Tag Archives: Rasizm

///, Świat

Obrócenie armii przeciwko ludziom. Militaryzacja granic i karawana imigrantów.

Kilka tysięcy migrantów uciekło z Hondurasu, licząc na wyjście z ubóstwa, przemocy i represji. Donald Trump, ze swoimi kolegami nacjonalistami i rasistami siał strach na temat tej, jak to określił “migranckiej karawany”, licząc na to, że 6.11 zmobilizuje ich do głosowania; ich starania doprowadziły do rozsierdzenia fali faszystowskiej przemocy wliczając w to ubiegłotygodniową masakrę w pittsburskiej synagodze. Tym bardziej problematyczny jest więc rozkaz Trumpa, by wysłać na granice tysiące amerykańskich jednostek, by “bronić się”, przed ową “karawaną”. To powoduje kolejny proceder używania amerykańskich jednostek przeciwko ludności cywilnej. W tym artykule chcemy wyjaśnić dlaczego każdy, kto nie jest rasistowskim ideologiem posiada wspólny interes w opieraniu się militaryzacji granic i oferujemy szereg możliwości tego co można z tym zrobić.

Pobierz PDF

Pierwsza rzecz: dlaczego ludzie opuszczają Honduras i udają się w pierwszej kolejności do USA? Warto przypomnieć, że Honduras wciąż zmaga się z konsekwencjami wspieranego przez USA przewrotu, który miał miejsce w 2009 roku na podłożu wieków wydobycia surowców naturalnych. Wkrótce po tym mieszkańcy Hondurasu próbują dostać się do Stanów Zjednoczonych, co było spowodowane ograbieniem Hondurasu ze środków finansowych i surowców, które przeszły za granice amerykańskie.

“Spotkaliśmy się z ogromną ilością obywateli Hondurasu przekraczających amerykańskie granice od czasu przewrotu., która jest wręcz nieproporcjonalna do skali tego kraju… Usłyszeliśmy różne wersje tej samej historii opowiadanej przez niezliczoną liczbę ludzi: rosnące ubóstwo, straszliwy głód i niedożywienie, szerząca się przemoc i  niepewność (spowodowane w znacznym stopniu przez rozszerzeniem się gangów El Salwadoru), wzrost epidemii HIV/AIDS, zatrważający poziom przemocy przeciwko kobietom i osobom LGBTQIA+, zabójstwa działaczy na rzecz środowiska, związkowców i obrońców praw człowieka, oraz brak jakichkolwiek podstawowych praw, czy perspektyw…

Jeżeli Honduras znajduje się teraz w totalnym nieporządku, to nie dlatego, że jest jakkolwiek mniej obfity w surowce, lub jakoś zacofany względem kogokolwiek, czy nawet dlatego, że jego przywódcy są w jakiś sposób bardziej nieczuli i nieprzyzwoici niż nasi właśni. Jest to spowodowane strukturą północnoamerykańskiej gospodarki, która sprawia, że każdy inny rezultat jest niemożliwy.”

~”No wall they can build”, Lipiec 2017

Warunki, które zmuszają zmuszają uchodźców do opuszczenia Hondurasu są częścią znacznie szerszego schematu. W ciągu ćwierćwieku od czasu wejścia w życie umowy NAFTA, zglobalizowany kapitalizm zadał poważne zniszczenia biosferze, rdzennej populacji i prawom pracowniczym. Delokalizacja przeniosła produkcję, w te części świata, gdzie koszty pracy są najniższe, podczas gdy strukturalny program dostosowywania środowiska uczynił niemożliwym dla rządu, by utrzymać jakikolwiek system zabezpieczenia socjalnego: od Hondurasu i Bangladeszu do Stanów Zjednoczonych,to zapoczątkowało wyścig do dna.

Połączenie rosnących spekulacji finansowych i zmilitaryzowanych granic zwiększyło tempo przepływania kapitału, podczas, gdy funkcja obywatelstwa ogranicza się do utrzymania systemu kastowego ograniczającego kto może swobodnie przekroczyć granicę, a kto nie, dzieląc świat na strefy wydobycia i strefy akumulacji. Wypływają z tego korzyści dla kapitalistów, których celem jest maksymalizacja zysków, kosztem większości, czyli robotników. Ten układ nie przynosi korzyści nawet krajom zamożnym, którzy muszą konkurować z wyzyskiwanymi o to czyja praca jest tańsza. W kontekście tego nie ma już możliwości, by wywrzeć jakikolwiek wpływ na poziomie jednej fabryki, czy nawet jednego kraju. Globalny rynek znajdzie drogę obchodzącą opór, w kraju, gdzie jeszcze łatwiej będzie mu wyzyskiwać ludność. Jeżeli chcemy bronić swoich interesów jako pracownicy musimy wszcząć wspólną walkę ze wszystkimi wyzyskiwanymi, na całym świecie.

To oznacza, że organizacja pracownicza musi rozpocząć się od sprzeciwu wobec granic – rozumianych nie tylko jako linia na mapie, lecz ponad wszystko jako podział klasowy dzielący wszystkie społeczeństwa każdego kraju na tych z obywatelstwami i przywilejami swobodnego przemieszczania, od tych którym się ich odmawia. Dokładnie tak samo jak podziały rasowe granice służą do zapobiegania zjednoczenia się pracowników, w celu obrony swoich interesów, przeciwko tym, którzy ich wyzyskują.

Donald Trump próbował być krytycznym wobec neoliberalnego pojmowania wolnego rynku, lecz w praktyce wprowadził jeszcze bardziej ksenofobiczne i opresyjne polityki niż jego poprzednicy. Jest to podwójne uderzenie uzupełniających się wzajemnie programów Demokratów i Republikanów: Demokraci utorowali sobie drogę do neoliberalnego porządku tj. stabilna koncentracja bogactwa, natomiast Republikanie zaostrzyli przemoc, która ten porządek utrzymuje. Ci pierwsi wprowadzili w życie umowę NAFTA, zmuszając miliony Meksykanów do ucieczki przed finansowym załamaniem swojego kraju,w kierunku USA, gdzie nielegalnie pracują za niegodziwe stawki, podczas, gdy ci drudzy eskalują prowadzą obecnie operacje militarne i policyjne przeciwko niezarejestrowanym pracownikom-zapewniając, przy tym, że są oni oddzielną grupą przez, którą reszta pracowników musiałaby się organizować w celu poprawy czyichkolwiek warunków.

Napływ mieszkańców Hondurasu nie jest niczym nowym. Ludzie zarówno z Hondurasu jak i z innych części świata uciekali do Stanów Zjednoczonych od dziesięcioleci. W rzeczywistości liczba niezarejestrowanej populacji sięgnęła swego szczytu już ponad dekadę temu i od tamtej pory bezustannie spada. Co więcej znaczna część z tych, którzy w USA przebywają nielegalnie nie dostała się do kraju przemykając się nocą przez pustynię, lecz poprzez legalne programy wiz pracowniczych, pozostając już potem w Stanach. Z kolei, z tych, którzy przekraczają granicę nielegalnie, znacznie ponad połowa to stali mieszkańcy USA, usiłujący powrócić do swojej pracy i rodzin. Warto również zauważyć, że (co zostało dokładnie udokumentowane), imigranci mają mniejszy udział w przestępczości, niż reszta populacji.

Continue reading Obrócenie armii przeciwko ludziom. Militaryzacja granic i karawana imigrantów. →

///, Świat

Nike i wyzysk pracowników (wideo)

Niedawny gniew w związku z obecnym kontraktem Nike przypomniał mi okres w latach 90., kiedy Nike stanął w obliczu gniewu konsumentów związanych z praktykami w zakresie pracy i strajkiem indonezyjskich pracowników w jednej z fabryk.

Ostatnio gigant Nike zatrudnił Colina Kaepernicka, by został jego nową twarzą. Kaepernick jest zawodowym futbolistą, ale jego sława w dużej mierze została wzmocniona przez jego publiczny protest przeciwko policyjnym zabójstwom czarnoskórych.

W wyniku tego stał się on celem amerykańskiej prawicy. W rezultacie rozpoczęli swój lukratywny i prestiżowy nowy występ pośród protestu i oburzenia. Obecnie #Nikeboycott zyskuje popularność na platformach społecznościowych, podobnie jak zdjęcia bardzo dziwnych i bezsilnych protestów konsumentów niszczących produkty Nike, które już kupili.

Prawdopodobnie nie zaszkodzi to w ogóle zarobkom Nike, dopóki nie zaczną działać razem.

Jednak Nike jest dość okropnym przedsiębiorstwem, jak większość kapitalistycznych biznesów, korzenie tego okropieństwa tkwią w strukturze i motywach istnienia biznesu. Nike jest niesławny ze względu na wykorzystywanie taniej siły roboczej w krajach trzeciego świata i tego, co stało się znane w latach 90-tych jako korporacyjna praca niewolnicza. Po prostu wpisanie słów “Nike Sweatshops” w wyszukiwarkę powoduje, że setki zdjęć, banerów i plakatów są sprzeczne z praktykami firm. Powyższy film dotyczy globalnych protestów konsumenckich i strajku indonezyjskich pracowników branży odzieżowej. Pierwsza rozmowa dotyczy byłej fabryki Cicih Sukaesih, której załoga została zaproszona do USA w celu konfrontacji z najlepszymi menedżerami Nike, odmówili spotkania z nią, więc zamiast tego odbyła tournee po kraju rozmawiając z amerykańską publicznością.

Wywiad z Cicih Sukaesih również zawiera szczegółowe informacje na temat problemów z bojkotem konsumenckim jako narzędziem zmiany społecznej.

(tłumaczenie z Enough is Enough)

 

///, Świat

Kto potrzebuje faszystów, gdy jest policja? Refleksje z antyfaszystowskiej mobilizacji w Portland 4 sierpnia (wideo)

4 sierpnia tysiące ludzi zebrało się w Portland w stanie Oregon, aby zaprotestować przeciwko wiecowi zorganizowanemu przez faszystowskie grupy “Patriot Prayer” i “Proud Boys”. Podczas podobnego marszu w Portland, 30 czerwca, policja otworzyła swoje szeregi, aby pozwolić faszystom zaatakować protestujących, a następnie ochronić napastników i zaatakować tych samych demonstrantów, których właśnie zaatakowali faszyści. 4 sierpnia rozegrał się podobny scenariusz. Po raz kolejny policja ściśle współpracowała z faszystami, ale tym razem policja była tymi, którzy eskalowali konflikt, rozmieszczając śmiertelnie groźne siły przeciwko tym, którzy przybyli, aby sprzeciwić się faszyzmowi. Analizując wydarzenia z 4 sierpnia, widzimy, że sami faszyści nie są największym zagrożeniem, z jakim mamy do czynienia. Policja już działa jako szturmowcy faszyzmu w Stanach Zjednoczonych.

Poniżej znajduje się nasza analiza wydarzeń z 4 sierpnia, a następnie relacja naocznego świadka. Przekaż darowiznę na fundusz kaucyjny, aby wesprzeć aresztowanych 4 sierpnia.

Przez cały rok 2017, gdy anarchiści i inni przeciwnicy faszyzmu zaczęli reagować na nowo wznoszące się ruchy faszystowskie, policja udoskonalała swoją strategie. W Charlottesville, gdy liczniejsi faszyści zaatakowali kilku kontr-demonstratorów, policja cofnęła się i pozwoliła, by doszło do starć, a potem pomogła w starciu z antifą. Jednak przemoc, która wynikała z tej strategii, katalizuje reakcję ogólnonarodową. Dwa tygodnie później, kiedy Joey Gibson i jego grupa “Patriot Prayer” próbowali zgromadzić wiece w San Francisco i Berkeley, 10 000 antyfaszystów wypędziło policję i ich faszystowskich przyjaciół.

Siły porządkowe przystąpiły do opracowania nowego podejścia. W kwietniu 2018 r. uczestnicy małego antyfaszystowskiego wiecu w Newnan w stanie Georgia poinformowali, że policja zmieniła strategię, bezkrytycznie atakując ich przytłaczającą siłą i śmiercionośną bronią od samego początku demonstracji. “Następnym razem nie dopuszczą nas przeciwko nazistom, ale przeciwko pełnej sile samego państwa”, ostrzegali innych w całym kraju. “Faszyści na poziomie ulicy są niebezpieczni, ale eskalacja kontroli państwa i przemocy policyjnej spełnia ich program na znacznie większą skalę.”

Od tego czasu wyszło na jaw, że niektórzy policjanci z Newnan sami są otwartymi zwolennikami faszyzmu.

Zmowa między policją a faszystami nie jest niczym nowym. Ku Klux Klan otwarcie współpracował z policją w wielu częściach Stanów Zjednoczonych przez większość XIX i XX wieku. Jednakże, gdy związek między policją a jawnie faszystowskimi grupami nie jest rozpoznany, umożliwia to władzom przedstawienie się jako rzekomo neutralne rozwiązanie problemu “ekstremizmu”, uzasadniając intensyfikację nadzoru i kontroli, które są następnie wykorzystywane do wdrażania coraz bardziej totalitarnych środków.

Wiadomym jest, że rolą faszystów jest wykonywanie brudnej pracy państwa, przeprowadzanie ataków, których nie może dokonać policja, takich jak atak nazistów na obóz Occupy ICE w San Antonio w zeszłym miesiącu. Jednak 4 sierpnia w Portland to policja odwaliła brudną robotę za faszystów. To oni dopuścili się przemocy, którą obiecywali faszyści. Pozwalali uczestnikom faszystowskiego wiecu zbierać się poza obszarem, na który uzyskali pozwolenie, a nie w jego obrębie, aby uniknąć przeszukiwania. Pozwolili faszystom zachować większość swojej broni, a następnie towarzyszyli im w pobliżu miasta jak ochroniarze, zwróceni na zewnątrz z dala od faszystów, aby chronić ich przed całym miastem Portland. W końcu policja zaatakowała tłum, strzelając granatami hukowymi ludziom w głowy.

Funkcjonariusz policji wystrzelił granat wstrząsowy w głowę antyfaszystowskiego demonstranta, zadając mu ciężką ranę. Jeśli demonstrant nie nosiłby hełmu, granat z pewnością by go zabił.
Funkcjonariusze policji szczerzą zęby, wykorzystując potencjalnie śmiercionośną siłę wobec tych, którzy znajdują się na ścieżce faszystowskiego pochodu.

Następnego dnia podobny scenariusz rozgrywa się w Berkeley podczas kolejnej demonstracji zwołanej przez tę samą sieć grup faszystowskich. Pojawiło się niewielu faszystów, ale między antyfaszystami a policją wybuchły intensywne starcia.

Jak reagujemy na eskalację totalitaryzmu, gdy każda próba stawiania czoła rasistowskim mordercom prowadzi nas natychmiast do konfliktu z pełną siłą państwa policyjnego?

Po pierwsze, musimy połączyć walkę z faszyzmem z walkami przeciwko policji, które miały miejsce w ciągu ostatnich kilku lat. Musimy połączyć siły ze wszystkimi, którzy są na celowniku przemocy policji – społecznościach kolorowych, biednych, “nieudokumentowanych” i wszystkich, którzy już uznają walkę z przemocą policji za kwestię życia i śmierci.

Po drugie, musimy wykorzystywać coraz bardziej otwartą współpracę między faszystami i policją, aby podkopywać policję w oczach tych, którzy wciąż uważają, że są oni gwarantem bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Jak już odkryliśmy gdzie indziej, faszystowski fala może sprawić, że więcej ludzi rozpozna opresyjną funkcję “egzekwujących porządek”.

Wreszcie musimy jasno powiedzieć o związkach między oddolnymi faszystami a systematyczną przemocą państwa. Jeśli program faszystowski dojdzie do skutku, zostanie przeprowadzony przez instytucje państwa. Ci, którzy chcą przeciwstawić się niewolnictwu i ludobójstwu, powinni zadbać o to, by państwo nie miało ani mandatu, by się z nimi uporać, ani środków na ich realizację. Jest to jeden z wielu sposobów, w jakie anarchistyczna opozycja wobec samej władzy państwowej jest niezbędna do walki z faszyzmem. Musimy pomóc innym ludziom nawiązać te połączenia i to szybko.

Uwaga: W całym tym tekście odwołujemy się do “Patriot Prayer” i “Proud Boys” jako faszystów ze względu na ich liczne dobrze udokumentowane powiązania z wyraźnie faszystowskimi grupami i ich wyraźne poparcie dla patriarchalnego autorytaryzmu i bigoterii. Niektórzy z nich nieszczęśliwie usiłują to ukryć, ale wystarczy nam, że orędują za masowymi morderstwami przeprowadzanymi przez Pinocheta i regularnie używają hitlerowskich pozdrowień podczas tych demonstracji.

“Proud Boys” i członkowie “Patriot Prayer” wyraźnie popierają masowe zabójstwa tych, którzy się z nimi nie zgadzają. W Chile te zabójstwa nie były przeprowadzane przez Chaoddolnych faszystów, ale przez policję i wojsko – tak samo będzie w Stanach Zjednoczonych, o ile nie zmobilizujemy się na masową skalę.
Antyfaszystowscy demonstranci w Portland: proporcjonalna reakcja.

Wynocha z Portland: 4 sierpnia 2018 relacja

Ludzie spłynęli na plac Chapmana. Demonstracja Pop Mob zajęła chodnik i schody do sądu, dołączył do nich bardziej liberalny kontyngent demonstrantów. Ludzie nosili transparentny, mówcy z megafonami zwracali się do tłumu, klauni tańczyli na sąsiednim chodniku, a ludzie w czarnym bloku kręcili się wokół. Po przeprowadzeniu zwiadu ustalono najlepszą trasę do nabrzeża i blok wlókł się za banerem, z napisem “GTFÖ ya Jabrönis“, który poprowadził marsz. Pop Mob szedł za nami. Dotarliśmy na skrzyżowanie Salmon i Naito Parkway tuż po 11:30.

Po około godzinie stania w pełnym słońcu, upchani za banerem, ociekający potem i od czasu do tworzące ciasne koło, aby ktoś mógł się zmienić lub wysikać, dowiedzieliśmy się, że Joey Gibson i jego zbiry maszerują na północ nadbrzeża. Policja groziła nam, odkąd tam dotarliśmy, mówiąc nam, żebyśmy zeszli z ulicy, bo inaczej będziemy podlegać aresztowaniu i użyją broni.

Skręciliśmy na północ i zaczęliśmy maszerować po przeciwległym od faszystów chodniku po drugiej stronie ulicy. Pojazdy opancerzone ze świniami w pełnym uzbrojeniu pojechały w górę i w dół Naito Parkway między dwoma grupami. Świnie również musiały chodzić po gorącym słońcu w pełnym rynsztunku; ich widoczny dyskomfort sprawił, że upał, był bardziej znośny. W pewnym momencie moja grupa została oddzielona od reszty naszego bloku. Pozostaliśmy w ruchu z większą grupą, z której około jedna trzecia osób również miała jakiś czarnoblokowy sprzęt, ponieważ demo poruszało się w górę iw dół chodnika, wciąż nie mogliśmy wejść na ulicę. Przechodnie wręczali nam butelki z zimną wodą, a Food Not Bombs rozdawało falafele. Ostatecznie zgromadziła się ogromna i różnorodna grupa ludzi.

W ramach bloku miała miejsce także współpraca z Demokratycznymi Socjalistami Ameryki i różnymi grupami, które składały się na Pop Mob, w tym ludzie przebrani za gigantyczne słoneczniki. W pewnym momencie ktoś wyskoczył z wózkiem na zakupy, w którym była gilotyną, śpiewając do melodii “The Gilotinne“.

Zeszłego lata anarchiści w Portland rozmieścili gigantyczne pająki; w tym roku Demand Utopia przebrała się jak słoneczniki.

Marsz zwolnił. Nasza załoga rozkoszowała się tym, że znalazła trochę cienia, by zatrzymać i napić się wody; tańczyliśmy do muzyki grającej ze źródła, którego nikt z nas nie widział. Spokój nie trwał długo. Nagle na południu nastąpił ruch i wezwanie do pomocy. Przenieśliśmy się tam i zobaczyliśmy, że Joeyowi Gibsonowi i dwóm członkom jego oddziału pozwolono przejść przez ulicę w stronę kontrmanifestacji. Zwarliśmy ramiona i wszyscy obecni, blokowi i nie, utworzyliśmy wokół nich ciasny krąg i odepchnęliśmy ich na ulicę. Nie widziałem, co się stało przed tą chwilą, ale kiedy przeszli z powrotem na swoją stronę, przybili sobie piątki. Właśnie wtedy usłyszałem, jak ktoś krzyczy: “Mam kapelusz Joey’a! Czy ktoś chce zrobić w tym selfie?”

Nastąpiła kolejna krótka bójka z gościem, który próbował zrobić zdjęcia w niewłaściwym miejscu o niewłaściwej porze, a potem napięcie trochę się rozproszyło. Po tym, co wydawało się wiecznością, ale prawdopodobnie nie trwało więcej niż 20 minut, faszyści ruszyli na południe z Salmon Street. Po drugiej stronie ulicy szło kontrdemo, po czym skręciło w prawo w Main Street i weszło w głąb dzielnicy southwest. Nastąpiło rozproszenie, a potem przegrupowanie ludzi, gdy ludzie zaczęli się przedzierać za banerami – myślę, że to było w Columbia i Naito Parkway. Policjanci walczyli teraz z kontrmanifestantami, a faszyści kręcili się po drugiej stronie ulicy, wiwatując do przemocy opłacanej przez podatników. Półciężarówka U-Haul jechała z licznymi kontrmanifestantami, oraz z nagłośnieniem z tyłu i banerem o treści “Rasiści nie potrafią tańczyć”.

Znaleźliśmy się na tyle daleko, że straciliśmy świnie z oczu, kiedy otworzyli ogień, więc kilka pierwszych granatów hukowych było przerażającym zaskoczeniem. Wszyscy nagle cofnęli się. Próbowałem utrzymywać kontakt wzrokowy i fizyczny z moimi przyjaciółmi i posuwać się wolno do tyłu, podobnie jak większość ludzi wokół mnie, pomimo dużej ilości osób, które, co zrozumiałe, odwróciły się i zaczęły uciekać. Świnie nadal strzelały granatami hukowymi, gazem pieprzowym, pociskami oznaczającymi manifestantów i prawdopodobnie gumowymi kulami. Widziałem też kilka osób trafionych gazem, ich oczy były przemywane przez medyków lub innych towarzyszy. Widziałem kilka osób krwawiących z powodu ran zadanych, tym co uważałem za gumowe kule lub z powodu żwiru, który odpryskiwał się po wstrząsach granatów, które uderzały w asfalt i eksplodowały.

Świnie kontynuowały naparzanie granatami, zmuszając kontrprotest do przesunięcia najpierw na zachód, a potem na północ. Po długiej grze w kotka i myszkę, kontrmanifestacja była tak rozproszona, że nasza ekipa zdecydowała, że czas już się zawijać. Ilość naszych malała, byliśmy podatni na bycie kotłem i denerwowałem się, że zostaniemy złapani w pułapkę między faszystami a świniami, jeśli będziemy dalej podążać w kierunku, do którego policja usiłuje nas zmusić.

Później dowiedziałem się, że faszyści pozostali na nabrzeżu, mimo że transport odpłynął. Z relacji, które usłyszałem, było około 30 osób po obu stronach Naito Parkway, między nimi gliniarze, wszyscy krzyczeli na siebie przez godzinę, zanim się znudzili i rozeszli.

Następnego dnia nie byłem jedynym zdemoralizowanym wczorajszymi wydarzeniami. Kilku faszystów przeskoczyło barykady i dostało wpierdol, lecz pod koniec świnie skuteczne ich chroniły. Nigdy nie mieliśmy okazji zbliżyć się do nich; mieli swój marsz.

Z drugiej jednak strony frekwencja była olbrzymia. Amalgamat różnych grup i pojedynczych aktorów stworzył masę ludzi, którzy przewyższali liczebnie faszystów co najmniej 3 do 1. Nie mam wątpliwości, że sobotnie wydarzenia będą określać decyzje taktyczne w przyszłości. Gdy zbiorowo zdobywamy doświadczenie walki z faszyzmem w naszym współczesnym kontekście, będziemy nadal się odpowiednio dostosowywać do sytuacji. Ponadto nieproporcjonalna reakcja policji rozwścieczyła wielu ludzi.

Na koniec, byłbym niedbały, gdybym nie wspomniał o użyciu granatów hukowych przez policjantów. Było kilka przypadków gdy policja celowała w głowy ludziom granatami typu flash-bang. Jedna osoba została uderzona w tył głowy z bliskiej odległości. Pocisk przebił się przez hełm i spowodował rozległą ranę na głowie. Gdyby ta osoba nie miała hełmu, atak byłby śmiertelny.

Implikacje tego są poważne. Wiemy, że gliniarze są brutalnymi, morderczymi bandytami, a warunki demonstracji dają im możliwość, by pozwolić sobie na zranienie ludzi pod pretekstem “kontroli tłumu” z jeszcze mniejszą odpowiedzialnością niż normalnie. Być może od teraz należy uważać kaski motocyklowe za niezbędne.

Dalsze źródła

Aktualizacje na żywo z demonstracji z 4 sierpnia

(tłumaczenie z CrimethInc)

 

 

///, Świat

Baza danych Eurodac: Państwa europejskie będą zbierać odciski palców imigrantów od szóstego roku życia

Unia Europejska uchwaliła ustawę o zaktualizowaniu bazy danych Eurodac*, zawierającą odciski palców imigrantów przybywających do Europy. Minimalny wiek zostanie zredukowany z czternastego do szóstego roku życia, w celu “ułatwienia poszukiwań zagubionych dzieci.”

System Eurodac został stworzony aby ułatwić wprowadzenie w życie Rozporządzenia Dublińskiego, które narzuca odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku o azyl na kraj członkowski. Oczywiście żeby rozpocząć proces wnioskowania o azyl, pobranie odcisków palców jest obowiązkowe. Odciski te gromadzone są w bazie danych Eurodac. Kiedy już się tam znajdą, wnioskodawca nie może starać się o azyl w innym kraju.

Poszerzenie bazy Eurodac ułatwi władzom obserwację osób, które wkraczają do lub przebywają w Unii nielegalnie. Argument bezpieczeństwa został również podniesiony przez Parlament Europejski. “Europejska agencja policyjna, Europol, będzie w stanie korzystać z bazy danych bardziej efektywnie w celu wykrywania i zapobiegania aktom terroryzmu i innym poważnym przestępstwom.”

Podjęto również inne kroki, takie jak: posługiwanie się zdjęciami twarzy i alfanumeryczny rejestr danych (imię, dokument tożsamości lub numer paszportu). Imiona wraz ze zdjęciami przechowywane będą w systemie Eurodac.

Parlament Europejski, który musi zatwierdzić te środki podczas sesji plenarnej, zaznacza, że nowe rozporządzenie nie może zostać przyjęte pod naciskiem. Jednakże dodaje: “w ostateczności, przy zgodzie krajowych lub unijnych ustawodawców, <odpowiedni poziom restrykcji> może zostać nałożony na małoletnich, pod warunkiem, że ich godność i nietykalność cielesna, będą respektowane.”

*Baza danych Eurodac jest używana przez wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej, a także przez Islandię, Norwegię, Liechtenstein i Szwajcarię.

(tłumaczył Mych Wąsowski z 325nostate)

///, Świat

USA: Dzień Nata Turnera – ogólnokrajowy strajk więzienny 21 sierpnia 2018 (wideo)

Video

Rewolucyjny Ruch Abolicjonistyczny ogłasza pierwszy coroczny dzień Nata Turnera!

Aby uczcić pierwszy dzień rocznicy strajku więziennego, RAM ogłasza pierwszy dzień imienia Nata Turnera, który odbędzie się 21 sierpnia 2018 roku. To nie przypadek, że będzie to pierwszy dzień Ogólnokrajowego Strajku Więziennego i nie możemy być bardziej zaszczyceni, mogąc uczestniczyć w tym wydarzeniu w tym historycznym momencie.

Tego dnia w 1831 r. rozpoczęło się powstanie Nata Turnera. Nat Turner i jego grupa złożona z 70 towarzyszy podróżowali z plantacji na plantację, by zabijać swoich ciemiężców i uwalniać tych, których napotkali po drodze. Ten akt buntu jest ważnym prekursorem dzisiejszej walki. Inicjatywa tych odważnych ludzi, którzy ryzykowali własnym dobrobytem, aby uwolnić tych, którzy są w niewoli, mówi zarówno o bojowości niezbędnej do obrony wspólnoty, jak i bezinteresowności walki rewolucyjnej.

Dzień Nata Turnera to święto dla rewolucjonistów, tych, którzy walczą z obecnymi formami niewolnictwa i angażują się w wyzwolone społeczeństwo. Upamiętniamy tych, którzy przyszli przed nami, i tych, którzy dziś poświęcają swoje życie, aby znieść ten straszliwy system współczesnego niewolnictwa.

Dołączcie do nas solidarnie ze strajkującymi więźniami i uroczystościami upamiętniającymi Nata Turnera i wszystkich rewolucjonistów z przeszłości i teraźniejszości, podczas gdy my skupimy się na walce tu i teraz!

Kontekst strajku więziennego:

Ludzie uwięzieni w Stanach Zjednoczonych, którzy cierpią najgorsze nadużycia władzy na świecie, wzywają 21 sierpnia do ogólnokrajowego strajku więziennego. My, w Rewolucyjnym Ruchu Abolicjonistycznym, stoimy wraz z tymi odważnymi osobami i wspieramy ich żądania dotyczące lepszych warunków i rewolucyjnych akcji, ponieważ ryzykują życiem i zdrowiem, nie tylko dla siebie, ale także dla milionów uwięzionych w całym kraju.

Impuls do tego wezwania powstał z powodu haniebnej i żałosnej utraty życia w Lee Correctional Institution w Południowej Karolinie. Problem, jak twierdzą organizatorzy strajków, wynika z chciwości i “… braku szacunku dla ludzkiego życia, który jest zakorzeniony w ideologii karnej naszego narodu”. Od rasistowskich praktyk policyjnych, szykanowania rodzin i rutynowych metod tortur, mamy system, który jest jednym z najbardziej barbarzyńskich na świecie. Podczas gdy reformy mogą złagodzić niektóre cierpienia, wszyscy zdajemy sobie sprawę, że całkowite zniesienie tego systemu jest konieczne.

Od czasu wojny secesyjnej rząd Stanów Zjednoczonych zobowiązał się do kontynuowania systemu niewolnictwa. Czarnoskórzy są nadzorowani, prześladowani, kontrolowani i przetrzymywani w niewoli. Walka o czarne wyzwolenie osiągnęła niezrównane wyżyny wraz z Czarnymi Panterami, a reakcją państwa było uczynienie największej populacji więziennej na świecie, kryminalizacja czarnego ludu i zniszczenie programów społecznych. Niewolnictwo w Stanach Zjednoczonych nigdy nie dotyczyło przede wszystkim wolnej siły roboczej, lecz kontrolowania, posiadania i ostatecznie negowania czarnoskórej ludności. Plantacje z przeszłości zmieniły się w dzisiejsze więzienia, takie jak to w Luizjanie, które wcześniej było plantacją Angola. W więzieniu istnieją te same rodzaje kontroli co na plantacji. System więzienny, podobnie jak system niewolniczy z przeszłości, nie jest zjawiskiem społecznym, o którym należy rozmawiać, ale takim, który należy całkowicie zniszczyć.

(tłumaczenie z Revolutionary Abolistionist Movement)

///, Świat

Koniec ery ICE. Refleksje z blokad.

Począwszy od połowy czerwca, pojawiły się okupacje w całych Stanach Zjednoczonych w proteście przeciwko ICE (amerykańskiemu egzekwowaniu prawa imigracyjnego i celnego). Były one odpowiedzią na politykę ICE, polegającą na rozdzielaniu rodzin, gdy przekraczają granicę, uwięzieniu i otumanianiu nieudokumentowanych dzieci oraz deportowaniu milionów nieudokumentowanych osób w każdym wieku, często do miejsc, w których będą narażone na poważne niebezpieczeństwo. W poniższych relacjach z okupacji biur ICE w Portland, Tacoma i Atlancie uczestnicy zastanawiają się nad niektórymi wewnętrznymi wyzwaniami, przed którymi stają ruchy sprzeciwiające się reżimowi granicznemu.

Wzywamy wszystkich do wspierania aresztowanych w walce przeciwko ICE w Portland i innych miejscach w Stanach Zjednoczonych. Aby dowiedzieć się więcej o tym, jak i dlaczego granice rozrywają rodziny, niszczą życie i tworzą warunki dla wyzyskującego kapitalizmu, przeczytaj naszą książkę “No Wall They Can Build“.

Portland: Pęknięcia w ICE

Po tym jak, poczułem chęć by zrobić coś, cokolwiek, z przemocą w ICE, z przyjemnością dowiedziałem się, że niektórzy ludzie biorący udział w marszu, który odbył się 17 czerwca i zakończyli w obiekcie ICE na 4310 SW Macadam Avenue w Portland, oraz zdecydowali, że stamtąd nie wychodzą. Moja pierwsza wizyta w przestrzeni, która miała stać się komuną, odbyła się 19 czerwca wczesnym popołudniem. O ile dobrze pamiętam, była tam garść namiotów, jedna lub dwie zadaszone kuchnie ze sprzętem pierwszej pomocy, i może jeden toitoi. Obserwując przez godzinę lub dwie, podszedłem do ludzi, by zapytać, czy jest coś, co mógłbym przynieść i poproszono mnie o dostarczenie do obozowiska jeszcze jednej przenośnej lodówki.

To zadanie zajęło mi kilka godzin, małe rozproszenie trzech lub czterech namiotów stało się dziewięcioma lub dziesięcioma, a następnie 40 osób zmieniło się, moim zdaniem, w ponad 100.

Kliknij tutaj aby powyższy obrazek pobrać w PDF.

Podczas gdy agenci ICE wciąż byli uwięzieni w budynku, pojawiła się osoba dostarczająca pizzę (z Bellagios, jak sądzę), aby dostarczyć im żywność. Po kilkukrotnym obejściu budynku i nie znalezieniu drogi, zrezygnował i zostawił ogromny stos pizzy protestującym.

Kiedy następnego dnia przybyłem tam po pracy, obóz był jeszcze większy. Tego właśnie dnia podniósł się alarm, gdy pojawili się agenci DHS (Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego). Ludzie zgromadzili się i pobiegli do frontowego wejścia i szybko zostali odepchnięci na bok przez DHS. Podczas gdy ja zdecydowałem się pozostać na podjeździe, w przypadku, gdyby był to następny cel, DHS eskortowali tamtędy agentów ICE, którzy zostali uwięzieni w budynku, a wielu z nich zakryło swoje twarze.

W ciągu następnych kilku dni obóz powiększył się do około 100 namiotów, które były rozbite po obu stronach ścieżki rowerowej, przed głównym podjazdem, i rozrósł się do pola przylegającego do obiektu – a także o dużą kuchnię, obszar opieki nad dziećmi, zespół komunikacyjny, zespół inżynierów, namiot medyczny, strefę odpraw przed wejściem i inne. Zespół inżynierów, z pomocą pozostałych okupujących i członków społeczności, którzy dostarczali mnóstwo palet i mebli, fortyfikował obóz barykadami. Pracowaliśmy również nad stworzeniem podestu, aby zapewnić dostęp osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich, aby mogli dotrzeć do wszystkich namiotów.

W czwartek, 28 czerwca, o 5:30 rano, DHS rozbił barykadę, aby umożliwić oficerom i pojazdom transportowym ponowne wejście i wyjście. Po wielu dniach zamknięcia, budynek był znowu otwarty.

Nie mogłem nic zrobić tego zrobić tamtego dnia aż do popołudnia, lecz wtedy było już za późno. Wciąż panowało poczucie swobody, ale powaga sytuacji była niepodważalna. Wiedzieliśmy, że nadchodzi i oto jest. Zdecydowałem się zaparkować daleko i wejść do obozu. Pojazdy DHS absolutnie opanowały okolicę. Wszedłem do obozu i natychmiast zauważyłem snajperów na dachu. Małe dzieci krzyczały do nich: “Odmówcie pracy!” i “Powinniście się wstydzić!” Wzdłuż krawędzi podjazdu pojawiła się linia funkcjonariuszy DHS uzbrojonych po zęby, twarzą w twarz z protestującymi. Zespół inżynierów wściekle stawiał kolejne barykady. Przedstawiciele prasy zgromadzili się na zewnątrz przy wejściu; Prawie wszedłem w obiektyw kamery, gdy próbowałem dostać się do chodnika. Ochrona była solidna. Podsłuchałem jak gliniarze przepytywali wiele osób, po co tu przyszli.

Ogólnie rzecz biorąc, dla mnie osobiście było to niezwykle bolesne doświadczenie. Pracowałem z zespołami ludzi, którzy byli zorganizowani i oddani sprawie. Atmosfera była odświeżająco żywa i optymistyczna, dzieci biegały dookoła, a ludzie o różnych pochodzeniu przybyli, aby wspierać okupację pracą, ciałem i czasem, lub po prostu zjeść gorący posiłek. Widziałem anarchistów pracujących razem z DSA i dużo niesamowitej solidarności. Byłem świadkiem ważnych prac wykonanych w celu zniszczenia ICE.

Należy jednak powiedzieć, że okupacja nie była pozbawiona problemów. Słyszałem, że towarzysze zostali wyrzuceni za pomalowanie farbą budynku Tesli i chciałem dowiedzieć się, co się dokładnie stało. Kiedy po raz pierwszy zwróciłem się do kogoś z zespołu bezpieczeństwa, wyglądali na oburzonych jak ja; zabrali mnie do ludzi, którzy mogą wiedzieć więcej.

Rozmawiałem z dwoma osobami. Jedna zdawała się się być zatroskana, na granicy wyczerpania; druga zirytowana granicząc z wrogością i ostatecznie odeszła ode mnie. W tej chwili nie miałem zbyt wielu informacji, więc zgodziłem się, że osoba, z którą rozmawiałem, również tego nie zrobiła. W dniu rozpraw (28 czerwca) podszedłem do osoby, która odeszła wtedy ode mnie, przedstawiłem się i oświadczyłem, że nie byłem tam, by sprawiać problemy, że byłem naprawdę zaniepokojony i że miałem więcej informacji, jeśli chcieliby o tym porozmawiać. Z mojego punktu widzenia była to poważna próba zawarcia pokoju z tą osobą. Zaczęli mnie oskarżać o obronę ludzi, którzy malowali sprayem, mówiąc mi, że było to nieodpowiednie i naraża zmarginalizowane osoby, że wyjaśnienia, które usłyszałem od jednej z wyrzuconych osób, było fałszywe. Osoba, z którą rozmawiałem, odniosła się do pewnego rodzaju mglistego “przywództwa” i insynuowała, że ​​jedynym powodem, dla którego tam byłem, było odzyskanie rzeczy wydalonej osoby. Kiedy próbowałem wyrazić, że rzeczywiście próbowałem ofiarować pomoc, pomimo naszej różnicy zdań, powiedzieli mi, że skończyli ze mną i odeszli.

Ta niezdolność do rozmowy jest dużym problemem. Przecież ta rozmowa nie dotyczyła tylko zniszczenia mienia – mamy na to cały ten cholerny czas. Ale miałem uzasadnione pytania: czy “zniszczenie własności” nie było podstawową zasadą, o której zdecydowano na Zgromadzeniu Ogólnym? W jaki sposób zaproszono nowych ludzi do tego miejsca? Czy zdano sobie sprawę z podstawowych zasad? Kto ma prawo określić właściwą formę oporu wobec instytucji tak nienawistnej jak ICE? Czy ustanowiono protokół postępowania w przypadku naruszeń? Czy istnieje jakakolwiek odpowiedzialność za ludzi w zespole bezpieczeństwa lub w jakiejkolwiek innej sytuacji nadużywającej władzy? Sądzę, że są to poważne powtarzające się problemy w takich miejscach, które należy rozwiązać, zanim zaczniemy organizować się w różnych kierunkach w dowolny znaczący sposób.

Portland i Tacoma: Nie można zbudować ruchu opartego na wstydzie

Spędziłem czas zarówno w Portland, w Oregonie, jak i w Areszcie Śledczym Northwest w Tacoma w stanie Waszyngton. Myślę, że to bardzo inspirujące i ekscytujące, że te blokady mają miejsce w całym kraju. Żałuję, że nie dzieją się w każdym mieście, w każdym ośrodku ICE.

W obu tych miejscach było wielu anarchistów, z którymi czułem powinowactwo; ale były też aspekty tych blokad, które przypominały mi najgorsze momenty podczas ruchu Occupy w 2011 r. – w tym intensywną formę polityki przywilejów, której, jak miałem nadzieje, pozbyliśmy się w ciągu ostatnich siedmiu lat.

Continue reading Koniec ery ICE. Refleksje z blokad. →

///, Świat

Bośnia/Chorwacja: Brzydka twarz Unii Europejskiej

Po tym, jak wiele państw UE zamknęło swoje granice, europejska skrajna prawica naciska na zakończenie misji ratunkowych na Morzu Śródziemnym. W Niemczech politycy z obecnie otwarcie skrajnie prawicowej CSU, jednej z partii rządu federalnego Merkel, nazywają ludzi na pokładzie ratowniczych statków ratowniczych “ludzkim ciałem”, mówią o “turystyce azylowej” i chcą odesłać ludzi z powrotem z Niemiec / poza granicę austriacką. Jednocześnie nowe przepisy policyjne są wprowadzane w kilku niemieckich landach… (Zdjęcie powyżej: szkolenie policji austriackiej przeciwko przekraczaniu granicy, w Spielfeld, Austria)

Podczas gdy państwo austriackie rozpoczęło program propagandowy z wojskowymi i policyjnymi szkoleniami przeciwko “inwazji imigrantów” na granicy austriacko-słoweńskiej w Spielfeld, skrajna prawica z CSU forsuje swój plan odsyłania z powrotem ludzi na granicy niemiecko-austriackiej. Do podobnych wniosków może dojść w najbliższych dniach niemiecki rząd. Dla mnie to nie problem, lecz jest nim jawnie nieludzki i rasistowski dyskurs w tej walce o władzę.

W coraz większej ilości państw UE rządzą partie skrajnie prawicowe lub konserwatyści, którzy przyjęli skrajnie prawicową politykę. Nawet wielu socjaldemokratów przyjmuje te zasady. Ich partię w UE również zaczęły przyjmować skrajnie prawicową retorykę. Podczas gdy państwa UE nadal eksportują broń do stref wojennych, zalewają lokalne rynki na globalnym południu swoimi produktami rolnymi i wysyłają swoje sonary kierując armadą rybacką na afrykańskie wybrzeże, odmawiają wzięcia odpowiedzialności za niszczące skutki tych polityk. I nawet nie wspomnę o umowach z dyktaturami na całym świecie. Na tak zwanym “zachodzie” panuje ogłuszająca cisza w sprawie naruszeń praw człowieka lub naszej odpowiedzialności za zmiany klimatyczne.

Te problemy to rasizm i kapitalizm oraz system polityczny, który rządzi ludźmi w celu zabezpieczenia kapitalistycznych interesów. Fasada “demokracji” wielu państw zachodnich wydaje się już nie być w stanie poradzić sobie z wewnętrznymi i zewnętrznymi sprzecznościami. Migranci i uchodźcy są wykorzystywani jako kozły ofiarne dla gospodarki kapitalistycznej, która jest zawsze ponad wszystkim innym. Ponadto tworzenie nowych praw policyjnych w wielu państwach UE będzie również wykorzystywane do zwalczania wszelkiego rodzaju opozycji. We Francji dodatkowe uprawnienia policji w czasie stanu wyjątkowego są obecnie wdrażane w nowych stałych prawach policyjnych. W kraju związkowym Bawaria ludzie mogą teraz zostać uwięzieni bez oskarżenia. Opór przeciwko tym nowym prawom policyjnym rośnie, ale ważne jest, aby zwiększyć go na zupełnie nowym poziomie.

Pracowałem w wielu miejscach na tak zwanej trasie bałkańskiej i nadal będę to robił, ale to nie wystarczy. Wiele państw UE zaczęło deportować coraz więcej osób, Włochy i Malta zamknęły swoje porty dla statków ratowniczych, a poziom przemocy i represji państwowych w państwach UE wzrasta. Zwłaszcza przeciwko migrantom i uchodźcom, ale także przeciwko innym ludziom. Nie ma złudzeń, że pierwszych 10 osób uwięzionych bez oskarżenia zgodnie z nową bawarską ustawą policyjną to uchodźcy. Federalny minister spraw wewnętrznych Horst Seehofer zażądał skonfiskowania statku ratunkowego Lifeline, kiedy dokuje na Malcie. Poprosił również o kryminalne dochodzenie w sprawie statku ratowniczego. Coraz więcej osób zaczyna zdawać sobie sprawę, że rządzą nimi nieludzcy politycy o autorytarnej i rasistowskiej agendzie.

Są to mroczne dni i wygląda na to, że będą jeszcze bardziej ponure. Ale ponieważ coraz więcej rządów państw UE pokazuje swoje brzydkie twarze, są również szanse na zorganizowany opór. Wiele osób ma dosyć rasistowskiego dyskursu, nie tylko w wielu państwach UE. Fala oporu przeciwko ICE w USA to tylko przykład. Może to nie idzie wystarczająco daleko dla wielu antyautorytarnych osób i grup, ale musimy zacząć od czegoś. Musimy być znacznie głośniejsi i musimy przejąć inicjatywę. Musimy zmienić otwarcie rasistowski dyskurs na inny. Dlatego musimy wyjść na ulice, odwiedzać biura partii i zakłócać maszynę deportacyjną.

Jak napisałem powyżej, będę kontynuować moją pracę z kolektywem Cars of Hope na trasie bałkańskiej. Obecnie pracujemy głównie nad granicą bośniacko-chorwacką. Prowadzimy monitoring graniczny i informujemy o tym, co dzieje się na granicach państw UE, ale organizujemy również praktyczne wsparcie dla osób, które są ofiarami przemocy ze strony policji i które cierpią, gdy utkną na zamkniętych granicach UE.

Pilnie potrzebujemy wsparcia finansowego, aby utrzymać dostawy pomocy dla uchodźców i móc dalej budować dla nich schroniska w Bośni.

Przekaż darowiznę na jedzenie, namioty i inne rzeczy niezbędne do codziennego życia.

Szczegóły do wpłaty:

Bank: Volksbank in Bergisches Land

Właściciel konta: Hopetal e.V.

Opis: Cars of Hope

IBAN: DE51 3406 0094 0002 9450 87

BIC: VBRSDE33XXX

Pomoc wzajemna: Wspierajcie uchodźców w Bośni

(tłumaczenie z Enough is Enough)

///, Świat

Grecja: Ksenofobiczny atak na ucznia szkoły podstawowej

6 czerwca 2018 jeden z ojców ucznia klasy zaatakował psychicznie chłopca, który przeprowadził się zza granicy, atak dział się na oczach innych kolegów z klasy. Stało się to na szkolnym podwórku, ojciec werbalnie atakował chłopaka krzycząc o jego pochodzeniu.

Dyrektor szkoły, Serafim Rizos w wywiadzie do publicznego radia Chania (ERA) powiedział, że ojciec jednego z uczniów podczas porannego zgromadzenia uderzył chłopaka ponieważ twierdził, że ten miał w przeddzień jakąś sprzeczkę z jego własnym synem. Jako że zaatakowany przebywał w Grecji od niedawna to sprawca ataku nie tylko kierował się wcześniejszą sprzeczką uczniów ale przede wszystkim swoją nienawiścią do pochodzenia atakowanego o czym świadczą wobec niego wykrzyczane słowa: ”wracaj do swojego kraju” i tego typu wypowiedzi jakie daje Złoty Świt podczas swoich publicznych przemówień.

Wspólnota rodziców napisała na facebooku że stają po stronie rodziny pokrzywdzonego chłopaka, przykro im z powodu przemocowych incydentów w szkole i pragną aby stała się ona raz na zawsze bezpiecznym miejscem dla każdego dziecka by mogło się uczyć i ekspresywnie wyrażać. Nie wiadomo czy ksenofobiczny rodzic został w jakikolwiek sposób pociągnięty za odpowiedzialność.

(źródło Omnia.tv, tłumaczenie z Mpalothia)

///, Świat

Madryt, Hiszpania: Zamieszki po śmierci senegalskiego imigranta ściganego i pojmanego przez policję

Wieczorem w czwartek 15 marca w Madrycie wybuchły zamieszki w sąsiedztwie Lavapies, gdy 35-letni senegalski imigrant Mmame Mbage został znaleziony martwy wczesnym wieczorem. Według wielu migrantów na miejscu, zmarł z powodu zatrzymania krążenia po ściganiu przez policję miejską na motocyklach. Jak wielu innych, próbował przetrwać sprzedając bibeloty na chodniku.

Wszystko zaczęło się od demonstracji zorganizowanej w okolicy wkrótce po tym śmiertelnym pościgu. Krzyczano “policyjni mordercy”, część protestujących rzucała kamieniami, brukiem i butelkami w policję, która odpowiadała, w tym strzelając gumowymi kulami. Barykady z ulicznych mebli, śmieci i koszy na śmieci zostały wzniesione wzdłuż ulic, a następnie podpalone, zarówno w celu zablokowania dostępu oddziałom specjalnej policji do kontroli zamieszek, jak i do ataku na struktury świata krat i granic, które wykorzystują i zabijają. Rowery z wypożyczalniami samochodów zostały spalone, oddziały banków zaatakowane i splądrowane.

W wyniku starć nocnych rannych zostało około dwudziestu osób w tym 16 policjantów. Aresztowano 6 osób.

(źródło Sans Attendre Demain, tłumaczenie z Act For Freedom Now!)

 

Polska

“Potraktujemy cię jak psa” – relacja Ameera Alkhawlany z deportacji do Iraku

5 kwietnia 2017 roku o godzinie 5.00 jakiś strażnik przyszedł do mnie, obudził mnie i powiedział: Ameer, pozbieraj swoje rzeczy, bo musisz być stąd przeniesiony, masz 45 minut na przygotowanie się. Spytałem: czy dostałem ostateczną decyzję? Naprawdę? Dokąd? Dlaczego nie powiedzieliście mi wcześniej? Muszę przesłać moje książki do Krakowa. Jak mam to teraz zrobić? Chciałbym przesłać moje książki do Krakowa, mam wizytę w piątek i myślałem, że dam te książki przyjaciółce, która ma przyjechać w piątek. On powiedział: Naprawdę nie wiem, gdzie oni cię zabiorą, ale musisz być gotów za 45 minut.

Continue reading “Potraktujemy cię jak psa” – relacja Ameera Alkhawlany z deportacji do Iraku →