Grupa Class War London dokonała akcji sabotażowej odkręcając główne zawory wody, przez co zdewastowana została dzielnica z drogimi domami wystawionymi na sprzedaż, w tym jeden należący do byłego burmistrza Londynu Borisa Johnsona.
Atak był wymierzony w agencję nieruchomości Foxtons a zalewającą nieruchomości woda zniszczyła kilkadziesiąt domów przyczyniając się milionowych strat. Woda zalała piwnicę niemal na głębokość 2 metrów. Bogaci właściciele i mieszkańcy domów zostali ewakuowani przez władze miejskie do specjalnego obozu.
Minęły już dwa tygodnie od kiedy w wiadomościach wybuchła informacja, że Portland jest miastem, które nie zgadza się w wynikiem wyborów prezydenckich w USA. Zamieszki spowodowały straty oszacowane na około miliona dolarów, a koszt operacji policyjnych jakie poniosło miasto to 600 tysięcy dolarów. Miasto wrzało w oczekiwaniu palenie flag i spontaniczne zamieszki związane z oficjalnym zaprzysiężeniem. W toku wydarzeń wyłoniło się kilka grup w odpowiedzi nie tylko na widmo pełzającego faszyzmu lecz również na spodziewane represje ze strony nowej władzy.
Od wielu miesięcy trwają masowe protesty przeciwko budowie rurociągu naftowego w rezerwacie Indian “Standing Rock” w Północnej Dakocie. Demonstranci, zwłaszcza rdzenni mieszkańcy rezerwatu – Siuksowie*, bronią się przed zniszczeniem kulturowo ważnych dla nich obszarów. Obawiają się też, że rurociąg może spowodować poważne szkody dla środowiska. Łamanie praw człowieka oraz fala przemocy policji przyćmiewa protesty.
„Uznajemy równe prawo dla wszystkich narodów aby organizowały się w niepodległe państwa. Wszyscy ludzie, zdefiniowani przez etniczność, położenie, język i historie mogli przynależeć do organizacji państwowej stworzonej na poszczególnych zasadach prawa i życia publicznego, państwo okazało się najlepszym narzędziem do zapewnienia niezależności jednostkom bez żadnej zewnętrznej interwencji. Ideologia narodowej niepodległości jest potężną zachętą do rozwoju. Pomogła ona przezwyciężyć prowincjonalizm dzięki poczuciu większej solidarności przeciw zewnętrznemu zagrożeniu. Usunęła wiele przeszkód które krępowały swobodne poruszanie się i przepływ ludzi oraz towarów. Pomogła utworzyć na terenach każdego państwa zaawansowane społeczeństwa i instytucje, w porównaniu do ludów które pozostały nierozwinięte”. Tak brzmi fragment Manifestu z Ventotene, autorstwa Altiero Spinelliego. Powstał w czasie drugiej wojny światowej, kiedy państwa autorytarne przeżywały złoty okres i stanowiły największe zagrożenie. Sam Spinelli pisał wtedy w więzieniu. Był komunistą, który sprzeciwiał się polityce Stalina i ustrojom autorytarnym, na rzecz idei federalistycznych.
Mroźny, ciemny listopadowy poranek, szósta rano. Zbiórka na parkingu jednego z dużych supermarketów w Poznaniu. Oczekiwania na kilka spóźnialskich osób. Ostatecznie jest nas około czterdziestu. Część tak jak my jest tu po raz pierwszy. Gdy już wszyscy dotarli i wstępnie się poznali, rozdano mapy z zaznaczonymi trzema możliwymi miejscami polowania oraz ambonami, z których mogli strzelać myśliwi. Miało to być zbiorowe polowanie z nagonką. Potem przydzielone zostały zadania i fragmenty terenów łowieckich do patrolowania. Wymieniliśmy się numerami telefonów w celu łatwego i szybkiego kontaktu. Kilka osób miało przemierzać las na rowerach, dzięki temu łatwo i szybko mogli się przemieszczać po lesie, gdyż zwykłym śmiertelnikom nie wolno jeździć samochodami po leśnych drogach. Nie musimy chyba dodawać, że myśliwi się do tych zwykłych śmiertelników nie zaliczają. W ten sposób, jeśli myśliwi decydowali się na zmianę miejsca polowania osoby na rowerach, mogły ich łatwo śledzić i dać pieszym patrolom sygnał do zbiórki przy samochodach, skąd kierowcy zabraliby ich w nowe miejsce. Dobraliśmy się w pary, dla większego bezpieczeństwa, by się nie zgubić i by w razie problemów z myśliwymi nie zostać zdanym tylko na siebie. Nigdy nie wiadomo, co może wydarzyć się w lesie, gdy nikt nie patrzy. Rozdano pomarańczowe kamizelki odblaskowe, by lepiej było nas widać. Wsiedliśmy w kilka samochodów i ruszyliśmy w okolice Pamiątkowa.
Dzisiaj w Kopenhadze odbyło się demo pt. ‘for frihed‘, czyli za wolność. W tym przypadku chodziło akurat o wolność od uchodźców, muzułmanów, wszystkich nie-białych i nie-Duńczyków. Na rasistowskim demie stawiło się 40-50 osób, średnia wieku 55 lat. Kapitan państwo wysłał też 300 gliniarzy i helikopter, żeby te śmieszną zbieranina ochraniać przed kontrdemonstracją, która nazywała się ‘make racists afraid again’. W planach brunatnych świń z Pegidy był przemarsz przez ulice Nørrebro. Dzielnicy, w której cieszę się, że mieszkam, z powodu jej bogatej, robotniczej i strajkowej historii. Są tu najlepsze skłoty i dużo anarchistów, także bardzo dużo przybyszów z krajów bliskiego i dalekiego wschodu oraz Afryki.