All posts by Czarna Teoria

///, Teoria

Lena Kafka – Zniszcz Płeć

Płeć jako narzędzie władzy

Płeć to hierarchia, kolejne narzędzie władzy, które rozróżnia i kategoryzuje ciała/osoby. Ciała są podzielone na płcie na podstawie wyglądu, zachowania, pozycji ekonomicznej/społecznej/kulturowej i innych. Kategorie są ułożone w hierarchię, w której mężczyźni i ich praca jest bardziej ceniona niż kobiety i ich praca (praca domowa, opieka nad młodzieżą/osobami starszymi, praca psychologiczna/społeczna, usługi gastronomiczne, handel detaliczny, wszystkie prace oparte na pracy emocjonalnej itp.).

Płeć używa swoich kategorii, aby odgrywać rolę w rządzeniu sferą społeczną w celu zachowania jej reprodukcji. Tworzy podział pracy ze względu na płeć, między męską i żeńską, „mężczyzną” i „kobietą”. Praca kobiet jest mniej ceniona i opłacana, a w przypadku większości prac domowych wcale. Wyceniając pracę kobiet mniej niż tę wykonywaną przez mężczyzn, próbuję się je ekonomicznie uzależnić od mężczyzn w ramach klasy robotniczej. Obowiązkowe poleganie na związkach heteroseksualnych jest tak stare jak cywilizacja i społeczeństwo klasowe. Kobiety są zmuszane, strukturalnie oraz interpersonalnie, do związków z mężczyznami w celu przetrwania i reprodukcji cywilizacji. Jak ujął to „Against the Couple-Form”, „zamiast z esencjalistycznej koncepcji, kategoria kobiet wywodzi się z płciowej metody wyzysku i sprowadza pewne rodzaje pracy do prywatnej, nieodpłatnej strefy”.  Sfery pracy reprodukcyjnej.

Wyzysk ekonomiczny nie jest jedynym sposobem, w jaki rządzi nami płeć. Na poziomie społecznym płeć wyznacza standardy i normy dla naszych ciał i zachowań. Ciała są klasyfikowane w oparciu o drugorzędne cechy płciowe, głos, zachowania, ubiór/ estetykę/pochodzenie etniczne itp. Oczekiwania te różnią się w zależności od sytuacji i pozycji społecznej/kulturowej. Płeć reguluje ciała według pewnych norm, które mają być interpretowane na określone kategorie (mężczyzna/kobieta itp.). Normy te reguluje ściślejsza interpretacja dla kobiet i surowsza kara za ich przekroczenie. To właśnie płeć każe kobietom myśleć, że jesteśmy za mało lub za bardzo trochę czymś jednym, a trochę drugim. Płeć reguluje to jak się poruszamy („w nocy nie jest bezpiecznie”) i nasze możliwości („to nie jest to, co robią kobiety”, „kobiety nie powinny robić tego czy tamtego”). Płeć wytwarza nasze lęki/pragnienia bycia „męskimi” i „kobiecymi”, aby sprostać kapitalistycznemu ideałowi łatwych do zidentyfikowania, kategoryzowania i przewidywalnych ciał i działań. Płeć rządzi sferą społeczną.

Zarządzanie i płeć definiują wszystkie aspekty hierarchii cywilizacji. Zarządzanie to regulacja, normalizacja i (re) produkcja ciał/ludzi i terytorium. Czyni to poprzez więzienia, policję, nadzór, granice, płeć, pracę, eksmisje, szkołę, rasizm, zadłużenie, ksenofobię itp., tworząc klasę tych, którzy korzystają, i klasę tych, którzy cierpią.

Czym jest to, co ma być zrobione

Każdy w środowisku wie, jak całkowicie zniszczyć, znieść cokolwiek, rozbić to czy tamto. Płeć to tylko kolejny aparat, który należy rozbić, spalić i rozrzucić pozostałości. Aby zniszczyć taki aparat, musimy zniszczyć jego korzenie. Lecz po drodze jest gleba, która zakrywa je i chroni. Policja, rasiści, mizogini – patriarchowie wszelkiej maści – to jest gleba, którą musimy przekopać.

Łatwiej powiedzieć niż zrobić. Konfrontacja z policją wymaga bojowości (czujność + świadomość + wiedza taktyczna), a bojowość ta wymaga zaangażowania i przygotowania, na które wiele osób nie jest gotowych. W większości „środowisk postępowych” przejście do ofensywy jest postrzegane jako pochopne, nierozważne lub w najgorszym przypadku jako reakcyjne. Rewolucjoniści wiedzą, że ci, którzy czekają, aż uderzy ich ofensywa państwa, którzy czekają, aż jakaś tragedia zostanie wykorzystana jako dźwignia i usprawiedliwienie reform, są prawdziwymi reakcjonistami. Rewolucjoniści muszą wyjść poza półśrodki, poza reformy, ustępstwa i wycofywanie się, i naciskać na oderwanie się od normalności codziennego życia. Musimy dążyć do powstania przeciwko wszelkiej władzy.

“Insurekcja Która Nadchodzi” stwierdza: „Celem każdej insurekcji jest aby stała się ona nieodwracalna”. Odnalezienie się w takiej nieodwracalnej sytuacji oznacza wykopanie korzeni i rozmontowanie patriarchatu oraz wszystkich innych form hierarchii. Mówiąc bardziej realnie, oznacza to, że mamy  społeczności i przestrzenie, które są nie tylko bezpieczne, ale także stanowią zagrożenie dla tych, którzy sprzeciwiają się naszym pragnieniom i naszym przestrzeniom. To nie tylko bezpieczna przestrzeń dla grupy czytelniczej, ale odzyskane terytorium zdolne do zaspokojenia potrzeb klasy robotniczej/ kobiet/wykluczonych (wolne od przemocy wynikającej z istnienia płci). Te przestrzenie nie spadną nam z nieba. Stanie się to poprzez okupację pogranicza i miejsc produkcji lub mniej formalnych terytoriów oporu, takich jak grupa przyjaciół, którzy trzymają się razem, stworzymy lub odzyskamy przestrzeń dla wszystkich.

Żadnego chowania się, żadnych panów

Nasza insurekcja wymierzona w płeć nie może kończyć się tylko na samoidentyfikacji płci czy nowej liście terminów, których wszyscy powinni się nauczyć i szanować. Insurekcja musi przekroczyć te granice, aby swobodniej bawić się działaniem, zachowaniem, seksualnością itp. Tak aby robienie lub czerpanie przyjemności z tego czy innego nie wtłaczało cię do jakiejś ograniczającej roli.

                                                                                       Lena Kafka

(tłumaczenie z The Anarchist Library)

///, Świat

Lipsk, Niemcy: Siej wiatr i zbieraj burzę

[Le] Wer Wind sät, wird Sturm ernten

Omawiamy długotrwały weekend, wypełniony zmaganiami z rosnącym wysiedleniem, gentryfikacją i nieznośnym oblężeniem glin w naszych dzielnicach. Po eksmisji dwóch skłotów wściekłość nasiliła się po raz kolejny.

Po eksmisji skłotu Luwi71 wezwano na demonstrację w następny czwartek. Kilkaset osób odpowiedziało na wezwanie i wyraziło złość w związku z ewikcją przyszłego centrum społecznego w pobliżu dzielnicy Eisenbahnstraße. Zaatakowano gliniarzy, wzniesiono płonące barykady. Konfrontacje trwały kilka godzin, w trakcie których ludzie próbowali też odzyskać Luwi71. Pałarze nieustannie próbowali rozproszyć tłum, ale zamiast tego kilka małych grup popychało konfrontację do przodu. Część z mieszkańców dzielnicy, którzy obserwowali konfrontację, zdecydowało się wziąć w nich udział. Czuć było wściekłość i złość z powodu codziennego oblężenia i kryminalizacji sąsiedztwa Eisenbahnstraße przez policję, gdzie dwa lata temu rząd Saksonii zbudował pierwszy „Waffenverbotszone”. W trakcie konfrontacji i po kilku nieudanych atakach gliniarze zaczęli losowo strzelać gazem łzawiącym w tłum przechodniów, mieszkańców, demonstrantów i dziennikarzy. To, że użyli tu i następnego dnia amunicji zabronionej przez prawo , nie dziwi w obliczu militaryzacji saksońskiej policji.

W ciągu tego wieczoru zatrzymano ponad 20 osób, wszystkim życzymy dużo siły! Wypuszczono ich następnego ranka.

Następnego dnia, w piątek 4 września, ludzie zajęli kolejny budynku w Leipzig Connewitz. Ale niestety gliniarze i samochody ochrony poruszające się po okolicy, okrążyły skłot i eksmitowały go, zanim udało się zmobilizować masę krytyczną przed budynkiem. Niemniej jednak wiele osób dowiedziało się o akcji, ponieważ kilka godzin później zgrupowało się około 300 osób na spontanicznej demonstracji. To, co nastąpiło, było właściwą odpowiedzią na działania policji. Po tym, jak Sponti [spontaniczne demo] rozpoczęło się z szerokim użyciem pirotechniki, zaatakowano przyczółek gliniarzy w Connewitz, zniszczono kamery monitorujące i uszkodzono kilka okien farbą i kamieniami. Od otwarcia komisariatu w 2014 roku był to piąty większy atak na budynek. Następnie Sponti ruszyło przez Hammerstraße w kierunku Bornaische Straße, gdzie początkowo policyjna furgonetka została odesłana przez kamienie i pirotechnikę, a pierwszy oddział pałarzy został odesłany gradem kamieni. Gdy demonstracja dotarła do skrzyżowania Bornaische / Stockartstraße, główne siły policyjne przybyły z południowej i północnej strony obszaru. Doszło do kilkuminutowej konfrontacji. W jej trakcie furgonetki policyjne przepychały się z dużą prędkością przez tłum ludzi, zmuszając ludzi do odskoczenia w ostatniej chwili na bok, aby nie zostać przejechanym. Podczas tego prawie staranowali tramwaj i ostatecznie zatrzymali się, hamując awaryjnie, aż obie policyjne suki zderzyły się ze sobą. Bez dramatyzowania chcielibyśmy jednak jasno powiedzieć do czego się dopuścili: do próby zabójstwa ludzi, którzy są solą w oku państwa. To, że podczas tego wypadku samochodowego nikt nie został zabity przez policję, to prawie cud. Mimo całej radości ze zdjęć zniszczonej policyjnej furgonetki, mimo żartów na temat nielegalnych wyścigów policjantów i tak dalej, nie zapomnimy, że w tej chwili świadomie narażano życie. Konserwatywny rzecznik klasy rządzącej, bogaci i prawicowi populiści, Springerpresse, pisał, że wypadek samochodowy był spowodowany atakiem na gliniarzy. Jest w tym ziarno prawdy, skoro pały w zaatakowanych pojazdach próbowały wtedy przejechać przez atakujących ich ludzi. To wysoce obłudny sposób wyrażenia się w tym momencie, kiedy pan ważny gliniarz Torsten Schultze oskarża nas o narażanie życia, a jego żołnierze usiłują nas zabić. Ponieważ mamy do czynienia z w pełni wyposażonymi i dobrze wyszkolonymi oddziałami, w zbrojach i hełmach, które po setkach rzuconych kamieni zwykle (niestety) powodują tylko lekkie obrażenia. Gniew i nienawiść wobec policji, konfrontacje i walki ostatnich miesięcy zostały spotęgowane przez ich ataki. Poprzez nadużycia, rany i obrażenia nieustannie powodowane przez ich działania. Przez wszystkie przymusowe eksmisje, prześladowania, permanentne oblężenie dzielnicy. Nie trzeba się dziwić, że coraz więcej osób przestało wierzyć w pokojową zmianę problemów społecznych w naszym mieście.
Continue reading Lipsk, Niemcy: Siej wiatr i zbieraj burzę →

///, Świat

Chania, Kreta: Dwa tysiące osób wychodzi na ulice po ataku policji na squat Rosa Nera (wideo)

Video

 

Po nalocie przez policję i ewikcję 16-letniego squatu Terra Incognita w Salonikach w Grecji w dniu 17 sierpnia 2020 r., inwazji policji na squatt Libertatia w Salonikach 23 sierpnia 2020 r., po aresztowaniu 12 osób odbudowujących dach spalonego przez faszystów squatu 5 września 2020 r. w Salonikach, tym razem doszło do ataku na squat w Squat Rosa Nera, w Chanii na Krecie, gdzie istniał od 2004 roku.

Kilka godzin później, po nalocie policji, setki ludzi solidarnie przemaszerowały po południu przez małe greckie miasteczko na wyspie, a na wieczór zwołano publiczne zgromadzenie, aby zadecydować o kolejnych krokach oporu, ale to nie był koniec. Zgromadzenie publiczne zdecydowało się na kolejny protest przez centrum Chanii tej samej nocy, gdzie poza oczekiwaniami greckiego rządu i policji przybyło ponad 2000 osób, a to wszystko w małym miasteczku liczącym około 55 000 mieszkańców, by maszerować solidarnie ze squatem „Rosa Nera”.

Masowe uczestnictwo w protestach i zgromadzeniach jest wyraźnym przejawem otwartości squatu i jego powiązań ze społeczeństwem oraz reakcją ludzi na plany przekształcenia tego zabytkowego budynku w hotel izraelskiej firmy.

W ciągu ostatnich lat wszystkie greckie rządy przeprowadziły po kilka kampanii likwidacji przestrzeni autonomicznych. Ich celem jest to, aby ludzie znajdowali się tylko w kawiarniach, barach i centrach handlowych tylko jako konsumenci i klienci. W konsekwencji ofensywa, z jaką Rosa Nera ma do czynienia w Chanii, nie jest przypadkowa. Przejęty budynek należy do Politechniki w Chanii i od 16 lat jest miejscem walki i kultury emblematycznej, obejmującej również potrzeby mieszkaniowe. W jego pomieszczeniach niestrudzeni ludzie, którzy ciężko pracowali, aby ożywić budynek, stworzyli teatr, bibliotekę i czytelnię, przestrzeń do prezentacji (twórczości artystycznej), park dla dzieci, warsztat budowlany, bezpłatny bazar z upominkami i wspólna kuchnia do produkcji chleba.

W ciągu tych 16 lat zorganizowano setki wydarzeń, koncertów, prezentacji, debat, warsztatów, przyjęć, benefitów na kolektywy i akcje. Wszystkie miały antykomercyjny charakter, wbrew planom rządu i Uniwersytetu Krety przekształcenia zeskłotowanego budynku w hotel, aby tylko ci z kieszeniami pełnymi pieniędzy mogli cieszyć się pięknym widokiem ze wzgórza Kasteli, gdzie squat jest usytuowany. Aby zamienić coś, co jest bezpłatne i dostępne dla wszystkich w mieście, w obszar zastrzeżony dla nielicznych, którzy chcą zapłacić, aby się tym cieszyć. Squat Rosa Nera stwarzał i zapewniał wolnościowy charakteru tego miejsca. I dlatego tak wielu ludzi ulicach protestuje przeciwko eksmisji.

(tłumaczenie z Perseus999)

///, Polska

Wrocław, Polska: Pandemia Squat – Zostajemy!

1 Comment

Oświadczenie osób z kolektywu, który okupuje kamienicę przy ulicy Szczytnickiej 29 we Wrocławiu. Dziś doszło do nieudanej próby eksmisji.

otrzymano 07.09.2020:

“Gdy staliśmy dziś pod kamienicą, żeby nie dać się zamurować, wielu przechodniów wyraziło swoje poparcie dla naszej sprawy. Byli starsi i młodsi, mówiący po polsku i po angielsku. Niektórzy narzekali na biurokrację, inni na kapitalizm, inni na deweloperkę. Widać było wyraźnie, że istnieje tu potrzeba silnej społeczności, która stawiłaby opór wampirom próbującym wykrwawić okolicę i ją wyprzedać.

To właśnie rola, którą chcemy odegrać.

Nie przychodzimy tutaj z żadnym konkretnym przekazem politycznym, a z zamiarem zbudowania realnej siły przeciw tym, którzy chcą nas podzielić by się nas pozbyć. Dlaczego? Bo nasze życia nie są opłacalne: nas i naszej sztuki nie da się wycenić. Naszym hasłem: „opór zaczyna się od pomocy sąsiedzkiej”. Musimy wytworzyć silne więzi, których żadna opresja z zewnątrz nie rozbije, dzięki którym staniemy się niezależni.

Za każdym z nas będzie stał mur wsparcia. Cios w jednego będzie ciosem w nas wszystkich.

Jesteśmy tylko jednym elementem całej potrzebnej nam sieci. To oświadczenie jest wezwaniem do stworzenia społeczności oporu tam, gdzie jeszcze ich brakuje. Jest zaproszeniem do współpracy dla tych, którzy już nie dają się rozbić i utrzymują swoje pozycje w wojnie wytoczonej im przez władzę i gospodarkę.

Nie potrzebujemy innej polityki od tej, którą będziemy tworzyć na naszych ulicach i w naszych domach.

W wielu przypadkach jesteśmy jak na razie osamotnieni i osamotnione – jak rozbitkowie na bezludnych wyspach. Nie jest to jednak pozycja przegranych: jedyne, co musimy zrobić, to skomunikować się ze sobą – połączyć pojedyncze wyspy w jeden wielki archipelag na oceanie wroga.”

Świat

Chile: List od anarchistycznego towarzysza Juana Flores Riquelme dotyczący aresztowania Mónici i Franscisco

Wiedzieliśmy, że wybierając ścieżkę walki przeciwko kapitałowi, nasze życia rozwijać się będą pomimo wszelkim przeciwnościom, i nie był nam obcy fakt, że więzienie mogło się okazać zostać naszym miejscem docelowym.

Kwestionowaliśmy uwłaczającą rzeczywistość i jej tak zwany „społeczny pokój”, twardo kwestionowaliśmy wzbogacanie się burżuazji oraz jej władzę. Tak naprawdę jest o wiele za dużo kwestii aby sprzeciwić się panującemu porządkowi. Mnóstwo było zabójstw ze strony represjonujących sił władzy, mnóstwo było rebeliantów którzy oddali swe życie w ramach zaostrzenia konfliktu między sobą a państwem.

Czy elity tego kraju naprawdę uwierzyły w to, że będziemy po prostu bezczynnie stać po latach rozpaczy, alienacji i neoliberalnej eksploatacji?

Dlaczego nie mielibyśmy próbować być przeszkodą na nieprzerywalnej drodze kapitalistycznego i państwowego postępu?

Niekończący się atak przeciwko wrogowi którego uznaliśmy za nasze życia, które przedłużają nieskończoną ilość współdziałań idei żyjącej w wielu sercach, konsekwencja rzeczywistości w której przeciwstawiamy się wrogowi. Tak wyglądają nasze życia, taki jest nasz wybór, pomimo wszelkich przeciwnościom będziemy wciąż kroczyć bez ograniczeń drogą przewrotu, poza ich granicami, poza ich kryminalizacjami i hollywoodzkimi śledztwami, poza ich wyrokami i więzieniami – rzeczywistość oczekuje od nas akcji. Jedyną naszą alternatywą jest podtrzymywanie walki o kompletne wyzwolenie, zmierzając się konsekwencjami które mogą zaistnieć w ciągu naszego życia z godnością.

Te słowa skierowane są do tych śmiałków, którzy bez patrzenia wstecz, bronili anarchicznych i antyautorytarnych idei przy pomocy swoich kłów i szponów. Mónica Caballero oraz Francisco Solar są rodziną mającą dogłębne przekonania i krytyki, będące niemożliwe do złamania dzięki nowemu przypływowi siły w ich życiach.

Towarzyszom z Konspiracyjnych Komórek Ognia i Walki Rewolucyjnej, uwięzionym w greckim więzieniu Korydallos.

Anarchistycznym braciom i siostrom uwięzionym we włoskim więzieniu Ferrada.

Wszystkim więźniom będącym pełnym gniewu, którzy starli się z policją podczas ostatniej rewolty w październiku.

Serdecznie pozdrawiam inicjatywę Międzynarodowego Tygodnia dla Anarchistycznych Więźniów prowadzoną od 25. do 30. sierpnia – a teraz żegnam na pewien czas.

Juan Alexis Flores Riquelme
Więzienie o zaostrzonym rygorze.

(Tłumaczenie z Anarchists Worldwide oraz Contra Info)

///, Świat

Saloniki, Grecja: Podpalenie samochodu korpusu dyplomatycznego w solidarności z represjami wobec skłotu Terra Incognita oraz Ebru Timtik

17 sierpnia siły okupacyjnej armii Republiki najeżdżają i ewakuują okupowaną przestrzeń Terra Incognita. Konfiskują sprzęt logistyczny, materiały polityczne oraz środki walki społecznej i klasowej. Po kilku dniach śledztwa decydują się zaplombować budynek.

Terra Incognita od lat jest jednym z najbardziej historycznych punktów orientacyjnych radykalnej walki i antyautorytarnych zmagań. Obok uwięzionych bojowników i wykluczonych przez dobrobyt państwa i kapitalistyczny dobrobyt, obecni w ruchu antyfaszystowskim, w walkach społecznych i klasowych, w marszach, w konfliktach, w interwencjach i atakach na państwo i interesy kapitalistyczne.

Wzięcie przez państwo jako zakładników wyzwolonego terytorium Terra Incognita jest wyzwaniem i wezwaniem do ciągłej wojny. Obrona okupacji otwiera nowy okres nieustannego otwartego konfliktu za wszelką cenę. Konflikt nie tylko na poziomie operacyjnym z mechanizmami represji, ale także na poziomie polityczno-ideologicznym z mechanizmami propagandy państwowej i kapitalistycznej, które próbują kryminalizować akcję rewolucyjną i walkę społeczną.

Intensyfikując ten konflikt, odpowiadamy za podpalenie pojazdu korpusu dyplomatycznego przy ulicy Ioanni Varvaki w Salonikach we wczesnych godzinach rannych w czwartek 27 sierpnia. Wzywamy cały świat zmagający się do skierowania wezwania naszych towarzyszy do międzynarodowej koordynacji w ognisty płomień agresywnej solidarności, który zjednoczy walki w każdej zbuntowanej krainie na Ziemi. Dlatego nasz atak jest także odpowiedzią na zabójstwo innego strajkującego przez faszystowskie państwo Erdogana. Ebru Timtik zmarła 27.08 po 238 dniach strajku głodowego, domagając się sprawiedliwego procesu. Nic nie zostanie zapomniane ani eksmisje centrów operacyjnych powszechnego oporu w Grecji po morderstwa rewolucjonistów w więzieniach Erdogana, ale także z każdego zakątka świata, gdzie państwo i kapitał plądrują, niszczą i zabijają bojowników.

Każda represja państwowa jest przyczyną wojny

Każda przegrana jest okazją do nowych fal ataków

Solidarność z okupacją Terra Incognita i tymi, którzy do końca walczą z niesprawiedliwością

Wściekli squatersi

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

///, Świat

Wisconsin, U $ A: W Kenosha wybuchają zamieszki po próbie policyjnego morderstwa na Jackobie Blake’u

24.08.2020: Jacob Blake został postrzelony przez oficera w Kenosha, Wisconsin w niedzielę. Blake, 29 lat, po zatrzymaniu go przez gliniarzy, nie był agresywny i próbował uniknąć konfliktu, odwrócił się i udał w stronę swojego pojazdu gdzie siedzieli trzej jego synowie. Pałarz chwycił go za koszulę i postrzelił 7 razy w plecy. Blake jest obecnie na oddziale intensywnej terapii, walcząc o życie.

Mieszkańcy Kenosha odpowiedzieli rzeczowo, atakując gmach sądu, paląc samochody i ciężarówki, tłukąc szyby w radiowozach, rzucając cegłami i mołotowami w policyjne świnie. Udało im się pozbawić przytomności co najmniej jednego pałarza, chroniąc innych przed jego atakami. Gmach sądu został podpalony.

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

Świat

Czechy: PROJEKT SROKA — Nie będziemy płacić za to co nam ukradziono

Video

Lukáš Kalina, Zdeněk Vítek, Lubomír Sogel, Tomáš Tichánek, Václav Šupka i wielu innych. Każdy z nich przywłaszczył sobie dobra ze sklepu nie płacąc za nie, a sądy nałożyły na nich wysokie kary.

Ta perwersyjna praktyka nie może zostać pozostawiona bez odpowiedzi. Z tego właśnie względu rozpoczyna się PROJEKT SROKA. Inne dobra zaczną znikać ze sklepów, a kapitaliści nie otrzymają za to pieniędzy. Ludzie używać będą wywłaszczonych dóbr dla własnych celów. Zachęcamy innych również do działania.

Zabieranie produktów kapitalistom bez płacenia nie jest przestępstwem. Oni sami działają jak kryminaliści gdy akumulują bogactwo wyzyskując przy tym pracowników. Nakazują im ciężko pracować, a następnie płacą im tylko cząstkę tego co pracownicy wypracowali. Resztę zabierają, a następnie inwestują w kolejny cykl eksploatacji. To jest kradzież! To jest przestępstwo! Odzyskiwanie skradzionej przez złodziei pensji nie jest złodziejstwem. W przeciwieństwie do oratorów chrześcijańsko-burżuazyjnej moralności, uważamy że wywłaszczanie jest uzasadnioną formą reakcji na świat, w którym to czyjaś droga do bogactwa wiedzie przez biedę innych.

Sędziowie oraz klawisze więżą istoty ludzkie. Hipokryci pieprzą o kradzieży, a następnie kradną życia ludziom i niszczą tym samym relacje międzyludzkie.

Kapitaliści wyrzucają tony jedzenia i innych produktów każdego dnia, i robią wszystko co w swojej mocy aby ludzie nie mogli tych produktów zdobywać bez płacenia.

Jednakże mają oni pecha, ponieważ bez względu na ilość ukaranych, wielu nieposłusznych ludzi wciąż będzie wywłaszczać. A wielu z nich, nigdy nie pozostaną złapani. A nawet jeśli, to nigdy nie zostaną oni oswojeni. Od centrów handlowych po nawet i trudniejsze cele jeśli macie taką możliwość: czy to banki, konta, siedliska czy nawet sprzęty należące do burżuazji. Po prostu zrób to!

PROJEKT SROKA potrzebuje kolejnych wspólników. Zaangażuj się! Wysyłaj opowieści, filmy, zdjęcia do opublikowania. Nie zapominaj o bezpieczeństwie, i nie daj się złapać!

(Tłumaczenie z PROJEKT STRAKA/MAGPIE PROJECT oraz Anarchist Worldwide)

///, Świat

Szwajcaria: Syndrom białego zbawiciela czy solidarność?

„Pomoc” może być opresją, zwłaszcza jeśli chodzi o okazywanie solidarności z uciskanymi i dotkniętymi rasizmem jako uprzywilejowany biały Szwajcar.

Kolonizacja i opresja wobec osób innych niż białe były w większości uzasadniane przez kolonizatorów tym, że chcieli nam pomóc. Krzywdzili nas pod pretekstem “pomocy”  (w cudzysłowie).
Uzasadnia się to wszystko najczęściej:

1. Religią chrześcijańską
2. wydajnością ekonomiczną
3. duchowym oświeceniem
4. “cywilizacją”

W ten sposób, osoby inne niż białe interpretuje się jako „potrzebujące pomocy”. Osoby BIPOC (black, Indigenous and people of color):

1. są mniejszością wobec cywilizacji
2. nie są zdolne o siebie zadbać
3. narobią sobie tylko kłopotów
4. dlatego właśnie potrzebują “cywilizowanego gentelmana”.

Chodziło przede wszystkim o to, że osoby BIPOC nie prosiły o „pomoc”, ale została ona na nich wymuszona siłą. Uzasadnia się to tym, że osoby BIPOC nie mają dobrego rozpoznania, aby zdać sobie sprawę, że potrzebują „białych wybawców”. Z tej rasistowskiej narracji wynika, że osoby niebiałe są gorsze. Co więcej, kolonizacja jest przedstawiania jako „pomoc” dla BIPOC ze względu na ich niższość rasową, a dla innych białych jest usprawiedliwiana z powodu ich rzekomego zagrożenia, jeśli nie będą kontrolowani i dominowani.

O ile „pomoc” i „dobroczynność” służyły ideologicznemu usprawiedliwieniu kolonizacji, o tyle motywacją kolonizatorów był własny interes gospodarczy i kulturowy.

Od przymusowej asymilacji kulturowej, przez wyzysk ekonomiczny i seksualny po fizyczną eksterminację osób ze skolonizowanych ludów, kolonizacja zawsze odbywała się przy użyciu gwałtownego ucisku, dokonywanego pod płaszczykiem ideologii pomocy i miłosierdzia. W wielu przypadkach społeczeństwa skolonizowane i tubylcze były społeczeństwami nienaruszonymi, które zostały zepchnięte do statusu „potrzebujących” przez kolonizację i ucisk.

Kształtuje to sposób traktowania osób BIPOC w kontekstach lewicowych po dziś dzień.  Samoorganizacja osób innych niż białe jest niezbędna, ponieważ tworzy przestrzenie, które redukują kolonialno-rasistowski ślad białej lewicy.

I droga biała lewico:
Nie mów o „solidarności”, jeśli twoja praktyka nie rozpoznaje drugiej osoby za równą i na zasadzie porozumienia, bo wtedy to co robisz to nic innego jak kolonialna praktyka rasistowskiej “pomocy” i “dobroczynności”.

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

///, Świat

Achim, Niemcy: Ognisty sabotaż na placu budowy nowego centrum Amazona

Oryginał komunikatu w języku niemieckim (tor)

Sabotaż na placu budowy Amazona!

Pod koniec ubiegłego roku Amazon zawarł umowę kupna terenu przy autostradzie A27 w Achim. Każdy, kto się tam teraz wybierze, zobaczy ogromne dźwigi i inny ciężki sprzęt wznoszący się w górę, które tworzą gigantyczną halę ze stali i betonu. W przyszłości 2000 osób będzie pracowało pod stałym nadzorem w pozbawionej okien hali w miejscu, które jeszcze niedawno było pustkowiem. Urzędy pracy zacierają ręce, że mogą zmusić masy ludzi do pracy w Amazonie.

Nowe centrum logistyczne jest ważne dla firmy Amazon, ponieważ wraz ze znacznie mniejszym centrum dystrybucyjnym w Bremerhaven może szybciej zaopatrywać obszar Bremy / Oldenburga / Bremerhaven. Kraj związkowy Dolna Saksonia ponosi koszty połączeń transportowych i pozostałej infrastruktury, włączając się tym samym w poniżającą praktykę, w ramach której miasta i władze lokalne na całym świecie prześcigają się w wręczaniu firmie prezentów.

Postanowiliśmy, że budowa nie ruszy bez przeszkód. Wczesnym rankiem 30 lipca 2020 roku przy pomocy 20 litrów mieszanki benzyny i oleju napędowego oraz kilku urządzeniom zapalającym podpaliliśmy 40-metrowy dźwig. Zamiast poddawać się pozornie nieuniknionemu, postanowiliśmy stać się nieobliczalnym ryzykiem dla cybernetycznego kapitału w martwych punktach kamer Bau-Watch z ich przeszywającym zielonym światłem i poza spojrzeniem strażników, którzy muszą strzec tej budowy dzień i noc.

Monitoring i dostęp poprzez technologię

Rządy, inwigilacja i wyzysk ludzi są coraz częściej organizowane przez interwencję wielkich korporacji. Ich cyfrowe sieci, algorytmy i technologie stały się nieodzowne i przenikają wszystkie obszary naszego życia. Wpływają na nasze życie, nasze codzienne życie, nasze uczucia, nasze myślenie, naszą komunikację i nasze relacje społeczne. Atak technologiczny jest zatem skierowany również na wszystko, co do tej pory opierało się kapitalistycznemu wyzyskowi. Dystopia, która się zapętla: gromadzone są nieskończone ilości danych, które następnie są selekcjonowane, oceniane i analizowane, gwarantując pełny wgląd w procesy społeczne i społeczne w czasie rzeczywistym. Należy je kontrolować, aby móc przewidzieć rozwój i (nie) prawidłowości. Drobne zmiany i wstrząsy na kruchym rynku gospodarczym mogą wpłynąć na własną dominację w wyścigu po jak największy zysk.

Obecny rozwój technologiczny toruje drogę do łatwego wglądu w każdy aspekt naszego życia. Sukces ekonomiczny gigantów IT, takich jak Amazon, Apple, Google, Facebook itd., obejmuje oczywiście optymalizację wykorzystania płac. Jednocześnie zapobieganie przestępczości oparte na algorytmach obiecuje sprawne zarządzanie przez rządy i administrację, całkowicie niewidoczne, zdecentralizowane a nawet ekologiczne. Oto kilka przykładów.

Rynek opieki zdrowotnej i technologia 

Amazon rozprzestrzenia się na wszystkich rynkach i we wszystkich dziedzinach życia. Inwestycje w tzw. Share-Economy przebiegają równolegle wdrażaniem firmowej opieki zdrowotnej. Wejście na rynek zdrowia jest dla kapitalistów od zawsze bardzo obiecujące.

Korzystniejsze taryfy lub premie dla ubezpieczonych służą tutaj jako zachęta do ujawnienia jak najwięcej (np. za pośrednictwem smartwatcha) o sobie i swoim zachowaniu. Informacje o poziomie cukru we krwi, liczbie kroków dziennie i poziomie alkoholu są przekazywane bezpośrednio do korporacyjnej służby zdrowia za pośrednictwem urządzeń cyfrowych. Przykładowo palacze będą musieli zapłacić wyższą składkę na ubezpieczenie zdrowotne.  W ten sposób, podważona zostaje dotychczasowa solidarnościowa zasada ubezpieczeń zdrowotnych. Biznes w sektorze zdrowia jest obecnie drugim co do wielkości źródłem dochodów Amazona.

“Zapobieganie” przestępczości

Oprogramowanie firmy Amazon do rozpoznawania twarzy „Recognition” to rasistowska i zawodna technologia nadzoru, używana w szczególności przez policję amerykańską. W praktyce, zwłaszcza w przypadku BPOC (Black People of Colour), wyniki są często fałszowane, co powoduje, że te osoby są kryminalizowane, czyli znacznie częściej kontrolowane, aresztowane czy więzione. W USA ponad tysiąc komisariatów współpracuje z korporacją Amazon i korzysta z jej technologii nadzoru. W Niemczech korzystanie z systemów rozpoznawania twarzy zostało początkowo zawieszone z powodu problemów technicznych i przeszkód w zakresie ochrony danych, a ich użycie przez policję zostało odłożone na kolejny rok. W USA w każdym tygodniu kolejne komisariaty nawiązują współpracę z Amazonem.

Continue reading Achim, Niemcy: Ognisty sabotaż na placu budowy nowego centrum Amazona →