Nowy projekt: Warrior Up – techniki sabotażu kapitalistycznej infrastruktury i przemysłu wydobywczego

“Nie chodzi już o teorię, ale o praktykę: jak zablokować przepływy kapitalizmu, aby powstrzymać degradację ekologiczną i ludzką eksploatację? To może się skończyć z wojną społeczną, ale zaczyna się od grup przyjaciół. Ręka w rękę, zespoły przyjaciół mogą koordynować akcje, aby zatrzymać przepływ towarów i węgla. Prężyć ich muskuły, być może najpierw na godzinę. Potem dzień. Potem miesiąc. Cel: na zawsze “. – Wprowadzenie do Apokalipsy

Warrior Up to projekt badawczy otwarty na każdy anonimowy wkład, zwracający uwagę na infrastrukturę i przemysł wydobywczy, od których zależy gospodarka kapitalistyczna – jak funkcjonują i jak są podatne na akcje bezpośrednie.

Inspiracją dla tego projektu jest sabotaż infrastrukturalny przeprowadzony przez rdzennych wojowników na terytorium zdominowanym przez państwo kanadyjskie podczas obrony lądowej i wodnej w ostatnich dekadach. Chcemy być źródłem dla anarchistów i innych buntowników prowadzących działania przeciwko ekonomii śmierci – w jaki sposób możemy uczynić te działania bardziej skutecznymi, bezpiecznymi, kreatywnymi i powtarzalnymi?

Potrzebujemy pomocy wszystkich błyskotliwych wichrzycieli w międzynarodowej anarchistycznej przestrzeni, aby uczynić ten zasób bardziej odpowiednim i wszechstronnym. Prześlij nam e-mailem teksty, które pojawiły się w przewodnikach lub komunikatach (lub bardziej niejasnych źródłach, takich jak literatura branżowa lub podręczniki kontr-powstańcze), które mogą nam pomóc lepiej przyczynić się do zlikwidowania mega-maszyny. Tłumaczenie materiału, który nie jest jeszcze w języku angielskim, byłoby bardzo cenne – możemy przetłumaczyć z języka francuskiego lub hiszpańskiego, jeśli skierujecie nas do źródeł.

Strona “Infrastruktura” zawiera listę działań i badań sklasyfikowanych według celów (infrastruktura drogowa, rurociągowa, elektryczna, kolejowa, światłowodowa i komunikacyjna). Strona “Podpalenie i sabotaż” wymienia techniki i jest również kategoryzowana według celu (samochody, budynki, ciężkie maszyny). Strona “Poradniki” zbiera publikacje o podpaleniach, sabotażu, blokadach, zabezpieczeniach i wojowniczym sprzęcie terenowym. Strona “Mapy” zawiera listę projektów mapowania infrastruktury i przemysłu wydobywczego.

Gdy projekt będzie bardziej kompleksowy, wydamy zin zawierający bardziej konkretną treść.

https://warriorup.noblogs.org/

warriorupthrowdown (at) riseup (dot) net

(tłumaczenie z Insurrection News)

Rzym, Włochy: Podłożenie ładunków wybuchowych pod komisariat policyjnych karabinierów przez komórkę FAI-FRI imienia Santiago Maldonado

W czasach pokoju i przestrzegania zasad społecznych nie ma lepszej odpowiedzi niż akcja. Impuls, więź i wstrząs, by obudzić śpiących.

Działanie z własnej inicjatywy łamie ustępliwość i bezczynność oraz rozpala tych, którym gotuje się krew.

Anarchiczna praktyka ataku musi być podstawowym bodźcem anarchii, w przeciwnym razie jest już chodzącym trupem. Działanie jest konieczne, abyśmy żyli w sposób, który uważamy za odpowiedni, oddalony od każdego programu, hierarchicznej i pionowej struktury. Wiele rewolucyjnych praktyk jest częścią anarchizmu u jego źródła.

Postanowiliśmy wziąć nasze życia we własne ręce, niszcząc opresyjny spokój, który nas otacza.

W nocy z 6 na 7 grudnia umieściliśmy stalowy termos zawierający 1,6 kg materiałów wybuchowych na zewnątrz koszar karabinierów w rzymskiej dzielnicy San Giovanni.

Skupiliśmy się na głównych strażnikach śmiertelnego porządku kapitalizmu: policji. Bez nich przywileje, arogancja i bogactwo zgromadzone przez właścicieli byłyby niczym. Ponieważ zawsze pełnili funkcję represjonowania, więzienia, deportowania, torturowania i zabijania tych, którzy z wyboru lub konieczności znajdują się poza swoim prawem.

Walka z państwem nie jest prosta i nie można jej zredukować do magicznych formuł. Ale cele są tam i nie zawsze można tworzyć teorie w wygodnych warunkach. Każda osoba, wolna od pragnień i konieczności, wprowadza teorię do działania, tu i teraz. W walce o wolność nie ma delegacji.

Continue reading Rzym, Włochy: Podłożenie ładunków wybuchowych pod komisariat policyjnych karabinierów przez komórkę FAI-FRI imienia Santiago Maldonado

Chile: Pamięci Renzo Novatore – Obrazoburcy*, indywidualisty, nihilisty a przede wszystkim anarchisty

“Świat jest zaraźliwym, brudnym, obślizgłym kościołem, w którym każdy ma bożka, którego czci jak fetysz i ołtarz, na którym może się poświęcić” – In the Realm of Phantoms, R. Novatore

Towarzysz Renzo Novatore, pseudonim Abele Rizieri Ferrari, urodził się 12 maja 1980 roku we włoskim mieście Arcola położonym w prowincji La Spezia. Reprezentant “obrazoburczego anarchizmu” walczył ideami i zbrojnie przeciwko władzy, dopóki nie został zastrzelony przez karabinierów w zasadzce, która miała miejsce 29 listopada 1922 roku.

Czytając i analizując ideę i działania Renzo Novatore w dzisiejszych czasach możemy je interpretować z kilku perspektyw, ale postrzegając je przez anarcho-nihilistyczny obiektyw, możemy rozpoznać jego wielki wkład w dodanie siły całemu obrazowi i praxis indywidualizm – nihilizm – anarchizm.

Wśród nich jest krytyka społeczeństwa (gdziekolwiek ono jest) jako punkt wyjścia dla wad ludzkości. Dodatkowo, interpretacje towarzysza w jego pismach na temat samego życia jako czegoś, co można kochać jako całość ze wszystkimi jego sprzecznościami, a nie jako zwykłe wykonywanie egocentryzmu lub pogardy wobec drugiego, ale raczej jako konstruowanie Ego, które można wyjaśnić w prosty sposób jako ideę, którą znamy dzisiaj jako “bycie sobą”, miłość do natury, przyjemność zniszczenia, odrzucenie wszystkich wartości moralnych i przyjemność, tak, najczystsza przyjemność, która daje nam pragnienie, aby wyruszyć w nicość.

Ponieważ istnieje bezpośredni związek między zależnością a indywidualnością, im bardziej zależny, tym mniej indywidualny i odwrotnie. Aby ostatni bastion wolności był w każdym z nas, ponad i poza jakąkolwiek większością lub zgodą.

 “Ale pod fałszywym splendorem demokratycznej cywilizacji, wyższe wartości duchowe upadły  roztrzaskane. Potężna siła, barbarzyńska indywidualność, wolna sztuka, bohaterstwo, geniusz, poezja zostały wyszydzone, wyśmiewane, oczerniane. I nie w imię “ja”, ale “zbiorowości”. Nie w imię “wyjątkowego”, ale społeczeństwa ”  – Toward the Creative Nothing, R. Novatore

Bez wątpienia są to zbiory pomysłów, które możemy uznać za wielki wkład i wpływ na ścieżkę, którą niektórzy – zawsze niewielu – podróżują.

Novatore był nie tylko autorem różnych pism teoretycznych i agitacyjnych, ale także autorem licznych akcji i wywłaszczeń w swojej niepowstrzymanej walce z wszelkimi formami władzy. Tak więc uznanie Novatore za część historii walki bojowej przeciwko władzy, to rozpoznanie nas samych jako części tej historii. Widzieć siebie jako uczestników wojny przeciwko wszelkim autorytetom i dominacji poprzez niszczenie wszystkich wartości moralnych i rozumienie jednostki jako podstawowej części rozwoju naszego życia i początku wszystkich naszych negacji i sprzeczności.

Ponieważ wszystko i nic nie jest już przyjemną grą słów, by tworzyć slogany i wypełniać ulotki, ponieważ sloganom i ulotkom muszą towarzyszyć działania, które mają być spójne, zastosujmy nasze pomysły w praktyce.

Pusty i bierny nihilizm jest bezużyteczny, zniszczmy tę tendencję anarchiczną nihilistyczną praktyką, jak zderzenie gwiazd w ciemną noc, która chaotycznie podsyca spisek.

Dziś jest wielu, którzy inspirowali się Brunem Filippi i Renzo Novatore i poświęcają się ewolucji antyspołecznych tendencji, od Chile po Grecję i we wszystkich zakątkach świata wojna trwa …

Dopóki wszystko w istnieniu nie zostanie zniszczone … przez triumf jaźni i pokonanie władzy!

!Renzo Novatore, presente!

(tłumaczenie z Insurrection News)

* w języku angielskim “iconoclast” oznacza też osobę, która “atakuje lub krytykuje cenione przekonania lub instytucje”

Ateny, Grecja: Dziewięcioro tureckich rewolucjonistów aresztowanych przez jednostki antyterrorystyczne (wideo)

1 grudnia 2017: Podczas przygotowań na wizytę prezydenta Turcji
Erdogana, “opozycyjny terroryzm” greckiego rządu przeprowadził serię nalotów w Atenach co skutkowało aresztowaniem dziewięciu tureckich aktywistów.

Tych ośmiu mężczyzn oraz jedna kobieta zostało oskarżonych o bycie członkami nielegalnej lewicowej partyzantki DHKP-C (Rewolucyjna Partia i Front Wyzwolenia), oskarżeni zostali również o samo stworzenie komórki DHKP-C, posiadanie materiałów wybuchowych i broni palnej oraz stawianie oporu podczas aresztowania.

Te osoby zostały doprowadzone do sądu przez zamaskowaną i w pełni uzbrojoną grupę “antyterrorystów”. Jeden z zatrzymanych miał podbite oko. Nikt z nich nie zdecydował się wnieść zarzutów. Grecki rząd nie ujawnił ich imion i nazwisk.  Prawnik tureckich towarzyszy mówi o nich tak:

„Oni są uchodźcami, niektórzy z nich byli poszukiwani, inni otrzymali azyl… oni są wojownikami którzy zmagają się z powstrzymaniem faszystowskiego reżimu, torturom oraz tysiącom aresztowań” 

Aktywiści szokują swoją odwagą, wykrzykują rewolucyjne hasła z wysoko podniesionymi głowami tak samo przed jak i po pobycie w sądzie. Sporo przychylnych im osób zebrało się pod budynkiem by wyrazić swoją solidarność, przynieśli banner i również krzyczeli hasła poparcia.

MIĘDZYNARODOWA REWOLUCYJNA SOLIDARNOŚĆ Z ARESZTOWANYMI WOJOWNIKAMI! 

(tłumaczenie z Insurrection News)

Wezwanie do Czarnego Grudnia!

Tekst oryginalnie opublikowany na Insurrection News 01.12.2017

Mając w pamięci anarchistę Sebastiána Oversluija, cztery lata po jego śmierci w bitwie w czasie próby wywłaszczenia banku w Chile.

Z ciężkim sercem wspominając towarzysza anarchistę Alexandrosa Grigoropoulosa, dziewięć lat odkąd został zamordowany przez policjantów w greckiej Exarchii.

Za czarny grudzień!

Kiedy rośnie ucywilizowany i demokratyczny totalitaryzm, rozszerzając mechanizmy kontroli i inwigilacji, dewastując środowisko, atakując wolne terytoria i ścigając buntowników na całym świecie, karząc i zamykając do więzień wrogów swojej dominacji.

Kiedy we Włoszech nasi towarzysze walczą z sędziami i utwierdzają się w swoich anarchistycznych przekonaniach w trakcie trwania procesu Scripta Manent.

Kiedy tysiące więźniów w Grecji mobilizuje się w odpowiedzi na dążenia władz do zduszenia ich nowym kodeksem karnym.

Kiedy w Chile władza próbuje zemścić się na anarchistach Juanie Floresie, Nataly Casanovie i Enrique Duránie, żądając dla nich długich wyroków.

Kiedy w Argentynie, w której wciąż czuć wciekłość i ból po zamordowaniu towarzysza Santiago Maldonado, policja morduje bojownika Mapuche, Rafaela Nahuela, jednocześnie militaryzując kraj w przygotowaniach do następnego szczytu G20.

Kiedy w Brazylii policyjny wywiad usiłuje powstrzymać starania anarchistów w ramacj operacji Operacji Erebo, oskarżając towarzyszy, anarchistyczne ośrodki i biblioteki, o stanie za podpaleniami siedzib partii politycznych, policyjnych kwater i wielu obiektów związanych z energetyką, które miały miejsce w ostatnich latach.

Kiedy dzieje się to wszystko, w różnych częściach świata anarchistyczne umysły rozważają praktyczne i ofensywne odpowiedzi na tą ciągłą agresję, wynikającą z samej natury władzy i państwa.

Od walczących o godność więźniów w Bułgarii, do płonących samochodów we Francji i wezwania do działania w Czechach. Od Białorusi do Australii, od Meksyku do Belgii i Niemiec. Od Boliwii do Wielkiej Brytanii, Finlandii, Rosji, Indonezji, Hiszpanii i reszty świata, tęsknota za wolnością jest wyrażana krzykiem, spiskiem i działaniem bez zaangażowania przywódców lub hierarchii, otwierając drogę dla anarchii tu i teraz.

Continue reading Wezwanie do Czarnego Grudnia!

Frankfurt, Niemcy: Atak autonomicznych feministek na biuro fundamentalistów chrześcijańskich

“W nocy z 16 listopada 2017 r. zaatakowałyśmy siedzibę chrześcijańskiej grupy fundamentalistów DVCK (Niemieckie Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej) we Frankfurcie.

Z gaśnicą pełną różowej farby i politycznymi hasłami odnowiłyśmy cały budynek.

To nasza odpowiedź na reakcyjne i antyemancypacyjne wydarzenia ostatnich miesięcy.

Z powodu ich obrzydliwych działań, takich jak protesty “żałobne” pod ośrodkami doradztwa aborcyjnego, zdałyśmy sobie sprawę z obrzydliwe charakteru tego ortodoksyjnego stowarzyszenia.

Ta forma protestu jest próbą zastraszenia kobiet w ciąży i wszystkich chcących kształcić się w temacie seksualności i samostanowienia. W tym patriarchalnym społeczeństwie, w którym niestety żyjemy, kobiety mają obowiązek konsultacji w instytucjach prorodzinnych, gdy potrzebują aborcji.

Aborcja to prawo każdej kobiety!

Continue reading Frankfurt, Niemcy: Atak autonomicznych feministek na biuro fundamentalistów chrześcijańskich

21 dzien strajku glodowego Nikosa Maziotisa i Poli Roupy

Grecja, 02.12.17:
Mariana Kikiris, prawniczka uwiezionych anarchistow z Walki Rewolucyjnej Poli Roupy i Nikosa Maziotisa zostala nieoficjalnie poinformowana, ze towarzyszka i towarzysz zostana przetransportowani do wieziennego szpitala Saint Paul. Przypomnijmy ze oboje strajkujacy odmawiaja przyjecia pomocy lekarskiej.

Szczegoly tej decyzji nie sa jasne. Jak podano pozniej na atenskich Indymediach Nikos Maziotis zostal przewieziony do TZANEIO w Pireusie. Nie wiadomo jednak czy umieszczono tam rowniez Pole Roupe, poniewaz zostala przewieziona o innej porze niz Nikos. Wciaz nie wiadomo takze czy wladze umozliwily im kontakt telefoniczny z 4-letnim synem Victorem Labrosem, a od tego oboje Pola i Nikos uzaleznili czy poddadza sie jakiejkolwiek opiece szpitalnej.

Tymczasem na placu Exarchii grupa anarchistow powiesila transparent solidarnosciowy.

Miedzynarodowa solidarnosc ze strajkiem glodowym!
O natychmiastowe spelnienie zadan towarzyszy!
Solidarnosc z Nikosem i Pola oraz wszystkimi zbuntowanymi wiezniami!

 

USA: Prawdziwa historia “Święta Dziękczynienia”

„Nauka” na temat Święta Dziękczynienia w naszym systemie szkolnictwa dla wielu z nas jest pierwszą okazją, żeby w ogóle dowiedzieć się o istnieniu rdzennych Amerykanów, pozostaje ona jednak nauką fałszywą. Ucząc się o realiach historycznych ludobójstwa, inwazji, niewolnictwa i wojny, możemy zrozumieć, że Święto Dziękczynienia jest przede wszystkim świętem kolonializmu, celebrującym w dosłowny sposób militarne zwycięstwa nad rdzennymi Amerykanami i ludobójstwo na nich dokonane – ukonstytuowane prawem i zwyczajem przez rząd. Nie jest natomiast radosnym świętem przyjaźni pomiędzy kolonistami i tubylcami, jak każe nam się wierzyć.

W czasie, w którym rdzenni działacze i ich towarzysze ryzykują życie, walcząc na pierwszej linii frontu, kiedy bieda, masowe aresztowania, zanieczyszczenia, ciągła grabież ziemi, niszczące dla środowiska wydobycie surowców i rozpaczliwe warunki życiowe są normą w wielu społecznościach rdzennych Amerykanów, musimy wszyscy pamiętać o konieczności poświęcenia się walce z kolonializmem i Państwem osadniczym. Mając na uwadze powyższe, publikujemy ponownie listę stron poświęconych stawianiu oporu przez rdzennych Amerykanów.

oryginalnie opublikowano na Manataka American Indian Council 

Susan Bates

Większość z nas kojarzy to święto z radosnymi Pielgrzymami zasiadającymi wraz z Indianami do wielkiej uczty. I takie wydarzenie miało miejsce – raz.

Historia rozpoczęła się w 1614 roku, kiedy grupa angielskich odkrywców dopłynęła do domu w Anglii statkiem wypełnionym członkami plemienia Patuxet przeznaczonymi na niewolników. Pozostawili za sobą ospę, która praktycznie wybiła tych, którzy zdołali im uciec. Do momentu, w którym Pielgrzymi dotarli do Zatoki Massachusetts, znaleźli już tylko jednego żyjącego członka plemienia, człowieka o imieniu Squanto, który przeżył niewolnictwo w Anglii i znał ich język. Nauczył ich jak uprawiać kukurydzę i łowić ryby, a także pomógł wynegocjować traktat pokojowy pomiędzy Pielgrzymami a narodem Wampanoagów. Pod koniec pierwszego roku swojej obecności, Pielgrzymi urządzili wielką ucztę na cześć Squanto i Wampanoagów.

Kiedy jednak po Anglii rozeszły się wieści o tym raju odkrytym w Nowym Świecie, licznie przybywać zaczęli religijni fanatycy zwani Purytanami. Jako, że nie natykali się na tych ziemiach na żadne ogrodzenia, uznali, że są one własnością publiczną. Wkrótce dołączyli do nich inni brytyjscy osadnicy, którzy wzięli ziemie w posiadanie, młodych tubylców łapiąc na niewolników, a resztę zabijając. Plemię Pekotów nie przystało jednak na traktat pokojowy wynegocjowany przez Squanto i podjęło walkę. Wojna z Pekotami należała do najkrwawszych ze wszystkich konfliktów z rdzennymi Amerykanami.

W roku 1637 w Groton w stanie Connecticut, ponad 700 mężczyzn, kobiet i dzieci z plemienia Pekotów zebrało się, aby celebrować doroczny Festiwal Kukurydzy, który obecnie nazywamy właśnie Świętem Dziękczynienia. Przed świtem śpiących Pekotów otoczyli angielscy i holenderscy najemnicy, którzy rozkazali im opuścić długi dom. Ci, którzy wyszli na zewnątrz, zostali zastrzeleni lub zatłuczeni, podczas gdy przerażone kobiety i dzieci, stłoczone w środku, spalono żywcem. Następnego dnia gubernator Kolonii Zatoki Massachusetts ustanowił „Dzień Dziękczynienia” z okazji wymordowania 700 nieuzbrojonych mężczyzn, kobiet i dzieci.

Continue reading USA: Prawdziwa historia “Święta Dziękczynienia”

Więzienie w Ferrarze, Włochy: Kolejny tekst towarzysza anarchisty Alfredo Cospito

Oryginalnie opublikowany w numerze pierwszym anarchistycznego czasopisma Vetriolo. Tekst w języku włoskim można znaleźć tutaj.

Od Vetriolo: Alfredo napisał ten tekst dla zerowego wydania Vetriolo między listopadem, a grudniem 2016 roku. List, jak powszechnie wiadomo, został zablokowany przez więzienną cenzurę. Publikujemy go dopiero teraz. W ostatnich miesiącach cenzurę znacznie zaostrzono. Jej imadło zaciska się coraz mocniej w wyniku polecenia prokuratora Sparagny, a nie wyłącznie nadgorliwości strażników więziennych. Najwyraźniej istnieją dokładne instrukcje, co więźniowie mogą otrzymywać lub wysyłać. Na przykład czasopisma Vetriolo nie otrzymał żaden z aresztowanych w związku z operacją Scripta Manent. W proteście przeciwko cenzurze Alfredo podjął strajk głodowy w dniach 3-13 maja.

Przełam izolację!

*****

Nad moją głową, niczym miecz Damoklesa, wiszą zarzuty zagrożone wyrokiem do 30 lat więzienia. Dlatego potrzeba informowania o moich projektach i refleksjach może wydawać się absurdalna. Biorąc pod uwagę cenzurę, która wypacza wszystko, co napiszę lub powiem, moje niestrudzone starania w tej kwestii pomimo związanych z tym nieuchronnych represji mogą sprawiać wrażenie głupoty i szaleństwa. Ja jednak nie mogę żyć bez tej głupoty i tego szaleństwa.

Postawiony pod ścianą nie mam wyboru. Muszę walczyć dalej. Walczyć przy użyciu wszystkich dostępnych środków.

Do napisania tego artykułu zainspirował mnie inkwizytor Sparagna, który w trakcie swojego monologu-przesłuchania, utrzymywał z ledwie skrywanym zawstydzeniem, że złamał nas [22 towarzyszy objętych śledztwem w związku z operacją Scripta Manent], bo całkowicie odciął się od nas włoski ruch anarchistyczny.

Czy to możliwe, że ruch anarchistyczny we Włoszech upadł tak nisko? Że tak mu brakuje empatii dla towarzyszy złapanych w sidła represji, żeby zupełnie ich wykluczyć?

Prawdy nie znajdziemy w instrumentalnej i szalonej „logice” Prokuratora z Turynu. Prawda leży w niuansach, w różnych wyrazach solidarności, które nam okazano, nawet w obliczu obecnej fali represji. Na całym świecie miały miejsce akty solidarności z nami. Niewielka, ale istotna ich część dotarła też do nas. Mogłyby się one wydawać błahymi i grzecznościowymi komunikatami, ale dla mnie mają ogromne znaczenie.

Continue reading Więzienie w Ferrarze, Włochy: Kolejny tekst towarzysza anarchisty Alfredo Cospito

Z okazji Dnia Bez Zakupów (Buy Nothing Day)

Wiele z was zapewne zarzuci mi zaraz promowanie „etycznej” konsumpcji, która – jak wiadomo, nie istnieje w późnym kapitalizmie. Lecz należy tu poczynić pewne rozróżnienie. Jeśli całkowity bojkot konsumpcji ponad faktyczne potrzeby i czynny atak przeciwko tej chorobie podepniemy pod to hasełko zdegradowane w dużej mierze do rangi zwykłego mema internetowego, to dojdziemy do faktycznie zabawnych wniosków. Bowiem idąc tym tokiem rozumowania, skłotowanie nieruchomości, freeganizm, jazda na gapę, drobne kradzieże w sieciówkach etc. to też formy etycznej konsumpcji. Jeśli nie ma etycznej konsumpcji w późnym kapitalizmie, to najbardziej etyczny będzie po prostu jej brak.

Poza tym istnieje zasadnicza różnica pomiędzy bojkotem selektywnym, bo w jakiejś firmie wyszło, że niesprawiedliwie traktuje pracowników czy środowisko naturalne (tak jakby tego nie robiło 99% firm!), gdyż taki bojkot doprowadzi jedynie do prób ocieplenia wizerunku tych firm (np. McDonalds testujące wegańskie burgery, który nadal zasługuje na naszą nienawiść za potworny wyzysk pracownic i pracowników oraz dalsze opieranie większości swojego menu na produktach odzwierzęcych). Lub też ludzie przerzucą się w stronę innych firm – weźmy na przykład bojkot dyskontów – owszem, wybierając zakupy w mniejszym, nieco droższym sklepie wybieramy sklep, gdzie pracownice/-y mają trochę mniej stresujące warunki pracy, jednakże nadal otrzymują śmiesznie niskie wynagrodzenia, często nawet mniejsze niż w dyskontach, a o socjalu mogą z reguły zapomnieć.

Do produkcji sprzedawanych tam produktów nadal wykorzystywano pracę zatrudnionych na czarno za głodowe stawki, czy nawet dosłownie zniewolonych kobiet, dzieci i niezarejestrowanych imigrantów/-ek, tak samo jak tych sprzedanych w dyskontach, z certyfikowaną żywnością ekologiczną, czy Fair Trade włącznie. Bojkot totalny zaś jest bojkotem całego systemu. Jest to podkładanie nogi burżuazji, jako że bez handlu kapitalizm upadnie, gdyż jakkolwiek opiera się on na wyzysku pracy najemnej, praca ta jest zawsze półproduktem, a nie źródłem dochodu per se. Jeżeli będziemy bojkotować jednego wyzyskiwacza, nie kryjącego się ze swoją nieetycznością, gdy ten pierwszy upadnie, jego środki produkcji przejmie „etyczna” alternatywa, nadal jednak oparta na hierarchicznych stosunkach wyzysku. Jeśli dokonamy bojkotu każdej z opcji, każda kolejna upadająca korporacja nie będzie miała komu sprzedać swoich środków produkcji, które stopniowo zaczną być przejmowane przez proletariat.

Continue reading Z okazji Dnia Bez Zakupów (Buy Nothing Day)