Nadal szerzymy epidemię anarchistycznej i powstańczej furii:
Publiczna reakcja na błędną diagnozę, która krąży w Internecie.
Do anarchistów w Meksyku i na świecie, do wszystkich wiedźm walczących we wszechświecie.
«Moja Matko, idź do swojego pokoju i zajmij się pracą, krosnem i kołowrotkiem (…) Słowo musi być rzeczą męską, ze wszystkich, a przede wszystkim moją, do którego należy władza w tym pałacu ». – Telemach, The Odyseja
«Jeśli nie mogę tańczyć, to nie jest moja rewolucja». – Emma Goldman
Te z nas, które przyłączyły się do powstańczego nieformalizmu z perspektywy anarchistyczno-feministycznej i są częścią naszych kolektywów pokrewnych, spotykały się z pogardą i uporczywymi atakami tych, którzy twierdzą, że są “wspólnikami Anarchii”, oczerniają nas za przyjęcie teorii i praktyki różnej od ich “podręcznika (dobrego) anarchisty”. Niektórzy na insurekcyjnej scenie oskarżyli nas nawet o bycie “czarownicami”, “dziwkami”, “feminazistkami”, itd. Są też tacy, którzy nazywają siebie “anarcho-feministami” (działającymi w skrajnie seksistowskich “federacjach” i “kolektywach”), którzy krytykują nasze powstańcze działania za odejście od “niestosowania przemocy”, za nieprzestrzeganie programu lub tak zwanego wolnościowego ewolucjonizmu.
Jednak ostatnie ataki to te ze strony wolnościowych bolszewików, którzy są zaskoczeni, że «są również osoby, które pozwoliły się zarazić wściekłością i sprowadzić na manowce przemoc Rodriguista, która stworzyła ich anarcho feministstyczne “grupy zadaniowe” i wdrożyła terroryzm jako ich praxis». I martwią się, że jesteśmy «częścią tej grupy naiwnych młodych ludzi na całym świecie, którzy wpadają w pułapkę, blokując codzienny wzrost ruchu anarchistycznego, popularną walkę przeciwko państwu i kapitałowi w celu realizacji wolnościowego komunizmu».
W ten sposób anarchistyczni bolszewiccy próbują powstrzymać nasz udział w anarchicznej wojnie i proszą nas, abyśmy powróciły do szkoły, do metate, do molcajete, do opieki nad naszymi córkami i cerowania skarpet. Tak jak Telemach do Penelopy, wysyłają nas do pokoju dziewiarskiego. Ponownie wołanie patriarchalnej władzy przebrało się za “wolnościowe” i skazuje nas, abyśmy się zamknęły i powstrzymały od “męskich spraw”.
Zanim przejdziemy dalej, chcemy wyjaśnić, że nie jesteśmy Rodriguistkami, a nie dlatego, że nie podzielamy teorii compañera Rodrigueza, ale ponieważ nie jesteśmy Bakunistkami, ani nie jesteśmy Malatestkami, nie jesteśmy Magonistkami ani nie jesteśmy Goldmanistkami. Podążamy za ideą, a nie ludźmi.
Jesteśmy anarchistkami i wierzymy, że istnieje tylko jeden sposób na konfrontację z władzą i autorytetem, i to jest anarchistyczna insurekcja, dlatego w sposób nieformalny tworzymy anarchiczną organizację poprzez kolektywne pokrewieństwa i trwały konflikt z patriarchalną cywilizacją jako całością. Dlatego odrzucamy mizoginistyczny autorytaryzm tych bolszewickich wolnościowców i dlatego robimy to publicznie. Walka z seksizmem i mizoginią polega na walce z płcią, a walka o zniszczenie płci to także walka o zniszczenie całej cywilizacji patriarchalnej.
Nie reprezentujemy wszystkich powstańczych anarchistycznych towarzyszek, reprezentujemy tylko kolektywny związek z centralnego Meksyku. Rozpoznajemy walkę wszystkich innych anarcho-feministycznych powstańczych compañeras, od tych, które indywidualnie konfrontują się z cywilizacją patriarchalną, od compañeras, które robią to w anonimowych kolektywach i tych, którzy postanowiły zgrupować się pod nowymi szyldami i domagać się swojego udziału.
Nasza walka jest taka sama.
Ani Boga, ani państwa, ani Pana!
Przeciwko patriarchalnej cywilizacji!
Za kontrolę naszych ciał i naszego życia!
Za zniszczenie płci!
Za anarchistyczne napięcie powstańcze!
Za anarchię!
Nieformalny Insurekcyjny Anarcho-Feministyczny Sabat
(źródło Contra Info, tłumaczenie z Mpalothia)
