W pierwszy nów księżyca 2024 r. grupa osób anarchistycznych podpaliła samochód przed domem komisarza miasta Portland, Renego Gonzaleza. Dokonano tego za pomocą podpałki, którą można znaleźć w dziale outdoorowym każdego dużego sklepu.
Gonzalez mieszka w ekstrawagancko zamożnej dzielnicy przylegającej do pola golfowego, gdzie drogi nie mają dziur, chodniki są nienaruszone, a niezliczone znaki “straż sąsiedzka” przypominają wszystkim biednym outsiderom i niepożądanym, że to nie jest miejsce dla nas. Samochód był jednym z trzech w rezydencji i był zaparkowany na ulicy. Żałujemy tylko, że nie zaatakowałyśmy pozostałych dwóch pojazdów.
Dedykujemy naszą akcję dziedzictwu naszych starszych i tych, którzy odeszli zbyt wcześnie: Sekou Odinga, Klee Benally, Alfredo Bonanno, Tortuguita, ale przede wszystkim Tyrone Johnson II i Isaac L. Seavey. Tyrone i Isaac są najnowszymi ofiarami trwających egzekucji bezdomnych portlandczyków przez policję. Te państwowe egzekucje są pośrednio i wyraźnie wspierane przez takich jak Gonzalez i innych wybranych polityków w Portland, a także przez różne korporacyjne i lobbingowe interesy, które chcą, aby miasto stało się rajem dla bogatych tech-yuppies i miejscem wydobycia finansowego dla różnych funduszy hedgingowych i deweloperów.
Czas naszego ataku był zamierzony. Podczas gdy miasto przygotowuje się do pierwszej zimowej burzy w tym roku, nie zapomnieliśmy o zeszłorocznej burzy zimowej, która nadeszła wkrótce po tym, jak Gonzalez zakazał Portland Street Response, agencji pod jego nadzorem, rozdawania namiotów bezdomnym mieszkańcom Portland. Nierzadko zdarza się, że ludzie umierają podczas ekstremalnych warunków pogodowych, które stają się powszechne (i są częściowo napędzane przez takich jak rodzina Gonzalezów, którzy posiadają wiele pojazdów). Kiedy dochodzi do ekstremalnych zjawisk pogodowych, anarchiści często przychodzą z pomocą naszym sąsiadom. Uważamy nasze działania podczas nowiu księżyca za akt samoobrony społeczności i formę wzajemnej pomocy.
Niech to posłuży jako ostrzeżenie dla polityków i ichgen kapitalistycznych kolesiów oraz jako wezwanie do działania dla innych anarchistek. Solidarność oznacza atak!
Po tygodniach masowych bombardowań i naziemnej inwazji wojskowej na Strefę Gazy, zrównując z ziemią domy, szpitale i szkoły, śmierć poniosło ponad 18 800 osób – z czego 8000 to dzieci – a ponad 51 000 zostało rannych.
Bombardowania wraz z trwającą izraelską blokadą doprowadziły do katastrofy humanitarnej, w wyniku której setki tysięcy mieszkańców Strefy Gazy zostało przesiedlonych bez dostępu do żywności, czystej wody i opieki medycznej. Ten ludobójczy atak przybrał również formę wzmożonych represji wobec Palestyńczyków zarówno w Strefie Gazy, jak i na Zachodnim Brzegu Jordanu – masowych aresztowań, ukierunkowanych nalotów wojskowych i eskalacji przemocy ze strony osadników. Jesteśmy aż nazbyt świadomi, że ta wojna prowadzona przez Izrael jest możliwa w dużej mierze dzięki broni i sprzętowi dostarczanemu przez Stany Zjednoczone i ich sojuszników. Jako anarchiści żyjący za linią wroga, nie zgadzamy się siedzieć bezczynnie i patrzeć, jak na naszych oczach dokonuje się kolejne ludobójstwo.
Tak więc we wczesnych godzinach porannych 11 grudnia wybuchł pożar w salonie Mercedes-Benz w centrum Portland. Pożar zniszczył samochód dostawczy i spalił zewnętrzną część garażu “hurtowni części” na SW Market St. Dokonano tego w akcie sabotażu gospodarczego przeciwko korporacji, która opracowuje pojazdy wojskowe dla Sił Obronnych Izraela i czerpie zyski z wywłaszczenia i okupacji Palestyńczyków.
Oprócz sprzedaży luksusowych samochodów Mercedes-Benz produkuje dla wojsk na całym świecie sprzęt wojenny w postaci lekkich pojazdów piechoty. Jeśli chodzi o Izrael, Mercedes-Benz nawiązał współpracę z izraelskim wykonawcą wojskowym Plasan w celu wyprodukowania lekkiego pojazdu piechoty. Plasan Hyrax – który wykorzystuje podwozie Mercedes-Benz G-wagon – został opracowany w celu zastąpienia starzejącej się floty pojazdów patrolowych IDF “David”. Od 2019 roku Hyrax jest certyfikowany do użytku w IDF.
Siostrzana spółka Mercedes-Benz Daimler Trucks i jej spółki zależne – w których Mercedes-Benz posiada 30% udziałów – dostarczały w przeszłości pojazdy transportowe do IDF. Jeszcze w 2020 roku Daimler Trucks otrzymał kontrakt na dostawę autobusów dla izraelskiej firmy Egged na potrzeby międzymiastowego transportu autobusowego. Egged zapewnia transport między izraelskimi osiedlami na okupowanym terytorium Palestyny. Autobusy Egged korzystają z dróg niedostępnych dla Palestyńczyków i obsługują oddzielne autobusy. Ten rasistowski system apartheidu jest definiującym aspektem izraelskiego projektu kolonialnego osadników, zbudowanego na wysiedlaniu i oczernianiu Palestyńczyków.
W szerszym kontekście oporu przeciwko wojnie i militaryzmowi na całym świecie – od antywojennych partyzantów na Białorusi i w Rosji wykolejających pociągi z ładunkami wojskowymi, po palestyńską młodzież na Zachodnim Brzegu, powstrzymującą czołgi za pomocą procy i kamieni – ta akcja była naszym skromnym wkładem w tę walkę.
Ostatniej nocy włamałxm się do Bank of America w Portland w stanie Oregon i wznieciłxm duży pożar. Według doniesień prasowych, ogień szybko się rozrastał i ugaszenie go zajęło strażakom ponad godzinę.
Atakuję z zemsty na kapitaliźmie za za piekło, które tworzy, aby rozbić iluzję policyjnej kontroli, która zwykle go chroni, i po prostu dlatego, że mogę.
Bank of America finansuje fundację policyjną w Atlancie i tysiąc innych projektów kontroli. Wcześniej tego dnia, sześciu przyjaciół z Atlanty oskarżonych o “terroryzm domowy” zostało zwolnionych z więzienia. Niech ten ogień przyniesie im trochę ciepła w zimie.
Na początku 20 listopada, kilka godzin przed ceremonią otwarcia Mistrzostw Świata w piłce nożnej w 2022 roku, zdemolowaliśmy większość budynków w siedzibie Adidas North American w Portland w stanie Oregon. Rozbiłyśmy okna, wyłamałyśmy drzwi i pokryłyśmy ściany farbą na całym kompleksie korporacyjnym, włączając w to budynki biurowe, siłownię i kawiarnię. Adidas jest jednym z głównych długoterminowych partnerów FIFA, a także głównym sponsorem Mistrzostw Świata w Katarze w tym roku.
Historia Mistrzostw Świata to historia śmierci i przesiedleń. Każdy stadion stoi na trupach robotników, którzy go budowali. W Katarze, podczas dekady przygotowań do Mistrzostw Świata w 2022 roku, zmarło ponad 6,500 pracowników migrujących z Azji Południowej, zmuszonych do pracy w niewolniczych warunkach. Mistrzostwa Świata w piłce nożnej były możliwe dzięki setkom tysięcy pracowników migrujących zmuszonych do pracy poprzez kombinację przemocy fizycznej, groźby uwięzienia, konfiskaty paszportów, zniewolenia długiem i innych. Każdy mundial wiąże się z brutalnymi eksmisjami i przesiedleniami tysięcy osób, zastępując całe dzielnice stadionami i inną infrastrukturą. Cała operacja jest chroniona przez ogromny wzrost zmilitaryzowanej policji i nadzoru, z 3,000 policjantów wysłanych z Turcji, 4,500 żołnierzy z armii pakistańskiej i siłami brytyjskiej Królewskiej Marynarki Wojennej i Sił Powietrznych przybyłych do Kataru w celu egzekwowania kontroli podczas Mistrzostw Świata.
Wszystko to umożliwiają ogromne firmy, które sponsorują Mistrzostwa Świata i FIFA w interesie zysku.
Odrzucamy logikę globalnego kapitalizmu i państwa oraz niekończącą się przemoc, którą wspólnie tworzą. Jedyne co nam pozostało to walczyć.
W każdym mieście można znaleźć mienie i infrastrukturę firm współwinnych mundialowi.
To jest wezwanie do miesiąca ataków przeciwko wszystkim zaangażowanym, gdziekolwiek są, od teraz do zakończenia Pucharu pod koniec grudnia.
Znajdźcie cel, zbierzcie przyjaciół i przygotujcie plan ataku!
Z Portland do całego świata,
Jebać Adidas. Pieprzyć FIFA.
Śmierć dla pracy, każdego państwa i wszystkich policjantów.
Do sponsorów i partnerów FIFA i 2022 Qatar należą:
Rosnąca obecność tych kamer dzwonkowych (są one montowane przy dzwonku obok drzwi) stanowi niebezpieczną ekspansję szpiegostwa korporacyjnego i panoptycznego stanu nadzoru. Obie korporację wzmacniają się w ten sposób nawzajem, a Ring współpracuje z ponad 1000 komisariatów policji, aby dostarczać masowe nagrania organom ścigania bez nakazów lub nadzoru. Ostatnio jeszcze bardziej niepokojące programy zaczęły umożliwiać wydziałom policji i innym organom ścigania ciągłe transmisje na żywo z kamer dzwonkowych mieszkańców, grożąc stworzeniem sieci monitoringu na żywo w dzielnicach mieszkalnych, z kamerą obserwującą cię z każdych drzwi. Nadszedł czas, aby walczyć.
Usunięcie tych kamer to łatwy i bezpośredni sposób na zaatakowanie nadzoru korporacyjnego i państwowego, pomagający chronić ludzi przed stale rosnącym techno-autorytaryzmem. Ich zniszczenie jest jednocześnie atakiem na korporacyjne potwory Google i Amazon, które to są najbardziej aktywne w czerpaniu zysków z nowoczesnego dystopijnego piekła, które stworzyli i nadal tworzą. Takie działanie jest szybkie, łatwe, od razu skuteczne i satysfakcjonujące.
Jest to bardzo łatwe do wykonania przez jedną osobę, ale nadaje się również dla pary. Jeśli wychodzisz na spacer z zaprzyjaźnioną osobą, jedno z was może zająć się kamerą, podczas gdy druga osoby zajmuje się wypatrywaniem.
Takie kamery można łatwo usunąć małym łomem lub łomem lub młotkiem, o ile jego ostra część jest wystarczająco cienka / wąska, aby zmieścić się między kamerą a ścianą, do której jest ona przymocowana. Narzędzia te można łatwo ukryć pod kurtką. Do przechowywania usuniętych mechanizmów użyto zwykłej płóciennej torby, a po wyjęciu kilku aparatów można je łatwo zniszczyć młotkiem i wyrzucić na dno śmietników, zanim przejdziemy dalej.
Ponieważ są to kamery monitorujące, podejmując takie działanie należy pamiętać, że BĘDZIESZ nagrywana.Jest to praktycznie nieuniknione.Zaakceptuj to i podejmij środki ostrożności, aby żadne nagrania nie mogły posłużyć do identyfikacji Ciebie.Artykuł Crimethinc „Fashion Tips for the Brave” zawiera dokładny przewodnik, jak to zrobić.(Dodatkowo przypominamy, że ubieranie się na czarno, gdy nie jest w dużym czarnym bloku, po prostu przyciągnie dodatkową uwagę, a wybór koloru nie zapewni ci dodatkowej anonimowości).
Jebać Google, jebać Amazon, jebać panoptykon i jebać policję!
Bojowniczki.cy z Portland (Oregon), zaatakowały.li bagiety za pomocą kamieni, rozpyliły.li w ich kierunku gaśnice, a dodatkowo zniszczyły.li wóz policyjny w obronie przed eksmisją, zagrażającej Czarnej oraz Rdzennej rodzinie.
Ta akcja kolektywnej obrony, miała miejsce podczas gdy tysiącom ludzi z Oregonu oraz z całego kraju grozi eksmisja, a zainspirowane pandemią moratorium na eksmisję, dobiega końca w ciągu najbliższych kilku tygodni. Federalne protekcje lokatorskie również kończą się 31. grudnia, a politycy nawet nie starają się walczyć z eksmisjami, gdzie dodatkowo ilość przypadków COVID i śmierci wciąż rośnie.
Odkąd rozpoczęło się powstanie z przyczyny śmierci George’a Floyda, Portland stało się miejscem niemal ciągłej bojowości w stosunku do instytucji policji.
Grupa osób towarzyszących, od wielu miesięcy broniła domu zwanym – ze względu na swoje położenie – „Czerwonym Domem na Mississippi”: znajduje się on na North Mississippi Avenue [na alei Północnej Mississippi]. Broniono tego domu, w wyrazie sprzeciwu wobec gentryfikacji oraz wrześniowej eksmisji Czarnej oraz Rdzennej rodziny.
Według danych podanych na stronie grupy broniącej Czerwony Dom na Mississippi, dom ten należał do rodziny Kinney od lat pięćdziesiątych.
Rodzinna Kinney spłaciła swój dom, jednak wzięła kolejną hipotekę na spłatę usług prawniczych po tym jak jeden z członków rodziny został aresztowany w 2002 r.
Zajęto obciążoną nieruchomość, a następnie sprzedaną ją deweloperowi podczas aukcji w 2018 r.
Rodzina zaznaczyła w sądzie że moratorium na eksmisje działające do końca roku powinno obowiązywać również w ich przypadku, jednak sędziowie zadecydowali we wrześniu, że ich sytuację nie obowiązują te same prawa, ponieważ ich kłopoty z nieruchomością zaczęły się jeszcze przed pandemią.
Reakcyjny właściciel Czerwonego Domu złożył zawiadomienie, że ludzie nielegalnie wkroczyli na jego teren, co poskutkowało przyjazdem bagiet a następnie aresztowaniem siedmiu osób.
Zaraz po tych aresztowaniach i starciach, bojowniczki.cy uzyły.li we wtorek w południe narzędzi do wybudowania barykady utworzonej z drucianego ogrodzenia, gruzów i drewnianych palet, w celu zablokowania ulicznego dojścia do domu. Demontrantki.ci rozwiesiły.li również tablice z napisami „koniec z zajmowaniem obciążonych nieruchomości” oraz „brak jurysdykcji”.
Bojowniczki.cy rzucały.li w policjantów kamieniami oraz balonami wypełnionymi farbą, stukły.li szybę w wozie policyjnym oraz przebiły.li temu samochodowi opony.
Bagiety opuściły teren około godziny 10. rano, a od tamtej pory wszystko wciąż jest zabarykadowane oraz opanowane przez około stu osób towarzyszących.
Podczas gdy coraz większej ilości osób z całego kraju grozi eksmisja, ta wykazana bojowniczość daje przykład efektywnej kolektywnej obrony przeciw siłom państwowej represji.
Ten raport został napisany we współpracy z Indigenous Action, śledźcie ich na bieżąco, aby uzyskać więcej informacji o antykolonialnych działaniach, oraz skorzystać z zasobów i analiz.
W odpowiedzi na wezwanie do Dnia Gniewu Rdzennej Ludności Przeciwko Kolonializmowi, wiele osób w tak zwanej Ameryce Północnej odpowiedziało różnymi działaniami, od zawieszania banerów, antykolonialnych plakatów i vlepek, przez bojowe uliczne demonstrację oraz, jak w niektórych miastach, do niszczenia kolonialnych pomników
“Ponieważ pandemia COVID-19 sieje nieproporcjonalne spustoszenie pośród rdzennej społeczności, nie możemy dłużej ignorować rzeczywistości, że to właśnie plaga kolonializmu sprawiła, że nasze ludy stały się tak bardzo podane na tego wirusa. Od szczelinowania i zatruwania naszej wody, wydobywania i spalania węgla, wycieków ropociągów, opuszczonych kopalni uranu, spalarni śmieci, budowy murów apartheidu, piętrzenia rzek i ciągłej dewastacji ekologicznej – nasze zdrowie jest nieodłącznie związane ze zdrowiem naszych świętych ziem. Kolonizatorzy zaczynają się godzić z globalnym ociepleniem, lecz my byliśmy na pierwszej linii tej wojny z Matką Ziemią od czasów pierwszych kolonialnych inwazji na nasze ziemie.
Jesteśmy sfrustrowani pozbawioną inspiracji asymilacyjną polityką z okazji Dnia Ludów Tubylczych. Rdzenne korporacje i organizacje non-profit próbują spacyfikować i zasymilować nasze ludy w ramach kolonialnej polityki osadników.Próbują kontrolować naszą wściekłość i stłumić ruchy wyzwoleńcze (tak jak to zrobili w Standing Rock).Zadowalają się podziękowaniami i pustymi gestami, które nie stanowią żadnego wyzwania i nie zmieniają rzeczywistych warunków cierpienia, z jakim borykają się nasi ludzie.Nie wierzymy, że możemy wyjść tego kryzysu poprzez głosowanie.Nie będziemy błagać polityków, aby zreformowali ten sam system, który opiera się na naszym ludobójstwie i zniszczeniu naszej Matki Ziemi.Wzywamy do czegoś bardziej efektywnego w kierunku zniesienia kolonializmu na naszych ziemiach.Przeczytaj zin “Uprooting Colonialism: The Limitations of Indigenous Peoples”, aby uzyskać więcej informacji.
Świętowaliśmy i wspieraliśmy wściekłość spontanicznych i potężnych powstań Black Lives Matters, które obaliły pomniki kolonizatorów i rzuciły na kolana rasistowskie instytucje, takie jak rasistowską drużynę NFL z Waszyngtonu. W tym duchu, oraz również w duchu naszych wojowniczych przodków, którzy atakowali idee i instytucje kolonialne, wzywamy wszystkich, którzy podzielają naszą frustrację i wściekłość, aby do nas dołączyli. Za zaginione lub zamordowane Womxn, dziewczęce, trans płciowe i te Dwojga Duchów. Przeciwko kolonializmowi surowcowemu. Przeciwko kolonialnym granicom. Przeciwko osadniczo kolonialnemu państwu policyjnemu. Dla całkowitego wyzwolenia.”
Ponad 500 lat oporu rdzennych mieszkańców
Dzień akcji odbył się na tle nie tylko trwającego powstania, które rozpoczęło się pod koniec maja po policyjnym morderstwie George’a Floyda, ale także pod wpływem rozwoju i kontynuacji różnorodnych rdzennych walk toczących się na tak zwanej Wyspie Żółwi.
“Prezydent Trump w poniedziałek wyraził swoje ubolewanie, na ‘radykalnych działaczy’ krytykujących Krzysztofa Kolumba w jego orędziu okazji Dnia Kolumba.
Prezydent wydał orędzie w piątek, ale opublikował ją na Twitterze dopiero w Dniu Kolumba. W oświadczeniu Trump chwali włoskiego odkrywcę za otwarcie ‘nowego rozdziału w historii świata’ ponad 500 lat temu oraz za reprezentowanie „legendarnej postaci” dla 17 milionów włoskich Amerykanów w tym kraju.
W dalszej części swego orędzia Trump potępia ‘radykalnych działaczy’, którzy ‘próbowali zakwestionować dziedzictwo Krzysztofa Kolumba’.
‘Ci ekstremiści dążą do zastąpienia dyskusji na temat jego ogromnego wkładu rozmową o niepowodzeniach, jego odkrycia nazywają okrucieństwami, a jego osiągnięcia występkami’ – powiedział. ‘Zamiast uczyć się z naszej historii, ta radykalna ideologia i jej zwolennicy starają się ją zrewidować, pozbawić wszelkiej świetności i uznać jako okrutną z natury’.”
4 sierpnia tysiące ludzi zebrało się w Portland w stanie Oregon, aby zaprotestować przeciwko wiecowi zorganizowanemu przez faszystowskie grupy “Patriot Prayer” i “Proud Boys”. Podczas podobnego marszu w Portland, 30 czerwca, policja otworzyła swoje szeregi, aby pozwolić faszystom zaatakować protestujących, a następnie ochronić napastników i zaatakować tych samych demonstrantów, których właśnie zaatakowali faszyści. 4 sierpnia rozegrał się podobny scenariusz. Po raz kolejny policja ściśle współpracowała z faszystami, ale tym razem policja była tymi, którzy eskalowali konflikt, rozmieszczając śmiertelnie groźne siły przeciwko tym, którzy przybyli, aby sprzeciwić się faszyzmowi. Analizując wydarzenia z 4 sierpnia, widzimy, że sami faszyści nie są największym zagrożeniem, z jakim mamy do czynienia. Policja już działa jako szturmowcy faszyzmu w Stanach Zjednoczonych.
Poniżej znajduje się nasza analiza wydarzeń z 4 sierpnia, a następnie relacja naocznego świadka. Przekaż darowiznę na fundusz kaucyjny, aby wesprzeć aresztowanych 4 sierpnia.
Przez cały rok 2017, gdy anarchiści i inni przeciwnicy faszyzmu zaczęli reagować na nowo wznoszące się ruchy faszystowskie, policja udoskonalała swoją strategie. W Charlottesville, gdy liczniejsi faszyści zaatakowali kilku kontr-demonstratorów, policja cofnęła się i pozwoliła, by doszło do starć, a potem pomogła w starciu z antifą. Jednak przemoc, która wynikała z tej strategii, katalizuje reakcję ogólnonarodową. Dwa tygodnie później, kiedy Joey Gibson i jego grupa “Patriot Prayer” próbowali zgromadzić wiece w San Francisco i Berkeley, 10 000 antyfaszystów wypędziło policję i ich faszystowskich przyjaciół.
Siły porządkowe przystąpiły do opracowania nowego podejścia. W kwietniu 2018 r. uczestnicy małego antyfaszystowskiego wiecu w Newnan w stanie Georgia poinformowali, że policja zmieniła strategię, bezkrytycznie atakując ich przytłaczającą siłą i śmiercionośną bronią od samego początku demonstracji. “Następnym razem nie dopuszczą nas przeciwko nazistom, ale przeciwko pełnej sile samego państwa”, ostrzegali innych w całym kraju. “Faszyści na poziomie ulicy są niebezpieczni, ale eskalacja kontroli państwa i przemocy policyjnej spełnia ich program na znacznie większą skalę.”
Zmowa między policją a faszystami nie jest niczym nowym. Ku Klux Klan otwarcie współpracował z policją w wielu częściach Stanów Zjednoczonych przez większość XIX i XX wieku. Jednakże, gdy związek między policją a jawnie faszystowskimi grupami nie jest rozpoznany, umożliwia to władzom przedstawienie się jako rzekomo neutralne rozwiązanie problemu “ekstremizmu”, uzasadniając intensyfikację nadzoru i kontroli, które są następnie wykorzystywane do wdrażania coraz bardziej totalitarnych środków.
Wiadomym jest, że rolą faszystów jest wykonywanie brudnej pracy państwa, przeprowadzanie ataków, których nie może dokonać policja, takich jak atak nazistów na obóz Occupy ICE w San Antonio w zeszłym miesiącu. Jednak 4 sierpnia w Portland to policja odwaliła brudną robotę za faszystów. To oni dopuścili się przemocy, którą obiecywali faszyści. Pozwalali uczestnikom faszystowskiego wiecu zbierać się poza obszarem, na który uzyskali pozwolenie, a nie w jego obrębie, aby uniknąć przeszukiwania. Pozwolili faszystom zachować większość swojej broni, a następnie towarzyszyli im w pobliżu miasta jak ochroniarze, zwróceni na zewnątrz z dala od faszystów, aby chronić ich przed całym miastem Portland. W końcu policja zaatakowała tłum, strzelając granatami hukowymi ludziom w głowy.
Funkcjonariusz policji wystrzelił granat wstrząsowy w głowę antyfaszystowskiego demonstranta, zadając mu ciężką ranę. Jeśli demonstrant nie nosiłby hełmu, granat z pewnością by go zabił.Funkcjonariusze policji szczerzą zęby, wykorzystując potencjalnie śmiercionośną siłę wobec tych, którzy znajdują się na ścieżce faszystowskiego pochodu.
Następnego dnia podobny scenariusz rozgrywa się w Berkeley podczas kolejnej demonstracji zwołanej przez tę samą sieć grup faszystowskich. Pojawiło się niewielu faszystów, ale między antyfaszystami a policją wybuchły intensywne starcia.
Jak reagujemy na eskalację totalitaryzmu, gdy każda próba stawiania czoła rasistowskim mordercom prowadzi nas natychmiast do konfliktu z pełną siłą państwa policyjnego?
Po pierwsze, musimy połączyć walkę z faszyzmem z walkami przeciwko policji, które miały miejsce w ciągu ostatnich kilku lat. Musimy połączyć siły ze wszystkimi, którzy są na celowniku przemocy policji – społecznościach kolorowych, biednych, “nieudokumentowanych” i wszystkich, którzy już uznają walkę z przemocą policji za kwestię życia i śmierci.
Po drugie, musimy wykorzystywać coraz bardziej otwartą współpracę między faszystami i policją, aby podkopywać policję w oczach tych, którzy wciąż uważają, że są oni gwarantem bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Jak już odkryliśmy gdzie indziej, faszystowski fala może sprawić, że więcej ludzi rozpozna opresyjną funkcję “egzekwujących porządek”.
Wreszcie musimy jasno powiedzieć o związkach między oddolnymi faszystami a systematyczną przemocą państwa. Jeśli program faszystowski dojdzie do skutku, zostanie przeprowadzony przez instytucje państwa. Ci, którzy chcą przeciwstawić się niewolnictwu i ludobójstwu, powinni zadbać o to, by państwo nie miało ani mandatu, by się z nimi uporać, ani środków na ich realizację. Jest to jeden z wielu sposobów, w jakie anarchistyczna opozycja wobec samej władzy państwowej jest niezbędna do walki z faszyzmem. Musimy pomóc innym ludziom nawiązać te połączenia i to szybko.
Uwaga: W całym tym tekście odwołujemy się do “Patriot Prayer” i “Proud Boys” jako faszystów ze względu na ich liczne dobrze udokumentowane powiązania z wyraźnie faszystowskimi grupami i ich wyraźne poparcie dla patriarchalnego autorytaryzmu i bigoterii. Niektórzy z nich nieszczęśliwie usiłują to ukryć, ale wystarczy nam, że orędują za masowymi morderstwami przeprowadzanymi przez Pinocheta i regularnie używają hitlerowskich pozdrowień podczas tych demonstracji.
“Proud Boys” i członkowie “Patriot Prayer” wyraźnie popierają masowe zabójstwa tych, którzy się z nimi nie zgadzają. W Chile te zabójstwa nie były przeprowadzane przez Chaoddolnych faszystów, ale przez policję i wojsko – tak samo będzie w Stanach Zjednoczonych, o ile nie zmobilizujemy się na masową skalę.Antyfaszystowscy demonstranci w Portland: proporcjonalna reakcja.
Wynocha z Portland: 4 sierpnia 2018 relacja
Ludzie spłynęli na plac Chapmana. Demonstracja Pop Mobzajęła chodnik i schody do sądu, dołączył do nich bardziej liberalny kontyngent demonstrantów. Ludzie nosili transparentny, mówcy z megafonami zwracali się do tłumu, klauni tańczyli na sąsiednim chodniku, a ludzie w czarnym bloku kręcili się wokół. Po przeprowadzeniu zwiadu ustalono najlepszą trasę do nabrzeża i blok wlókł się za banerem, z napisem “GTFÖ ya Jabrönis“, który poprowadził marsz. Pop Mob szedł za nami. Dotarliśmy na skrzyżowanie Salmon i Naito Parkway tuż po 11:30.
Po około godzinie stania w pełnym słońcu, upchani za banerem, ociekający potem i od czasu do tworzące ciasne koło, aby ktoś mógł się zmienić lub wysikać, dowiedzieliśmy się, że Joey Gibson i jego zbiry maszerują na północ nadbrzeża. Policja groziła nam, odkąd tam dotarliśmy, mówiąc nam, żebyśmy zeszli z ulicy, bo inaczej będziemy podlegać aresztowaniu i użyją broni.
Skręciliśmy na północ i zaczęliśmy maszerować po przeciwległym od faszystów chodniku po drugiej stronie ulicy. Pojazdy opancerzone ze świniami w pełnym uzbrojeniu pojechały w górę i w dół Naito Parkway między dwoma grupami. Świnie również musiały chodzić po gorącym słońcu w pełnym rynsztunku; ich widoczny dyskomfort sprawił, że upał, był bardziej znośny. W pewnym momencie moja grupa została oddzielona od reszty naszego bloku. Pozostaliśmy w ruchu z większą grupą, z której około jedna trzecia osób również miała jakiś czarnoblokowy sprzęt, ponieważ demo poruszało się w górę iw dół chodnika, wciąż nie mogliśmy wejść na ulicę. Przechodnie wręczali nam butelki z zimną wodą, a Food Not Bombs rozdawało falafele. Ostatecznie zgromadziła się ogromna i różnorodna grupa ludzi.
W ramach bloku miała miejsce także współpraca z Demokratycznymi Socjalistami Ameryki i różnymi grupami, które składały się na Pop Mob, w tym ludzie przebrani za gigantyczne słoneczniki. W pewnym momencie ktoś wyskoczył z wózkiem na zakupy, w którym była gilotyną, śpiewając do melodii “The Gilotinne“.
Marsz zwolnił. Nasza załoga rozkoszowała się tym, że znalazła trochę cienia, by zatrzymać i napić się wody; tańczyliśmy do muzyki grającej ze źródła, którego nikt z nas nie widział. Spokój nie trwał długo. Nagle na południu nastąpił ruch i wezwanie do pomocy. Przenieśliśmy się tam i zobaczyliśmy, że Joeyowi Gibsonowi i dwóm członkom jego oddziału pozwolono przejść przez ulicę w stronę kontrmanifestacji. Zwarliśmy ramiona i wszyscy obecni, blokowi i nie, utworzyliśmy wokół nich ciasny krąg i odepchnęliśmy ich na ulicę. Nie widziałem, co się stało przed tą chwilą, ale kiedy przeszli z powrotem na swoją stronę, przybili sobie piątki. Właśnie wtedy usłyszałem, jak ktoś krzyczy: “Mam kapelusz Joey’a! Czy ktoś chce zrobić w tym selfie?”
Nastąpiła kolejna krótka bójka z gościem, który próbował zrobić zdjęcia w niewłaściwym miejscu o niewłaściwej porze, a potem napięcie trochę się rozproszyło. Po tym, co wydawało się wiecznością, ale prawdopodobnie nie trwało więcej niż 20 minut, faszyści ruszyli na południe z Salmon Street. Po drugiej stronie ulicy szło kontrdemo, po czym skręciło w prawo w Main Street i weszło w głąb dzielnicy southwest. Nastąpiło rozproszenie, a potem przegrupowanie ludzi, gdy ludzie zaczęli się przedzierać za banerami – myślę, że to było w Columbia i Naito Parkway. Policjanci walczyli teraz z kontrmanifestantami, a faszyści kręcili się po drugiej stronie ulicy, wiwatując do przemocy opłacanej przez podatników. Półciężarówka U-Haul jechała z licznymi kontrmanifestantami, oraz z nagłośnieniem z tyłu i banerem o treści “Rasiści nie potrafią tańczyć”.
#Portland police have opened fire on a large crowd of antifascists w/ tear gas, pepper spray & stun grenades. Police are escorting the #ProudBoys through downtown Portland & have made arrests of antifascists, declared a "civil disturbance", and demand #Antifa disperse. #AllOutPDXpic.twitter.com/GvxCyb1rXb
Znaleźliśmy się na tyle daleko, że straciliśmy świnie z oczu, kiedy otworzyli ogień, więc kilka pierwszych granatów hukowych było przerażającym zaskoczeniem. Wszyscy nagle cofnęli się. Próbowałem utrzymywać kontakt wzrokowy i fizyczny z moimi przyjaciółmi i posuwać się wolno do tyłu, podobnie jak większość ludzi wokół mnie, pomimo dużej ilości osób, które, co zrozumiałe, odwróciły się i zaczęły uciekać. Świnie nadal strzelały granatami hukowymi, gazem pieprzowym, pociskami oznaczającymi manifestantów i prawdopodobnie gumowymi kulami. Widziałem też kilka osób trafionych gazem, ich oczy były przemywane przez medyków lub innych towarzyszy. Widziałem kilka osób krwawiących z powodu ran zadanych, tym co uważałem za gumowe kule lub z powodu żwiru, który odpryskiwał się po wstrząsach granatów, które uderzały w asfalt i eksplodowały.
Świnie kontynuowały naparzanie granatami, zmuszając kontrprotest do przesunięcia najpierw na zachód, a potem na północ. Po długiej grze w kotka i myszkę, kontrmanifestacja była tak rozproszona, że nasza ekipa zdecydowała, że czas już się zawijać. Ilość naszych malała, byliśmy podatni na bycie kotłem i denerwowałem się, że zostaniemy złapani w pułapkę między faszystami a świniami, jeśli będziemy dalej podążać w kierunku, do którego policja usiłuje nas zmusić.
Później dowiedziałem się, że faszyści pozostali na nabrzeżu, mimo że transport odpłynął. Z relacji, które usłyszałem, było około 30 osób po obu stronach Naito Parkway, między nimi gliniarze, wszyscy krzyczeli na siebie przez godzinę, zanim się znudzili i rozeszli.
Następnego dnia nie byłem jedynym zdemoralizowanym wczorajszymi wydarzeniami. Kilku faszystów przeskoczyło barykady i dostało wpierdol, lecz pod koniec świnie skuteczne ich chroniły. Nigdy nie mieliśmy okazji zbliżyć się do nich; mieli swój marsz.
Z drugiej jednak strony frekwencja była olbrzymia. Amalgamat różnych grup i pojedynczych aktorów stworzył masę ludzi, którzy przewyższali liczebnie faszystów co najmniej 3 do 1. Nie mam wątpliwości, że sobotnie wydarzenia będą określać decyzje taktyczne w przyszłości. Gdy zbiorowo zdobywamy doświadczenie walki z faszyzmem w naszym współczesnym kontekście, będziemy nadal się odpowiednio dostosowywać do sytuacji. Ponadto nieproporcjonalna reakcja policji rozwścieczyła wielu ludzi.
Na koniec, byłbym niedbały, gdybym nie wspomniał o użyciu granatów hukowych przez policjantów. Było kilka przypadków gdy policja celowała w głowy ludziom granatami typu flash-bang. Jedna osoba została uderzona w tył głowy z bliskiej odległości. Pocisk przebił się przez hełm i spowodował rozległą ranę na głowie. Gdyby ta osoba nie miała hełmu, atak byłby śmiertelny.
Implikacje tego są poważne. Wiemy, że gliniarze są brutalnymi, morderczymi bandytami, a warunki demonstracji dają im możliwość, by pozwolić sobie na zranienie ludzi pod pretekstem “kontroli tłumu” z jeszcze mniejszą odpowiedzialnością niż normalnie. Być może od teraz należy uważać kaski motocyklowe za niezbędne.
After 6/30 the 🐷s said that they don't fire flash bangs at people, only at the ground. Bullshit. This flash bang was shot at their head pretty much point blank. If it wasn't for that helmet they would probably be dead. #acab#DefendPDX#AllOutPDX#AllOutAugust #1312 pic.twitter.com/zl8tnkTqtp
Począwszy od połowy czerwca, pojawiły się okupacje w całych Stanach Zjednoczonych w proteście przeciwko ICE (amerykańskiemu egzekwowaniu prawa imigracyjnego i celnego). Były one odpowiedzią na politykę ICE, polegającą na rozdzielaniu rodzin, gdy przekraczają granicę, uwięzieniu i otumanianiu nieudokumentowanych dzieci oraz deportowaniu milionów nieudokumentowanych osób w każdym wieku, często do miejsc, w których będą narażone na poważne niebezpieczeństwo. W poniższych relacjach z okupacji biur ICE w Portland, Tacoma i Atlancie uczestnicy zastanawiają się nad niektórymi wewnętrznymi wyzwaniami, przed którymi stają ruchy sprzeciwiające się reżimowi granicznemu.
Wzywamy wszystkich do wspierania aresztowanych w walce przeciwko ICE w Portland i innych miejscach w Stanach Zjednoczonych. Aby dowiedzieć się więcej o tym, jak i dlaczego granice rozrywają rodziny, niszczą życie i tworzą warunki dla wyzyskującego kapitalizmu, przeczytaj naszą książkę “No Wall They Can Build“.
Portland: Pęknięcia w ICE
Po tym jak, poczułem chęć by zrobić coś, cokolwiek, z przemocą w ICE, z przyjemnością dowiedziałem się, że niektórzy ludzie biorący udział w marszu, który odbył się 17 czerwca i zakończyli w obiekcie ICE na 4310 SW Macadam Avenue w Portland, oraz zdecydowali, że stamtąd nie wychodzą. Moja pierwsza wizyta w przestrzeni, która miała stać się komuną, odbyła się 19 czerwca wczesnym popołudniem. O ile dobrze pamiętam, była tam garść namiotów, jedna lub dwie zadaszone kuchnie ze sprzętem pierwszej pomocy, i może jeden toitoi. Obserwując przez godzinę lub dwie, podszedłem do ludzi, by zapytać, czy jest coś, co mógłbym przynieść i poproszono mnie o dostarczenie do obozowiska jeszcze jednej przenośnej lodówki.
To zadanie zajęło mi kilka godzin, małe rozproszenie trzech lub czterech namiotów stało się dziewięcioma lub dziesięcioma, a następnie 40 osób zmieniło się, moim zdaniem, w ponad 100.
Podczas gdy agenci ICE wciąż byli uwięzieni w budynku, pojawiła się osoba dostarczająca pizzę (z Bellagios, jak sądzę), aby dostarczyć im żywność. Po kilkukrotnym obejściu budynku i nie znalezieniu drogi, zrezygnował i zostawił ogromny stos pizzy protestującym.
Kiedy następnego dnia przybyłem tam po pracy, obóz był jeszcze większy. Tego właśnie dnia podniósł się alarm, gdy pojawili się agenci DHS (Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego). Ludzie zgromadzili się i pobiegli do frontowego wejścia i szybko zostali odepchnięci na bok przez DHS. Podczas gdy ja zdecydowałem się pozostać na podjeździe, w przypadku, gdyby był to następny cel, DHS eskortowali tamtędy agentów ICE, którzy zostali uwięzieni w budynku, a wielu z nich zakryło swoje twarze.
W ciągu następnych kilku dni obóz powiększył się do około 100 namiotów, które były rozbite po obu stronach ścieżki rowerowej, przed głównym podjazdem, i rozrósł się do pola przylegającego do obiektu – a także o dużą kuchnię, obszar opieki nad dziećmi, zespół komunikacyjny, zespół inżynierów, namiot medyczny, strefę odpraw przed wejściem i inne. Zespół inżynierów, z pomocą pozostałych okupujących i członków społeczności, którzy dostarczali mnóstwo palet i mebli, fortyfikował obóz barykadami. Pracowaliśmy również nad stworzeniem podestu, aby zapewnić dostęp osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich, aby mogli dotrzeć do wszystkich namiotów.
W czwartek, 28 czerwca, o 5:30 rano, DHS rozbił barykadę, aby umożliwić oficerom i pojazdom transportowym ponowne wejście i wyjście. Po wielu dniach zamknięcia, budynek był znowu otwarty.
Nie mogłem nic zrobić tego zrobić tamtego dnia aż do popołudnia, lecz wtedy było już za późno. Wciąż panowało poczucie swobody, ale powaga sytuacji była niepodważalna. Wiedzieliśmy, że nadchodzi i oto jest. Zdecydowałem się zaparkować daleko i wejść do obozu. Pojazdy DHS absolutnie opanowały okolicę. Wszedłem do obozu i natychmiast zauważyłem snajperów na dachu. Małe dzieci krzyczały do nich: “Odmówcie pracy!” i “Powinniście się wstydzić!” Wzdłuż krawędzi podjazdu pojawiła się linia funkcjonariuszy DHS uzbrojonych po zęby, twarzą w twarz z protestującymi. Zespół inżynierów wściekle stawiał kolejne barykady. Przedstawiciele prasy zgromadzili się na zewnątrz przy wejściu; Prawie wszedłem w obiektyw kamery, gdy próbowałem dostać się do chodnika. Ochrona była solidna. Podsłuchałem jak gliniarze przepytywali wiele osób, po co tu przyszli.
Ogólnie rzecz biorąc, dla mnie osobiście było to niezwykle bolesne doświadczenie. Pracowałem z zespołami ludzi, którzy byli zorganizowani i oddani sprawie. Atmosfera była odświeżająco żywa i optymistyczna, dzieci biegały dookoła, a ludzie o różnych pochodzeniu przybyli, aby wspierać okupację pracą, ciałem i czasem, lub po prostu zjeść gorący posiłek. Widziałem anarchistów pracujących razem z DSA i dużo niesamowitej solidarności. Byłem świadkiem ważnych prac wykonanych w celu zniszczenia ICE.
Należy jednak powiedzieć, że okupacja nie była pozbawiona problemów. Słyszałem, że towarzysze zostali wyrzuceni za pomalowanie farbą budynku Tesli i chciałem dowiedzieć się, co się dokładnie stało. Kiedy po raz pierwszy zwróciłem się do kogoś z zespołu bezpieczeństwa, wyglądali na oburzonych jak ja; zabrali mnie do ludzi, którzy mogą wiedzieć więcej.
Rozmawiałem z dwoma osobami. Jedna zdawała się się być zatroskana, na granicy wyczerpania; druga zirytowana granicząc z wrogością i ostatecznie odeszła ode mnie. W tej chwili nie miałem zbyt wielu informacji, więc zgodziłem się, że osoba, z którą rozmawiałem, również tego nie zrobiła. W dniu rozpraw (28 czerwca) podszedłem do osoby, która odeszła wtedy ode mnie, przedstawiłem się i oświadczyłem, że nie byłem tam, by sprawiać problemy, że byłem naprawdę zaniepokojony i że miałem więcej informacji, jeśli chcieliby o tym porozmawiać. Z mojego punktu widzenia była to poważna próba zawarcia pokoju z tą osobą. Zaczęli mnie oskarżać o obronę ludzi, którzy malowali sprayem, mówiąc mi, że było to nieodpowiednie i naraża zmarginalizowane osoby, że wyjaśnienia, które usłyszałem od jednej z wyrzuconych osób, było fałszywe. Osoba, z którą rozmawiałem, odniosła się do pewnego rodzaju mglistego “przywództwa” i insynuowała, że jedynym powodem, dla którego tam byłem, było odzyskanie rzeczy wydalonej osoby. Kiedy próbowałem wyrazić, że rzeczywiście próbowałem ofiarować pomoc, pomimo naszej różnicy zdań, powiedzieli mi, że skończyli ze mną i odeszli.
Ta niezdolność do rozmowy jest dużym problemem. Przecież ta rozmowa nie dotyczyła tylko zniszczenia mienia – mamy na to cały ten cholerny czas. Ale miałem uzasadnione pytania: czy “zniszczenie własności” nie było podstawową zasadą, o której zdecydowano na Zgromadzeniu Ogólnym? W jaki sposób zaproszono nowych ludzi do tego miejsca? Czy zdano sobie sprawę z podstawowych zasad? Kto ma prawo określić właściwą formę oporu wobec instytucji tak nienawistnej jak ICE? Czy ustanowiono protokół postępowania w przypadku naruszeń? Czy istnieje jakakolwiek odpowiedzialność za ludzi w zespole bezpieczeństwa lub w jakiejkolwiek innej sytuacji nadużywającej władzy? Sądzę, że są to poważne powtarzające się problemy w takich miejscach, które należy rozwiązać, zanim zaczniemy organizować się w różnych kierunkach w dowolny znaczący sposób.
Portland i Tacoma: Nie można zbudować ruchu opartego na wstydzie
Spędziłem czas zarówno w Portland, w Oregonie, jak i w Areszcie Śledczym Northwest w Tacoma w stanie Waszyngton. Myślę, że to bardzo inspirujące i ekscytujące, że te blokady mają miejsce w całym kraju. Żałuję, że nie dzieją się w każdym mieście, w każdym ośrodku ICE.
W obu tych miejscach było wielu anarchistów, z którymi czułem powinowactwo; ale były też aspekty tych blokad, które przypominały mi najgorsze momenty podczas ruchu Occupy w 2011 r. – w tym intensywną formę polityki przywilejów, której, jak miałem nadzieje, pozbyliśmy się w ciągu ostatnich siedmiu lat.
Portland po Berkeley to miejsce, gdzie dochodzi ostatnio do najgwałtowniejszych starć pomiędzy antyfaszystami a nacjonalistycznymi bojówkami z pod znaku Alt-Right na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Ostatnio w piątek 26 maja zginęły dwie osoby, które nawet nie były antyfaszystami. Prawicowy oszołom, który wcześniej był widziany w towarzystwie policji, podciął dwóm niewinnym osobom gardła, w imię chorych idei supremacji białej rasy.
