Category Archives: ///

///, Świat

Więzienie w Ferrarze, Włochy: Kolejny tekst towarzysza anarchisty Alfredo Cospito

Oryginalnie opublikowany w numerze pierwszym anarchistycznego czasopisma Vetriolo. Tekst w języku włoskim można znaleźć tutaj.

Od Vetriolo: Alfredo napisał ten tekst dla zerowego wydania Vetriolo między listopadem, a grudniem 2016 roku. List, jak powszechnie wiadomo, został zablokowany przez więzienną cenzurę. Publikujemy go dopiero teraz. W ostatnich miesiącach cenzurę znacznie zaostrzono. Jej imadło zaciska się coraz mocniej w wyniku polecenia prokuratora Sparagny, a nie wyłącznie nadgorliwości strażników więziennych. Najwyraźniej istnieją dokładne instrukcje, co więźniowie mogą otrzymywać lub wysyłać. Na przykład czasopisma Vetriolo nie otrzymał żaden z aresztowanych w związku z operacją Scripta Manent. W proteście przeciwko cenzurze Alfredo podjął strajk głodowy w dniach 3-13 maja.

Przełam izolację!

*****

Nad moją głową, niczym miecz Damoklesa, wiszą zarzuty zagrożone wyrokiem do 30 lat więzienia. Dlatego potrzeba informowania o moich projektach i refleksjach może wydawać się absurdalna. Biorąc pod uwagę cenzurę, która wypacza wszystko, co napiszę lub powiem, moje niestrudzone starania w tej kwestii pomimo związanych z tym nieuchronnych represji mogą sprawiać wrażenie głupoty i szaleństwa. Ja jednak nie mogę żyć bez tej głupoty i tego szaleństwa.

Postawiony pod ścianą nie mam wyboru. Muszę walczyć dalej. Walczyć przy użyciu wszystkich dostępnych środków.

Do napisania tego artykułu zainspirował mnie inkwizytor Sparagna, który w trakcie swojego monologu-przesłuchania, utrzymywał z ledwie skrywanym zawstydzeniem, że złamał nas [22 towarzyszy objętych śledztwem w związku z operacją Scripta Manent], bo całkowicie odciął się od nas włoski ruch anarchistyczny.

Czy to możliwe, że ruch anarchistyczny we Włoszech upadł tak nisko? Że tak mu brakuje empatii dla towarzyszy złapanych w sidła represji, żeby zupełnie ich wykluczyć?

Prawdy nie znajdziemy w instrumentalnej i szalonej „logice” Prokuratora z Turynu. Prawda leży w niuansach, w różnych wyrazach solidarności, które nam okazano, nawet w obliczu obecnej fali represji. Na całym świecie miały miejsce akty solidarności z nami. Niewielka, ale istotna ich część dotarła też do nas. Mogłyby się one wydawać błahymi i grzecznościowymi komunikatami, ale dla mnie mają ogromne znaczenie.

Continue reading Więzienie w Ferrarze, Włochy: Kolejny tekst towarzysza anarchisty Alfredo Cospito →

///, Teoria

Z okazji Dnia Bez Zakupów (Buy Nothing Day)

Wiele z was zapewne zarzuci mi zaraz promowanie „etycznej” konsumpcji, która – jak wiadomo, nie istnieje w późnym kapitalizmie. Lecz należy tu poczynić pewne rozróżnienie. Jeśli całkowity bojkot konsumpcji ponad faktyczne potrzeby i czynny atak przeciwko tej chorobie podepniemy pod to hasełko zdegradowane w dużej mierze do rangi zwykłego mema internetowego, to dojdziemy do faktycznie zabawnych wniosków. Bowiem idąc tym tokiem rozumowania, skłotowanie nieruchomości, freeganizm, jazda na gapę, drobne kradzieże w sieciówkach etc. to też formy etycznej konsumpcji. Jeśli nie ma etycznej konsumpcji w późnym kapitalizmie, to najbardziej etyczny będzie po prostu jej brak.

Poza tym istnieje zasadnicza różnica pomiędzy bojkotem selektywnym, bo w jakiejś firmie wyszło, że niesprawiedliwie traktuje pracowników czy środowisko naturalne (tak jakby tego nie robiło 99% firm!), gdyż taki bojkot doprowadzi jedynie do prób ocieplenia wizerunku tych firm (np. McDonalds testujące wegańskie burgery, który nadal zasługuje na naszą nienawiść za potworny wyzysk pracownic i pracowników oraz dalsze opieranie większości swojego menu na produktach odzwierzęcych). Lub też ludzie przerzucą się w stronę innych firm – weźmy na przykład bojkot dyskontów – owszem, wybierając zakupy w mniejszym, nieco droższym sklepie wybieramy sklep, gdzie pracownice/-y mają trochę mniej stresujące warunki pracy, jednakże nadal otrzymują śmiesznie niskie wynagrodzenia, często nawet mniejsze niż w dyskontach, a o socjalu mogą z reguły zapomnieć.

Do produkcji sprzedawanych tam produktów nadal wykorzystywano pracę zatrudnionych na czarno za głodowe stawki, czy nawet dosłownie zniewolonych kobiet, dzieci i niezarejestrowanych imigrantów/-ek, tak samo jak tych sprzedanych w dyskontach, z certyfikowaną żywnością ekologiczną, czy Fair Trade włącznie. Bojkot totalny zaś jest bojkotem całego systemu. Jest to podkładanie nogi burżuazji, jako że bez handlu kapitalizm upadnie, gdyż jakkolwiek opiera się on na wyzysku pracy najemnej, praca ta jest zawsze półproduktem, a nie źródłem dochodu per se. Jeżeli będziemy bojkotować jednego wyzyskiwacza, nie kryjącego się ze swoją nieetycznością, gdy ten pierwszy upadnie, jego środki produkcji przejmie „etyczna” alternatywa, nadal jednak oparta na hierarchicznych stosunkach wyzysku. Jeśli dokonamy bojkotu każdej z opcji, każda kolejna upadająca korporacja nie będzie miała komu sprzedać swoich środków produkcji, które stopniowo zaczną być przejmowane przez proletariat.

Continue reading Z okazji Dnia Bez Zakupów (Buy Nothing Day) →

///, Świat

Bułgaria: Oświadczenie antyfaszystowskiego więźnia Jocka Palfreemana o działaniach Federacji Anarchistycznej Bułgarii w kontekście systemu penitencjarnego kraju

Odpowiedź na tekst traktujący o bułgarskim
więziennictwie: 

„06.11.17: Tekst autorstwa Hristo Nikorova, wydany przez FAB (Federacja Anarchistyczna Bułgarii), zgadza się z rzeczywistością w paru punktach. Jednakże nasuwa się pytanie: „Co FAB wie o bułgarskich więzieniach?”

Zamiast okazywać solidarność z więźniami (w tym wypadku również i ze mną), FAB prowadzi przez lata kłamliwą kampanię przeciw mnie. Działania ich nie tylko są sprzeczne z ich rzekomymi celami, ale razem z nacjonalistyczną histerią sprawiają, że stają się kolejnym oni narzędziem władzy.

FAB jest praktycznie nieaktywna, jedynymi osiągnięciami jakie ma na koncie są jednostronne wywody o zabarwieniu rasistowskim, homofobicznym i nacjonalistycznym. Na dziś dzień, FAB i organizacje, które sprzymierzają się z prawicą są największym zagrożeniem dla lewicy. Nacjonaliści, neonaziści, czy prawica nim nie są – oni robią to co zawsze. Działania osób, które powinny mieć w głowie więcej niż rasizm i seksizm, prowadzą do rozłamu i rozpadu lewicy. Co więcej, gdy lewica dołącza do nacjonalistycznej histerii, trudno odróżnić ją od faktycznej prawicy, co sprawia że nie oferuje żadnej alternatywy.

Do tych działań zaliczają się ataki na jakąkolwiek mniejszość, w tym i więźniów. FAB nigdy nie skontaktowało się ze mną ani nie spróbowało wyjaśnić przyczyn mojego aresztowania. Co więcej, oczerniali mnie poprzez pomówienia, na które nie dali mi nawet szansy odpowiedzieć. Ponadto kolejnym powodem, przez który nie mogłem się obronić, była bariera językowa której jako cudzoziemiec nie znający języka i nikogo ze środowiska, nie mogłem przekroczyć. Daje nam to obraz „federacji”, która wykorzystuje państwową opresję i nierówności społeczne do ataków na mniejszości, które są już wiktymizowane.

Pytanie, które zadałem na początku („Co FAB wie o bułgarskich więzieniach?”) dalej pozostaje bez odpowiedzi. Czy ktokolwiek z FAB dokonał jakiejkolwiek akcji celem solidaryzowania się z więźniami? Czy ktokolwiek z nich był więźniem, nie licząc wizyt na dołku? Czy FAB próbowało nawiązać kontakt z aktywistami siedzącymi w więzieniu? Większość więźniów w Bułgarii to Romowie, nasuwa się więc kolejne pytanie: „Czy ktokolwiek w FAB jest Romem?”. Odpowiedź brzmi: „Nie”.

Continue reading Bułgaria: Oświadczenie antyfaszystowskiego więźnia Jocka Palfreemana o działaniach Federacji Anarchistycznej Bułgarii w kontekście systemu penitencjarnego kraju →

///, Świat

Komunikat solidarnościowy z greckimi więźniami od Bułgarskiego Stowarzyszenia Więźniów

Otrzymano 22.11.2017:

Międzynarodowa solidarność z greckimi więźniami!

Przez greckie więzienia przetoczyły się strajki i protesty w odpowiedzi na plan SYRIZY wprowadzenia bardziej restrykcyjnych środków prawnych do kodeksu więziennego.

W maju więźniowie ze skrzydeł A, B i C więzienia Korydallos, głównego więzienia Grecji w Pireusie, ogłosili utworzenie Komitetu ds Walki z Koordynacją, aby wyrazić opinię więźniów z Korydallos i innych zakładów, którzy zdecydowali się przyłączyć do protestów, aby wydawać regularne aktualizacje dotyczące protestów i komunikować się z solidaryzującymi się ludźmi poza murami więzienia. Oświadczenie przetłumaczone na język angielski można je przeczytać na Enough is Enough.

Protesty w Korydallos rozpoczęły się ponad dwa miesiące temu. Rozprzestrzeniły się one na inne skrzydła słynnego więzienia, w tym na odział dla kobiet. Protest polega na odmawianiu powrotu do cel po popołudniowym apelu. W ten sposób więźniowie okazują sobie nawzajem solidarność, jedność i determinację. Protesty są pokojowe, ale tak jak tsunami, ich moc drzemiąca pod powierzchnią nie jest widoczna dopóki fala nie uderzy w brzeg.

W wywiadzie radiowym przeprowadzonym na początku tego miesiąca uwięziony anarchistyczny towarzysz i członek Konspiracyjnych Komórek Ognia, Christos Tsakalos, przemawiający jako przedstawiciel Komitetu ds. Walki z Koordynacją, a nie jako anarchista i członek KKO , oświadczył że uwięzione kobiety i mężczyźni w więzieniach Grecji mieli dołączyć do protestów 20 listopada. Christos stwierdził również, że więźniowie nie pozwolą, aby represyjne środki przeszły bez oporu. Wywiad z Christosem został przetłumaczony na jeżyk angielski i można go przeczytać na Enough is Enough.

Continue reading Komunikat solidarnościowy z greckimi więźniami od Bułgarskiego Stowarzyszenia Więźniów →

///, Świat

Genua, Włochy: Podpalenia w solidarności z represjonowanymi towarzyszami

GENUA, 18.11.17: Jest mnóstwo gniewu, czasami niewiele potrzeba, by zamienił się w ogień.

Ogień i gniew idą w parze nie czekając na pozwolenie, uderzają zarówno bogatych, jak i biednych, tak jak to miało miejsce w Genui podczas G8 oraz w Hamburgu przy okazji G20, odsłaniając wtedy swoje prawdziwe oblicze.

Ogień i gniew po prostu działają, nie przygotowują gruntu pod rewolucje, patrzą ze smutkiem na społeczeństwo, które nie ma już nic do powiedzenia o samym sobie.

Ogień i gniew: pierwszy żywioł, drugi odczucie niewiele trzeba, by skłonić oba do zaślubin, wystarczy odrobina odwagi, wtedy wydadzą z siebie krzyk, który przebija zasłonę apatii, od której to umierające społeczeństwo jest uzależnione.

Okrzyki zemsty za dziesiątki tysięcy imigrantów, którzy umierają próbując przekroczyć granice rozproszeni po całym świecie.

Okrzyki z powodu spustoszeń i grabieży państw i koncernów międzynarodowych w imię postępu.

Okrzyki rozgrzewające serca naszych anarchistycznych sióstr i braci na całym świecie.

Katastrofą są czasy, w których nic się nie dzieje przeciwko brutalności rządów!

Dla anarchistycznych towarzyszy, więźniów operacji Scripta Manent, dla anarchistycznego więźnia podczas strajku głodowego Davide Delogu, dla towarzyszy z Florencji. Jeden z zniszczonych samochodów należał do włoskiej służby konsularnej, reszta spaliła się w wyniku pożaru.

NIECH ŻYJE ANARCHIA

(źródło Croce Nera Anarchica / Anarchistyczny Czarny Krzyż, tłumaczenie z Act For Freedom Now!)

///, Świat

Czechy: Sieć Komórek Rewolucyjnych (SRB) – Wezwanie do walki: sabotaż działań tych drani!

Widzimy, że represyjna kampania na rzecz ruchu anarchistycznego nie ustaje. Przykłady są wystarczające: operacja Fenix w Republice Czeskiej, sprawa Warszawskiej Trójki, zarzuty za napad na bank w Akwizgranie, rozprawy przeciwko uczestnikom antyszczytu G20 w Hamburgu oraz wiele innych spraw.

Policjanci, sędziowie, środki masowego przekazu straszą, więżą, okradają, manipulują. Jest to wyzwanie dla wszystkich komórek Rewolucyjnych oraz innych grup i jednostek. Sabotuj działania tych drani! Przenieś je w teren, technologię i struktury. Organizuj opór. Pomagaj ściganym i ich bliskim.

To co nas niszczy, powstrzymamy walką!

Cel jest jasny – wolność, sprawiedliwość, anarchokomunizm!

Sieć Komórek Rewolucyjnych (SRB)

 

///, Świat

Montreuil, Francja: Solidarność dla trzech towarzyszek oskarżonych o próbę zeskłotowania budynku

Trzy kobiety zostały aresztowane i zatrzymane w więzieniu Fleury Mérogis, oskarżono je o “spotkanie w celu usiłowania włamania” po tym, jak przebywały w okolicy niezamieszkałego domu. Natychmiast zwołano protest solidarnościowy w Montreuil.

W nocy z 14 na 15, trzy kobiety zostały aresztowane na ulicy w Montreuil, a następnie zabrane na komisariat. Pewien “czujny sąsiad” zauważył je w pobliżu niezamieszkanego domu i doniósł na policję. Kobiety zostały następnie aresztowane za “spotkanie w celu usiłowanie włamania”. Podczas przesłuchania nic nie powiedziały oraz odmówiły pobrania od niech odcisków palców oraz zrobienia im zdjęć, dlatego też są oskarżone o “odmowę identyfikacji”. Jedna z nich jest również oskarżona o “prowokowanie zbrojnego sprzeciwu wobec państwu”, co to miałoby oznaczać – nie wiadomo.

Po ponad 24 godzinach w areszcie zostały one skierowane do TGI (Sąd Śledczy) w Bobigny we czwartek 16 listopada w celu natychmiastowego wstawienia się. W środku dnia pełnego banalności i brudnego dzieła sprawiedliwości, dziesiątki osób zdecydowało się okazać solidarność zatrzymanym towarzyszkom. Wszystkie oskarżone odmówiły rozprawy w trybie przyśpieszonym i poprosiły o odłożenie jej w celu przygotowania obrony. W związku z tym, przesłuchanie nie dotyczyło meritum sprawy, ale ustaleniom czy oskarżone będą odpowiadać z wolnej stopy, czy do czasu procesu mają być w areszcie. Nie mogąc skorzystać z pomocy adwokata, skończyły z obrońcą z urzędu, któremu niezbyt zależy na obronie kobiet. Continue reading Montreuil, Francja: Solidarność dla trzech towarzyszek oskarżonych o próbę zeskłotowania budynku →

///, Polska

Polska: Dwa miesiące aresztu dla uczestnika Antykongresu

Po wydarzeniach z 19 kwietnia 2015 , kiedy akcja okupacyjna pustostanu zorganizowana w ramach Antykongresu zakończyła się wezwaniem na miejsce jednostki antyterrorystycznej, sąd rejonowy w Katowicach dopiero w lutym 2016 dostarczył zatrzymanym akt oskarżenia. Oskarżono nas o naruszenie miru domowego – ” wdarcie się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia..”.

Wyznaczono termin pierwszej rozprawy, na którą oprócz oskarżonych przyszło kilkanaście osób w charakterze publiczności w celu okazania wsparcia. Osoby te nie zostały wpuszczone na salę obrad.

Po kilku miesiącach postępowania 15 z zatrzymanych wtedy osób, zdecydowało się przyjąć warunkowe umorzenie postępowania. Jednak 5 z nich nie zgodziło się na kompromis, dla nich walka się nie skończyła – nie przyznali się do winy.

Continue reading Polska: Dwa miesiące aresztu dla uczestnika Antykongresu →

///, Świat

Uwagi na temat antyfaszystowskiej samoobrony 10 lekcji rosyjskiego antyfaszyzmu

Prezydentura Trumpa upływa pod znakiem zwiększonej aktywności zarówno faszystów, jak antyfaszystowskiego oporu. Strategie i taktyki opracowane pierwotnie w kontekście europejskim rozprzestrzeniły się w USA, a tymczasem w Rosji tak nazistowska przemoc, jak antyfaszystowski aktywizm zmniejszyły się do zaledwie ułamka w porównaniu ze szczytowym okresem przypadającym na lata 2002-2011. W poniższym tekście aktywista rosyjskiego ruchu antyfaszystowskiego proponuje kilka sposobów na to, jak przygotowywać się do fizycznej konfrontacji z faszystami.

Publikując ten tekst chcielibyśmy ułatwić komunikację między osobami zwalczającymi faszyzm w różnych warunkach na całym świecie. Uważamy, że dla antyfaszystów nauka płynąca z historii i doświadczenia innych jest nieodzowna. Rosyjski model akcji antyfaszystowskiej osiągnął swoje granice przez czynniki wewnętrzne, jak opisano poniżej, ale my powinniśmy zadbać, aby dziś nie popełniać tych samych błędów. Ponadto przypominamy czytelnikom o politycznych, społecznych i prawnych różnicach między rosyjskimi a amerykańskimi realiami; nic się nie osiągnie, siedząc w więzieniu za posiadanie broni (chyba , że jest to ostateczność). Na dłuższą metę faszyzmu nie da się pokonać tylko dzięki odwadze lub sile zbrojnej, ale poprzez budowanie szeroko zakrojonego, opartego na uczestnictwie ruchu, który zajmuje się problemami społecznymi i gospodarczymi, których faszyści używają do rekrutowania nowych członków swoich organizacji.

Antifascist Attitude, film dokumentalny z roku 2008. Dostępna opcja napisów w języku angielskim.

Wprowadzenie autora

Niestety, nie da się szczegółowo opisać historii rosyjskiego antyfaszyzmu, bo ta historia nie została jeszcze opowiedziana. Jak na razie posiłkować się można dwoma tekstami, które pojawiły się w latach 2009-2011 (czyli zanim stało się jasne, że sytuacja się zmienia).

Istnieje wiele powodów, dla których zarówno faszystowski terror, jak i antyfaszystowski aktywizm drastycznie zmniejszyły się w Rosji w ciągu ostatniej dekady. Po pierwsze, rosyjskie społeczeństwo jest znacznie mniej patologiczne, niż kiedyś. Podczas kryzysu gospodarczego w latach 90. całe społeczności były niszczone przez narkotyki i przestępczość; ludzie urodzeni w latach 80. XX w. byli najbardziej poszkodowani. Kiedy to pokolenie w następnej dekadzie skończyło dwudziestkę, było podatne na przemoc i chaos. Prawie wszyscy nazistowscy terroryści urodzili się w latach 80-tych, a większość z tych urodzonych później (tych, którzy nadal żyją i nie siedzą w więzieniu) jakoś się uspokoiła.

Po drugie, policja również poważniej traktuje faszystów i antyfaszystów. Dziesięć lat temu można było przekupić policjantów, aby wybrnąć z kłopotów; czasami można było nawet przekupić oficerów FSB (następcy KGB). W dzisiejszych czasach psy kontaktują się z Centrum Przeciwdziałania Ekstremizmom (E-Center) lub FSB, a oni już nie przyjmują łapówek. Rząd ostro stłumił także subkulturę stadionowych chuliganów, która była największą rosyjską subkulturą młodzieżową.

Continue reading Uwagi na temat antyfaszystowskiej samoobrony 10 lekcji rosyjskiego antyfaszyzmu →