All posts by Czarna Teoria

“Jeśli Afrin upadnie … będzie za późno” – wezwanie do zbrojnej akcji bezpośredniej w całej Europie

Otrzymano 09.03.2018:

Od ponad 6 tygodni obserwujemy atak i okupację przez państwo tureckie, wraz z grupami islamistycznymi, takimi jak ISIS i Al-Kaida, Afrin, najbardziej zachodniego kantonu Rożawy. W tej kampanii eksterminacji najeźdźcy nie powstrzymują się od celowego bombardowania ludności cywilnej ani użycia broni chemicznej. Islamscy najemnicy i faszystowscy żołnierze tureccy zostawiają po sobie spustoszenie, grabieże, gwałty i morderstwa, dokonują czystek etnicznych na terytorium Kurdów. Jak dotąd, ponad 300 cywilów i wielu bojowników oddało życie, dziesiątki wiosek zostało zniszczonych, a setki tysięcy ludzi musiało opuścić swoje domy.

Pomimo zdecydowanego oporu mieszkańców Afrin i ich oddziałów obronnych YPG / YPJ / SDF, turecka armia każdego dnia zdobywa coraz więcej ziemi. Podczas gdy turecka ofensywa utknęła w przygranicznym rejonie kantonu przez pierwszy miesiąc, w ostatnich dniach najeźdźcy zdobyli ważne małe miasteczka, takie jak Raco i Shera. Ich celem jest Afrin, miejsce, do którego cywile uciekli z wiosek i miasteczek zdobytych do tej pory.

Jest to możliwe dzięki masowemu wykorzystaniu nowoczesnej technologii NATO, takiej jak myśliwce, artyleria, czołgi i drony. Faszystowsko-islamistyczna agresja przeciwko Afrin to nie tylko próba Erdogana by zniszczyć kurdyjski ruchu wolnościowy; Podczas gdy Rosja otwiera drzwi tureckim siłą powietrznym, a syryjski reżim Assada jest de facto nieaktywny, NATO aktywnie wspiera tę wojnę informacjami wywiadowczymi, technologią wojskową, bronią i amunicją z zachodnich fabryk. Obłudne przesłania z pałaców władzy nie mogą ukrywać faktu, że ta wojna jest niczym innym jak rozrachunkiem władców z rewolucją  w Rożawie. Jest to rozrachunek z próbą przeciwstawienia się systemowi kapitalistycznemu, przeciw samostanowiącej alternatywie, radykalnej demokracji, wyzwoleniu kobiet, prawdziwej równości płci i ekologii społecznej.

Jak żadna inna rewolucja ostatnich dziesięcioleci, Rożawa zainspirowała nas i pokazała nam, jak radykalna i piękna może być walka o wyzwolenie społeczeństwa. Bohaterski opór YPG i YPJ w Kobane oraz samoorganizacja ludności z inicjatywy samowyzwolających się kobiet wpływają na tysiące lewicowców, anarchistów, socjalistów i feministek. Ta rewolucja była omawiana na całym świecie, podziwiana i obdarzana solidarnością, setki ludzi przybyło do Rożawy i uczestniczyło w oporze przeciwko ISIS i budowaniu nowego społeczeństwa. Pomimo wszystkich sprzeczności, projekt Rożawa, z jego determinacją, przywiązaniem do ludzi i konkretną realizacją naszych utopii, stał się najważniejszym punktem globalnej walki z kapitalizmem, patriarchatem i rasizmem.

Dziś ten projekt stoi pod ścianą. Wojna o Afrin to walka o dalsze istnienie rewolucji w Rożawie. Jeśli Afrin upadnie, upadnie również Minbij. Po zwycięstwie tureckiego państwa na zachód od Eufratu amerykański imperializm ponownie przemyśli swoją regionalną strategię i rozważy przekazanie północnej Syrii powiązanym z Turcją islamistycznymi oddziałami militarnymi pod marką FSA znaną jako ISIS i Al-Kaida / Al-Nusra. Byłby to nie tylko początek czystek etnicznych i krwawy koniec rewolucji w Rożawie, ale także początek nowej fazy rozwoju tureckiego faszyzmu jako źródła światowego islamizmu – marzenia Erdogana o nowym Imperium Osmańskim wraz z nim jako Sułtanem na czele. Dyktatura wewnątrz będzie konsolidowana przez dziesięciolecia, ekspansja kolonialna zostanie rozszerzona na zewnątrz. Bliski Wschód zostałby wciągnięty głębiej w chaos wojny i unicestwienia bez inicjatywy, która mogłaby rozwinąć emancypacyjną alternatywę.

Continue reading “Jeśli Afrin upadnie … będzie za późno” – wezwanie do zbrojnej akcji bezpośredniej w całej Europie

Zaproszenie do Tygodnia Akcji dla anarchistów w Rosji, w dniach 11-18 marca 2018 roku

Otrzymano 5.03.2018:

Wzywamy do tygodnia akcji w dniach od 11 do 18 marca 2018 roku

18 marca kolejny raz prezydentem zostanie Putin. Obrzęd inauguracyjny w sprawie reelekcji odbędzie się w warunkach państwowego terroru i zagrożenia nuklearnego. Rosyjska służba bezpieczeństwa rozpoczęła masowe represje wobec wszystkich dysydentów, wywierając bezprecedensową presję na każdego dysydenta od ruchów liberalnej opozycji po anarchistów.

Federalna Służba Bezpieczeństwa (FSB) przeprowadziła serię aresztowań i najść na domy znanych anarchistów i antyfaszystów jesienią 2017 r. Sześciu anarchistów z Penza zostało aresztowanych i oskarżonych o przygotowanie zamachu stanu. Jedynym dowodem “przygotowania” był fakt, że wszyscy zatrzymani grali w airsoft. W ciągu kilku miesięcy więźniowie doświadczali tortur, dopóki nie przyznali się do winy.

Dwaj anarchiści zostali aresztowani w Petersburgu w styczniu 2018 roku. Byli również poddawani tym samym torturom, co anarchiści z Penza. Funkcjonariusze kazali im nauczyć się zeznań i powtórzyć je śledczemu. Jeden z porwanych anarchistów, Wiktor Filinkow, został zabrany do lasu, gdzie był torturowany. Ilya Kapustin również został aresztowany i był bity, jednak się nie przyznał, więc mianowali go “świadkiem”.

W lutym i marcu nastąpiły liczne naloty na krymskich anarchistów i socjalistów. Pierwszą z zatrzymanych była Eugenia Karkashev. Powodem aresztowania była rozmowa w sieci społecznościowej “Vkontakte”. Miesiąc później masowe naloty odbyły się przeciwko innym anarchistom i komunistom na tym półwyspie. Lista zatrzymanych na Krymie obejmuje anarchistę Szestakowicza i komunistę Markowa, którzy zostali aresztowani na 10 dni.

Następnie moskiewscy anarchiści Kobaidze i Gorban zostali aresztowani i oskarżeni o działanie na szkodę partii rządzącej “Zjednoczona Rosja”. Funkcjonariusze odmówili przyjęcia adwokata do aresztowanej, dopóki nie przyznała się do winy. Naruszyli wszystkie zasady prawa.

Trzej anarchiści wraz z przyjaciółmi i krewnymi zostali porwani przez FSB w Czelabińsku. Byli torturowani prądem. Uczyniono to po to, aby uzyskać od nich niezbędne zeznania i uniemożliwić im udział w akcjach solidarnościowych przeciwko represjom..

Prezydent Putin osobiście wydał rozkaz “poradzenia sobie” z przamawiającymi podczas protestów i “organizatorami nieautoryzowanych akcji ulicznych”, którzy głośno krytykują poczynania ministerstwa spraw wewnętrznych. Nasze władze są tak niepewne siebie, że uciekają się do terroru, uprowadzeń i tortur, bojąc się każdego ulicznego protestu.
Jednocześnie protesty i maksymalny rozgłos tych wydarzeń mogą naprawdę pomóc anarchistom przebywającym w więzieniach. Nie było żadnych informacji na temat anarchistów z Penza, co umożliwiło FSB długotrwałe stosowanie tortur. Prokuratura w Petersburgu została zmuszona do sprawdzenia czy Victor Filinkow był torturowany, dopiero po międzynarodowej kampanii w lutym 2018 roku. Pamiętaj, że dzisiejsza cisza i bezczynność skazują nas na jutrzejsze aresztowania i porwania.

Tak więc, na tydzień przed wyborami, 11 marca, wzywamy was, abyście zwracali szczególną uwagę na warunki terroru, w którym odbywają się wybory. Dzisiaj kaci i terroryści chcą być “wybrani” na nową kadencję. Wszyscy możemy zobaczyć, jakie są te wybory. Możemy zwrócić uwagę opinii publicznej (rosyjskiej i międzynarodowej), ograniczyć zakres terroru i odłożyć w czasie jego początek. Tylko presja społeczna może hamować terroryzm państwowy. Wzywamy do działania. Pikiety i spotkania solidarnościowe, agitacja uliczna, rozpowszechnianie informacji, spektakle lub wiece, wszystko na co masz ochotę i możliwości, wszystko, co może zwrócić uwagę na bezprawie, nic nie pójdzie na marne.

Nowa kadencja Putina jest wyrokiem więzienia dla każdego Rosjanina.

Informacje dotyczące pomocy represjonowanym anarchistom i adresy listów: naroborona.info/2018/02/13

*****

Artykuły w języku angielskim o ostatnich przypadkach represji i tortur rosyjskich władz przeciwko anarchistycznym i antyfaszystowskim towarzyszom …

Artykuł o dwóch anarchistach torturowanych przez FSB w Czelabińsku.

Antyfaszysta Victor Filinkov opowiada o tym, jak był torturowany przez FSB

(tłumaczenie z Insurrection News)

 

 

 

Film: “Faszyzm sp. z o.o.” – Wielkie Niemcy Kruppa, IG Farben, BMW i innych

“Kto nie chce rozmawiać o kapitalizmie, powinien milczeć o faszyzmie” (Max Horkheimer)

Film odkrywa przed nami nieznaną historię relacji i powiązań finansowych i przemysłowych elit z faszystowską władzą. Niezależnie od tego, czy mowa jest o hitlerowskich Niemczech, Włoszech Mussoliniego, czy dzisiejszym neonazistowskim Złotym Świcie w Grecji, pewne mechanizmy pozostają niezmienne, a związki kapitalizmu i faszyzmu każą zastanowić się nad ich wzajemną symbiozą historyczną.

Jawa, Indonezja: Wolnościowa Federacja Studencka wzywa do bezpośredniej przemocy przeciwko wszelkim formom represji seksualnych w Indonezji

07.03.18: W marcu 2018 w Salatiga (miasto w centralnej prowincji Jawa) Wolnościowa Federacja Studentów (FML) wezwała do bezpośredniego użycia przemocy przeciwko wszelkim formom represji seksualnych w Indonezji. Jest to odpowiedź na RKUHP (planowane poprawki do indonezyjskiego kodeksu karnego), która jest uważana za szkodliwą dla kobiet i innych zmarginalizowanych grup płciowych. Ponadto, wezwanie to jest również odpowiedzią na wzrost znaczenia ultra-nacjonalistycznych i islamskich fundamentalistów, którzy stali się moralną policją dla wszelkich działań związanych z seksualnością, a także formą autonomii i solidarności w odniesieniu do rozpatrywania przypadków przemocy seksualnej poza interwencją prawa i policji.

(źródło Agitasi , tłumaczenie z Insurrection News)

Melbourne, Australia: Akcja w tureckim konsulacie w Międzynarodowy Dzień Kobiet w Solidarności z Afrin (wideo)

Otrzymano 8.03.2018:

8 marca w Międzynarodowy Dzień Kobiet, grupa kobiet, ludzi zróżnicowanych ze względu na płeć i cis sojusznicy z powodzeniem ominęli ochronę i weszli do konsulatu faszystowskiego państwa tureckiego w Narrm / Melbourne, w tak zwanej Australii, aby wyrazić swój gniew na trwającą ludobójcza inwazję kantonu Afrin w Rożawie.

Gdy pracownicy konsulatu schowali się w bezpiecznym miejscu, rozwinęłyśmy baner, na którym widniał napis: “Wojna Turcji przeciwko Afrin jest wojną przeciwko kobietom”. Zaczęłyśmy intonować “Down Down Erdogan, Turkey Out of Kurdistan”, “Death To AKP, Afrin Women Will Be Free” i “Free APO” (lider PKK Abdullah Öcalan). Pracownik konsulatu wkrótce zaczął robić zdjęcia, żeby nas zastraszyć, ale kontynuowałyśmy naszą akcję. W końcu inny członek personelu konsularnego otworzył drzwi i wyszedł ze złością krzycząc na nas: “Co tu robicie?” Kobieta, która zorganizowała akcję, powiedziała mu, że jesteśmy tutaj w Międzynarodowym Dniu Kobiet, aby zaprotestować przeciwko ludobójczej inwazji tureckiego państwa na Afrin i brutalnemu zabijaniu i okaleczaniu kobiet, które się tej inwazji przeciwstawiają. Następnie krzyknął na nas, że możemy protestować na zewnątrz, po czym szybko zamknął się z powrotem w bezpiecznym pomieszczeniu. Kontynuowałyśmy naszą akcję, nie zastraszone w najmniejszym stopniu przez jego agresywną postawę.

Ostatecznie zeszłyśmy na dół, na przód budynku, w którym mieści się konsulat, i rozwinęłyśmy kolejny baner z napisem “Stop wojnie w Kurdystanie” napisany po angielsku, kurdyjsku i turecku. Gdy stałyśmy na dole z flagami i banerami, mijające nas osoby, z aprobatą nas pozdrawiały wyrażając poparcie naszemu protestowi.

Wybrałyśmy Międzynarodowy Dzień Kobiet, aby przeprowadzić tę akcję na pamiątkę wszystkich kobiet, które zostały męczenniczkami broniącymi rewolucji w Rożawie przed państwem tureckim i faszystami państwa islamskiego, a także wszystkich kobiet, które zostały zamordowane przez patriarchalny terror państwowy.

BIJI AFRIN!
BIJI ROŻAWA!
ŚMIERĆ PATRIARCHATOWI!
PRECZ Z FASZYSTOWSKIM TERROREM TURECKIM I LUDOBÓJSTWEM KOBIET!
NIECH ŻYJE OPÓR KOBIET!

(tłumaczenie z Insurrection News)

 

Chile: Pilne! Towarzyszka anarchistka, Tamara Sol została znowu przeniesiona do obozu eksterminacyjnego, w Valdivii.

28 lutego 2018, administracja więzienia podjęła decyzję o przeniesieniu Tamary Sol z więzienia o maksymalnym rygorze, gdzie była trzymana od 25 stycznia.

Tym razem, władze więzienne zdecydowały się przenieść Towarzyszkę Sol, pomimo zbliżających się badań lekarskich w szpitalu zakładu karnego w Santiago, do obozu eksterminacyjnego Llancahue, znajdującego się w Valdivii, na południu Chile.

Obóz eksterminacyjny Llancahue to prywatne więzienie i w ostatnich latach stało się słynne ze względu na wyjątkową brutalność reżimu wewnętrznego, łącznie z pobiciami i torturami wykonywanymi przez strażników więziennych – wiele z takich przypadków wyciekło do mediów i było ujawnionych publicznie.

Pamiętajcie, ze przeniesienia Tamary Sol z Valparaíso do Rancagua, z Rancagua do Santiago i z Santiago do Valdivii, miały miejsce zaraz po jej próbie  ucieczki, która miała miejsce w styczniu.

Insurekcyjna solidarność z Tamarą Sol!

(źródło Publicacion Refractario , tłumaczenie z Insurrection News)

Chile: Tamara Sol Farías Vergara – Parę słów o naszej towarzyszce, jak została aresztowana, dlaczego i jak się toczy jej sprawa (wideo)

Nasza droga towarzyszka została oskarżona o atak na ochroniarza Banku Państwowego Rolanda Vargasa Fuentesa, do którego wystrzeliła 4 kule w zemście za mordercze strzały, które jego współpracownik wystrzelił kilka miesięcy wcześniej do towarzysza anarchisty Sebastiána Overluija.

Została aresztowana 21 stycznia 2014 roku i wywieziona następnego dnia w pełnej izolacji, która została złamana przez niezachwianą miłość jej rodziny, pozostała nieugięta pomimo gróźb bronią i w obliczu represji. Rankiem 22 stycznia, towarzyszka została zabrana do centrum (nie)sprawiedliwości, gdzie stanęła przed oskarżeniami prokuratora Álvara Nuñeza. Na początku prasa i policja brały pod uwagę tylko kwestie sentymentalne i romantyczne pobudki w związku z postrzelonym strażnikiem. Rozumiemy to w związku z patriarchalną hegemonią społeczeństwa, w którym uzbrojona kobieta może tylko wybierać ścieżkę przemocy kiedy jest „niestabilna emocjonalnie”, „zraniona” lub „wiedziona romantycznymi uczuciami”, eliminując jakąkolwiek możliwość autonomii i decyzji bojowej.

Co gorsza, odkąd stało się oczywiste, że nie ma powiązania między aresztowaną towarzyszką i tym, który stal na straży przywilejów bogatych, uznali za jedyne rozwiązanie jakieś uczuciowe powiązanie między Tamarą a towarzyszem Angry’m [Sebastián Overluij]. Desperacko wracają do wyjaśnień natury „sentymentalnej” dla podjęcia przez towarzyszkę akcji zbrojnej, w sytuacji wyraźnego aktu zemsty za śmierć anarchisty.

Odrzucamy tym podobne wyjaśnienia i zwalczamy je od podstaw. Po przeszukaniu sali rozpraw w poszukiwaniu materiałów wybuchowych, w końcu rodzice i dziadkowie Sol mogli wejść, zostawiając resztę rodziny, przyjaciół i towarzyszy na zewnątrz.

Rozprawa nie była długa, a Sol została oskarżona o „usiłowanie kradzieży”, zbrodnie wybraną strategicznie, z użyciem Taurusa 38, rewolweru odebranego od zranionego strażnika. Ta zbrodnia wiąże się z karą od 10 lat wiezienia aż do dożywocia, więcej niż za „usiłowanie zabójstwa”, o które na początku podejrzewano że zostanie oskarżona.

Continue reading Chile: Tamara Sol Farías Vergara – Parę słów o naszej towarzyszce, jak została aresztowana, dlaczego i jak się toczy jej sprawa (wideo)

Francja, Bure: Eksmisja komuny w Lesie Lejuc, aktywiści i mieszkańcy dalej walczą

Dnia 22 lutego 2018 roku, pięciuset policjantów prewencji nadzorowanych zdalnie przez francuskiego MSZ wraz z wybiciem przez zegary godziny 6:15 przystąpiło do eksmisji Lasu Lejuc.

To wydarzenie, przyczyną sięgające bezpośrednio do nakazu eksmisji wydanego przez Sąd Okręgowy w Bar-le-Duc, nastąpiło jeszcze przed zakończeniem postępowań cywilnych o ustalenie własności (nie orzeczono nawet w najważniejszej sprawie, mianowicie  wniosku o przyznanie prawa własności nad całym lasem ANDRĘ*). Nie zastosowano się również do zakazu wykonywania eksmisji w okresie zimowym, pomimo tego iż na terenie istnieje już zabudowa mieszkalna. ANDRA według litery prawa nie może zacząć zagospodarowywania  terenu, ponieważ opinia inspektora środowiskowego wydana w październiku 2017 nakazuje wykonanie wpierw badań środowiskowych, okres lęgowy rozpoczynający się w połowie marca nie pozwala jej ich wykonać. ANDRA nie uzyskała pozwolenia na oczyszczenie lasu.

Dokładnie tak jak w Notre-Dames-des-landes w 2012 roku, zaraz za prewencją wkroczą buldożery, zrównają teren z ziemią szybko i sprawnie, pod ruinami domów i warsztatów pogrzebią również rzeczy osobiste członków komuny. To samo przydarzyło się przy pierwszej eksmisji w lipcu 2016, a zaraz potem rozpoczęto bezprawną wycinkę, która trwała do momentu odbicia lasu w połowie sierpnia.

Miejsce jest stale pilnowane przez przynajmniej dwudziestu policjantów. W trakcie operacji aresztowana została całkiem spora część załogi, pozostałych otoczono na ścieżkach wiodących w głąb lasu, zostali oni wylegitymowani. Przynajmniej jedną osobę osadzono później w areszcie.

Wszechstronny opór

Ostatnie wydarzenia są jedynie krótkim epizodem, prowadzonej przez rząd Macrona, kampanii wymierzonej przeciw wszelkim organizacjom obywatelskim, pracownikom, studentom, imigrantom itd. Służy to głównie do ułatwienia makdonaldyzacji Francji, czyli przeszczepienie modelu społeczno – ekonomicznego cechującego się powszechnym ubóstwem, degradacją środowiska i wysoce rozwiniętym aparatem przymusu – jedynego gwaranta jego istnienia. Macron podąża śladami Margaret Thatcher: “Nie ma żadnej alternatywy”.

Ta spektakularna akcja policji ma przede wszystkim znaczenie polityczne, by upewnić się, że po odpuszczeniu projektu lotniska w Notre-Dame-des-Landes już nigdzie nie pojawią się ogniska oporu. Uważamy że była to nieprzemyślana akcja –  okupowaliśmy las przez bardzo długi czas, cieszymy się przychylnym stosunkiem i wsparciem ze strony społeczności lokalnej, z której się wywodzimy. Nie są oni w odosobnieniu, bo nawet we Francji, kraju gdzie każda operacja policji spotyka się z aprobatą dużej grupy zwolenników CIGEO [projekt nowych magazynów odpadów radioaktywnych, budowanych głęboko pod ziemią, (zobacz więcej)  jest dużo osób, które wspomagają nas w tej walce. Tamtego ranka rząd wysłał nam wiadomość, która tylko utwierdziła nas w przeświadczeniu o potrzebie organizacji i sprzeciwu nie tylko na miejscu, ale również w kraju i na świecie. Jednoznacznie też pokazała, że CIGEO jest najistotniejszym krokiem na ścieżce rozwoju energii atomowej, świadczy o tym wysiłek oraz brutalność włożone w jego realizację i propagandę, która utrzymuje wśród obywateli przeświadczenie o demokratyczności tego przedsięwzięcia.

Gdy zajęliśmy las Lejuc w czerwcu 2016, przez myśl nie przeszło nam, że utrzymamy się tam tak długo, ile sił i zasobów musiała będzie włożyć ANDRA by ponownie zająć teren, a o takiej ilości akcji solidarnościowych i powstałych grup wsparcia nawet nie marzyliśmy. Politycy starają się zdehumanizować nas przy użyciu starej jak świat retoryki “Źli squatersi kontra Porządny Obywatel tm ”. W Bure nigdy nie natrafiła ona jednak na podatny grunt, nasza przyjaźń i współpraca pomimo sporych różnic między grupami, są tego najlepszym przykładem. Media nie wspominają o tym, czyny nasze i mieszkańców przypisują fikcyjnemu kolektywowi, co daje wrażenie sprzeciwu ze strony lokalsów. Prawdą jest, że to właśnie normalsi z CAŁEGO regionu są naszym motorem napędowym. Po tym jak doświadczyli bycia ofiarą  “praworządności”, nie chcą już “państwa prawa”.

Eksmisja to nie tylko atak na nas, ale również na nich. Każdy akcja dla Bure, dodaje nam siły i determinacji! Ręce precz od ziemi!
*ANDRA (fr. L’ Agence nationale pour la gestion des déchets radioactifs) – Rządowa agencja zarządzająca składowaniem i usuwaniem odpadów radioaktywnych.

O tej sprawie pisał również Anarchistyczny Czarny Krzyż, przeprowadzono również jedną akcję solidarnościową.

(źródło Bure will be their downfall! , tłumaczenie z Insurrection News)

USA: Rewolucyjny Ruch Abolicjonistyczny – akty solidarności z Afrin (wideo)

Otrzymano 02.03.2018:

W Rożawie, zwanej obecnie Demokratyczną Federacją Północnej Syrii, ludzie toczą najważniejszą walkę swojego życia. Faszystowskie państwo tureckie 20. stycznia rozpoczęło inwazję na kanton Afrin z intencją okupowania północnej Syrii, zniszczenia kurdyjskiego oporu, zaludnienia rejonu swoimi sympatykami i, co ważne, wytępienia autonomicznej samorządności oraz ukrócenia rewolucyjnych procesów. Revolutionary Abolitionist Movement – NYC (Rewolucyjny Ruch Abolicjonistyczny – Nowy Jork), Revolutionary Abolitionist Movement Chicago oraz North American Kurdish Alliance – NAKA (Północnoamerykański Sojusz Kurdyjski) przeprowadziły w tym tygodniu skoordynowane akcje solidarnościowe. W Chicago odbyła się demonstracja, a RAM-NYC nakręcił ten film, by wyrazić wsparcie dla tych, którzy biorą udział w walkach.

Fundamentem sił Rożawy są zasady demokratycznego konfederalizmu: wprowadzenie w życie lokalnej samorządności i realnego feminizmu. Ludność Afrin jest znana ze swojego zróżnicowanego pochodzenia i budowała społeczeństwo oparte na szacunku do tej różnorodności, pokojowo koegzystujące w jego ramach. Mając pełną świadomość grozy kapitalistycznego państwa narodowego i faszystowskich tendencji, które ono utrwala, społeczeństwo to stoi w bezpośredniej opozycji do Erdogana i nacjonalistycznej, imperialistycznej gorączki przez niego wywołanej. Jego sprzymierzeńców uosabiają islamscy nacjonaliści i fundamentaliści, faszystowskie i rasistowskie organizacje, takie jak Szare Wilki, a także skrajnie prawicowe milicje, którym udzielał wsparcia: od Al-Ka’idy do Państwa Islamskiego. Dlatego też obecna bitwa to walka sił wolnościowych przeciwko faszyzmowi. Brutalne patriarchalne grupy za szczególny cel obrały sobie kobiety walczące przeciwko faszyzmowi i imperializmowi. Kobiece bojowniczki mordowano, gwałcono, ich ciała okaleczano, a potem, nagie, wystawiano na widok publiczny.

Turcja i jej sojusznicy atakowali kanton Afrin z wielu kierunków, jednocześnie przeprowadzając naloty bombowe na ludność cywilną. YPG i YPJ broniły się zażarcie, a ich odwaga i hart ducha pozwoliły im odnieść sukcesy w walce przeciwko potężniejszemu militarnie przeciwnikowi. Turcja zdołała ledwie drasnąć kanton, a jej czołgi są niszczone jeden po drugim.

Należy jednak pamiętać, że YPG wraz z YPJ prowadzą walkę przeciwko drugiej największej armii NATO. Dlatego ich sukcesy są zależne od międzynarodowego wsparcia. Potężne państwa narodowe patrzą na Rożawę jako pionek do wykorzystania w swojej własnej nieczystej grze. Ich wsparcie dla Rożawy jest uzależnione od ich imperialistycznych korzyści i z pewnością osłabiłoby rewolucyjne praktyki w regionie. Z tego względu kluczowym jest zwrócenie uwagi na opór, który stawia Rożawa; wykreowanie siły społecznego nacisku, która zmusi te państwa do zaprzestania ataków i wsparcia dla nich. Lud Rożawy nie polega na wsparciu państw narodowych, tylko na solidarności towarzyszy rewolucjonistów z całego świata.

Grupy rewolucyjne muszą wspierać Rożawę w aktach prawdziwej solidarności i braterstwa. Jako taka grupa, my także czujemy się towarzyszami w walce. Międzynarodowe kontakty, zrodzone ze współpracy w Rożawie, pozwoliły położyć podwaliny pod pozbawioną granic walkę naszych czasów, dając potencjał do utworzenia międzynarodowego ruchu. Odpowiadamy zwłaszcza na głos kobiet Afrin, które wezwały swoje uciskane siostry do powstania przeciwko przemocy i ludobójstwu dokonywanym przez faszystowskie państwo. Chcemy okazać feministyczną solidarność i bronić Rewolucji Kobiet.
Jak bojownicy walczący na miejscu wielokrotnie podkreślali: bedą zwalczać tureckie państwo do ostatniej kropli krwi. Stoimy z nimi ramię w ramię w tej najcięższej walce ich życia, walce przeciwko faszyzmowi, walce o początki rewolucji, które Rożawa zainspirowała.

No Pasaran!

Afrin leży tam, gdzie padnie faszyzm, a rozkwitnie międzynarodowa rewolucja!

Kobiety! Życie! Wolność!

(tłumaczenie z Insurrection News)

Turcja: Rewolucyjny ruch młodzieżowy (DGH) przedstawia raport lutowej ofensywy solidarnościowej z Afrin

Podczas gdy turecka armia okupacyjna kontynuuje swoją inwazję, epicki opór w Afrin nadal trwa. Wspierając opór Afrin, DGH przeprowadzili akcje i wydali oświadczenie.

Bilans przedstawia się następująco:

14 lutego nasz Oddział Zemsty Şehîd Kawa podpalił fabrykę paletnależącą do współpracownika AKP w dzielnicy Kocaeli w Gebze. Operacja spowodowała ogromne szkody materialne, a fabryka nie nadaje się do użytku. Akcja została przeprowadzona ku pamięci Ş.Barin Kobane.

24 lutego Oddział Zemsty Şehid Doğa podpalił fabrykę tkanin należącą do współpracownika AKP w Bursie, Osman Gazi. Fabryka została doszczętnie zniszczona. Akcja została przeprowadzona w solidarności z obrońcami Afrin.

26 lutego Odział Zemsty Firat Zîlan podpalił ciężarówkę należącą do współpracownika AKP w Nowej Kwartale w Ankarze, powodując wiele szkód i czyniąc pojazd bezużytecznym. Akcja została przeprowadzona w solidarności z obrońcami Afrin.

28 lutego Oddział Zemsty Avesta Xabur podpalił dwa wózki widłowe i dwa dźwigi należące do fabryki artykułów gospodarstwa domowego w dzielnicy Ümraniye w Stambule. Wszystkie cztery maszyny zostały całkowicie zniszczone. Akcja została przeprowadzona dla pamięci Ş.Avesta Xabur.

Oddział Zemsty Şehid Avesta Lareş przeprowadził akcję przy użyciu bomby hukowej pod budynkiem AKP w Amed. Dodatkowo liczne graffiti zostały namalowane na ulicach wielu dzielnic w Amed. Akcje te zostały przeprowadzone w solidarności z uwięzionym Abdullahem Öcalanem.

(źródło Nûçe Ciwan, tłumaczenie z Insurrection News)