecnie więcej grup jest członkami związku)

1-The Anarchist Era Collective (wspólnota anarchistów z Iranu i Afganistanu działających zarówno w ich krajach, jak i poza nimi) 2-Anarchistyczna grupa „Aleyh” (z siedzibą w Afganistanie) 3-Rewolucyjny radykalny front anarchistyczny (z siedzibą w Iranie)

Więcej informacji tutaj

☆ W oparciu o to, co było początkiem naszej walki i na podstawie zdobytego doświadczenia, podstawą walki Unii Anarchistycznej Iranu i Afganistanu jest wolność dla klasy robotniczej ☆

Anarchistyczna Unia Iranu i Afganistanu

(źródło Athens Indymedia, tłumaczenie z Mpalothia)

 

Ogólnoświatowe wezwanie do wywrotowego maja 2019 roku

Przeciwko wszelkiej władzy i opresji!

W Turynie i Trydencie 14 osób zostało oskarżonych o utworzenie wywrotowego stowarzyszenia, podżeganie do zbrodni oraz posiadanie, wytwarzanie i transport materiałów wybuchowych do miejsca publicznego. Ponadto są operacja „Scripta Manent”, w której prokuratura domaga się łącznie 204 lat więzienia za ataki Nieformalnej Federacji Anarchistycznej (FAI) i operacja „Panico”, w której 3 towarzyszy oskarżono o podłożenie ładunku wybuchowego w faszystowskiej bibliotece.

Ci, którzy zdecydowali się sprzeciwiać każdej dominacji w konflikcie społecznym, muszą żyć ze stałą niepewnością, że prędzej czy później zostaną pociągnięci do odpowiedzialności za swoje działania przez przeciwników wolności i samostanowienia. Tęsknota za wyzwolonym od wyzysku i opresji społeczeństwem może wówczas zostać złamana.

Dotyczy to szczególnie anarchistycznego ruchu we Włoszech. Tak działa państwo. Więźniowie mają być pochowani żywcem w swoich celach za pomocą drakońskich wyroków. Ich wspólnicy i ci angażujący się w akcje solidarnościowe jednoznacznie wyznają swoją stałą wrogość wobec reżimu i jego udziału w porwaniu anarchistycznych więźniów. Zrozumienie anarchizmu, który postawił sobie za cel fundamentalną krytykę, potępienie i atakowanie społeczeństwa oraz jego moralności alienacji i ubezwłasnowolnienia, ma również komponent międzynarodowy. Dlatego odpowiedzialność i solidarność z towarzyszami, którzy wpadają w niewolę, spoczywa na wszystkich tych, którzy rozpoznają siebie w woli nieposłuszeństwa i idei wolności. Tak, wywrotność naraża nas na niebezpieczeństwo, ale daje nam także wyzwalającą możliwość i momenty usamodzielnienia się i samostanowienia.

„Twierdzę, że jestem antyautorytarystą, indywidualistą, żyje dla insurekcji i zniszczenia tej strasznej i odpychającej istoty, jaką jest Państwo i Kapitał! Na zawsze wasz wróg! Za anarchię!”

– Gioacchino Somma, oskarżony w Operacji Scripta Manent

Agresywna solidarność, Dla buntu!

Za wywrotowy maj i całe życie pełne nieposłuszeństwa!

(źródło No Prison Society, tłumaczenie z Mpalothia)

Genua, Włochy: Atak na Poste Italiene w zemście za jej rolę w deportacjach uchodźców

„Wielu naszych poległo, lecz nie da się zniszczyć anarchii.
Jej korzenie są zbyt głębokie,
narodziła się na łonie zgniłego społeczeństwa w rozpadzie,
jest to gwałtowna reakcja na ustalony porządek,
reprezentuje aspiracje wolności i równości
które nadejdą aby zniszczyć autorytaryzm.
Jest wszędzie, co czyni ją nieposkromioną,
ostatecznie zwycięży i zabije również ciebie.”

– Ravachol

Dzisiejsze i poprzednie rządy odniosły sukces w morderczej i neokolonialialnej polityce neoliberalizmu. Jeśli chodzi o niechęć wobec uchodźców lub podsycanie ksenofobii i rasizmu chodzi, to właśnie kraje europejskie i wszystkie zachodnie rządy promowały i finansowały wojny powodujące destabilizację społeczną, tylko po to by chronić interesy handlu ropą, bronią i minerałami. Konsekwencje tych morderczych polityk ściskają wielu żelazną pięścią do dziś, skutkują one zamknięciem granic i portów, deportacjami, morderstwami na morzu i aresztowaniami na granicach.

Włoskie prawo wytwarza “nielegalne” osoby, które są następnie narażone na szantaż, wyzysk i niewolnictwo w społeczeństwie, w którym systematycznie powiększa się przepaść między bogatymi a biednymi.

W ramach umowy rządu włoskiego z Libią, ten zapewnia jej środki do patrolowania wybrzeży i współpracy z nimi przy budowie obozów koncentracyjnych, w których najemnicy i strażnicy więzienni, szkoleni przez włoskich karabinierów, systematycznie torturują, gwałcą i mordują.

W nocy z 10 na 11 kwietnia podpalił.l.iśmy kilka samochodów należących do Poste Italiene. Nie zapominajmy o tchórzliwej, bezpośredniej roli włoskiej poczty w deportacji uchodźców. Ten mały gest wykonał.l.iśmy jako akt zemsty.

Solidarność z tymi, którzy walczą z tym systemem wyzysku i przemocą ze strony państwa.
Gwałtowna rewolucyjna solidarność z więźniami i towarzyszami na całym świecie.
Słodka pamięć dla wszystkich towarzyszy, którzy polegli w walce.
I wreszcie, wsparcie dla wszystkich towarzyszy w lesie, te słowa są wam dedykowane. Siła!

Anarchiści w imię międzynarodowej solidarności.

(źródło Round Robin, tłumaczenie z Mpalothia)