Tag Archives: mauricio morales

Santiago, Chile: Liczne ataki ku pamięci anarchistycznego towarzysza Mauricio “Punky Mauriego” Moralesa

Wybuchy i podpalenia w Liceo de Aplicación ku pamięci Mauricio Moralesa

W poniedziałek, 22 maja, w pobliżu Liceo de Aplicación odbył się wiec prowadzący do barykad i konfrontacji z koktajlami Mołotowa przeciwko obecności Carabineros (COP) ku pamięci towarzysza Mauricio Moralesa, który zginął w walce, gdy zdetonował z wyprzedzeniem ładunek wybuchowy, który próbował zainstalować w Szkole Żandarmerii w 2009 roku.

Na transparentach i ulotkach można było przeczytać: “22 maja, dzień chaosu”, “Przed snem obejmuję kaos. Za maj czarny jak proch strzelniczy. Mauricio Morales”, “Wciąż istnieją plecaki takie jak Punky’ego Mauriego”, “Mauricio Morales obecny, niech żyje anarchia”, “14 lat po twoim odejściu, wciąż żyjesz w naszych anarchistycznych sercach i duszach”.

Poniżej kilka zdjęć:

Continue reading Santiago, Chile: Liczne ataki ku pamięci anarchistycznego towarzysza Mauricio “Punky Mauriego” Moralesa

Ateny, Grecja: Atak na salon samochodowy Volkswagen

Przyszła dystopia życia w pełni kontrolowanego przez inteligentne miasta, gdzie twoja lodówka komunikuje się z telefonem komórkowym lub lampą uliczną, a supermarkety oferują ci wszystko, o co prosisz w (anty)społecznych mediach, już tu jest. Wszystko jest coraz bardziej połączone i wszystko jest monitorowane. To przyszłość, w której ludzie będą kontrolowani przez sztuczną inteligencję wielkiego kapitału – big data i uczenie maszynowe. Jakiekolwiek informacje kapitał zbiera, dzieli się nimi z państwem. Technologia oznacza represje, szantaż i totalną kontrolę społeczną.

Jednocześnie ekologiczna wojna o zasoby plutokratów zwana zieloną energią to nic innego jak nowa forma niewolnictwa na innych kontynentach, pozwalająca zachodniemu kapitalizmowi na maksymalne uniezależnienie się od rosyjskiego gazu czy krajów produkujących ropę. Wszystko to jest kolejnym nowym mega etapem kapitalizmu – zielonym kapitalizmem. Jest to wykorzystywanie przez kapitał i państwo kryzysu klimatycznego i wymierania biologicznego.

Gdy rząd Nowej Demokracji doszedł do władzy, rozpoczął bezprecedensową modernizację aparatu represyjnego zarówno w liczebności, jak i wyposażeniu technicznym. Policjanci są wykorzystywani jako rozwiązanie każdego “problemu”: pandemii, uniwersytetów, demonstracji i protestów wszelkiego rodzaju, gentryfikacji Aten. Policjanci są lekarstwem numer jeden na wszystko.

Wszystko to skondensowane jest w memorandum o współpracy między rządem Nowej Demokracji a Volkswagenem, którego celem jest przekształcenie Astypalaia w pierwszą inteligentną wyspę, laboratorium prowadzące mieszkańców do stania się królikami doświadczalnymi dystopijnej przyszłości. Kontrakt rozpoczął się we wrześniu 2021 roku i ma na celu stopniową wymianę konwencjonalnych pojazdów na wyspie na elektryczne. Projekt jest przedstawiany przez media głównego nurtu jako skok technologiczny, który przyniesie korzyści środowisku i mieszkańcom. W rzeczywistości oczywiście memorandum o porozumieniu to nic innego jak kolejny sposób na zwiększenie rentowności i represji kosztem środowiska naturalnego i mieszkańców. VW będzie mógł testować autonomiczne pojazdy na wyspie w warunkach poza ścisłym prawodawstwem UE, zyskując przewagę nad konkurencją. Jednocześnie mówi się o zainstalowaniu na wyspie setek turbin wiatrowych, przekształcając ją w centrum produkcji energii elektrycznej i całkowicie niszcząc środowisko naturalne. Wreszcie jednym z pierwszych posunięć projektu było przekazanie pojazdów elektrycznych od VW dla morderczych batalionów szturmowych policjantów i straży przybrzeżnej.

Współpraca krwiożerczego rządu Nowej Demokracji z VW nie jest czymś bezprecedensowym. VW ma długą historię wspierania faszystowskich i opresyjnych reżimów. Od nazistowskich Niemiec w latach 30. XX wieku, poprzez dyktatury wojskowe w Brazylii i Argentynie, aż po Hiszpanię Franco, VW zawsze był i nadal jest w czołówce kapitału czerpiącego zyski z warunków brutalnego ucisku.

Z tych wszystkich powodów, o świcie 10 maja, odwiedziliśmy salon VW przy Alei Aleksandra. Nasza interwencja zaowocowała zniszczeniem kilku nowych pojazdów elektrycznych oraz zniszczeniem frontu dealera, bez narażania na niebezpieczeństwo przechodniów czy mieszkańców okolicy. Uważamy, że integralną częścią anarchizmu jest rozpoznanie tych, którzy czerpią zyski z ucisku, nędzy i wyzysku, a naszym obowiązkiem jest zwrócenie im przemocy, którą powodują.

Dedykujemy naszą akcję więźniom wojny społecznej, Fotisowi, Iasonasowi, Panosowi & Lamprosowi, którzy są ścigani za atak na policję drogową w Pireusie.

Solidarność z naszymi rannymi towarzyszami Borisem i Serge’em z bojowej obrony ekologicznej na terenach państwa francuskiego.

Solidarność z Mónicą Caballero i Francisco Solarem, których proces rozpoczyna się za kilka dni.

Za czarny maj, ku pamięci towarzysza Mauricio Moralesa, który poległ w walce 14 lat temu.

Anarchiści

(tłumaczył Nae Midion z Athens Indymedia)

Santiago, Chile: Atak koktajlami mołotowa na policję. Międzynarodowe Wezwanie do Czarnego Maja.

SANTIAGO, $HILE: MOŁOTOWY DLA POLICJI POD UNIVERSIDAD ACADEMIA DE HUMANISMO CRISTIANO I MIĘDZYNARODOWE WEZWANIE DO CZARNEGO MAJA.

W czwartek 27 kwietnia wtargnęliśmy w normalne funkcjonowanie społeczeństwa uniwersyteckiego UAHC, aby świętować dzień paco w sposób, który najbardziej lubimy: za pomocą przemocy ulicznej. Ustawiliśmy barykadę z gruzu, aby przerwać ruch na Condell i w ten sposób przywołać drani do walki za pomocą koktajli Mołotowa. Czekając, podpaliliśmy słup elektryczny kamery monitoringu znajdującej się przy Obispo Salas i Condell. Odpowiedź ratis nie nadeszła długo; hełmy, strzelby, kamizelki kuloodporne i tarcza zostały nieśmiało umieszczone przed ich bramą, aby zastraszyć i sprowokować naszą akcję. Niestety, nie chwyciliśmy za przynętę i czekaliśmy na napaść policji, aby odeprzeć ją w bardziej optymalny sposób, nie na znak tchórzostwa wobec ratisów (zawsze szliśmy prosto na nich, nawet prowokując ich kilkoma Mołotowami na ziemi i kamieniami), ale wiedząc, że gdybyśmy zaatakowali ich bezpośrednio, rozpętaliby nawałę strzałów, a panika mogłaby spowodować poważniejszy wypadek, biorąc pod uwagę tłum ludzi na ulicy.

Oczekiwanie na atak policji trwało w tym kontekście prawie dwie godziny, co podniosło na duchu kilku z nas. Podczas tego oczekiwania, jakiś obywatel-policjant groził nam w głupi i naiwny sposób z zamiarem uderzenia nas. Wybuchła krótka szarpanina, która zakończyła się wyłączeniem jego cennego samochodu z ruchu dzięki mołotowowi, który podpalił siedzenie kierowcy. Nie wstydzimy się atakować dóbr materialnych tych, którzy próbują działać jako policja bez noszenia munduru; oni bardziej niż na to zasługują.

Po dwóch godzinach długiego i żmudnego oczekiwania, guanako3 znajdujące się przy Condell i Providencia zaczyna posuwać się naprzód, podczas gdy od strony Rancagua i Condell posuwa się również inne guanako, próbując wykonać strategię “pułapki”. To właśnie w tym momencie wystrzeliliśmy kilka Mołotowów, co wywołało atak ratisów, którzy zasłonili się guanaco, aby przystąpić do oddania około 9 strzałów, w wyniku których jeden z mieszkańców uniwersytetu został ranny w czaszkę.

Continue reading Santiago, Chile: Atak koktajlami mołotowa na policję. Międzynarodowe Wezwanie do Czarnego Maja.

Quilicura, Chile: Grupo De Respuesta Animal bierze odpowiedzialność za spalenie chłodni i ciężarówek firmy przetwórstwa mięsnego

18 września

DISCLAIMER: Ze względu na charakter raportu Unoffensive Animal chciałoby jeszcze raz powtórzyć, że jesteśmy platformą medialną i nie promujemy publikowanych akcji, ani nie znamy autorstwa raportów.

przetłumaczone przez towarzysza i zwolennika:

“Przede wszystkim żałuję swojej powściągliwości, bo niezależnie od szkód, jakie wyrządziliśmy tym firmom, jeśli te gospodarstwa są nadal otwarte, jeśli zostało w nich choćby jedno zwierzę, to było za mało. Nie zamierzam pozbywać się konsekwencji tych czynów błagając o litość lub apelując do sumienia sali, bo gdyby ten system miał sumienie, nie byłoby mnie tutaj, na moim miejscu byliby wszyscy rzeźnicy, wiwisekciarze i hodowcy zwierząt futerkowych na całym świecie.”
Peter Young, wegański wojownik straight edge z Animal Liberation Front.

Wysyłamy ten raport, aby przyjąć odpowiedzialność za akcję napadu i podłożenia ognia, która dotknęła główną chłodnie i ciężarówki firmy “Susaron”, która rozprowadza rozczłonkowane zwłoki, w gminie Quilicura w nocy 18 września.

Zlokalizowaliśmy cel z wyprzedzeniem, sprawdziliśmy wejście i wyjście. I nie… Nie wierzcie w to, co mówi prasa na temat rzekomych podejrzanych, która najwyraźniej pozostawia nas jako nieostrożnych i nierozważnych. Oczywiście, że nie byłyśmy zainteresowane mięsem, a tym bardziej nie chodziło nam o zyski pieniężne. Nie uderzyłyśmy też strażnika (nie dlatego, że nam się nie chciało, ale dlatego, że zrozumiał, że jest zagrożony i nie zrobił nic głupiego). Nie dajcie się tak łatwo zwieść jakiegokolwiek produktowi, który dostarczają wam kanały telewizyjne i ich media.

W cichym spokoju całkowicie ogłupionego społeczeństwa, które spało wyczerpane po okrzykach i tańcach radości na dźwięk sztandarów swoich właścicieli i współczesnych niewolników; między uroczystościami ludzi, którzy wierzą, że kraj-firma ich reprezentuje, a gęstym smrodem spalonych ciał w całym otoczeniu.

W nocy 18 września, uzbrojone, przejęłyśmy kontrolę nad centralnym oddziałem sklepu mięsnego “Susaron”. Firmy, która od ponad 45 lat zaopatruje rynek krajowy, sprzedając mięso wołowe, wieprzowe i drobiowe. Importująca mięso z innych rynków międzynarodowych, posiadająca zakład przetwórczy produkujący miesięcznie blisko 300 000 kilogramów mięsa krowiego, wieprzowego i drobiowego.

Continue reading Quilicura, Chile: Grupo De Respuesta Animal bierze odpowiedzialność za spalenie chłodni i ciężarówek firmy przetwórstwa mięsnego

Santiago, Chile: Spalenie cyrku rodeo przez Grupę Antygatunkową imienia Emilii Bau

12 września, w oczekiwaniu na zbliżające się święta narodowe, anonimowe osoby postanowiły podpalić medialunę1 znajdującą się u stóp wzgórza Renca, powodując znaczne szkody.

Dyrektor Konfederacji Chilijskiego Rodeo, Roberto Concha, powiedział o ataku: “Wyrażamy nasze absolutne potępienie dla podpalenia  w gminie Renca, które spowodowało poważne straty materialne w miejscu, gdzie od sześciu lat nie odbywają się zawody Rodeo z powodu odmowy władz gminnych (…) Jest to miejsce pełne chilijskości”.

Wkrótce potem “Grupo Antispeciesist Emilia Bau – Nueva Subversión”, przyznała się do odpowiedzialności za atak poprzez e-maile do różnych stron kontrinformacyjnych.

Oświadczenie o ataku

W nocy 12 września, na kilka dni przed rozpoczęciem uroczystości patriotycznych, zaatakowałyśmy galery i quinchas2 medialuny położonej u stóp wzgórza Renca, zagrody, które pod motywami “sportowymi” i “kreolskimi” nie robią nic innego, jak tylko utrwalają złe traktowanie i tortury wobec życia zwierząt, a także przemysłu hodowlanego i rybackiego, ośrodków łowieckich i wiwisekcji.

Według FEROCHI (Federación Deportiva del Rodeo Chile, założona w 1961 roku, która w 1962 roku, na mocy oficjalnego dokumentu Narodowej Rady Sportu i Chilijskiego Komitetu Olimpijskiego, uznaje rodeo za “dyscyplinę sportową”), co roku odbywa się ponad 1900 rodeo, co świadczy o usystematyzowaniu tych nadużyć. FEROCHI, Federacja Hodowców Koni, chilijskie kluby Huaso i Gil Letelier, między innymi, to organizacje, które są współwinne utrzymania tych wysokich liczb. Dlatego nie możemy zapominać o koniecznej projekcji działań antygatunkistycznych, które mają na celu położenie kresu tej rzeczywistości.

Trwając na ścieżkach ataku na władzę, łączymy się z siłami ofensywnymi obstawiającymi i rozszerzającymi Nowy Przewrót, w ten sam sposób, w jaki podnosimy naszą maksymalną dyspozycyjność z autonomicznym działaniem, które dąży do intensyfikacji negacji świata porządku i prawa.

Continue reading Santiago, Chile: Spalenie cyrku rodeo przez Grupę Antygatunkową imienia Emilii Bau

Mauricio Morales – 11 Lat Później, Insurekcjoniści o Tobie Pamiętają

Minęło już 11 lat odkąd wyruszyłeś w swoją ostatnią podróż… 11 lat… a my wszyscy byliśmy zaskoczeni, gdy nadeszła pierwsza rocznica twojej śmierci, Mauri. Lata mijają, ale coś zawsze pozostaje, racja?

Dla tych z nas, którzy ciebie znali, i tych z nas, którzy poznali ciebie po twojej śmierci, było to 11 lat twojej obecności wśród nas, 11 lat dalszego propagowania, włamań, nachodzenia, śmiania się głośno lub szeptem, uparcie rozprzestrzeniając Czarną Śmierć.

Jak wiele stało się w przeciągu tych lat; nie ma żadnej racjonalnej metody mogącej to zliczyć. Są ci, którzy powiedzą, że przegraliśmy, inni, że wiele zyskaliśmy; naprawdę ważne jest jednak to, że trwamy… i że anarchia, jako konkretna praktyka przeciwko wszelkiej formie dominacji, jako nieprzerwana praktyka pozostaje niepohamowana. I właśnie dlatego nasi polegli cieszą się świetnym zdrowiem i nadal się śmieją, dzisiaj już innym śmiechem.

Jak bardzo spodobałyby ci się ulice w tych miesiącach (uśmiechamy się, gdy wyobrażamy sobie odpowiedź), byłeś jednak, Mauri, w trakcie tych pamiętnych dni, w oku chaosu i jego słodkich uniesieniach. Byłeś tam, bo są tam ci, którzy nalegają na wyjście z tobą w chaos.

Właśnie tak braterstwo, ikonoklastyczna pamięć i solidarność były pielęgnowane, przeciwko każdej granicy, represji i śmierci… jak pisali ze szwajcarskiego więzienia kilka lat temu.

Po akcji z 22 maja 2009 roku, kiedy odnalazłeś swoją śmierć atakując klawiszy, nie było żadnego komunikatu, który mógłby objaśnić twoje stanowisko… ale było twoje życie, twoje zapiski, twoje wiersze, twoje piosenki, twoje opowieści, twoje doświadczenia pełne potknięć, błędów, gniewu, śmiechu i sukcesów, twoja stała wytrwałość w próbach by, wszelkimi niezbędnymi środkami, rozświetlić noc i zepsuć imprezę klawiszom świata.

Zapiski te wędrowały od serca do serca, poszukując czynnych dłoni, w których panuje Anarchia. W twoich listach, czarnych tuszem, rozplątuje się gmatwanina twoich idei, uczuć i przekonań; wyraźnie widać, kim zdecydowałeś się być i jakie obrałeś drogi, ryzykując wszystko… nie oczekując aplauzu publiczności, nie szukając zgody powszechnego zadowolenia albo wygranej w konkursie popularności.

W twoich zapiskach ci, którzy ciebie nie znali, odnajdują cię i wykuwają swoje własne więzi współudziału; to właśnie potęga czarnej pamięci, która otwiera skróty i drogi tam, gdzie policyjne, dziennikarskie czy obywatelskie obelgi mają się na siebie nakładać… tak istotny jest ten konflikt towarzyszy, doświadczeń i generacji, że w próbie zerwania tych więzi, 11 lat po twojej śmierci, usłyszeń można szemrania powtarzające dziennikarskie wymysły. To dobrze, że nie jesteś jeszcze popularny… jesteś jednak obecny wśród tych, którzy są nasi, którzy nie pozwalają się poskromić i tych, którzy decydują się na nieposkromienie swoich gorzkich dusz, i tak echo twojego szyderczego śmiechu nadal szerzy się ulicami, wzniecając pożary nawet w najsmutniejsze i najzimniejsze noce.

Nie ma dnia, w którym nie cierpielibyśmy z powodu twojej nieobecności, ale trwamy… Będziesz żył w naszych życiach, Mauri.

Ponad wszelkimi okolicznościami i wszelką pandemią…

z pomocą Anarchii i przeciwko wszelkiej władzy, pozostaniemy najgorszą czarną plagą!!

Z nieskończoną miłością…

Za wszystkich towarzyszy, których zabrakło…

Za wszystkich tych, którzy nadal podnoszą puls konfliktu…

Za więźniów wojny…

Nasza pamięć jest czarna, tak jak nasze serce…

Wieczna pogarda dla klawisza!

(tłumaczenie z Anarchists Worldwide)

Ateny, oświadczenie o podpaleniu Eurobanku

Nauczono nas, że wszystko jest towarem, wszystko można zamienić w towar. Nie rozumiemy przekazu podprogowego historii: że my jesteśmy również towarem. Odrzuciliśmy niewolnictwo jako dla naszej najwyższej wolności. Nie czuliśmy, jak fale historii rzeźbią naszą skórę, nie czuliśmy, że żyletki ekonomii politycznej gonią nasz ruch. Poznaliśmy dyscyplinę naszych czasów, w których dominująca narracja chce, abyśmy produkowali i konsumowali maszyny, które same chcą mieć monopol na decyzje o tym, co wchodzi w gre, a co jest wykluczone przez “normatywność”. Dominująca narracja dominującego “świata”, pozostawia na nas krwawe ślady każdego dnia, prowadzi do złamania jednostki, karmi ją uciskiem i nerwicą, zabijając jej każde pragnienie i witalność, by użyte było do eksperymentowania i zastąpione mikro-rywalizacją i intrygą, tuszując poczucie nicości w sercu.

Jeśli towar jest jedynym prawdziwym warunkiem rozwoju historii, i jeśli pieniądz również jest towarem, to bank jako świątynia pieniądza jest (naszym)stałym celem. O świcie 19 maja dopuściliśmy się podpalenia Eurobanku w alei Athinon, w Chaidari.

Wewnątrz wielkiej pustyni odosobnienia, wybieramy organizowanie się anarchistycznie, wybieramy akcję bezpośrednią. Wybieramy pozycję walczącego (a nie uległego) w okopach wojny społecznej, przeciwko techno-industrialnemu światu, który jak pająk rozwleka swoje siatki w każdym rogu, skłaniając ludzi do nieszczerych uśmiechów za którymi kryje się ogromne przeciążenie jednostki. Post-modernistyczny dystopiczny raj  jest zobrazowaniem gnicia każdej osobistej ludzkiej godności, a komfort jednostki wzrasta tylko wraz z jej nietolerancją podczas tego gnicia. Jesteśmy jak mrówka patrząca prosto w oczy potwora, mamy zamiar kolektywizować dobra, organizować się i atakować. Chcemy stworzyć między sobą nowe formy więzi bazujące na szczęściu zarówno indywidualnym, co grupowym w tym samym czasie. Relacje oparte na wspólnym szacunku i zrozumieniu. Relacje które są niebezpieczne dla autorytarnego świata który nas ciemięży. Zarówno prowadzenie wojny co zawieranie nowych więzi jest teraz bardzo istotne.

Z pozycji osoby walczącej, nasza solidarność wobec rewolucjonistów\ek oraz insurekcjonistów\ek dookoła świata nie może pozostać niezauważona. Nasza wieczna i niezniszczalna pamięć o poległych towarzyszach i towarzyszkach nie może być pominięta. Nasze ciepłe pozdrowienia dla wszystkich tych walczących, którzy zaakceptowali ciężar odpowiedzialności za swoje wybory z konsekwencjami i godnością, nie powinny być pominięte. Continue reading Ateny, oświadczenie o podpaleniu Eurobanku

Berlin, Niemcy: Za Czarny Maj- Podpalenie aut firmy Securitas

„Spal wszystkie więzienia z murami lub bez nich!” Wezwanie do Wywrotowego Maja, będące przedłużeniem propozycji jaka padła podczas anarchistycznego 1 maja w Berlinie, rozumiemy jako wezwanie do rozszerzenia ataku na różne poziomy. Zgadzamy się z ideą, aby nie ograniczać się do jednego dnia, ale stale i nieprzewidywalnie atakować funkcjonowanie istniejącego społeczeństwa i udowodnić, że jego bezpieczeństwo jest iluzją.

Aparat władzy obejmuje nie tylko państwowych morderców, ale także najemników z prywatnych firm ochroniarskich. Pojazdy Securitas po zaparkowaniu na osiedlu GESOBAG, gdzie działają jako ochroniarze, wyręczają gliniarzy podczas konfliktów z lokatorami lub napięciami związanymi z zarządzaniem nieruchomościami. Securitas zajmuje się również nadzorem w więzieniach i miejscach publicznych na całym świecie.

„Rozpoznanie degeneracyjnej metamorfozy niegdyś rewolucyjnego podmiotu, dziś rozcieńczonego w nieprecyzyjnym legionie konsumentów/obywateli, jest nieuniknionym punktem wyjścia do konsolidacji  w świadomej wojnie, która energicznie przyczyni się do rozszerzenia ataku na system dominacji w naszym stuleciu. Jeśli nie jesteśmy w stanie zauważyć uczucia uczestnictwa, w którym „masy” szczęśliwie się nurzają, jeśli nie dostrzeżemy przyspieszonej integracji w system tej wyobcowanej gąsienicy „uciskanych” i „wykluczonych”, nie jesteśmy w stanie rozwinąć anarchistycznej wojny w naszych czasach. Z tego powodu pilnie trzeba odnowić nasz statek – zastąpić elemementy, które dawno zgniły erozją czasu – a to będzie możliwe tylko z pozycji krytycznej równowagi ”z wywiadu z Alfredo Cospito

Aparat władzy obejmuje także tych, którzy niegdyś byli wykluczeni z uczestnictwa w społeczeństwie, i którzy są teraz systematycznie włączani w mechanizmy dominacji w techno-przemysłowego społeczeństwa, przyczyniając się w ten sposób do ich własnego ucisku poprzez kontrolę. Społeczna izolacja wynikająca z technologii przesłania oczy tym, którzy się jej poddali. Z braku powszechnej świadomości konfliktu klasowego gniew na brak perspektyw nie jest skierowany przeciwko państwu i jego lokajom, ale przeciwko ludziom z sąsiedztwa. Widzimy we Francji, gdzie w ciągu ostatnich 6 miesięcy tysiące ludzi nieustannie przerzuca swoje emocje na bezpośrednią konfrontację z glinami, a tymczasem na terytorium kontrolowanym przez państwo niemieckie nie widać zniszczeń symboli kapitalizmu. Jeśli chodzi o kwestie społeczne, zaufanie do instytucji demokratycznych, organizacji lewicowych, związków zawodowych i partii politycznych (lub przejawów rasizmu i nacjonalistycznego szowinizmu) jest zbyt silne.

To, co my, jako anarchiści, musimy zrobić, to zaatakować te demokratyczne instytucje, aby ujawnić ich autorytarną naturę poprzez propagandę czynu. Nie wystarczy po prostu wyjaśnić, nawet tym anarchistom, którzy niezłomnie wierzą w ostrożny reformizm, że zniszczenie istniejącego oznacza również zniszczenie iluzji bezpieczeństwa. W nocy z 13 na 14 maja połączyliśmy siły z nieformalną siecią rozproszonych komórek na całym świecie, aby zlokalizować i zaatakować agentów represji i kontroli społecznej/państwowej. Przy tej okazji wybraliśmy podpalenie, innym razem może to być tekst, plakat lub demonstracja wykraczająca poza znane ścieżki. Nasza przewrotność wyrażona jest poprzez dążenie do naszych ideałów.

„Nie spodziewamy się, aby państwo działało inaczej niż powinno. Nie jesteśmy żadnymi ofiarami. Nie prosimy ani nie oczekujemy sprawiedliwości ”– z wezwania do solidarności z Anahi

Zniszczenie 2 pojazdów Securitas w Berlin-Wedding to nasze wezwanie do solidarności z Anahi Salcedo i anarchistami zatrzymanymi przez państwo argentyńskie. Anahi została aresztowana 14 listopada 2018 r., po tym jak została ranna podczas umieszczania bomby przy grobie policjanta i oprawcy Ramona Falcón, który został zabity 109 lat temu przez anarchistę Simona Radowitzky’ego. Nie wiemy zbyt wiele na temat obecnej sytuacji, ale dowiedzieliśmy się z ostatnich tekstów, że Anahi wraz z innym towarzyszem, a także 12 anarchistów aresztowanych po napadzie są oskarżeni o popełnienie aktów wywrotowych. Siła i gniew i solidarność!

„Zaryzykuje swoim życiem, wszystkim najlepszym, autentyczną wolnością…” – Mauricio Morales

„To wezwanie do odebrania tego, co nigdy nie zostało porzucone, dając życie tej ciągłości praktyki w obecnym scenariuszu, przyczyniając się do tego, że przypadki naszych zgonów pozostaną niebezpieczne dla uszu potężnych, działań, które nie są możliwe do przeprowadzenia przez ‘postępowych obywateli’, od których się odcinamy, odrzucając jakąkolwiek wiktymizującą ekspresję, która usiłuje narzucić zniekształcony obraz naszego towarzysza” – z wezwania do Czarnego Maja

Gdy podejmujemy działania z wykorzystaniem całej różnorodności taktyk, możemy stracić życie. Dlatego nasz atak ma oddać hołd pamięci Mauricio Moralesa, który zginął 10 lat temu, 22 maja 2009 r., w drodze do ośrodka szkoleniowego Żandarmerii w Santiago, swoją własną bombą i odpowiedzią na wezwanie do Czarnego Maja.

Śledzimy działania i teksty ze wszystkich zakątków świata, aby odkryć pokrewieństwo z nieznanymi przyjaciółmi, wyostrzyć nasze idee, rozwinąć wspólne strategiczne linie i przeciwstawić naszą historię pseudorealizmowi systemu. Obejmuje to pamięć o naszych poległych i więźniach poprzez teksty i odniesienia do obecnych konfliktów. Wędrując nocą, nasze myśli i walczące serca są z więźniami i ludźmi, których już nie ma pośród nas. Oczywiście nie jesteśmy z tym sami. Podczas Wywrotowego Maja miały miejsce liczne ataki. Jednym z ataków, który chcemy dołączyć do tego komunikatu, jest ten, gdzie autorzy napisali wiadomość o solidarności z Dimitrisem Koufontinasem i obrali za cel pojazd z Kötter Security. Trzymaj się, Dimitris!

Gdy podnosimy świadomość ryzyka śmierci i uwięzienia, radząc sobie z lękami, które naturalnie sprowadzają się do czystej myśli – możemy uwolnić się od uczucia żalu, które może nas pokonać w każdej chwili. Kiedy wyruszamy w drogę, zawsze istnieje niebezpieczeństwo utraty wolności i zdrowia. Niepohamowana determinacja jest jednym z warunków konfrontacji z okrucieństwami wywołanymi przez wojnę wroga. Osiągnięcie tej determinacji jest procesem, który można zrealizować jedynie poprzez ciągłe zaangażowanie, indywidualnie i zbiorowo, z naszymi emocjami i pomysłami, świadomość wzlotów i upadków oraz świadomość, że nie ma pewności, że zostanie ukończona.

Każdego dnia odkupujemy naszą wrogość wobec państwa i kapitału, a także tych, którzy chcą się nimi kierować, zapewniając sobie bogactwo i spokój poprzez wojnę.

“Wolne Lisy” FAI-FRI

(źródło Deutschland Indymedia, tłumaczenie z Mpalothia)

Berlin, Niemcy: Za Czarny Maj – atak na firmę Securitas

„Spal wszystkie więzienia z murami lub bez nich!” Wezwanie do Wywrotowego Maja, będące przedłużeniem propozycji jaka padła podczas anarchistycznego 1 maja w Berlinie, rozumiemy jako wezwanie do rozszerzenia ataku na różne poziomy. Zgadzamy się z ideą, aby nie ograniczać się do jednego dnia, ale stale i nieprzewidywalnie atakować funkcjonowanie istniejącego społeczeństwa i udowodnić, że jego bezpieczeństwo jest iluzją.

Aparat władzy obejmuje nie tylko państwowych morderców, ale także najemników z prywatnych firm ochroniarskich. Pojazdy Securitas po zaparkowaniu na osiedlu GESOBAG, gdzie działają jako ochroniarze, wyręczają gliniarzy podczas konfliktów z lokatorami lub napięciami związanymi z zarządzaniem nieruchomościami. Securitas zajmuje się również nadzorem w więzieniach i miejscach publicznych na całym świecie.

„Rozpoznanie degeneracyjnej metamorfozy niegdyś rewolucyjnego podmiotu, dziś rozcieńczonego w nieprecyzyjnym legionie konsumentów/obywateli, jest nieuniknionym punktem wyjścia do konsolidacji  w świadomej wojnie, która energicznie przyczyni się do rozszerzenia ataku na system dominacji w naszym stuleciu. Jeśli nie jesteśmy w stanie zauważyć uczucia uczestnictwa, w którym „masy” szczęśliwie się nurzają, jeśli nie dostrzeżemy przyspieszonej integracji w system tej wyobcowanej gąsienicy „uciskanych” i „wykluczonych”, nie jesteśmy w stanie rozwinąć anarchistycznej wojny w naszych czasach. Z tego powodu pilnie trzeba odnowić nasz statek – zastąpić elemementy, które dawno zgniły erozją czasu – a to będzie możliwe tylko z pozycji krytycznej równowagi ”z wywiadu z Alfredo Cospito

Aparat władzy obejmuje także tych, którzy niegdyś byli wykluczeni z uczestnictwa w społeczeństwie, i którzy są teraz systematycznie włączani w mechanizmy dominacji w techno-przemysłowego społeczeństwa, przyczyniając się w ten sposób do ich własnego ucisku poprzez kontrolę. Społeczna izolacja wynikająca z technologii przesłania oczy tym, którzy się jej poddali. Z braku powszechnej świadomości konfliktu klasowego gniew na brak perspektyw nie jest skierowany przeciwko państwu i jego lokajom, ale przeciwko ludziom z sąsiedztwa. Widzimy we Francji, gdzie w ciągu ostatnich 6 miesięcy tysiące ludzi nieustannie przerzuca swoje emocje na bezpośrednią konfrontację z glinami, a tymczasem na terytorium kontrolowanym przez państwo niemieckie nie widać zniszczeń symboli kapitalizmu. Jeśli chodzi o kwestie społeczne, zaufanie do instytucji demokratycznych, organizacji lewicowych, związków zawodowych i partii politycznych (lub przejawów rasizmu i nacjonalistycznego szowinizmu) jest zbyt silne.

To, co my, jako anarchiści, musimy zrobić, to zaatakować te demokratyczne instytucje, aby ujawnić ich autorytarną naturę poprzez propagandę czynu. Nie wystarczy po prostu wyjaśnić, nawet tym anarchistom, którzy niezłomnie wierzą w ostrożny reformizm, że zniszczenie istniejącego oznacza również zniszczenie iluzji bezpieczeństwa. W nocy z 13 na 14 maja połączyliśmy siły z nieformalną siecią rozproszonych komórek na całym świecie, aby zlokalizować i zaatakować agentów represji i kontroli społecznej/państwowej. Przy tej okazji wybraliśmy podpalenie, innym razem może to być tekst, plakat lub demonstracja wykraczająca poza znane ścieżki. Nasza przewrotność wyrażona jest poprzez dążenie do naszych ideałów.

„Nie spodziewamy się, aby państwo działało inaczej niż powinno. Nie jesteśmy żadnymi ofiarami. Nie prosimy ani nie oczekujemy sprawiedliwości ”– z wezwania do solidarności z Anahi

Zniszczenie 2 pojazdów Securitas w Berlin-Wedding to nasze wezwanie do solidarności z Anahi Salcedo i anarchistami zatrzymanymi przez państwo argentyńskie. Anahi została aresztowana 14 listopada 2019 r., po tym jak została ranna podczas umieszczania bomby przy grobie policjanta i oprawcy Ramona Falcón, który został zabity 109 lat temu przez anarchistę Simona Radowitzky’ego. Nie wiemy zbyt wiele na temat obecnej sytuacji, ale dowiedzieliśmy się z ostatnich tekstów, że Anahi wraz z innym towarzyszem, a także 12 anarchistów aresztowanych po napadzie są oskarżeni o popełnienie aktów wywrotowych. Siła i gniew i solidarność!

„Zaryzykuje swoim życiem, wszystkim najlepszym, autentyczną wolnością…” – Mauricio Morales

„To wezwanie do odebrania tego, co nigdy nie zostało porzucone, dając życie tej ciągłości praktyki w obecnym scenariuszu, przyczyniając się do tego, że przypadki naszych zgonów pozostaną niebezpieczne dla uszu potężnych, działań, które nie są możliwe do przeprowadzenia przez ‘postępowych obywateli’, od których się odcinamy, odrzucając jakąkolwiek wiktymizującą ekspresję, która usiłuje narzucić zniekształcony obraz naszego towarzysza” – z wezwania do Czarnego Maja

Gdy podejmujemy działania z wykorzystaniem całej różnorodności taktyk, możemy stracić życie. Dlatego nasz atak ma oddać hołd pamięci Mauricio Moralesa, który zginął 10 lat temu, 22 maja 2009 r., w drodze do ośrodka szkoleniowego Żandarmerii w Santiago, swoją własną bombą i odpowiedzią na wezwanie do Czarnego Maja.

Śledzimy działania i teksty ze wszystkich zakątków świata, aby odkryć pokrewieństwo z nieznanymi przyjaciółmi, wyostrzyć nasze idee, rozwinąć wspólne strategiczne linie i przeciwstawić naszą historię pseudorealizmowi systemu. Obejmuje to pamięć o naszych poległych i więźniach poprzez teksty i odniesienia do obecnych konfliktów. Wędrując nocą, nasze myśli i walczące serca są z więźniami i ludźmi, których już nie ma pośród nas. Oczywiście nie jesteśmy z tym sami. Podczas Wywrotowego Maja miały miejsce liczne ataki. Jednym z ataków, który chcemy dołączyć do tego komunikatu, jest ten, gdzie autorzy napisali wiadomość o solidarności z Dimitrisem Koufontinasem i obrali za cel pojazd z Kötter Security. Trzymaj się, Dimitris!

Gdy podnosimy świadomość ryzyka śmierci i uwięzienia, radząc sobie z lękami, które naturalnie sprowadzają się do czystej myśli – możemy uwolnić się od uczucia żalu, które może nas pokonać w każdej chwili. Kiedy wyruszamy w drogę, zawsze istnieje niebezpieczeństwo utraty wolności i zdrowia. Niepohamowana determinacja jest jednym z warunków konfrontacji z okrucieństwami wywołanymi przez wojnę wroga. Osiągnięcie tej determinacji jest procesem, który można zrealizować jedynie poprzez ciągłe zaangażowanie, indywidualnie i zbiorowo, z naszymi emocjami i pomysłami, świadomość wzlotów i upadków oraz świadomość, że nie ma pewności, że zostanie ukończona.

Każdego dnia odkupujemy naszą wrogość wobec państwa i kapitału, a także tych, którzy chcą się nimi kierować, zapewniając sobie bogactwo i spokój poprzez wojnę.

“Wolne Lisy” FAI-FRI

(źródło Deutschland Indymedia, tłumaczenie z Mpalothia)

Anarchizm illegalistyczny kiedyś i dziś

„Rewolucja jest ukierunkowana na nowe rozwiązania; insurekcja nie pozwala nam już być zaaranżowanym, ale zaaranżować samych siebie i nie pokładać żadnych nadziei w „instytucjach” – Max Stirner

„Nie podążaj za mną… Nie poprowadzę cię…
Nie idź przede mną … Nie pójdę za tobą …
Wydeptuj własną ścieżkę… Zostań sobą…”– Uwięziony członek, Konspiracyjnych Komórek Ognia

„Wiem, że ta walka między potężnym arsenałem państwa a mną kiedyś się zakończy. Wiem, że zostanę pokonany, będę słabszy, ale mam nadzieję, że będę mógł zmusić cię aby to zwycięstwo drogo kosztowało.”– Octave Garnier

Tego dnia, ponad 100 lat temu, 21 kwietnia 1913 r., illegalista i indywidualistyczny anarchista Raymond Callemin został stracony gilotyną na rozkaz państwa francuskiego. W rocznicę jego egzekucji piszę to na pamiątkę wszystkich tych, którzy polegli lub zostali uwięzieni w wojnie społecznej przeciwko społeczeństwu.

Illegalizm jest pochodną anarchizmu indywidualistycznego. To odmowa bycia wykorzystanym, zmuszanym do pracy dla jakiegoś bogatego tyrana, zamiast tego illegalista wybiera obrabowanie go. Jest to anty-pracowa etyka, dla indywidualnej autonomii realizowana w prawdziwym życiu od razu poprzez wywłaszczenie.

Indywidualistyczne wywłaszczenie zyskało rozgłos we Francji w ostatnich dziesięcioleciach XIX i na początku XX wieku i zrodziło to, co miało stać się znane jako illegalizm. Zwolennikami wywłaszczenia byli tacy anarchiści, jak Clement Duval i Marius Jacob. Marius Jacob kradł, aby utrzymać siebie, ale także finansował ruch anarchistyczny i inne sprawy. Jest to główny czynnik, który oddziela illegalizm od indywidualistycznego wywłaszczenia, illegaliści kradli wyłącznie dla siebie. Chociaż niektórzy z nich, z środków zdobytych podczas wywłaszczeń, finansowali indywidualistyczne anarchistyczne gazety oraz przekazywali pieniądze towarzyszom, którzy byli w potrzebie.

Illegaliści, z których wielu, zainspirowanych było przez Maxa Stirnera i Friedricha Nietzschego, przekonywali, że dlaczego niby powinni czekać na bierne stado wyzyskiwanych i biednych klas, aby te powstało i wywłaszczyło bogatych? Ubodzy wydawali się całkiem zadowoleni z warunków, w których przyszło im żyć. Dlaczego illegaliści muszą czekać na wyzyskiwanych robotników, aż ci zostaną oświeceni rewolucyjną świadomością? Dlaczego mieliby dalej wieść życie pełne wyzysku i zapracowywania się na śmierć, czekają na przyszłą rewolucję społeczną, która może się nigdy nie wydarzyć? Illegalistyczni anarchiści nie wierzyli w walkę robotniczą, więc postanowili walczyć i obrabowywać bogatych, było to czysto egoistyczne przedsięwzięcie.

Stirner nazwałby ich „świadomymi egoistami”, odzyskiwali z powrtoem swoje życia, nie prosząc nikogo o pozwolenie na istnienie. Odmawiali bycia niewolnikami panów i państwa. Illegaliści zdecydowali się wykraść sobie drogę poprzez świadomy bunt przeciwko społeczeństwu

Illegalistyczni anarchiści obrabowywali, strzelali, dźgali nożami, fałszowali pieniądze i popełniali nieco dziwne podpalenia w całej Europie, ale głównie we Francji, Belgii i we Włoszech. Były bitwy z użyciem broni i strzelaniny z glinami. Długie wyroki więzienia i egzekucje.

Jedna z takich grup illegalistycznych anarchistów miała zostać uwieczniona jako „Gang Bonnota”.

Continue reading Anarchizm illegalistyczny kiedyś i dziś