Category Archives: Świat

Ateny, Grecja: Dzień akcji międzynarodowej solidarności z aresztowaną towarzyszką Danielą Klette oraz innymi prześladowanymi członkami RAF

W niedzielę, 14 kwietnia, odpowiadając na wezwanie Międzynarodowej Czerwonej Pomocy w sprawie międzynarodowego dnia akcji solidarności z aresztowaną towarzyszką Daniellą Klette oraz towarzyszami E.Staubem i B.Garwegiem, którzy są represjonowani jako członkowie RAF-u, zorganizowałyśmy zgromadzenie solidarnościowe przed niemiecką ambasadą. Zgromadzenie trwało około godziny, a uczestniczący w nim towarzysze wykrzykiwali hasła. Na ulicy Loukianou odsłonięto transparent i rozdawano ulotki.

Tekst wystąpienia:

26 lutego 2024 roku, po 34 latach nielegalnego życia, Daniela Klette została aresztowana, oskarżona o udział we Frakcji Czerwonej Armii (RAF), a także o serię napadów na banki po rozwiązaniu organizacji w 1998 roku. W tym samym czasie Federalny Urząd Policji Kryminalnej (BKA) rozpoczął w całych Niemczech obławę na Ernsta Volkera Stauba i Burkharda Garwega. Ernst Volker Staub był więziony jako członek RAF w latach 80. i uczestniczył w strajku głodowym organizacji w niemieckich więzieniach w 1984 roku.

Continue reading Ateny, Grecja: Dzień akcji międzynarodowej solidarności z aresztowaną towarzyszką Danielą Klette oraz innymi prześladowanymi członkami RAF

USA: O Obozach Solidarności ze Strefą Gazy na uniwersytetach oraz Jedności Pola

W ciągu ostatnich dwóch tygodni wzrosła liczba działań podejmowanych przez palestyńską diasporę i wspierające ją społeczności za granicą, głównie za pośrednictwem kampusowych obozów solidarności. Zainspirowani przykładem, jaki dali studenci Uniwersytetu Columbia, organizując 17 kwietnia Obóz Solidarności ze Strefą Gazy, organizacje kampusowe na całym świecie poszły w ich ślady. Uniwersytety tak odległe jak Sciences-Po we Francji utworzyły obozowiska, a grupy tak rozległe jak Narodowy Związek Studentów Suazi zaoferowały deklaracje wsparcia i solidarności. W ciągu niecałych dwóch tygodni byliśmy świadkami szybkiego rozprzestrzeniania się Obozów Solidarności w Stanach Zjednoczonych i innych krajach sprzymierzonych z syjonistycznym podmiotem.

Ustaliwszy to, Obozowiska Solidarności ze Strefą Gazy muszą podważyć swoją geograficzną separację, stosując sprawdzone i skuteczne strategie walki, a mianowicie Jedności Pól, aby przejść od prostych żądań zaprzestania działalności do prawdziwie antykolonialnej rzeczywistości, którą można narzucić zachodnim instytucjom.

Obozowiska Solidarności powstały z sumienia uczciwych i wolnych osób, które odrzucają przymus partycypowania w trwającym ludobójstwie Palestyńczyków w Strefie Gazy. Stanowisko to jest naturalnie zbieżne ze stanowiskiem narodu palestyńskiego i ruchu oporu prowadzącego walkę na pierwszej linii frontu. Od początku syjonistycznej agresji na Gazę, Palestyńczycy poprzez swój ruch oporu wielokrotnie deklarowali, że podczas gdy instytucje międzynarodowe są winne zapewniania przykrywki dla trwających okrucieństw popełnianych w Strefie Gazy, obowiązkiem “wolnych ludzi” jest odrzucenie tego status quo i podjęcie pilnych działań w celu zakończenia ludobójstwa i rozwiązania walki więźniów poprzez ich wyzwolenie.

Po tym skoordynowanym palestyńskim przesłaniu i ponad 200 dniach trwającego ludobójstwa, zwolennicy wyzwolenia Palestyny zaczęli działać i w ciągu niespełna dwóch tygodni szturmem zdobyli prawie 100 kampusów uniwersyteckich. Uczelnie szybko eskalowały przeciwko tym antykolonialnym akcjom, a dziesiątki szkół zezwoliły policji na ataki i aresztowania setek osób, a także całkowicie odwołały zajęcia i sesje egzaminacyjne. Kampusy zostały odizolowane od swoich społeczności, ponieważ władze próbują wyznaczyć granicę między studentami a ich szerszą wspólnotą, co może zwielokrotnić wpływ, jaki do tej pory miały obozy. Syjonistyczni agenci i inni kontrrewolucjoniści próbowali również sabotować te ruchy, zmieniając kampusy z miejsc demonstracji w prawdziwe pola konfrontacji.

Wielu organizatorów studenckich i społecznych stawiło czoła tym wyzwaniom. Studenci Uniwersytetu Columbia zareagowali na syjonistyczno-policyjną przemoc wezwaniem do eskalacji działań wykraczających poza protesty, koncentrując swoje przesłanie na prawdziwym wyzwoleniu Palestyny. Oświadczyli, że “nie zatrzymają się przed niczym innym, jak tylko zakończeniem ludobójstwa w Strefie Gazy”. Uniwersytet Emory zadeklarował, że celem ich obozu będzie “całkowite wycofanie się z “izraelskiego” apartheidu i Cop City”. Cal Poly Humboldt i University of Illinois – Urbana Champaign wyróżniły się jako model działań konfrontacyjnych, z których pierwszy okupuje dwa budynki kampusu, a drugi używa wzmocnionych banerów i znaków, aby skutecznie bronić się przed agresją policji. Wiele obozowisk zwarło szeregi między sobą i wykorzystało innowacyjne taktyki, aby odeprzeć wspieraną przez syjonistów przemoc policyjną i zaangażować się w skuteczne usuwanie aresztowań.

Continue reading USA: O Obozach Solidarności ze Strefą Gazy na uniwersytetach oraz Jedności Pola

Concepción, Chile: Płonące barykady wspierające anarchistów i więźniów Mapuche (wideo)

“We wczesnych godzinach porannych, 26 kwietnia, przeprowadziliśmy akcję propagandową wspierającą naszych towarzyszy porwanych w więzieniach państwa Chile. Popieramy każdą z waszych walk przeciwko temu systemowi śmierci, który dąży jedynie do wyzysku w pogoni za swoimi interesami gospodarczymi, niszczycielami ziemi i życia.

Wzywamy do solidarności i działania w obliczu tego represyjnego scenariusza, który zamyka tych, którzy walczą. Oprócz powyższego, wzywamy do konkretnej obecności z rodzinami walczącymi w różnych okupacjach ziemi na terytorium Chile.

Precz z ustawą antytomasową [ustawą, która ma na celu kryminalizację tych, którzy squatują lub okupują ziemię]!!!

Wolność dla więźniów Mapuche
Wolność dla Francisco Solara i Móniki Caballero
Niech żyje anarchia”.

(tłumaczenie z Abolition Media)

Rzym, Włochy: Komunikat odpowiedzialności za podpalenie prywatnego auta karabiniera

Roszczenie odpowiedzialności za atak na prywatny pojazd należący do policjanta w koszarach karabinierów w Rzymie, 29 marca 2024 r.

“Niedługo, Anarchiści, pospieszymy się łapać za sztylety po zwycięstwo lub śmierć z ropą i dynamitem, każdą klasę i rząd do wykorzenienia”.
Piosenka anarchistyczna

Podczas gdy Morze Śródziemne jest coraz bardziej masowym grobem pełnym ciał uciskanych z południa świata, Gaza jest zrównywana z ziemią na oczach całego świata, a wiatry wojny wieją śmiertelnie w każdym zakątku globu, prowadząc proletariuszy świata do mordowania ich rękami przez bossów, zdecydowaliśmy się działać, zaatakować. Rozpoznając w żołnierzach każdej strony wroga, którego należy pokonać, to rzecz naturalna dla każdego, kto ma potrzebę wolności, zdecydowaliśmy się skierować naszą nienawiść i zemstę przeciwko żołnierzom korpusu karabinierów.

W teraźniejszości, w której każda rewolucyjna hipoteza wydaje się próżną chimerą, zdecydowaliśmy się kontynuować walkę: mogą pozbawić nas nadziei na radykalnie inny świat, ale nie pragnienia zemsty, które odczuwamy wobec tych, którzy utrwalają ucisk jednej klasy nad drugą i jej obrońców (takich jak policja) oraz tych, którzy wzbogacają się, odzierając planetę z jej ciała w niegodziwy sposób.

Atak na władzę w każdym miejscu i czasie, nawet w czasach takich jak dzisiejsze, gdy represje uderzają coraz mocniej w każdy przebłysk konfliktu i grzebią żywcem naszych towarzyszy przetrzymywanych jako zakładników w więzieniach ich krajów, wydaje nam się najlepszym sposobem na nadanie ciągłości wielowiekowemu starciu między ciemiężcami a uciskanymi, którego jako anarchiści czujemy się częścią.

Mając nadzieję, że te przebłyski indywidualnego buntu mogą rozjaśnić tę szarą i uspokojoną teraźniejszość, powtarzamy, że jako anarchiści przedkładamy wyzwoleńczą przemoc uciskanych nad systematyczną przemoc tych, którzy mają monopol na nią, i zdecydowanie potwierdzamy zasadność rewolucyjnej przemocy jako narzędzia walki z państwem i kapitałem.

To w silnym przekonaniu o słuszności naszych ideałów wolności i równości leży odwaga do walki, w pierwszej osobie, decydując się wziąć nóż za rękojeść i próbując zwrócić, choćby w niewielkiej części, ciosy zadane przez wroga.

Z tych i 1000 innych powodów zdecydowaliśmy się zaatakować 1 prywatny samochód należący do policjanta za pomocą narzędzi zapalających: Wybór ataku “prywatnego” wynika z chęci zmuszenia tych, którzy zdecydowali się bronić ustalonego demokratycznego porządku społecznego, nosząc mundur, do zapłacenia ceny za swoje wybory w coraz bardziej ukierunkowany sposób.

GLINIARZE, SZEFOWIE I BURŻUAZJA:

DROGO ZAPŁACICIE I TO ZA WSZYSTKO.

Korzystamy z okazji, aby potwierdzić naszą solidarność z anarchistami Alfredo Cospito, Anną Beniamino, Juanem Sorroche-Fernadezem, Pierlorenzo Fallancą, Lucą Dolce i wszystkimi anarchistami uwięzionymi w państwowych obozach koncentracyjnych na całym świecie. Nie jesteście sami, Towarzysze.

Ogniste pozdrowienia dla uciekinierów, niech życie się do was uśmiecha, spotkamy się ponownie na barykadach.

Abele Ricieri Ferrari Cell
(Black International 1881-2024)

[Otrzymane e-mailem i opublikowane na https://lanemesi.noblogs.org/post/2024/04/26/rivendicazione-dellattacco-incendiario-contro-un-veicolo-privato-di-un-carabiniere-situato-presso-una-caserma-roma-29-marzo-2024/].

Uwaga od “La Nemesi”: W początkowym cytacie są błędy. Wspomniana piosenka to “Mano alla bomba”, tłumaczenie hiszpańskiej piosenki “Arroja la bomba”, a poprawny fragment tekstu brzmi następująco: Wkrótce anarchiści pędzą / By walczyć o zwycięstwo lub zginąć / Z ropą i dynamitem / Każdą klasę i rząd cofnąć i wykorzenić. Zgodnie z tym, co wiadomo, włoska wersja została opublikowana w “Guerra di Classe”, gazecie CNT-FAI (Sección Italiana), Barcelona, rok II, nr 14, 1 maja 1937, s. 6, z tytułem “Ręka do bomby!” i oznaczeniem Adaptacja VIR. Motyw anarchistycznego hymnu “Arroja la bomba” (VIR to pseudonim Virgilio Gazzoli, anarchisty z Pistoi). “Arroja la bomba” została skomponowana podczas dyktatury Primo de Rivery (1923-1930) i była śpiewana w więzieniach przez uwięzionych anarchistów.

Uwaga: zdjęcie nie jest związane z akcją.

(tłumaczenie z Abolition Media)

Niemcy: Spalenie neonazistowskiego klubu sportów walki

Via Indymedia.

[W nocy z 25 na 26 marca budynek stanął w płomieniach we wschodniej części Halle-sur-Saale, miasta położonego około dwudziestu kilometrów od Lipska w regionie Saksonia-Anhalt. Tylko że ten szary budynek na przedmieściach nie był zwykłym budynkiem: mieścił się w nim klub sportów walki o nazwie “Gladiator Fight Academy”, który lokalni neonaziści mieli otworzyć w kwietniu. Cały sprzęt w hali stanął w płomieniach, a policja oszacowała szkody na 250 000 euro. Poniżej znajduje się tłumaczenie z raportu Indymedia].

“W Halle wielokrotnie podejmowane są próby zbudowania lub wzmocnienia prawicowej sceny ekstremistycznej. Tak jest również w przypadku planowanego otwarcia centrum sztuk walki “Gladiator Fight Academy”.

Ale Halle po raz kolejny pokazuje swoją najlepszą stronę i nie pozostawia miejsca na strukturalne trenowanie bojówkarzy faszystowskich.

We wtorek rano (26.03.24) magazyn, w którym faszyści chcieli się rozgościć, stanął w płomieniach. Wstępne szacunki określają straty na ćwierć miliona euro.

Dziękujemy Halle.”

(tłumaczenie z Unoffensive Animal)

 

 

Portland, USA: Osoby anarchistyczne biorą odpowiedzialność za spalenie samochodu lokalnego polityka

W pierwszy nów księżyca 2024 r. grupa osób anarchistycznych podpaliła samochód przed domem komisarza miasta Portland, Renego Gonzaleza. Dokonano tego za pomocą podpałki, którą można znaleźć w dziale outdoorowym każdego dużego sklepu.

Gonzalez mieszka w ekstrawagancko zamożnej dzielnicy przylegającej do pola golfowego, gdzie drogi nie mają dziur, chodniki są nienaruszone, a niezliczone znaki “straż sąsiedzka” przypominają wszystkim biednym outsiderom i niepożądanym, że to nie jest miejsce dla nas. Samochód był jednym z trzech w rezydencji i był zaparkowany na ulicy. Żałujemy tylko, że nie zaatakowałyśmy pozostałych dwóch pojazdów.

Dedykujemy naszą akcję dziedzictwu naszych starszych i tych, którzy odeszli zbyt wcześnie: Sekou Odinga, Klee Benally, Alfredo Bonanno, Tortuguita, ale przede wszystkim Tyrone Johnson II i Isaac L. Seavey. Tyrone i Isaac są najnowszymi ofiarami trwających egzekucji bezdomnych portlandczyków przez policję. Te państwowe egzekucje są pośrednio i wyraźnie wspierane przez takich jak Gonzalez i innych wybranych polityków w Portland, a także przez różne korporacyjne i lobbingowe interesy, które chcą, aby miasto stało się rajem dla bogatych tech-yuppies i miejscem wydobycia finansowego dla różnych funduszy hedgingowych i deweloperów.

Czas naszego ataku był zamierzony. Podczas gdy miasto przygotowuje się do pierwszej zimowej burzy w tym roku, nie zapomnieliśmy o zeszłorocznej burzy zimowej, która nadeszła wkrótce po tym, jak Gonzalez zakazał Portland Street Response, agencji pod jego nadzorem, rozdawania namiotów bezdomnym mieszkańcom Portland. Nierzadko zdarza się, że ludzie umierają podczas ekstremalnych warunków pogodowych, które stają się powszechne (i są częściowo napędzane przez takich jak rodzina Gonzalezów, którzy posiadają wiele pojazdów). Kiedy dochodzi do ekstremalnych zjawisk pogodowych, anarchiści często przychodzą z pomocą naszym sąsiadom. Uważamy nasze działania podczas nowiu księżyca za akt samoobrony społeczności i formę wzajemnej pomocy.

Niech to posłuży jako ostrzeżenie dla polityków i ichgen kapitalistycznych kolesiów oraz jako wezwanie do działania dla innych anarchistek. Solidarność oznacza atak!

przesłane anonimowo

(źródło Rose City Counterinfo)

Saloniki, Grecja: Wzięcie odpowiedzialności za spalenie policyjnego autobusu z jednostki do tłumienia zamieszek (MAT)

Ciągłe zniekształcanie rzeczywistości przez władze i ich popleczników na całym świecie.

W dniu 22.10.2021 r. 18-letni Rom Nikos Sampanis został postrzelony 36 kulami przez szumowiny z jednostki DIAS (policjanci na motocyklach) w rejonie Peramy. Poprzedziły to tortury Vassilisa Maggosa, które doprowadziły do jego śmierci, a następnie gwałt na komisariacie Omonia, podczas gdy 22 września 2022 r. 16-letni Michalis został przeciągnięty i porzucony przez pojazd policyjny w Ampelokipi w Salonikach, w wyniku czego wydał ostatnie tchnienie w szpitalu.

Nieco ponad rok po zabójstwie Sampanisa, 16-letni Rom Kostas Fragoulis został zamordowany w Diavata w Salonikach 05.06.2022 r. strzałem w głowę przez policjanta z jednostki DIAS, gdy popełnił przestępstwo niezapłacenia za benzynę o wartości 20 euro.

W dniu 11.11.2023 r. krótko przed północą, po pościgu, policjanci ponownie zamordowali nieletniego Roma, 17-letniego Christosa Michalopoulosa. Dwa i pół miesiąca wcześniej Kostas Manioudakis wydał ostatnie tchnienie w wyniku pobicia przez policjantów z komisariatu Souda podczas przypadkowej kontroli. Miesiąc po zabójstwie Michalopoulosa, policjant pobił i porzucił 19-letnią Ayse w mieście Xanthi, zabijając ją.

Continue reading Saloniki, Grecja: Wzięcie odpowiedzialności za spalenie policyjnego autobusu z jednostki do tłumienia zamieszek (MAT)

Grecja: Dla rewolucyjnego anarchisty Alfreda Bonanno. Grupa Kontratak Klasowy

Dla rewolucyjnego anarchisty Alfredo Bonanno

6 grudnia w wieku 86 lat zmarł anarchistyczny towarzysz Alfredo Bonanno. Alfredo był emblematyczną postacią insurekcyjnej tendencji ruchu anarchistycznego. Jego działalność polityczna obejmowała cały zakres praktyk bojowych ruchu, a jego pisma poruszały wiele kwestii teoretycznych, historycznych i ideologicznych, takich jak kwestia powstania i organizacji politycznej, rewolucji i walki zbrojnej, współczesnych tendencji kapitalizmu, relacji między narodem a klas. Pisał z ogromną oryginalnością i przenikliwością, co plasuje go wśród najważniejszych współczesnych myślicieli anarchistycznych.

Jego rewolucyjna działalność często powodowała, że był celem represji zarówno we Włoszech, jak i w Grecji, gdzie od początku lat 90. utrzymywał bliskie kontakty polityczne, uczestnicząc w wydarzeniach politycznych, inicjatywach międzynarodowych, ruchach solidarnościowych i projektach redakcyjnych. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że niektóre z jego prac, takie jak “Theory and Practise of Insurrection”, odcisnęły silne piętno na kształtowaniu się greckiego ruchu anarchistycznego lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych.

Alfredo został aresztowany w październiku 2009 r., w wieku 72 lat, wraz z towarzyszem Christosem S. w pobliżu Trikali, oskarżony o napad na bank. Pomimo niepewnego stanu zdrowia i wzięcia odpowiedzialności za napad przez towarzysza Christosa S., Alfredo został poddany mściwemu aresztowi prewencyjnemu aż do procesu w listopadzie 2010 roku i późniejszego wydalenia. Został skazany na cztery lata więzienia za “zwykły współudział” w napadzie i wydalony z Grecji. Do końca życia nie zaprzestał walki, rzucając wyzwanie prześladowaniom, wcielając w życie ponadczasową zasadę “walki do końca”.

Podczas uwięzienia Alfredo w więzieniu Korydallos, trzech kolejnych członków naszego kolektywu miało zaszczyt mieszkać z nim przez pewien czas. Niekończące się rozmowy na więziennym dziedzińcu, zawsze z różnymi zdaniami, zawsze z wzajemnym szacunkiem. Zapamiętamy go w upale sierpnia 2010 r., w dusznej celi nr 15 pierwszego skrzydła, czytającego i piszącego na krześle, mówiącego nam, że dla anarchistów czytanie powinno być naturalną koniecznością, zawsze będziemy pamiętać go jako życzliwą postać, jedną z postaci, które zainspirowały nas do przyłączenia się do ruchu anarchistycznego w okresie dorastania. Ale przede wszystkim zapamiętamy go takim, jakim był: anarchistycznym rewolucjonistą, wiecznym partyzantem, wiecznym wrogiem państwa i kapitału.

Żegnaj towarzyszu… pozdrawiamy cię tymi wyjątkowymi słowami, które nigdy nie przestaną nas zachwycać: “Walka rewolucyjna jest jak morze, z którym walka byłaby daremnym szaleństwem, musimy dostosować się do wyczucia fal, pływać raz z mocą, raz z lekkością, chwytać impet życia, który morze w sobie kryje, aby dotrzeć do upragnionego celu. Trudna sztuka pływaka kryje w sobie polityczny sens działania mniejszości. Ten ostatni podkreśla jego klasowe znaczenie, eksplodując nagle jako owoc rewolucyjnej pamięci i jako wskazówka dla obecnego starcia “.

Kontratak klasowy (Grupa Anarchistów i Komunistów)
[Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

(tłumaczenie z Abolition Media)

Ateny, Grecja: Eksplozja bomby pod ministerstwem pracy

Może być zdjęciem przedstawiającym tekst „ΕΝΟΠΛΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ”

W sobotę, 3 lutego 2024, O 1:29 w nocy doszło do wybuchu pod ministerstwem pracy w Atenach. Eksplozja spowodowała szkody materialne. Głównie wyleciały szyby z okien. Odpowiedzialność za atak przyjęła “Rewolucyjna Samoobrona Klasowa” (RSK).
Nastąpiło to po telefonie do “Dziennika Prasowego”.

Niezidentyfikowany mężczyzna powiedział, że bomba wybuchnie za 40 minut i że nie są to żarty. Do gazety wykonano dwa telefony. Najpierw powiedziano o Ministerstwie Pracy, a chwilę później o Alpha Banku, po drugiej stronie ulicy.

Według policji urządzenie eksplodowało przed bankiem. Ulica Stadiou pozostaje zamknięta przez silne siły policyjne, ponieważ prowadzone są poszukiwania w szerszym obszarze.

Jak donosi prorządowy portal Greekreporter pod propagandowym tytułem “Grecja obawia się powrotu lewicowego terroryzmu” grecka policja łączy sobotni atak z ładunkiem podłożonym pod koniec grudnia 2023 pod siedzibą greckiej prewencji MAT przez “Zbrojną Sprawiedliwość Proletariacką” (ZSP).

Zdaniem państwowego aparatu represji oba ataki wykonała ta sama grupa, a atak pod ministerstwem był na tyle dobrze przygotowany, że można spekulować o zbliżaniu się kolejnej fali partyzantki miejskiej w stolicy kraju.

Jak dotąd nie ukazał się jeszcze w sieci komunikat RSK.

Na zdjęciu: symbol Zbrojnej Sprawiedliwości Proletariackiej oraz miejsce aktualnego zamachu pod ministerstwem.
/actforfree.noblogs.org,greekreporter.com/

(tłumaczenie podjebane z Grecja w Ogniu – link do fb)

Berlin, Niemcy: Oświadczenie o odpowiedzialności za atak na grecki samochód dyplomatyczny

30 stycznia podłożyłyśmy urządzenie zapalające pod samochód z tablicą rejestracyjną greckiej misji dyplomatycznej w Niemczech. Akcja miała miejsce w dzielnicy Rosenthaler w Berlinie.

Akcja nie jest skierowana przeciwko konkretnej osobie, ale przeciwko stosunkom między dwoma rasistowskimi i morderczymi państwami oraz osobami za nie odpowiedzialnymi. Płonący samochód dyplomatyczny jest po raz kolejny narzędziem międzynarodowego przekazu między uciśnionymi, a jednocześnie przesłaniem dla tych, którzy chcą rządzić światem…

…że nie zapomnieliśmy o setkach morderstw popełnionych w czerwcu ubiegłego roku u wybrzeży Pylos z rąk greckiej straży przybrzeżnej i Frontexu.

…że nie zapomnieliśmy o rasistowskich, morderczych aktach przemocy policji wobec romskiej młodzieży w Grecji.

…że nie pozostajemy bierni w obliczu prześladowań anarchistów i osób walczących z uciskiem i wyzyskiem.

W 2024 roku, w czasach, gdy obojętność w obliczu codziennych masowych mordów jest daleko posunięta, my, anarchiści, nadal docieramy do migrantów. Chcemy po raz kolejny przypomnieć im, że masowa migracja ma swoje korzenie w systemie i że ci, którzy próbują ją kontrolować, są tymi samymi, którzy żyją z naszej pracy i zasobów. Tysiące morderstw na granicach to morderstwa naszych braci i sióstr. Ofiary nadchodzących pogromów i zabójstw w tej coraz bardziej otwarcie rasistowskiej Unii Europejskiej żyją wśród nas i stoją ramię w ramię z nami.

Ku pamięci Oury’ego Jalloha, który został związany i podpalony żywcem z połamanymi kośćmi w celi policyjnej 7 stycznia 19 lat temu.

Podpisano: Anarchiści

PS: O natychmiastowe uwolnienie Nikosa Maziotisa i solidarność z Polą Roupą!

(tłumaczenie z Deutsche Indymedia)